Het had zo mooi kunnen zijn: een staatssecretaris die, beter laat dan nooit, beseft hoe onverbeterlijk racistisch, xenofoob en discriminerend bepaalde leden van het kabinet zijn en om die reden opstapt. Met mijn stap trek ik een streep in het zand voor mij als persoon, zei ze ter toelichting van haar besluit. Minder mooi is dat de staatssecretaris volgens de officiële verklaring (15 november) en streep in het zand trekt omdat ze genoeg heeft van de polariserende omgangsvormen. Ik bedoel, dat is ook mooi, maar daarmee zijn niet de racistische, xenofobe en discriminerende uitlatingen benoemd die in de ministerraad zijn gebezigd. Nog niet zo heel erg lang geleden, 1 november, zei een andere NSC-staatssecretaris ook een streep in het zand te zetten en stapte eveneens op. Hij voelde zich enorm gepiepeld door de grootste coalitiepartner, die instemde met een motie die een gedetailleerde openbaarmaking van zijn zakelijke belangen eiste. Het verschil tussen de ene de andere met de streep in het zand? In die van 1 november werd wel wat duidelijker en concreter benoemd waarom de staatssecretaris in het zand ging spelen. Het is allemaal van een lelijkheid, dat we broodnodig weer een KoZ nodig hebben. Er zijn immers zoveel strepen in het zand van schonere klasse. De Haagse kunstenaar Gerard ten Broek zette strepen in ondergelopen strand, bij de Strandmotor, Kijkduin (Den Haag): Motion IV Reel (29 januari 2024), Landart, Plowed on muddy wet sand in shallow water. https://www.youtube.com/watch?v=TohC2mWo6Qo Wereldwijd trekken landart kunstenaars er op uit om met harken, bezems en stokken strepen in het zand te trekken. Repetitieve patronen die aan minimal music doen denken. Dar wordt een mens rustig van. Geef een hork een hark en stuur hem het strand op. Wordt de wereld beter van. Edmond Stanbury (UK). https://www.youtube.com/watch?v=kWK47OjZjm0 Andres Amador (USA) https://www.youtube.com/watch?v=wtbGwoRMj7Y U kent misschien de met stoepkrijt gemaakte street art die een 3D illusie opwekken? Dat kan ook met paar strepen in het zand. Constanza Nightingale en David Rendu (Nieuw Zeeland) https://www.youtube.com/watch?v=p5rms8jMjMo Allemaal leuk, maar het kan leuker. Een streep in het zand is een statement. Het collectief Sand in Your Eye trekt statemenstrepen in het zand die stukken duidelijker zijn dan wat we afgelopen dagen hebben meegemaakt. Samen met Greenpeace en Extinction Rebellion onderstreepten ze in het zand de boodschap dat de staalindustrie dringend aan vergroening toe is. Op verzoek van Met Oceana UK maakte het collectief een statement tegen de ontvissing van de zeewateren. Vorig jaar herinnerde Sand in Your Eyes de toenmalige premier Rishi Sunak er aan dat-ie op moest schieten met klimaatacties. https://www.youtube.com/watch?v=VRnIa57QS2I Lieve NSC’ers, voortaan niet meer nachtbraken in het Catshuis, maar er op uit met harken, bezems en stokken en trek eens niet mis te verstane, echte strepen in het zand.
Armando “Chick” Corea speelde nog in de band van Miles Davis en stond aan de wieg van de jazz fusion, de vermenging van jazz met andere muziekgenres. Zang wordt geleverd door de Braziliaanse jazz-zangeres Flora Purim.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
DOCUMENTAIRE - Een gastbijdrage van Judith van Willigen, eerder verschenen in de nieuwsbrief van 11 november 2024 van Bonusvegan.
Gisteravond was ik bij de filmpremière van de documentaire Sam in het Ketelhuis in Amsterdam, en ik ben nog steeds diep onder de indruk. Sam is het aangrijpende verhaal van een moedervarken dat negen jaar lang gevangen zat in de bio-industrie, enkel om biggetjes op de wereld te zetten. In haar leven bracht ze maar liefst 240 biggetjes voort, zonder ooit daglicht te zien of de ruimte te krijgen om moeder te zijn. Elke keer weer zwanger, opgesloten tussen stalen buizen in een zogenaamde kraamkamer.
Op een dag, toen Sam opnieuw zwanger bleek, had de boer geen plek meer voor haar. Zijn oplossing? Haar zwanger naar de slacht sturen. Gelukkig kwam Karen Soeters in actie en kon Sam gered worden. Ze bracht haar naar de sanctuary Melief, waar Sam voor het eerst daglicht zag en op stro kon liggen. In deze veilige omgeving beviel ze van 11 biggetjes, die ze – in tegenstelling tot al die andere keren – mocht zien opgroeien. Voor het eerst in haar leven kon ze moeder zijn, zoals het hoort. (Kippenvel toch?)
De film is prachtig en intiem in beeld gebracht. Ik was voorbereid: waterproof mascara op en een pak zakdoekjes bij me. Het Ketelhuis, met een (bijna volledig) vegan menukaart, was een perfecte plek voor zo’n avond. Ik bestelde noedels (aanrader!) en maakte me klaar voor een emotioneel uur. De beelden van Sam die voor het eerst geniet van het daglicht, vrolijk rolt in de modder, en een nest bouwt van stro, zijn onvergetelijk. Je ziet haar eten van groenten en fruit en echt genieten van haar vrijheid. Het raakte me diep en ja, ik heb een traantje gelaten. Maar boven alles laat deze documentaire de schoonheid en intelligentie van varkens zien – dieren die zo vaak over het hoofd worden gezien.
De voetbalwedstrijd moest doorgaan. Hoe dan ook. De Franse president Emmanuel Macron was er zelf bij met 4000 politieagenten en 1600 beveiligers in het stadion. Niet zozeer omdat hij van voetbal houdt, maar ‘uit solidariteit met de Joodse gemeenschap.’ Hoezo hebben sport en politiek niets met elkaar te maken?
De voetbalwedstrijd eindigde gisteravond in gelijkspel (0-0). Het schijnt een bijzonder saaie wedstrijd geweest te zijn die werd gespeeld in een stadion dat maar voor een kwart gevuld was. In de Franse politiek is het een heel stuk spannender. Daar dreigt de president binnenkort de wedstrijd te verliezen. Zijn premier Michel Barnier verkeert in zwaar weer nadat het parlement deze week de begroting voor 2025 verwierp. Even recapituleren: in juni won het extreemrechtse Rassemblement National (RN) van Marine Le Pen de Europese verkiezingen met een overweldigende meerderheid: 31,4%. Daarop schreef Macron tot verbazing van iedereen nieuwe verkiezingen uit. Die werden begin juli gewonnen door het Nouveau Front Populaire (Verenigd Links). RN eindigde derde na de linkse alliantie en Macrons middenblok. De president wachtte vervolgens tot na de Olympische Spelen met het benoemen van een nieuwe regering. Dat werd geen centrum-linkse regering zoals je op grond van de verkiezingsuitslag zou verwachten, maar een rechtse coalitie onder leiding van de conservatieve Michel Barnier, voormalig Brexit-onderhandelaar namens de EU.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
–
Met alle aangekondigde bezuinigingen op kunst, cultuur en het muziekonderwijs is het hard nodig de schoonheid van de klassieke muziek nog eens onder de aandacht te brengen.
Gustav Mahler (1860-1911) was naast componist ook een zeer gerespecteerd dirigent, die begin 20e eeuw viermaal zijn eigen werk in Nederland dirigeerde. In hetzelfde koninklijke concertgebouw, jawel. Ook zou hij naar Leiden zijn getrokken om advies over zijn huwelijk te vragen van Sigmund Freud.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
The Verve kent u misschien nog wel van dat herkenbare deuntje in ‘Bittersweet Symphony’. Het heeft nog tot 2019 geduurd voordat de band daar geld van zag, want de Rolling Stones claimden het publicatierecht op de melodie, ook al hadden ze die zelf weer overgenomen van The Staple Singers.
Het is eten of gegeten worden in de muziekbusiness.
NIEUWS - Meerdere NSC-kabinetsleden denken aan opstappen wegens de reactie van het kabinet op de onlusten tussen Amsterdammers en Netanyahu’s knokploeg. Staatssecretaris Nora Achahbar stapte er al uit, naar verluidt over racistische opmerkingen in dit extreem-rechtse kabinet. Quelle surprise!
To Wisdom the Prize is een geliefd jazznummer, dat al door veel artiesten is vertolkt. Het werd gecomponeerd door Larry Willis en uitgebracht op het album
On the Move van het Nat Adderley Quintet.
Hier horen we het in de versie van jazzpianist Joey Calderazzo, op zijn album Traveler uit 1993.
25 jaar strijden voor digitale burgerrechten
De redactie van Sargasso feliciteert BoF van harte met het bereiken van deze mijlpaal. We hebben ons altijd verwant gevoeld met de inzet van deze organisatie voor de rechten van burgers die gebruik maken van het internet. En we hopen dat BoF nog lang door kan gaan met de broodnodige acties voor een vrij internet. Word dus donateur!
Hieronder het persbericht van BoF:
De regisseur begreep de opdracht bij het horen van dit retro-jaren ’50 liedje. En wat is er Amerikaanser dan een afstudeerfeestje op een middelbare school?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.