Artsen zonder Grenzen en Healthnet willen niet meer dat militairen zich bezighouden met humanitaire taken.
Hierdoor ontstaat volgens de organisaties teveel verwarring en worden hulpverleners teveel aangevallen door de strijdende partijen (lees: opstandelingen).
Een typisch gevalletje “militair, houd je bij je mitrailleur”. Jij schiet alles overhoop, en wij lappen het weer op.
Mij komt het voorstel me een beetje absurd over, maar wat denken jullie. Moeten de Nederlandse militairen stoppen met de wederopbouw en dat overlaten aan de liefdadigheidsinstellingen?
Reacties (14)
Met her risico dat je denkt: “Daar heb je hem weer…”: volkomen verkeerde eis. Ze moeten juist stellen dat de militairen alleen nog maar humanitaire activiteiten uitvoeren. Ophouden met oorlog voeren. Maar ja (zucht) dat is en blijft een naïeve gedachtengang.
@1: Ja zou heel mooi zijn, maar ietsje te ver van de realiteit.
Ik kan me hun argumentatie wel voorstellen. Soldaten die het ene moment lopen te schieten en even later voedselpaketten uitdelen, dat verwart. De vraag is natuurlijk hoe moeilijk het is om die bipolaire soldaat te onderscheiden van een echte hulpverlener. Dat een opstandeling (of andere strijder) dat onderscheid niet zou kunnen maken lijkt me vergezocht.
Het argument dat professionele hulpverleners het doelwit van aanvallen worden omdat de scheidslijn tussen militaire en hulpverleners kleiner wordt vind ik wel overtuigend. Daarnaast is er lijkt me ook een strategische reden om die scheidslijn in stand te houden: zo hou je de discussie over de inzet van ontwikkelingshulpgelden voor militaire missies ook op een afstand.
Is dat onderscheid echt zo moeilijk? Dragen de een niet groene pakken en zijn bewapend terwijl de ander onbewapend zijn, ‘normale’ kleding dragen en meestal een flink grote vlag of ander kenteken bij zich hebben?
Ik zou er als aanvoerder van de militaire troepen niet bepaald van uit durven gaan dat de hulpverlening in goede handen is bij particuliere organisaties. Straks heeft er een of andere ALV tegen gestemd, en zijn die Artsen zonder grenzen ineens weg. De verantwoordelijkheid voor de opbouw moet liggen bij de landen die zich zo nodig met de situatie in Afghanistan moesten bemoeien. Als een particuliere organisatie daarbij wil helpen, is dat mooi.
Maar wat hier gebeurt, dat een of andere goeie-doelen-losert meent bevelen aan het leger te moeten geven, is natuurlijk de omgekeerde wereld.
of je pakt gewoon het echte probleem aan.
Welke opbouw!?
is daar behalve het geleuter in het parlement sprake van??
@5: Het gaat meestal om stichtingen, die hebben geen ALV, dus je betoog gaat mank. Daarnaast is Artsen zonder grenzen nou typisch een organisatie die vaak naar gebieden gaat waar ook geen “opbouwtroepen” komen. Die zijn wat mij betreft dus betrouwbaarder dan internationale troepen, die meteen opstapen als er verkiezingen zijn geweest (of in zicht zijn).
Als we de eis nou eens omdraaien? AZG mag zich vanaf vandaag bewapenen om zich te verdedigen tegen raddraaiers?
Er vissen er hier twee in de zelfde vijver.
Tsja, wie moeten we hier nu geloven? AZG, die voortdurend hulpverleners naar conflictgebieden in de wereld stuurt en op basis van die ervaringen een advies geeft, of de losers, die vanachter hun keyboard menen de situatie in de oorlogsgebieden beter te kennen dan AZG?
@10: Gaan we nu een beroep op authoriteit doen?
In het verleden heeft een organisatie als AzG conflicten nog wel eens gerekt door beide partijen smeergeld te betalen om goederen ergens te krijgen. Dat geld werd rechtstreeks “geïnvesteerd” in de oorlog.
Daar gaat je winst.
Onbetrouwbare bron-alarm
Ja en? het feit, dat je, als je in conflictgebieden komt, niet altijd volkomen ethisch te werk kunt gaan (voor je eigen lijfsbehoud en dat van anderen) betekent toch niet, dat je dan maar gelijk niet meer te vertrouwen bent? En geef eens antwoord op de vraag, of we het oordeel van de mensen van AZG nu wel of niet meer kunnen vertrouwen dan het oordeel van de toetsenbordstrijders, die vanachter hun computer en met behulp van televisiebeelden hun oordeel uitspreken over wat in die conflictgebieden raadzaam is? Als je de ervaringsautoriteit van AZG aan de orde gaat stellen, kun je net zo goed meteen verklaren, dat organisaties als AZG, het Rode Kruis en anderen maar beter niet meer naar conflictgebieden kunnen gaan. Overal in dat soort gebieden wordt je namelijk gedwongen ´smeergeld´ aan de lokale krijgsheren / mafia te betalen.
Pedro, niemand zegt dat AzG niet te vertrouwen is. Ik geef slechts aan dat ook goede bedoelingen slechte gevolgen kunnen hebben.
Speel de authoriteitskaart nou niet, want die heeft ook hier geen enkele waarde. We mogen ons best afvragen of AzG gelijk heeft als ze dit stelt. Jouw argumentatie zou betekenen dat we dit blog direct zouden kunnen opdoeken, want we mogen het dan nergens meer over hebben.
Persoonlijk geloof ik AzG wel.
Maar het issue hier is totaal niet dat we AzG minder vertrouwen dan toetsenbordstrijders (bedankt voor de impliciete belediging, overigens). Het punt dat ik hier probeer te maken is dat het best zo kan zijn dat ze gelijk hebben, maar dat het ondanks dat absurd is om dan maar te vragen te stoppen met de wederopbouw in Afghanistan.
En het betalen van smeergeld is weldegelijk iets waar je over moet nadenken als je hulp levert. Sommige organisaties doen dat blijkbaar onvoldoende en helpen zo een conflict in stand te houden.
Toetsenbordstrijders was meer gericht aan degenen, die vinden, dat AZG hier helemaal niets over mag zeggen. Jouw mening is over het algemeen een stuk genuanceerder. Maar ik zie, dat je mening hier op een verkeerde veronderstelling hebt gebouwd: AZG heeft namelijk niet gevraagd om te stoppen met het opbouwwerk, maar zij constateren, dat hun werk bemoeilijkt wordt, doordat dat opbouwwerk door ´het leger´ wordt gedaan en dat dat beter door anderen gedaan kan worden.
Verder is het natuurlijk zo, dat nagenoeg iedere hulp of andere organisatie in conflictgebieden na zal denken over het smeergeld, dat ze hoe dan ook moeten betalen. Maar ik denk, dat juist een organisatie als AZg dat heel goed beseft, meer nog dan het rode kruis, bijvoorbeeld, en dat AZG mede daardoor in gebieden kan werken, waar het Rode Kruis niet kan komen. Zij kunnen immers alleen in die gebieden werken, als ze strikt onafhankelijk zijn. Geven ze te veel smeergeld aan een van de strijdende partijen, dan zal de ander zich benadeeld voelen en is het met de mogelijkheid om hulp te verlenen snel afgelopen. En het zal vaak een heel moeilijke afweging zijn: geef je smeergeld, dan weet je dat je het conflict vrijwel zeker en vrijwel altijd verlengt. Geef je het niet, dan sterven de onschuldige slachtoffers van het conflict onder je ogen. Zonder van de precieze omstandigheden op de hoogte te zijn, zal ik dan ook nooit zeggen, dat een organisatie daar onvoldoende over na heeft gedacht.
Maar misschien ben ik wel wat snel op m´n teentjes getrapt. Ik heb zelf jarenlang voor hulpverleningsorganisaties gewerkt.