Nog nooit in de lange geschiedenis is Nederland zo hard op de vingers getikt als afgelopen week bij de zogeheten Peer Review van de Nederlandse ontwikkelingssamenwerking door het Development Assistance Committee (DAC). De lofprijzingen die Nederland in het verleden ontving, zijn omgeslagen in een lange serie kritische noten en lage cijfers, schrijft Paul Hoebink op Vice Versa. Naast zijn jaarlijkse rapporten over de stand van zaken in de internationale ontwikkelingssamenwerking en zijn rapport vol cijfertjes over de geografische verdeling van financiën over ontwikkelingssamenwerking, heeft het Development Assistance Committee (DAC) van de OESO ook het altijd aardige rapport en instrument van de ‘Peer Review’. Het DAC is de plek waar de belangrijkste beslissingen over definities en stromen van ontwikkelingshulp worden genomen, zoals wat er wel en niet onder ontwikkelingssamenwerking valt. Elke vijf jaar zouden de leden van het DAC onderworpen moeten worden aan zo’n Peer Review, waar twee leden van de DAC op bezoek komen bij het donorland en op bezoek gaan naar een hulpontvangend land en geholpen door het secretariaat een rapport daarover opstellen.
Dit is het Sargasso-café van dinsdag 11-07-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
COLUMN - De eerste concrete Britse stap uit de worggreep van de Europese Unie werd de opzegging van… een visserijverdrag. Een overeenkomst met vijf EU-lidstaten over wederzijdse visserijrechten. De mededeling werd achtereenvolgens beoordeeld als een domme, een slimme en een symbolische stap.
Dom, want de eenzijdige stap veroorzaakt irritatie in Brussel en bemoeilijkt dus de onderhandelingen, terwijl de Britse visserij economisch geen gewicht in de schaal legt. Slim, want het gaat hier om een emotioneel onderwerp, om stoere mannen en om nationale grenzen, dus bij uitstek een thema om de Britten warm te houden voor de Brexit. En symbolisch, want ook al stelt de visserij nauwelijks nog wat voor, in de dagen dat de Britten opgenomen werden in de EU was de visserij een heet hangijzer.
De opzegging is met andere woorden een stap terug in de tijd, een terugkeer naar de splendid isolation van een halve eeuw geleden. De pijn rondom de visserij heeft men in Westminster nooit vergeten of vergeven. Politici denken wellicht niet meer dan vier jaar vooruit, het achteruit denken gaat ze uitstekend af.
Gezien het feit dat de onderhandelingen zich nog lang zullen voortslepen, en dus nog veel van de Britse bevolking zullen vragen, ligt het voor de hand dat we in de komende jaren nog meer van dit soort symbolische ‘daden’ tegemoet kunnen zien. En het meest voor de hand liggend is uiteraard het sluiten van de Kanaaltunnel, de Chunnel. Een onderwerp waarover in de Britse media werkelijk op geen enkel moment een rationele discussie is gevoerd. Ging het in de visserijoorlog om ‘het leegvissen van ónze wateren’, in de pennenstrijd rond de aanleg van de tunnel waren de tegenargumenten nog veel emotioneler – en daardoor kan elke Brit ze moeiteloos herhalen.
Dankzij sociale media kan massaliteit in een mum van tijd bereikt worden, maar er is meer voor nodig om die groep individuen met al hun verschillende stemmen om te smeden tot een nauw verweven collectief waarbinnen overeenstemming bestaat over een gezamenlijk doel, de prioriteiten en het plan van aanpak.
Eva Rovers schrijft een beschouwing over hedendaags verzet. Ze past Albert Camus’ uitspraak ‘Ik kom in opstand, dus wij zijn’ toe op 21e eeuwse bewegingen. Van sociale media wordt veel verwacht. Maar de Arabische Lente, Occupy en ook de Blacklivesmatter beweging laten zien dat er meer nodig is dan de oppervlakkige emoties die sociale media kunnen oproepen. Ze citeert Zeynep Tufekci, een Amerikaanse socioloog die na onderzoek in deze bewegingen concludeerde…
…dat elkaar zien, horen, vis-à-vis gedachten uitwisselen en discussiëren vóórdat er massaal wordt geprotesteerd essenteel is om een protest de lange adem te geven die nodig is om grote sociale veranderingen teweeg te brengen. Onderlinge meningsverschillen leiden dan minder snel tot conflicten, waardoor de groep beter bestand is tegen pogingen van buitenaf om verdeeldheid te zaaien.
Volgens Camus is opstand wat de mens tot mens maakt. En in die opstand als fundamenteel aspect van het bestaan vinden mensen elkaar. Die verbondenheid van mensen is essentieel, schrijft hij. Het doel van de opstand is tegelijk individueel en collectief. Mensen eisen iets voor zichzelf op, maar niet alleen voor zichzelf. Het recht dat ze vragen, vragen ze namens iedereen omdat ze het beschouwen als iets waar ieder mens recht op heeft. Tufekci noemt de Amerikaanse burgerrechtenbeweging als lichtend voorbeeld van een beweging die veranderingen heeft afgedwongen door de sterke verbondenheid van mensen in opstand.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dominique Young Unique is een Amerikaanse rapster in het agressievere genre. Check hierboven industriële beats, snoeiharde dictie en twerkende mannen.
RECENSIE - De voormalige Griekse minister van Financiën Yanis Varoufakis geeft zijn visie op de Griekse crisis van twee jaar geleden.
Wat is de waarde van memoires en ego-documenten? Kijk er mee uit, leerde ik op college. De schrijvers hebben behoefte hun positie in de geschiedenis te beïnvloeden, hun versie van wat er gebeurde te vertellen, hun aandeel daarin mooier af te beelden of juist kleiner te maken.
Die waarschuwing kreeg de student, toen het aantal historische bronnen veel kleiner was dan tegenwoordig. De leugen groeide toen gemakkelijker: Churchill kon in de oorlog “bodygards of lies” scheppen, om de waarheid te verbergen en te beveiligen.
Dat lukt niet meer tegenwoordig: iedereen filmt en fotografeert en deelt die representatie van de werkelijkheid onmiddellijk via internet. Er is een representatie van de realiteit ontstaan, die mondiaal is. Zelfs als je van nature liegt, wordt het moeilijker, die vastgelegde realiteit te negeren.
Een fascinerend ego-document is dat van de Griekse minister van Financiën, Yanis Varoufakis. Hoe zat het ook al weer? Varoufakis had problemen met Jeroen Dijsselbloem: die wilde als voorzitter van de Eurogroep niet steeds hoorcolleges economie van Varoufakis, maar een Griekse regering die braaf deed wat de Troika verlangde. Maar het ging toch over economie?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Jerry Afriyie werd vanochtend in hoger beroep veroordeeld wegens verzet bij arrestatie tijdens een door de burgemeester van Gouda verboden demonstratie.
Eerder was Afriyie vrijgesproken van alle aanklachten. Het Hof gaat in dat oordeel niet mee. Volgens het Hof had de burgemeester legitieme redenen om de demonstratie tegen Zwarte Piet te verbieden; was de aanhouding derhalve wettig, en had Afriyie zich dus niet mogen verzetten tegen arrestatie.
Op social media is er nogal wat commotie om en verwarring over de uitspraak. Vandaar dat we linken naar het vonnis zelf, zodat iedereen voor zichzelf kan nalezen wat daar nu wel en niet in staat.
The documents “would incriminate Hillary and her dealings with Russia and would be very useful to your father,” read the email, written by a trusted intermediary, who added, “This is obviously very high level and sensitive information but is part of Russia and its government’s support for Mr. Trump.”
Dit is het Sargasso-café van maandag 10-07-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Shayna McHayle aka Junglepussy begon haar Youtube-kanaal gewoon als hobby naast haar baan achter de kassa. Ze werd opgemerkt, maakte een mixtape, daarna een heel album. Haar muziek wiegt heen en weer tussen jazz en r&b. Over haar zelfbewuste teksten mocht ze al komen spreken aan de universiteiten Yale en Columbia. Ze woont in New York.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.