COLUMN - Wat betekent het om vrouw te zijn? En ligt dat vast? In mijn omzwervingen op het wereldwijde web tuimelde ik onlangs in het virtuele konijnenhol van de polemieken tussen transtrenders, transseksuelen en trans-uitsluitende radicale feministen.
Gaandeweg kwam ik erachter dat ik veel meer beïnvloed ben door feministes van de tweede golf dan ik dacht, en dat ik de baarmoeder inderdaad beschouw als een potentiële loden bal die vrouwen vastketent aan een bestaan als huissloof, stevig onder de duim van de kostwinner.
Het verbaast me dus allerminst dat de patriarchale christen-fundamentalisten die een significant deel van Trumps kabinet uitmaken, allerlei initiatieven om vrouwen zelf het heft in handen te geven over hun voortplantingsorganen zo snel als mogelijk de nek om willen draaien.
Transgender wars
Op Tumblr heb je inmiddels een bonte verzameling millenials die zichzelf ’transgender’ noemen, maar daar iets volstrekt anders mee bedoelen dan wat daar doorgaans onder wordt verstaan: mensen bij wie de seksedifferentiatie van lichaam en brein niet in de pas loopt.
Dick Swaab legt in zijn boek Wij zijn ons brein (2010) uit dat de seksedifferentiatie van de geslachtsorganen van een foetus plaats vindt in de eerste maanden van de zwangerschap, en die van de hersenen pas later, in de tweede helft van de zwangerschap. Het brein zich dan seksueel de andere kant op ontwikkelt dan het lichaam, ontstaat er dysforie: het gevoel in het verkeerde lichaam te zitten. Althans, dat is de meest plausibele verklaring, en Swaab wijst op diverse neurologische onderzoeken onder transseksuelen die deze hypothese bevestigen.
