Terwijl Rusland met het opblazen van de Nova Kakhovka dam weer eens laat zien op wat voor vernietiging ze uit is, wordt er elders af en toe gesproken over onderhandelingen en vrede. Door politici op het internationale toneel en bij delen van het westerse publiek. ’Zo snel mogelijk een staakt het vuren en dan de wapens neerleggen’ lijkt dan de vast goed bedoelde gedachte te zijn. Maar onder het oppervlak van die goede bedoeling vinden we morele verwarring en een gebrek aan humaniteit. Internationale initiatieven Op het internationale toneel was er bijvoorbeeld een Chinees initiatief dat weinig enthousiast werd ontvangen. Het kreeg toch een vervolg met een Europese rondreis van de Chinese minister van buitenlandse zaken Qin Gang. Topdiplomaat Li Hui voerde vervolgens gesprekken met Zelensky. Wel temperde hij daarna de verwachtingen. Waarschijnlijk omdat de innige banden tussen Beijing en het Kremlin, die hij zelf heeft helpen versterken, in Oekraïne bekend zijn en terecht met argwaan worden bekeken. Het leidde gelukkig niet tot westerse druk op Oekraïne om met de bezetter te gaan onderhandelen. De Braziliaanse Lula, president van een land dat zich neutraal voordoet, volgde met een soortgelijke oproep. In april ontving Brazilië minister van buitenlandse zaken Lavrov, die er werd uitgenodigd voor een staatsreceptie. Lula sprak er met hem, terwijl hij gedurende de G7 in Japan, Zelensky juist leek te mijden. Diezelfde Lula weigerde recent Duits luchtafweergeschut terug te leveren aan Duitsland, dat het wilde inzetten voor de verdediging van Oekraïne tegen door Rusland afgeschoten Iraanse drones. Lula wil wel vrede, maar liever geen mensenlevens redden. Daar kwam Zuid Afrika bij, dat met een Afrikaans vredesinitiatief onderhandelingen probeert te initiëren waar meerdere Afrikaanse landen zich bij aansloten. Zuid Afrika heeft de Russische inval niet veroordeeld en heeft geen sancties opgelegd. Het zegt neutraal te zijn, terwijl de legerleiding onlangs in Rusland was om over samenwerking te praten. President Cyril Ramaphosa is van het ANC dat financieel steun ontvangt van de aan het Kremlin gelieerde Russische oligarch Viktor Vekselberg. Ook was er nog de diplomatieke rel nadat de V.S. niet zonder gronden Zuid Afrika van het sturen van wapens aan Rusland betichtte. Naast China, Brazilië en Zuid Afrika, die via de BRICS al meer dan tien jaar samenwerken met Rusland, deed Indonesië deze week ook nog een vredesduit in het zakje. Indonesië keurde binnen de VN de Russische invasie af, maar legde geen economische sancties op. Ze sloot sinds 2004 voor een miljard aan wapencontracten met Rusland en de handel met en het toerisme uit Rusland worden steeds belangrijker. Het Nederlandse vredeskoor Die internationale initiatieven zijn niet los te zien van soms dubieuze onderliggende politieke belangen van betrokken landen. Maar de retoriek van ‘onderhandelingen' en ‘vrede’ vind gehoor in huiskamers waar het intuïtief goed in de oren klinkt. En waar noch van dat internationale speelveld, noch van de Russische wandaden in Oekraïne veel besef is. Dat wordt verder versterkt door het Nederlandse achtergrondkoor van publieke figuren dat zich voor onderhandelingen en vrede uitspreekt. Zoals de ondertekenaars van deze petitie. 'Hoe eerder de wapens zwijgen, hoe beter dat voor alle betrokkenen is – voor de Oekraïners, de Russen en de rest van de wereld. Mensen als politicus Harry van Bommel, journalist Bert Wagendorp, hoogleraar financiële geografie Ewald Engelen, politica Hedy D’Ancona, bankier Nout Wellinks, hoogleraar Conflict Studies Jolle Demmers. Veelal linkse mensen waarvan je zou hopen dat ze om de waarde van mensenlevens geven. Pacifistische gezangen In dergelijke oproepen zie je vaak dezelfde ideeën terugkeren. Er wordt neutraliteit in het conflict voorgewend. Er wordt gesproken over twee strijdende partijen. Beide partijen kunnen de oorlog eigenlijk niet winnen. Diplomatie is beter dan wapengekletter. Wapens sturen betekent alleen maar nog meer doden. Tot slot volgt nog wat anti-Amerikaans sentiment en een sneer naar de wapenindustrie. Wat betreft die twee strijdende partijen en neutraliteit. In dit conflict spreken over twee strijdende partijen impliceert een gelijkwaardigheid die niet bestaat. Het op papier tweede leger van de wereld trok met 180.000 militairen de grens over om een land te onderwerpen. Het onder de voet gelopen land verzet zich tegen moordpartijen, martelingen, verkrachtingen en het vernietigen van de eigen cultuur. De ene partij dringt binnen, bezet en vernietigt. De andere partij probeert het waardevolle en weerloze te verdedigen. Neutraliteit in zo’n conflict is niets anders dan gecamoufleerde partijdigheid. Tegen de claim dat beide partijen de oorlog niet kunnen winnen kun je inbrengen dat voor Oekraïners elke bevrijde stad een overwinning is. Want dat betekent tienduizenden landgenoten die worden bevrijd. Dat dat mensenlevens kost is voor de Oekraïners zelf natuurlijk evident, maar het is aan hen te beoordelen of die offers het waard zijn. De Russische bezettingsmacht, in het zuiden, maar ook die van de Krim, is door gedemoraliseerde en slecht getrainde militairen en door geografische redenen, fragiel. Dat betekent dat tenminste een groot deel van het bezette gebied en daarmee honderdduizenden Oekraïners bevrijd kunnen worden. En zelfs voor Rusland valt er nog iets te winnen, als ze door deze oorlog haar leider verliest en daarmee een toekomst terugwint. Met vredelievende en constructieve woordjes als ‘diplomatie’ en ‘onderhandelingen’ wordt gedaan alsof er een alternatief is. Maar ze betekenen weinig tegen de achtergrond van een oorlog die wordt gevoerd om een nationale identiteit uit te wissen. Want dit gaat niet over een onenigheid. Aan de ene kant staat Rusland dat Oekraïne wil vernietigen en aan de andere kant staat Oekraïne dat wil bestaan. Waarover ga je dan onderhandelen? En kom je dan uit in het midden? Diplomatie en onderhandelingen zijn zolang de bezetting duurt in het voordeel van Rusland, dat zich dan opnieuw kan organiseren en ingraven. Dat is op geen enkele manier onpartijdig of neutraal. Wapens Tot slot het argument dat we maar geen wapens meer moeten leveren, omdat dat per definitie meer doden betekent. Het is natuurlijk evident dat we moeten stoppen met het leveren van wapens. Aan Rusland. En dat betekent dat we alle bedrijven die ook nu nog onderdelen voor wapens aan Rusland leveren direct moeten sanctioneren. Verder moeten we alle (illegale) handel van met name westerse chips, software, electronica en machinerie tegengaan en dat betekent dat de handel grotendeels moet worden stilgelegd. Maar dat wapens leveren per definitie meer doden oplevert, is een twijfelachtige aanname. Zoals gezegd, het mede door het westen geleverde luchtafweergeschut heeft vele duizenden mensenlevens gered. F16’s, die na de zomer naar Oekraïne vliegen, kunnen ook Russische raketten uit de lucht schieten en vullen zo dat luchtafweergeschut aan. Ook pantserwagens, militaire ambulances, helmen en uniformen van westerse kwaliteit, beschermen en laten zien dat mensenlevens, ook aan het front, bescherming verdienen. Belangrijker op lange termijn is dat wapens aan Oekraïne bijdragen aan het tot stand brengen van voldoende militair tegenwicht. Alleen als Rusland iets te vrezen heeft doordat Oekraïne net zo hard kan terugslaan, komt een einde aan het conflict in zicht. De Baltische staten, waren zonder twijfel prooi van Rusland geworden, als ze niet al jaren door een militair bondgenootschap, de Navo, en artikel 5 zouden worden beschermd. Westerse wapens hebben zo vele doden voorkomen. Het gaat niet om vrede Wat de voorvechters van onderhandelingen en een staakt het vuren met elkaar verbindt is morele verwarring. Ze begrijpen niet dat vrede niet het doel moet zijn van alle westerse steun. Het gaat niet om vrede, het gaat om vrijheid. Vrede sluiten met de bezetter betekent dat de Russen hun loopgraven kunnen verlaten. Dan hebben ze hun handen vrij om zich te richten op gewelddadige repressie en zuiveringen. Het met lijsten langs de deuren gaan op zoek naar Oekraïense politici, journalisten, schrijvers, kunstenaars, leraren en activisten. Het opsporen van het verzet. Het afvoeren van deze mensen naar concentratiekampen. Het ontvoeren van hun kinderen om ze in Rusland te laten adopteren. Het consolideren van het nieuwe gezag, onder leiding van het Kremlin, dat zal voortgaan met vernietigen van alles wat aan Oekraïne doet denken. Kortom, vrede sluiten met de bezettingsmacht betekent dat de artillerie zal zwijgen, om plaats te maken voor het geschreeuw dat nu eenmaal met martelingen samengaat. Geschreeuw dat het publieke wereldtoneel niet zal bereiken, net zomin als de huiskamers van de Nederlandse vredesduifjes. Bevrijdingsdag Hoewel sommige politici daar anders over denken, moeten we de situatie in Oekraïne juist zien in het licht van de bezetting en bevrijding van Nederland. 5 mei noemen we volkomen terecht bevrijdingsdag en niet vredesdag. Er stonden in de bezettingsjaren op Nederlands grondgebied geen legers tegenover elkaar, er was nauwelijks wapengekletter. Maar er was geen vrijheid. En het is de terugkeer van vrijheid na jaren van bezetting en terreur die het einde van de oorlog markeert. Pleiten voor onderhandelingen en vrede terwijl er miljoenen Oekraïners in bezet gebied wonen, is als onderhandelen met Hitler nadat, in de loop van 1944, de geallieerden Frankrijk hadden bevrijd. Gelukkig is dat niet gebeurt en zijn de lage landen ook bevrijd. Morele kompas Wij hebben de luxe, dat niet wijzelf, maar honderdduizenden Oekraïners het opnemen tegen het enige land op dit continent dat ons, het westen, als zijn vijand beschouwt. Het geld dat we in de afgelopen decennia in defensie stopten, had vooral tot nut deze enige overgebleven potentiële Europese vijand af te schrikken. Met het sturen van onze wapens naar Oekraïne worden ze tegen precies die vijand ingezet. Ze worden gebruikt door een land dat haar eigen vrijheid en verworven democratie wil beschermen en landgenoten wil ontzetten. Je morele kompas draait rondjes als je daar tegen bent. Daarbij moeten we naast het westerse, ook het Oost-Europese perspectief onderkennen. Alle voormalige oostbloklanden en sovjetstaten - voormalige Russische koloniën - kennen de Russische geschiedenis van terreur, onderdrukking, moordpartijen en genocides. Niet van horen zeggen, maar omdat ze deze hebben ondervonden. Achter die geschiedenis moet een punt worden gezet. Dat gebeurt als Oekraïne wint en als Rusland verliest. Gezien de onomwonden politieke en militaire steun uit Oost Europa, wordt dat daar veel beter dan in het westen begrepen. Decadent pacifisme Wat het westen moet doen is Oekraïne zien als een land dat in staat is haar lot in eigen handen te nemen. We zullen jaren structurele steun moeten bieden. Economisch en militaire steun, met alle denkbare conventionele wapens die we voor handen hebben. Maar met alles wat het land te verduren heeft, strijd ze voor de soevereiniteit om zelf haar toekomst te bepalen. En ook wij moeten die soevereiniteit erkennen. Wat de westerse vredesduifjes betreft. Zodra ze weer eens van zich laten horen moeten we ze misschien iets duidelijk maken. Dat het wapens zijn, westerse wapens, waardoor zij zich de luxe van hun zogenaamde vredelievendheid kunnen veroorloven. Maar bovenal dat het niet in de eerste plaats om vrede, maar om vrijheid gaat.
Deze groep muzikanten was zo enthousiast over de documentaireserie The Beatles: Get Back dat ze besloten zelf maar een paar covers te maken.
Of misschien deden ze dat allang en besloten ze mee te liften in de golfstroom van die TV-serie. Hoe het ook zij, het klinkt in elk geval fris.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
COLUMN - Voor de derde keer overleefde Mark Rutte, als MP van kabinet Rutte IV, gisteravond een motie van wantrouwen. Dat is de achttiende keer sinds Rutte I.
De motie Klaver haalde het niet dankzij VVD, D66, CDA, CU en SGP. De motie Van Haga sneuvelde omdat alleen zijn eigen groep en JA21 plus FVD voor stemden.
Hoelang kan je tegen een ballon porren voor-ie knapt? Rutte bewijst: behoorlijk lang. Zijn kabinetten, bewindslieden en hijzelf hebben nu, vanaf Rutte I, 96 moties van wantrouwen (in Tweede en Eerste Kamer) achter de rug. Slechts één keer dreigde een motie van wantrouwen een krappe meerderheid ter halen. Maar dat was een weinig effectieve motie omdat hij toen al demissionair was.
Hier de top-5 moties van wantrouwen naar aantal voorstemmen.
Kabinet Rutte IV is overigens (nog?) niet het meest door moties van wantrouwen getroffen Rutte-kabinet.
Maar de helft van alle 96 moties waren wel tegen zijn kabinet of persoon gericht.
Pas als de SGP en/of dissidenten binnen CDA, CU of D66 het een keer zat zijn, maakt een motie van wantrouwen tegen Rutte of het kabinet kans van slagen. Tot nu toe is een dergelijke stemming in de verste verte niet te bespeuren. Wat media ook denken te zien aan wrijving binnen de coalitie.
COLUMN - Nooit te oud om de A12 te blokkeren. Hans Beerends (91) deed bij Nieuw Wij een persoonlijk verslag van zijn deelname aan de actie van Extinction Rebellion. Een paar vermeldenswaardige citaten:
Uit mijn actieverleden weet ik dat verjaardagspartijen, bruiloften en gezelligheidsbijeenkomsten, uitgerekend plaatsen zijn waar publieke opinie ontstaat
Links en rechts, vrouw en man, zwart en wit, arbeider, boer, ondernemer en zelfs miljonair: iedereen is erbij gebaat dat onze aarde bewoonbaar blijft
Zoals tijdens de Vietnamacties de vredesdemonstranten toekijkers opriepen met de leuze ‘Blijf daar niet zo lullig staan, kom er bij en sluit je aan’, zo kunnen wij alle twijfelaars, die heus wel weten dat er iets fout aan de hand is, oproepen om mee te doen
Hans Beerends schreef dat hij op die gedenkwaardige Pinksterzaterdag aanwezig was met de ‘Grootouders voor het Klimaat’. Een beweging die in 2016 begon. Sinds 1 december 2016 houden ze op de eerste en derde donderdag van de maand ‘Pleinbijeenkomsten’ bij de ingang van de Tweede Kamer. Voor wie zo’n A12-blokkade te massaal en hectisch is, zijn die ‘Pleinbijeenkomsten’ een wat rustiger alternatief om een keer te demonstreren. Na de verhuizing van de Tweede Kamer komen ze niet meer op het Plein bij elkaar, maar vlakbij de nieuwe huisvesting.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Ik heb het al eerder gezegd en zal dat nog wel ’s vaker doen: de muzikale kwaliteit van Radiohead blijkt onder meer daaruit dat haar muziek zich zo uitstekend voor een variëteit aan covers leent.
een gastbijdrage van Jasper H. van Dijk en Vinzenz Ziesemer, eerder verschenen bij MeJudice (2 juni 2023)
De Voorjaarsnota is volgens velen onleesbaar. Het is bijvoorbeeld niet duidelijk of het kabinet bezuinigt en waarop, hetgeen een goed politiek debat in de weg staat. Jasper H. van Dijk en Vinzenz Ziesemer van het Instituut voor Publieke Economie doen een voorstel voor een rapportage die wél leesbaar is.
Tweede Kamerlid Henk Nijboer noemde de Voorjaarsnota onleesbaar. Hij was niet de enige met kritiek. Ook de Raad van State vond de Voorjaarsnota lastig “te volgen en doorgronden”.
In de Voorjaarsnota staat dat het kabinet gaat bezuinigen. Maar gekeken naar de verschillende grafieken en tabellen is het niet duidelijk of dit ook daadwerkelijk zo is. Zo is er veel vertroebeling op de begroting door verschuivingen van posten tussen begrotingsjaren en door het inzetten van onderuitputting voor andere uitgaven. Maar ook het totaalbeeld is niet duidelijk: want ten opzichte van wat bezuinigt het kabinet eigenlijk en hoeveel?
Deze onduidelijkheden staat een goed debat over begrotingsbeleid in de weg. Want welke politieke keuzes zijn er precies gemaakt? Geeft het kabinet onder de streep nu te veel uit en verergert het bijvoorbeeld de inflatie? Of trapt het nu onnodig op de rem waardoor het aanpakken van belangrijke uitdagingen zoals klimaatverandering in de problemen komt?
ANALYSE - De internationale regels met betrekking tot hoeveel zwavel en andere vervuilende stoffen er mag zitten in de brandstof van schepen zijn de laatste jaren aangescherpt. De lucht boven met name de oceanen is daardoor in snel tempo schoner geworden. Helaas heeft dit als effect dat daarmee de opwarming van de oceanen ook versnelt.
Laat me dit wat nader uitwerken.
In Europa waren er al langer afspraken over het toegestane percentage zwavel in de brandstof van schepen op onder andere de Noordzee. Dat is van 1,5% in 2000 naar nu 0,1% gedaald. Maar daarbuiten was de norm nog 4,5%. Sinds 2015 werd dit echter ook afgebouwd tot 0,5% vanaf 2020.
Tabel zwavelnormen site overheid.
Heeft dan ook echt significant effect? Ja. Er mogen dan wel maar enige tienduizenden grote zeeschepen zijn, ze leggen wel veel gewicht in de schaal. Zo zorgde 1 groot containerschip voor net zoveel zwaveluitstoot als bijna 20 miljoen auto’s in het verkeer (twee keer zoveel als er in Nederland rondrijden). Dat met een factor 9 omlaag brengen is dus significant.
Dat laten ook de eerste onderzoeken zien. De beruchte scheepspluimen zijn aan het verdwijnen.
En omdat die pluimen de warmtestraling van de zon op aarde (en dus vooral de oceanen) remde, is nu ook in de metingen van de netto “flux” de toename goed zichtbaar:
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Als ik zeg ‘Bossa’, dan zegt u…? Nova wil traditionele Braziliaanse muziek nieuw leven inblazen, en dat doet de band met gusto.
De ultrarechtse vleugel van de VVD deed een poepje, Rutte spoot met de toiletverfrisser en men borrelde en bitterbalde nog genoeglijk na.
“Nee jongens, echt, we doen er alles aan de vluchtelingenstroom tegen te houden. Daarvoor reizen we de wereld af, dus geduld, het gaat gebeuren”. Dat was zo ongeveer het antwoord van Rutte op de hysterie van het xenofobe deel van de partij.
Voor excuses vind hij het blijkbaar nog te vroeg. Die gaat hij zijn congres aanbieden als volgend jaar gebleken is dat vluchtelingen blijven komen, de grenzen echt niet dicht kunnen en hij zijn belofte dus niet kon nakomen.
Was dat zijn strategie als excuusrecord houdende premier? Beter had hij de zaal voorgehouden hand in eigen boezem te steken. Iets in de trant van: “lieve mensen, bedenk wel dat wij medeverantwoordelijk zijn voor de opvangcrisis. Nee, nee, niet toeteren, het is geen asielcrisis, het is een opvangcrisis!”
Dan had het congres over de feiten kunnen discussiëren en niet over de rommelende darmen. Rutte had het selectieve geheugen van de liberale haviken op moeten frissen: “dames en heren, ik heb hier het gezamenlijk advies van de Adviesraad Migratie (ACVZ) en de Raad voor het Openbaar Bestuur (ROB) dat onze Eric vorig jaar juni 2022 in ontvangst heeft genomen”.
Hij is in hoge mate een musicus voor mannen. Een hoop mannen verafgoden hem. In het algemeen vinden vrouwen hem onbeluisterbaar.
Als je een kamer snel leeg wilt hebben, zet dan simpelweg Trout Mask Replica op, zijn legendarische album uit 1969 dat werd geproduceerd door Frank Zappa en uitgebracht door diens platenmaatschappij Straight.
Ik heb mensen gezien die gillend naar de deur renden na minder dan tien seconden van “Frownland,” het openingsnummer van het album, met z’n harde akkoorden, bizarre melodie, de kakafonie aan botsende metrums en raspende, onbegrijpelijke teksten.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.