Voorpagina

Zoekresultaten voor

'silvio'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 21-02-2022

Forza Pim

, door

COLUMN - Vele jaren geleden, toen wij nog jong waren en de wereld nog onschuldig was, stelde Silvio Berlusconi zich kandidaat voor het Italiaanse premierschap. De clublokalen van zijn voetbalclub, AC Milan, werden de lokale hoofdkwartieren van een politieke partij, Forza Italia. Zijn televisiezenders droegen de blijde boodschap uit.

Ik kende veel Italianen die het ballonnetje meteen doorprikten. Ze hebben gelijk gekregen. Ik heb er ook gekend die, niet eens naïef of nodeloos cynisch, wilden geloven dat iemand die als zakenman succes had, ook leiding zou kunnen geven aan een rijksoverheid. Zo’n raar idee was het immers niet: er zijn wel meer politici uit het bedrijfsleven gekomen en daartussen waren er die het aardig deden.

Welke standpunten Berlusconi had, werd me ondertussen nooit echt duidelijk. Behalve dan dat hij zijn ambt gebruikte om juridische vervolging te vermijden. Veel lijn heb ik verder niet in zijn beleid kunnen ontdekken. ‘Forza Italia’ was de perfecte naam van zijn partij. Holler kon een slagzin niet zijn.

Toen kwam Pim Fortuyn.

Wat je ook van hem mag denken, hij hád hart voor de publieke zaak. En de TV hield zo veel van hem dat ze hem zijn gang liet gaan. Het is mijn stellige overtuiging dat als Paul Witteman in het televisiedebat van 6 maart 2002 wat neutraler was geweest, Fortuyn voor een Volkert van der G. minder bedreigend zou hebben geleken.

Foto: Alessandro Valli (cc)

Italië: populismeparadijs?

, door

ANALYSE - In Italië heeft zich een soort van machtsgreep voltrokken. Vorige week zorgde de sociaaldemocraat Matteo Renzi ervoor dat zijn partijgenoot Enrico Letta moest terugtreden als premier. Vervolgens bood Renzi zichzelf aan als de nieuwe regeringsleider – met succes. Zaterdag is de 39-jarige Renzi door president Napolitano voorgedragen als minister-president. Renzi geldt al jaren als hét talent op links. Hij wil af van de volgens hem vastgeroeste Italiaanse politieke structuren waarbinnen vakbonden en werkgeversverenigingen buitenproportioneel veel macht uitoefenen. Renzi’s vernieuwingsboodschap slaat aan bij veel kiezers, maar roept ook de nodige weerstand op – ook binnen zijn eigen partij. Zo zei zijn partijgenoot en oud-premier Massimo D’Alema dat Renzi met zijn anti-elite boodschap populistisch is en op Berlusconi lijkt.

Hoewel Renzi nog lang niet kan tippen aan raspopulisten als Berlusconi, valt hier iets voor te zeggen. Renzi stelt regelmatig dat de gewone Italianen meer macht moeten krijgen en de gevestigde (en ‘vastgeroeste’) politieke en economische elites minder. Of hij zich zal ontpoppen als een raspopulist zal nog moeten blijken. Maar hoe dan ook, Renzi is in ieder geval populistischer dan zijn voorganger en ‘partijtijger’ Pier Luigi Bersani. Dit roept de vraag op hoe het nu eigenlijk met het populisme in Italië is gesteld. Als populisme wordt opgevat als de boodschap dat het goede volk wordt uitgebuit door een slechte elite, kan Italië dan gezien worden als een waar populismeparadijs?

Foto: Roberto (cc)

De onvermijdelijke Berlusconi

, door

COLUMN - Op de Merilin van Helsinki naar Tallinn zat een meisje achter mij in weifelend Duits geduldig het hele verhaal over Silvio Berlusconi uit te leggen aan haar Duitse reisgenoten. Ik besefte toen pas hoezeer ik het Italiaanse politieke circus beu ben – ik ben op het achterdek van de catamaran in de Baltische stormwind gaan staan om te voorkomen dat ik haar zou vragen of ze alsjeblieft wil ophouden over die man. Deze boot is onderweg naar Tallinn, cazzo, en niet naar Arcore.

Ik weet niet meer welk Nederlands kasteel het was, maar een van die typische museumvrouwen die er werkte – grijs, bril met koordje, wijde beige en bruine kleding, foulard – begon meteen over Berlusconi toen ze hoorden dat wij uit Italië kwamen. Mijn vriendin ging door de grond en ik hoorde beleefd het hele verhaal aan wat ik al zo vaak heb gehoord: corruptie, maffia, meisjes, “je snapt niet dat ze nog op hem stemmen.”

Ik reageer op Berlusconi zoals u reageert op de kat die de bus koffie omver stoot, pontificaal over de keukenvloer. Oh nee, niet wéér! Het verschil is dat u de koffie ergens anders kunt wegzetten om herhaling te voorkomen. Wij niet. Je opent de website van de krant en je weet al: Berlusconi heeft de voorpagina gehaald. Je zet de televisie aan en je weet al: het zal wel over Berlusconi gaan, tenzij je het platte vermaak opzoekt – en dat vind je vooral op Berlusconi’s eigen zenders. Je gaat op reis en je weet al: mensen gaan over bunga-bunga beginnen.

Foto: Gebouw Italiaanse Tweede Kamer, Simone Ranella, Flickr.com

Italiaans politiek theater

, door

ELDERS - De nieuwe Italiaanse regering van premier Letta heeft het moeilijk. Ondertussen blijft de rest van Europa onverschillig voor de druk van de migratie uit Afrika waar het land bijna alleen voor moet opdraaien.

Standard & Poor’s verlaagde dinsdag j.l. de financiële status van Italië tot BBB. Maar wat moeten we met die ratings als de beoordelaars zelf toegeven dat we ze niet serieus moeten nemen? Opmerkelijk genoeg blijven economen de slagen in de lucht nog steeds volgen. “Italië moet niet de consumptie aanwakkeren, maar zijn ruggengraat laten zien”, schrijft een gelovige in Republica. Zo kreeg het vertrouwen van de Italianen in hun nieuwe links-rechtse coalitieregering van premier Letta opnieuw een knauw.

De parlementariërs van de coalitiepartijen deden er woensdag nog een schepje bovenop met een eendaagse staking uit protest tegen de laatste stappen in een juridische procedure tegen Sylvio Berlusconi. De vrees voor de val van Letta is bij zijn partijgenoten van de linkse  Partido Democratico kennelijk zo groot dat ze nu zelfs hun grootste tegenstander zijn gerechte straf voor belastingontduiking willen laten ontlopen. De partij van Berlusconi vindt dat het Hooggerechtshof overhaast te werk gaat als het al deze maand bijeenkomt voor de finale in het proces tegen hun leider. Maar uitstel zou er toe kunnen leiden dat al het werk weer opnieuw moet worden gedaan.

Foto: Mauro Edmundo Pedretti (cc)

Berlusconi ging voor gelijkspel – en kreeg het

, door

ANALYSE - Silvio Berlusconi verloor weliswaar miljoenen stemmen, maar heeft toch de Italiaanse verkiezingen gewonnen.

Nu de stemmen geteld zijn en de puinhoop die de Berlusconiaanse kieswet heeft gecreëerd duidelijk is, weten we meteen wie de grote winnaar is. Niet de centrumlinkse coalitie die de meeste stemmen kreeg. Niet de Movimento 5 Stelle van Beppe Grillo die ineens een factor van groot belang is geworden. De grootste winnaar is de man die zes miljoen stemmen verloor: Silvio Berlusconi.

Half december nog stond zijn PdL op instorten. Vaste partner Lega Nord wilde niets meer van hem weten, een reeks nieuwe corruptieschandalen in onder andere de provincie Lazio (Rome) en de regio Lombardije (Milaan) – geen onbelangrijke gebieden – deden de peilingen geen goed en PdL-kopstukken stonden in de startblokken om de partij te verlaten.

De oude vos greep op dat moment krachtig in, keerde terug aan het hoofd van zijn partij, gelastte de aangekondigde lijsttrekkersverkiezingen af en begon een media-offensief dat zijn weerga niet kent. Vorige week werd dit afgesloten met een persoonlijk geadresseerde brief aan honderdduizenden ouderen, waarin teruggave van de gehate onroerend-goedbelasting IMU werd beloofd. De brief leek zo veel op een brief van de Belastingdienst, dat zich her en der op de postkantoren rijen oudjes vormden om hun door Monti “gepikte” centjes terug te vorderen.

Foto: Roberto (cc)

De toekomst? Chaos

, door

ACHTERGROND - De Italianen gaan komend weekend naar de stembus om de leiders van twee grote partijen te kiezen. Grote vraag is of Silvio Berlusconi zich weer in het strijdperk zal begeven.

Primarie – spreek uit: prie-mà-rië – zijn Italiaanse primaries en het land is deze weken in de ban van twee belangrijke voorverkiezingen: die van de coalitie onder leiding van de Partito Democratico waar centrumlinks de verkiezingen mee ingaat en die van het centrumrechtse Popolo della Libertà – de partij van Berlusconi.

Dit weekeinde vond de eerste ronde van de primaries van de centrumlinkse coalitie plaats en de uitkomst was voorspelbaar: winst voor de oude PD-partijleider Luigi Bersani met 44,9% van de stemmen en een sterke tweede positie voor de belangrijkste uitdager Matteo Renzi, PD-burgemeester van Florence, met 35,5%.

Volgend weekeinde gaan we dus naar de ballottaggio, de tweede stemronde, en die zal bepalend zijn voor de centrumlinkse koers in de nabije toekomst. Bersani (61), de ouderwetse sociaaldemocraat van het vakbondstype, of Renzi (37), die meer affiniteit heeft met Tony Blair en zijn campagne deels financierde met geld van beursjongens. De leider van de grootste linkse vakbond CGIL, Susanna Camusso (57), heeft al problemen voorspeld als Renzi mocht winnen.

Silvio’s PdL is nog niet zo ver. Als Berlusconi zelf meedoet aan de verkiezingen, dan zijn primaries niet nodig – aldus sommigen binnen zijn partij, niet in de laatste plaats Silvio zelf die ze ‘nutteloos en schadelijk’ noemt. Anderen dreigen juist om de partij te verlaten als Silvio toch besluit om “het strijdperk te betreden” zoals hier de uitdrukking is. De oude vos twijfelt nog, en die twijfel kan bij hem tot op de dag van de voorverkiezingen duren.

Foto: Roberto (cc)

Berlusconi herkandideert zichzelf

, door

ANALYSE - Het is afgelopen weken nog maar eens pijnlijk duidelijk geworden dat justitie in Italië iets anders werkt dan in andere Europese landen.  

Daarom schrijf ik zo weinig over Italië: je blogs zijn binnen een dag waardeloos geworden, je analyse is verkeerd gebleken – en ik hoop eigenlijk stiekem altijd iets van enig niveau opgeschreven te hebben. De afgelopen week trad Berlusconi ‘uit liefde voor Italië’ terug uit de verkiezingsstrijd; werd hij tot vier jaar cel veroordeeld wegens belastingfraude en herkandideerde hij zichzelf, ‘want de justitie moet worden hervormd’.

Berlusconi en de zijnen roepen al jaren dat de rode toga’s (toga’s zijn ook in dit land zwart – u begrijpt dat we het over politiek rood hebben) een politieke strijd tegen hem voeren en deze veroordeling in eerste graad is dan ook heel erg verkeerd gevallen in het rechtse kamp. Links Italië is er daarentegen van overtuigd dat de Cavaliere corrupt is en alleen maar in de politiek zit om zijn eigen hachje te redden.

Voor het standpunt van links is heel wat te zeggen: de afgelopen jaren werden door diverse regeringen-Berlusconi wetten uitgevaardigd die vooral leken te dienen om specifieke personen uit handen van justitie te houden – de zogenaamde wetten ad personam. Bovendien werden enkele verjaringstermijnen duchtig aangescherpt, wat de notoir trage justitie in ernstige problemen brengt om tot veroordeling in cassatie te komen.

Waan van de dag

Berlusconi krijgt vier jaar cel

, door

NIEUWS - De rechter in Milaan heeft zojuist Silvio Berlusconi veroordeeld tot vier jaar cel, vanwege betrokkenheid bij fraude en belastingontduiking van zijn bedrijf Mediaset.

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-11-2022

Good Italy, Bad Italy

, door

Voor Griekenland is het inmiddels buigen of barsten, Spanje kraakt. Aan de hand van het dit jaar verschenen boek ‘Good Italy, Bad Italy’ schetst Charles Grant, directeur van het Centre for European Reform wat de prognoses zijn voor Italië. Niet zo goed, volgens hem.

Meer dan waar ook zullen de beslissende gevechten om het voortbestaan van de euro geleverd worden in Italië. Mario Monti’s technocratische regering ploetert er om voldoende hervormingen doorheen gedrukt te krijgen om de financiële markten te overtuigen dat de economische groei zal wederkeren en zodoende de berg aan publieke schulden zal doen slinken.

Tenzij EU-instituties ingrijpen in de markt in overheidsobligaties om de kosten van het land om geld te lenen naar beneden te drukken, zou Italië wel eens op korte termijn die markten uitgevroren kunnen worden. De Europese noodfondsen hebben misschien net genoeg geld om tegemoet te komen aan Spanjes behoeften aan financiëring in de komende paar jaar, maar dan zouden ze geen restvermogen hebben om de, grotere, Italiaanse economie te redden.

Zodoende kan Italië’s onvermogen om te lenen wel eens kunnen leiden tot de ontrafeling van de euro – tenzij de Duitsers plotsklaps instemmen met grotere noodfondsen of het wederkerig maken van de schulden in de Eurozone.

De terugkeer van de Kaaiman

, door

Zucht, daar is ‘ie weer…

Alsof er niets gebeurd is, verscheen il Caimano, Silvio Berlusconi, ineens weer op een boekpresentatie van zijn grote vriend de RAI-journalist Bruno Vespa om te verklaren dat hij bij de volgende verkiezingen, verwacht in mei 2013, de PdL gaat leiden. Vespa, het prototype van de strooplikker, schrijft per jaar minstens twee boeken met ronkende titels als Hartenvrouwen: Van Cleopatra tot Carla Bruni. Van Julius Ceasar tot Berlusconi. Meestal wordt Berlusconi er wel in beschreven, en die komt dan ook steevast opdagen voor het eerste exemplaar.

Het ritueel is een vast onderdeel van het Berlusconi-mediacircus: Vespa schrijft een boek waarin deCavaliere wordt verafgood en Silvio helpt de verkoop ervan door op de presentatie iets te zeggen wat alle journaals haalt. Deze keer was het dus zijn terugkeer in de politiek “om de PdL te redden, anders hebben we twintig jaar voor niets gewerkt”.

Het beangstigende is dat het lijkt alsof er de afgelopen maanden niets gebeurd is. In het praatprogramma van de onafhankelijke zender La7, In Onda, verscheen ineens weer de directeur van Silvio’s krant Il Giornale, Alessandro Sallusti, om over de terugkeer van zijn eigen baas te debatteren. En hoewel Berlusconi zelf nergens in het openbaar verschijnt, duiken overal weer de oude vertrouwde koppen van zijn privélegertje propagandisten op.

Foto: copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

Amnestie regelen is zo eenvoudig niet

, door

Dictators regelen meestal amnestie op het moment dat ze ten onder dreigen te gaan, in ruil voor vrijwillig vertrek. Gekozen leiders proberen zichzelf met wetten te bevoordelen tijdens hun zittingsperiode. Denk aan Berlusconi en dezer dagen aan Desi Bouterse, die het vervelend vindt dat dertig jaar oude moorden hem nog steeds worden nagedragen. Deze tweede strategie is nodig als je de touwtjes in je land niet volledig in handen hebt.

In het geval van Berlusconi is de opzet niet helemaal geslaagd. Bouterse gaat zijn wet wel door het parlement krijgen, niet door volksvertegenwoordigers het pistool op de borst te zetten, maar gewoon door politiek gekonkel. Al zegt Bouterses advocaat de amnestiewet helemaal niet nodig te hebben, omdat hij sowieso vrijspraak wil, geen veroordeling en dan amnestie.

Bouterses troef op dit moment is niet zozeer zijn mogelijkheid te marchanderen met coalitiegenoten, maar zijn populariteit bij de bevolking, slim gepaaid met verkiezingsbeloften. Het maakt het lastig hem nu achter de tralies te krijgen, ook al zou de amnestiewet niet worden aangenomen. De steun van het volk kun je echter net zo makkelijk verliezen (om over konkelende politici nog maar te zwijgen). En dan krijg je alsnog gedonder, zoals nu dreigt voor Hugo Chavez in Venezuela. Hij regelde ook een amnestie voor zichzelf en zijn vriendjes, maar nu zijn positie wankel is, wordt die amnestie onmiddellijk ondergraven. [update: zie reactie 1 hieronder]

Foto: copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

De stille revolutie van Santoro

, door

Klagen over de linkse media doet het nog steeds goed in Nederland en daarbuiten. Daar halen we dan graag enquètes bij waarin journalisten aangeven dat ze op linkse partijen stemmen. Schande! Van ons geld! Toch kun je juist in het Nederlandse omroepbestel met een beetje moeite gewoon de televisie op met je verhaal, of je gebrek eraan. Maar dan moet je er wel wat voor doen en daar houden klagers nooit van. Die klagen liever tegen de klippen op, al zou Joost Eerdmans zelf alle NOS-journaals presenteren.

Hoe anders is dat in Italië waar de staatsomroep inderdaad een staatsomroep is. Hoofdredacteurs van journaals en bestuursvoorzitters van kanalen worden door de politiek benoemd en zij nemen politieke beslissingen. Zo kon het gebeuren dat het programma Annozero van de populaire (linkse) journalist Michele Santoro vorig jaar ineens van de buis verdween. Annozero dat soms meer kijkers trok dan tegelijkertijd uitgezonden voetbalwedstrijden. Silvio Berlusconi haatte Annozero en Santoro moest kapot. En daar hield de macht van de cavaliere niet op. Het kanaal La7 wilde Santoro en zijn programma graag hebben, maar het is eigendom van Telecom Italia en de ex-premier dreigde met een voor het voormalige staatsbedrijf zeer negatieve telecomwet. Zegt men althans. Santoro kwam in ieder geval niet naar La7.

Maar op 3 november 2011 werd voor het eerst Santoro’s nieuwe programma Servizio Pubblico uitgezonden. Streaming, via internet, mede dankzij donaties mogelijk gemaakt, en rechten voor doorgave van de live uitzendingen zijn verkocht aan een reeks lokale zenders zoals 8 Video Calabria – van die zenders die normaal gesproken tenenkrommend slechte amateurtelevisie maken. Inmiddels heeft ook het gratis landelijke kanaal Cielo, eigendom van Rupert Murdochs News Corp, de rechten verworven. De reclameopbrengsten bedragen zo’n 400.000 euro per aflevering en dat is alleen al twee keer de kostprijs. En hoewel de kijkcijfers na het triomfantelijke begin gedaald zijn, bond de laatste aflevering nog altijd 5,5% van de kijkers aan zich. Exclusief diegenen die via internet kijken.

Vorige Volgende