Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De twee verhalen in het onderwijs
De verhalen van de politici, economen, statistici, ambtenaren en opiniemakers schetsen een beeld dat helemaal niets heeft te maken met leren, maar met leren toetsen maken. Helaas bereiken we daarmee het tegenovergestelde van wat we willen betoogt Jelmer Evers, geschiedenisdocent bij Unic.
De examenperiode is een periode van blijdschap en verdriet. Achter elk cijfer zit een persoonlijk verhaal van leerlingen die boven zichzelf zijn uitgestegen of die door bijvoorbeeld persoonlijke omstandigheden het niet hebben gered. Ook dit jaar weer. Dit is de onderwijsrealiteit van mijn leerlingen, degenen waar het om draait. Vorige week heb ik weer afscheid mogen nemen van een lichting die zich op een fantastische manier heeft ontwikkeld. Lief en leed hebben we soms gedeeld. Niet alleen zij hebben veel geleerd en een ontwikkeling doorgemaakt, dat geldt ook voor mij. We spraken dat tijdens en na de diploma uitreiking ook naar elkaar uit. Het was een hele mooie avond en het is een mooie tijd geweest. Wat uiteindelijk echt telt is niet het papiertje maar de persoonlijke en intellectuele ontwikkeling die we allemaal doormaken. Dat is ons verhaal.
Aan de andere kant is er het “grote” verhaal van de cijfers en de statistieken. De verhalen van de politici, economen, statistici, ambtenaren en opiniemakers: het niveau holt achteruit, reken- en taal onderwijs klopt van geen kanten, twintig procent van de docenten functioneert niet, grote uitstroom van de academische Pabo. Er moet weer “orde op zaken” worden gesteld in het onderwijs. En laten we al die slappe en slecht opgeleide docenten eens tot de orde roepen. De pers werkt hier aan mee door hierin mee te gaan. Dat docenten niet de ruimte krijgen om goed onderwijs te verzorgen en leerlingen om te leren komt kennelijk niet bij journalisten op.
Wie kritiseert de kunstcritici?
Kunstcritici hebben snel een mening paraat, maar hebben ze ook gelijk? Nou nee.
De ervaring leert dat wie op een bepaalde gebeurtenis onverwacht heftig reageert, vaak zelf problemen heeft. Naar aanleiding van enkele ongekend negatieve kritieken van de laatste tijd rijst dan ook de vraag of het op het vakgebied van de critici nog allemaal goed gaat of überhaupt ooit goed ging. Ik vraag het me af.
Het was al in 2000 dat ik voor het eerst dacht dat Lou Reed er rekening mee zou houden dat zijn cd uit dat jaar, Ecstasy, misschien zijn laatste zou kunnen zijn, want het laatste nummer Big Sky zou dan een mooie afsluiting zijn. Maar niets was minder waar. Sindsdien is nog heel veel gebeurd, er was bijvoorbeeld de grote Berlin-tour, een tournee die geheel in het teken stond van de gelijknamige cd van 1973 die toen om nu onduidelijke redenen door critici heel slecht werd ontvangen. Toch had ik laatst weer zo’n gevoel, namelijk tijdens het zeer lange, rustige einde van Junior Dad, het laatste nummer van zijn laatste cd Lulu.
Lulu is ontstaan uit een samenwerking tussen Lou Reed en de hardrockband Metallica en is gebaseerd op de toneelstukken Erdgeist en Die Büchse der Pandora van Frank Wedekind van eind 19de, begin 20ste eeuw. De toneelstukken spelen zich buiten de normen en waarden van de toen geldende burgerlijke moraal af en daar past dan weer de muziek van Lou Reed en Metallica eigenlijk heel goed bij, alleen al omdat beide helemaal bovenaan een lijst van voorbeelden voor de verborgen gevaren van de popmuziek zouden komen te staan.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Gewoon NL
Met de oprichting van Gewoon NL is eindelijk het gat in het politieke centrum gedicht, dat is achtergelaten door het CDA, dat ging regeren met extremistische partijen zoals de PVV en de VVD. Eerder al ging het CDA in zee met de LPF en de VVD en u weet nog wel wat dat voor scènes heeft opgeleverd. Een en ander heeft het CDA een kleine dertig zetels in de Tweede Kamer gekost. Jos Kuintjes (39 jaar), de oprichter van Gewoon NL en lijsttrekker bij de komende verkiezingen: ‘Het zal u duidelijk zijn, we gaan voor 30 zetels op 12 september.’
Hoe staat u in het leven, Jos?
Kijk. Ik bedoel, luister. Als er een steentje in je schoen zit, dan haal je dat steentje uit je schoen. Probleem opgelost. Ik ben een probleemoplosser. Als ik ’s avonds in bed stap, zijn de problemen opgelost.
U slaapt dus goed.
Daar heb ik geen problemen mee.
Wat zijn nu de kernpunten van Gewoon NL?
‘Dat we een stevige volkspartij worden, dat is eén. Twee is: dat zullen we alleen kunnen bereiken wanneer we gewoon praten, ook in het parlement. Niet over elkaar, niet tegen elkaar, maar met elkaar. Drie: misdaad, crisis, ongelijkheid. Dat moet gewoon anders.’
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tour de France 1954
GOUDVANOUD – Mart Smeets was.. mag ik dat zeggen? Ja dat mag ik zeggen! Mart Smeets was nog maar een turf van zeven jaar. De Tour in 1954: unieke beelden! FILMPJE!
Nieuw idee voor opruimen olievervuiling
INNOVATIE – Een boot die van vorm kan veranderen en zo optimale trekkracht heeft om bijvoorbeeld olievervuiling op te ruimen. FILMPJE!
Jordaanse parlementariër trekt pistool tijdens tv-debat
BIZAR – Een discussie over Syrië tussen een parlementariër en een politiek activist in Jordanië loopt uit de hand. “Jij bent van de Mossad!”. “Nee jij bent een schoft!” FILMPJE!
Zonder Titel #21
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.