Alan Turing: als de geschiedenis het recht raakt

De grondlegger van de moderne computer was homoseksueel. Nou en, zou je denken. In 1952 was homoseksualiteit in het Verenigd Koninkrijk echter verboden en werd Alan Turing, de wiskundige uit Cambridge, ervoor veroordeeld. 2012 Is Turings honderdste geboortejaar. Een goede reden om de kraker van de Duitse Enigma-code uit de Tweede Wereldoorlog te eren met excuses en eerherstel door de Britse regering. En, hoe modern, worden die excuses afgedwongen met een ePetition. Niets mis met een stukje revisionisme, zou je denken. Maar nee, verklaarde minister van Justitie, Lord McNelly, de Britse regering gaat de geschiedenis niet herschrijven. Zijn argument is historisch bijzonder pijnlijk, star en zelfs harteloos. Maar: er is ook geen speld tussen te krijgen. A posthumous pardon was not considered appropriate as Alan Turing was properly convicted of what at the time was a criminal offence. He would have known that his offence was against the law and that he would be prosecuted. It is tragic that Alan Turing was convicted of an offence which now seems both cruel and absurd-particularly poignant given his outstanding contribution to the war effort. However, the law at the time required a prosecution and, as such, long-standing policy has been to accept that such convictions took place and, rather than trying to alter the historical context and to put right what cannot be put right, ensure instead that we never again return to those times.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Moppen over Homs

Komt een Homsi in een elektronicawinkel in Aleppo. “Mag ik deze televisie van u?”, vraagt hij.

“Die verkoop ik niet aan jou, domme Homsi,” zegt de verkoper.

De man uit Homs vraagt zich af hoe de verkoper kan weten waar hij vandaan komt, en begrijpt dat het zijn accent moet zijn. De volgende dag gaat hij opnieuw naar de winkel, neemt de televisie weer naar de kassa, en imiteert de Aleppijnse tongval. “Mag ik deze televisie van u?”.

“Die verkoop ik niet aan jou, domme Homsi.”

Omdat de man uit Homs toch graag een televisie wil kopen, gaat hij naar een spraakleraar, om te leren meer op iemand uit Aleppo te lijken. Daarna gaat hij opnieuw naar de winkel.

“Mag ik deze televisie van u?”.

“Die verkoop ik niet aan jou, domme Homsi,” zegt de winkelier, “en zet nu die wasmachine terug.”

Subtiel is anders, maar het is een mop van de soort die ze in Syrië vertellen. De bewoners van Homs gelden daarin als uitgesproken dom, en gelukkig kunnen ze daar zelf ook om lachen. Of konden daar om lachen, want de laatste tijd valt er om Homs en zijn bewoners niet zo heel erg veel te lachen.

Ik verander even van onderwerp. De westerse wereld is nu alweer tien jaar in conflict met – laten we het gemakshalve de islamitische wereld noemen, het gaat me nu even niet om de precieze definitie van de vijand. (Ik geloof dat onze politici het ook niet precies weten.) De situatie doet me soms denken aan de Koude Oorlog, toen de westerse samenleving zich eveneens bedreigd voelde door een vijand die een vijfde colonne zou hebben in West-Europa, toen politici wedijverden in harde retorica en de zaken van tijd tot tijd ook behoorlijk spannend waren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verbinden ja, maar liever geen moskee

Aan het eind van een lang en onleesbaar rapport komt het Amsterdamse stadsdeel Oost tot het besluit eerder gemaakte afspraken eenzijdig op te zeggen en twee moskeeën te sluiten. ’t Kan zijn dat daar goede redenen voor zijn, maar in dat rapport staan ze in elk geval niet, constateert ethicus Bart Voorzanger.

Zo’n tien jaar geleden stond aan het Joubertplein in Amsterdam-Oost een wat vervallen schoolgebouw met op de begane grond twee moskeeën, een Turkse en een Marokkaanse. Het stadsdeel – destijds Oost-Watergraafsmeer, inmiddels gefuseerd met stadsdeel Zeeburg en nu simpelweg Oost geheten – wilde daar iets mooiers van maken, met meer functies voor meer mensen. Uit bouwkundig onderzoek bleek dat renovatie geen optie was. Het werd nieuwbouw. Op de plek van de oude school kwam een nieuw multifunctioneel centrum, ‘De Verbinding’. Het gebouw werd eind 2008 voltooid en in mei 2009 officieel geopend. En nu, enkele jaren later, kijkt het stadsdeel, in een rapport van zestig moeizaam leesbare kantjes barstensvol verbijsterende stijl- en spelfouten, nog eens kritisch naar het gebruik van dit gebouw.

Uiteraard keerden de moskeeën in het gebouw terug, en uiteraard konden die geen marktconforme huur opbrengen, dus betalen ze een aangepaste huur. Ze zitten op de begane grond. Op de eerste verdieping zit het TISCC en op de tweede etage het SSCCM. Beide instellingen doen mooie dingen voor de mensen. In ruil daarvoor betaalt het stadsdeel hun huur. Op de derde etage zitten nog wat andere stichtingen, zonder stadsdeelsubsidie.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Red het huwelijk, red de economie

Economisch gezien wordt 2012 een zwaar jaar. We houden ons hart vast voor de CPB-prognose die er aan komt. Het kabinet is natuurlijk al lang aan het voorsorteren op nieuwe bezuinigingen. Andere partijen werken ook aan voorstellen. Zo ook de ChristenUnie, die meent dat we flink kunnen besparen op alle “maatschappelijke kosten” die echtscheidingen met zich mee brengen. Kamerlid Esmé Wiegman wil dat kabinet deze kosten in ieder geval onderzoekt. Ze liet vanochtend op Radio1 weten dat het maar weinig bekend is dat echtscheidingen, naast het persoonlijke emotionele leed, ook veel andere “kosten” veroorzaken. Mensen in scheiding hebben volgens haar meer gezondheidsklachten, en moeten zich ook vaker ziek moeten melden op hun werk. Maar scheidingen zorgen bijvoorbeeld ook voor een grotere druk op huurwoningen. Investeren in het huwelijk, is dus investeren in de economie.

Wiegman wijst op het opinieonderzoek dat net is uitgekomen, waaruit blijkt dat maar weinig Nederlanders spontaan de mogelijke economische gevolgen van een echtscheiding opnoemen. Echter, als de enquêteer de ondervraagden een beetje op weg helpt, vindt een ruime meerderheid dat de gevolgen voor de woningmarkt, de zorg, het onderwijs, en de juridische en sociale hulpverlening “reëel” zijn. En hoe meer de ondervraagden zich bewust zijn van de gevolgen, hoe positiever ze staan tegenover “preventieve maatregelen” van de overheid.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

Koyaanisqatsi 1552% versneld

VIDEO – Koyaanisqatsi 1552% versneld: de hele film in 5 minuten. In het jaar 1552 werd “A Short Account of the Destruction of the Indies” gepubliceerd een verslag van de mishandeling van de inheemse volkeren van Amerika. Balance Out of Life

Vorige Volgende