Voorpagina

Zoekresultaten voor

'metal'

Foto: Tom Davidson (cc)

Closing Time | Entombed

, door

Entombed was één van de grondleggers van de Zweedse death metal, iets wat ooit bijna een volwaardig subgenre binnen de death metal werd. Bands als Entombed, Grave, Unleashed en Dismember waren bekende representanten, aan het begin van de jaren 90. Niet te verwarren met de iets latere, melodische Gothenburg death metal, natuurlijk.

Maar goed, Entombed dus. Left Hand Path was hun eerste cd. Persoonlijk durf ik de stelling wel aan dat hun tweede album, Clandestine, nog net ietsje beter is, over de hele cd bezien. Het titelnummer van hun debuut is echter onovertroffen. Geniet ervan!

Closing Time | Sadus

, door

Sadus is, of was, een thrashmetal band uit Antioch, VS. Het is onduidelijk of ze nog bestaan. Eén van de belangrijkste muzikanten is de (briljante) bassist Steve Digiorgio, die onder andere speelde voor Death, Testament, Iced Earth en Obituary. De laatste jaren was hij veel op tour met de Death tribute band “Death To All” (DTA), die is ontstaan na het overlijden van Death mastermind Chuck Chuldiner. Het laatste wapenfeit van Sadus is inmiddels ruim tien jaar oud.

Closing Time | Dismal Euphony

, door

Dismal Euphony is een Noorse band, die actief was tussen 1994 en 2001. Het maakte vier albums. Het begon als een soort black metal met gothic invloeden, maar ging op latere albums helderder, meliodeuzer en langzamere muziek maken. De band is nooit doorgebroken, helaas, want wat mij betreft hadden de muzikanten meer erkenning verdiend. (Daarom probeerde ik ze ook al te pluggen op een ander blog waar ik voor schrijf). Het nummer All Little Devils is een pareltje.

Closing time | Skyclad

, door

Ik had hier graag een stukje geschreven over de Britse band Skyclad, één van de eerste bands die (zeer verdienstelijk) folk met (thrash) metal combineerde. Over de intelligente, sociaal kritische teksten, vol dubbele bodems. Over de muzikale ontwikkelingen die zijn doorgemaakt sinds de start in 1990. Over de fantastische live-optredens.

Echter: een snelle scan met behulp van de zoekfunctie leerde me dat een dergelijk stuk hier al eerder geschreven is. Wat een fijne site is dit toch!

Closing time | Fleshgod Apocalypse

, door

Het vorig jaar verschenen album “King” van Fleshgod Apocalypse preikte in menig jaarlijstje van de beste metalalbums uit 2016. En terecht. De Italiaanse band combineert op een fantastische manier snoeiharde death metal met klassieke arrangementen en operazang. Vorig jaar op Fortarock, in de tent, vielen ze live een beetje tegen; de muziek was te complex en verdronk in een brij van geluid. Afgelopen januari mocht ik ze nog een keer zien, in een zaal, en daar kwam de muziek wel volledig tot zijn recht. Bonus zijn de gitaarsolo’s. Deze maken me bij Fleshgod heel, heel blij, ook live viel op hoe ontzettend goed ze zijn. De kwaliteit van de solo’s doet me terugdenken aan death metal-hoogtepunten zoals Testimony of the Ancients en The Gallery. Maar dat terzijde. Fleshgod Apocalyps dus, met In Aeternum, van King:

Closing Time | Body Count

, door

“No Lives Matter” is een nummer van de nieuwe CD Bloodlust, van Body Count. Dat is de metalband van rapper en acteur Ice-T. Eerder schreef ik hier op Sargasso al over Body Count en hun protestliederen tegen excessief politiegeweld. In 2017 ageert de band hier nog steeds tegen, en daar hebben ze helaas alle reden toe. Ze kijken er dan ook danig ontstemd bij, in deze videoclip. Die oprechte boosheid is wellicht wel de reden dat zij na meer dan 25 jaar nog steeds uitstekende, keiharde muziek maken, met vlijmscherpe teksten. In tegenstelling tot veel van hun collega’s in de hardere muziek, waar met de jaren vaak de gezapigheid toeslaat.

Closing Time | Bohren & der Club of Gore

, door

Als je het artwork rond Bohren & der Club of Gore aanschouwt, zou je snoeiharde death-metal, grunge, of iets in die hoek verwachten. Maar nee, we blijven ongeveer in de zelfde sfeer als gisteren, maar dan nog een tikje duistererder. De Duitsers van Bohren & der Club of Gore staan bekend als de meesters van de grimmige, ingetogen darkjazz.

 

Foto: Ian Abbott (cc)

Kunst op Zondag | Bommenwerpers

, door

In de vorige KoZ werd even verwezen naar de B52 Lipstick bommenwerper van Wolf Vostell. En toen dacht ik: bommenwerpers, waar heb ik die meer gezien?

Ik zie ze het liefst niet. Hooguit als schroot. In 2012 deden graffiti kunstenaars er nog wat aardigs mee op een vliegtuigkerkhof in Arizona, USA. Afgedankt luchtmachttuig. Hier een restant van een militair vrachtvliegtuig, nu meer dan duidelijk gekarakteriseerd als oorlogsmateriaal.
cc Flickr Alan Wilson photostream Douglas C-117D 'Phoenix in Metal' 17177

Over dat kerkhof maakte Ahmet Ogut het filmpje ‘Things We Count’. De camera gaat langs het vliegtuig terwijl ze in het Koerdisch, Turks en Engels geteld worden.

Wat in de vliegerij ‘nose art’ wordt genoemd (kunst op de neus van vliegtuigen), is in het militair industrieel complex een manier om lollig te doen met bommenwerpers en gevechtsvliegtuigen. De meeste versieringen (pin ups) maken volslagen duidelijk dat oorlog voeren niets anders is dan macho je pik achterna lopen.
cc Flickr RV1864 photostream WW2 Nose Art

Als bommenwerpers en gevechtsvliegtuigen, non-actief, wel getoond worden, wat is dan de beste manier? Als oorlogsmonument?

Door heel ons land zijn restanten van bommenwerpers uit de Tweede Wereldoorlog te vinden, als onderdeel van monumenten ter herinnering aan de vliegers die omkwamen toen hun toestel hier neerstortte. De meesten kwamen terug van de bombardementen die ze in Duitsland hadden uitgevoerd. Op de terugweg werden sommigen door Duitse gevechtsvliegtuigen verrast.

Foto: screenpunk (cc)

Sjoerdsma, Karabulut, Westerveld

, door

OPINIE - Vlak voor de verkiezingen licht Klokwerk graag 3 kandidaten van 3 partijen uit, en zet ze in het zonnetje.

Strategisch stemmen?

In mijn voorlaatste column gaf ik een overzicht van het politieke spectrum, en betoogde ik dat wie echt snakt naar verandering in de politiek, het best strategisch kan stemmen op GroenLinks of de SP.

Veel mensen reageerden daarop helemaal niet strategisch te willen stemmen. Strategisch stemmen lijkt deze verkiezingen een beetje ‘uit’. Dit heeft natuurlijk alles te maken met de vorige verkiezingen, waar veel mensen strategisch op de VVD en de PvdA stemden, om respectievelijk links en rechts uit de regering te houden. Daags na de verkiezingen bleek de rivaliteit tussen de beide partijen verdwenen als sneeuw voor de zon, en er volgde een kabinet waardoor naar mijn analyse vooral de linkse strategische stemmer het hardst genaaid werd. En dat terwijl een alternatief op links zeer goed mogelijk was geweest.

Een gemiste kans in de geschiedenis. Het is nog maar zeer de vraag of zo een kans zich na deze verkiezingen weer voordoet. Maar we gaan het zien. Ondertussen: wat is strategisch stemmen?

iedere stem is een strategische stem

Zelf stemde ik de vorige verkiezingen niet op de PvdA. Ik heb al sinds de jaren 90 een groot wantrouwen jegens die partij, een wantrouwen dat helaas keer op keer bevestigd wordt. Mijn sympathie voor de SP, GroenLinks en D66  steek ik echter niet onder stoelen of banken. Hoewel alle drie de partijen voor mij ook grote nadelen hebben.

Vorige Volgende