De benoeming van Buruma

Wederom nemen wij graag een stuk over van Publiekrecht en Politiek. Dit maal van GB. Toen deze week de voordracht van Buruma op de agenda van de Tweede Kamer verscheen, leek zijn kostje gekocht. Zijn universiteit plaatste het nieuws alvast hun de website. Maar afgelopen dinsdag werd de stemming opeens uitgesteld. ‘Op verzoek een van de fracties,’ aldus de Voorzitter. Dat was de PVV, kwam later via het ANP, want de PVV heeft het niet zo op Buruma. Voornaamste steen des aanstoots lijkt, omdat ze zo aanslaan op Mussolini, dit Vooraf uit het NJB. Daarin haalt Buruma uit naar Wilders, omdat deze met woorden een bijl zet in pluralistische democratie. Gevolgd door een verwijzing naar Mussolini.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Klassenstrijd in Amerika

, door

Op 5 maart heeft Michael Moore een redevoering gehouden in Amerika, in Madison, Wisconsin; niet als succesrijke filmer, maar als een Amerikaanse variant op Lenin. De aanleiding was dat het recht van vakbonden om collectief te onderhandelen over arbeidsvoorwaarden, door de republikeinse meerderheid dreigde te worden afgeschaft.

Op 9 maart verscheen Moore in de talkshow van Rachel Maddow (zie video beneden): hij legt uit dat de democraten absent wilden zijn, omdat er een regel is voor een quorum, een minimaal aantal volksvertegenwoordigers dat aanwezig moet zijn bij een besluit. De democraten dachten het voorgenomen besluit tegen te houden, door afwezig te zijn. Maar de republikeinen vonden dat ook zonder een quorum wel kon worden besloten en deden dat ook met de stem van één dappere republikein tegen.

Michael Moore had er een woord voor: klassenstrijd. Rachel Maddow hoefde eigenlijk geen vraag te stellen: Moore stelde vast dat de werkende klasse zich al dertig jaar laat beroven, zonder in opstand te komen. En nu worden de rechten van Henk en Ingrid afgepakt. Hij herhaalde zijn stelling dat 400 Amerikanen rijker zijn dan 50% van de totale bevolking. Hij zwaaide ook met handboeien voor de rijken. Een miljoen mensen is inmiddels zijn woning kwijt geraakt, maar Amerika is niet failliet. Het geld is alleen op verkeerde plekken terecht gekomen, door misdaden en hebzucht, zo stelde hij.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nicholas Carr: Het ondiepe – Hoe onze hersenen omgaan met internet

, door

Deel van boekomslag/Maven publishingVolgens Nicholas Carr maakt internet ons dommer. In het boek Hoe onze hersenen omgaan met internet, en al eerder in het artikel Is Google making us Stupid? zet hij uiteen dat internet ons denken op een subtiele manier beïnvloed. Door veel bezig te zijn op internet veranderen onze hersenen. We zijn sneller afgeleid, niet meer instaat om ons goed te concentreren op lange teksten en kunnen daardoor ook minder goed nadenken. Zeker als we dagelijks 8 uur naar een beeldschermen kijken. We zijn hierdoor geneigd tot multitasking, we kijken om de paar minuten naar onze email-inbox, en we raken afgeleid door de vele links en andere irrelevante informatie die op een webpagina zichtbaar zijn.

Carr was onlangs op toer in Nederland om zijn boek, dat in het Nederlands is vertaald, te promoten. Afgelopen vrijdag 5 maart was ik aanwezig bij een van de lezingen die hij heeft ter gelegenheid hiervan heeft gegeven (in Wageningen). In het stampvolle auditorium vertelde hij over de gevolgen van internet voor ons denken. De boodschap van Carr is dat onze hersenen veranderen door de grote blootstelling aan internet. Uiteraard zijn niet alle effecten van het internet negatief maar hij benadrukt dat de negatieve effecten mogelijk toch ernstiger zijn dan we denken. Carr is natuurlijk zelf een zware internetgebruiker en constateert de problemen dan ook bij zichzelf. Hij merkt dat hij minder goed instaat is om zich te concentreren op een langer stuk tekst en hij is geneigd om snel door lange stukken heen te skimmen.
Ook op televisie was aandacht voor Carr (Een Vandaag, 7 maart 2011):

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nog maar eens: dubbele nationaliteit

, door

Dat er weer een PVV’er met een onverwacht vlekje opduikt, is al lang geen nieuws meer, dus ook niet dat statenlid Petra Kouwenberg een dubbele nationaliteit blijkt te hebben, de Turkse en de Nederlandse. Interessanter is de reactie van Geert Wilders daarop. Kouwenberg gaat snel naar de ambassade, dus “Het probleem van haar dubbele nationaliteit zal snel tot het verleden behoren”.

Dat is natuurlijk maar de vraag, want zo makkelijk kom je niet van de Turkse nationaliteit af, ook niet als je er nooit om gevraagd hebt. De vraag is natuurlijk of Kouwenberg, zolang ze die twee paspoorten heeft, te vertrouwen is. Gek genoeg is Wilders de enige die daaraan zou moeten twijfelen. Voor hem is een dubbel paspoort immers per definitie een loyaliteitsprobleem, ongeacht de persoon.

Alhoewel, eigenlijk is hij vorig jaar al door de bocht gegaan, toen hij in tweede instantie toch geen halszaak maakte van het Zweedse paspoort van staatssecretaris Marlies Veldhuijzen van Zanten-Hyllner. Als de Turkse ambassade nou een beetje bureaucratisch tegenspartelt bij het intrekken van Kouwenbergs paspoort, zijn we hopelijk voorgoed van deze discussie verlost en worden mensen weer gewoon beoordeeld op hun daden in plaats van hun afkomst.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Tweet tweet

, door

[qvdd]

Als ik mijn ideeën over bijvoorbeeld Wakker Emmen in de kroeg had verkondigd, ook een publieke ruimte, dan had niemand daar notie van genomen.

Maar wethouder Bouke Arends verkondigde zijn ideeën op Twitter en dus zijn de rapen gaar. Uit zijn reactie blijkt dat Arends de tweetknop wel weet te vinden, maar moeite heeft de consequenties daarvan te doorgronden. Of zou iedereen moeten begrijpen dat een tweet een privé mening is die even vluchtig is als kroegpraat?

Quote du Jour

Quote du Jour | Voedsel uit de hemel

, door

“It might seem mad that we’re growing things up here, and it is. But it really works.” [bron]

Een supermarkt die 450 vierkante meter dak volzet met groententeelt: eenvoudiger moeten de ideeën niet worden. Uiteraard is dit slechts een, ahum, peulschil tegenover de waanzinnige voedselaanpak van de laatste 6 decennia – maar het is een begin. Stel dat het grotere schaal zou worden, dan kom je natuurlijk voor een paar bijzonder keuzes te staan, zoals: opbrengst (kunstmest, watercultuur,..) en zware arbeidskost vanwege de kleine oppervlakten – maar één iets kan je vaststellen: de allerzwaarste kost – de grootdistributie die dan soms ook nog eens beursgenoteerd is – wordt hiermee buitspel gezet. Lokaler is onmogelijk. Tenzij je zelf je dak opgaat natuurlijk, een trend in opmars – maar voorlopig ken ik niemand die daar tijd voor heeft…
Uit het project zelf spreekt die soms ontroerend naïeve Britse aanpak (“We are planning to collect rainwater to water our plants“), en het is natuurlijk een showproject (Zet kàsten!) – maar qua idee vind ik het, als stads- en local food adept, schitterend. Het gevoel dat je je lokale buurtsupermarkt buitenstapt met een tasje aardappelen die boven de kassa zijn gekweekt…

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende