In het wooncomplex waar ik woon zijn twee traptractoren aanwezig en vier kinderen die graag op die tractors rijden. Twee kinderen zijn eigenaar van een tractor, twee hebben er geen. Een van die kinderen die geen tractor heeft is mijn zoon.
De moeder van een van de tractoreigenaren hield onlangs nog een lofrede op de solidariteit die er heerste onder kinderen in ons wooncomplex. Iedereen mocht de spullen van iedereen lenen, want alle kinderen wisten dat hun spullen terugkwamen, dat hun vertrouwen niet zou worden beschaamd. Dat zei ze voordat haar zoon zijn tractor met handen, tanden en veel dramatiek beschermde tegen mijn zoon. Zijn moeder heeft toen tegen mijn zoon gezegd dat hij altijd de tractor mag pakken als zij er niet zijn.
Dat doet mijn zoon dan ook. Geheel tot ongenoegen van de andere tractoreigenaar. Die weet dat hij er niks tegen kan doen, maar eigenlijk, zo vindt hij, heeft mijn zoon niet het recht om op de tractor van hun buurjongetje te spelen. Het jongetje meent zijn bezit te moeten beschermen door het bezit van zijn mede-eigenaar te beschermen. Zo doet dat, om met mijn zoon te spreken.
Onlangs was mijn zoon weer op de tractor aan het rijden toen de tractoreigenaar terugkwam. Door de sociale druk voelde mijn zoon zich gedwongen de tractor af te staan. Het werd even grimmig. Ook het andere jongetje dat graag op tractors rijdt maar er geen heeft, was erbij. Uiteindelijk gaven mijn zoontje en hij de strijd op. De twee tractoreigenaars gingen demonstratief vrolijk over onze binnenstraat rijden. Mijn zoontje en zijn lotgenoot gingen op een houten vlonder zitten en deden daar net alsof ze heel hard in een politie-auto aan het rijden waren.
Zij kregen hier iets te veel lol in. Zoveel lol dat de twee tractoreigenaren ineens een stuk minder lol in hun tractor hadden. Ze begonnen wat langzamer te rijden. Stopten bij mijn zoontje en zijn vriendje, trokken hun tractor op de vlonder en begonnen een beetje te zieken. Mijn zoontje en zijn vriendje lieten zich niet van de wijs brengern. Ze speelden stug door. De tractoreigenaren verloren hun interesse in hun tractor. De schaarste was voorbij, het product had ineens al z’n waarde verloren.
Reacties (20)
Gaat dit over de beruchte fietstractoren op het Funenpark?
Koop een traptractor voor dat joch, scheelt ons zielige verhalen op Sargasso.
Zuurpruim.
Als ik nu een traptractor koop, dan zal dit zielige verhaal er nog steeds staan. En ik ben niet van plan nog meer over zijn gebrek aan traptractors te schrijven. Kortom: een traptractor voor mijn zoon kopen, scheelt u geen zielige verhalen op Sargasso.
Wat is dat voor een hippiecommune waar mensen spullen van elkaar lenen.
Ja, zo simpel is het allemaal : een probleem negeren door overtuigd iets anders te gaan doen lost het probleem op. Tenminste, als het geen fysica is maar economie, psychologie of sociologie oid. enz.
Mooie observatie hoor :)
Je leest je zoon ’s avonds voor uit de avonturen van Tom Saywer?
Hij groeide op zonder traptractor en voor de imaginaire politie-auto was zijn traptractorloos maatje nodig en ook de aanwezigheid van de twee traptractorbezittende buurkinderen. Maar dat was niet alles. Hij vermoedde toen nog niet dat zijn vader, zijn eigenste vader, hem louter als sociaal proefkonijn beschouwde en hem en zijn interacties met de andere kinderen voortdurend monitorde. Later las hij de stukjes die zijn vader daarover had geschreven. Ja… waarom had pa die suggestie van #002 niet opgevolgd? Er werd immers met geld gesmeten.
Schrijf ik eens een stukje waarin ik glashard aantoon dat de mens van nature hebzuchtig en bezitterig is en dat collectivisme alleen maar ellende oplevert, is het nog niet goed.
Als je hem die traptractor had gegeven had hij die politie-auto nooit uitgevonden waarmee we ook hebben aangetoond dat schaarste creatief maakt en dat intellectueel eigendom al op vroege leeftijd voorkomt.
Beetje onzin want kinderren ruzieen altijd ook al is er geen Tractor. Dat ouders dat ook doen laat zien we soms behoorlijk kinderachtig zijn. Colectivisme werkt juist goed in geval van tractoren, deze zijn vaak duur en heb je niet altijd nodig, door deze samen met een andere boer te kopen en dan een cooperatie te beginnen die hem voor een klein bedrag onderhoud en geld opspaart voor andere gereedschappen ben je als boer gewoon goedkoper uit.
Maar ja tegenwoordig is de boer in NL verwend, elke koe zit op de Soos en heeft elk varken kinderbijslag. Daardoor heeft elke boer, anders dan een jaar of 20 geleden, nu de dikste John Deere onder de reet. Collectivisme werkt niet met alles, maar met duur gereedschap werkt dat best. Zeker met tractoren. Maar ja dan moet je wel opvoeding genoten hebben.
Tractor? Het zoontje van Molovich op een TRACTOR?! Wat is dat voor een armoede, is u soms een boer? Er zijn toch ook Bugatti- of andere merken trapauto’s? Of heeft de Chinese prullariamaffia ons op kinderniveau ook al in de greep?
Traptractors gaan over het algemeen harder dan trapbugati’s. Daar zit het design vaak in de weg. Zit je zo weer met je knie tegen het stuur of zo.
Trappertjes maken het wel een beetje decadent. Voetjes aan de grond en ze gaan minstens even vlug.
Wat we vandaag geleerd hebben is dat kinderen niet lief en aardig zijn, maar net zulke egoistische ratten als volwassenen.
@Molovich – Als je dat kind nou wat voorsprong wilt geven op de rest, dan is nog een tractor niet het antwoord en zo’n Bugatti een onhandig statussymbool.
De tijd vraagt om oud-nationaal design: de vliegende hollander
http://collectie.museumrotterdam.nl/objecten/30047
Het model dat ik ken uit de jaren ’50 was een stuk gelikter en liep als een trein, maar het zag er toch ook weer niet zo snel uit als dit:
http://www.okido-toys.com/index.php?page=3&cat=1&product=307
Het ‘je bent wat je hebt’ begint al vroeg zoals dit verhaal ons laat zien. Jezelf identificeren met je bezit en bang zijn dat het je wordt afgenomen. Dat geldt zeker ook voor grote mensenkinderen. Een uitstekende bron van pijn en ellende. Het goede nieuws is, zoals het verhaal ons toont, dat het niet zo hoeft te zijn …
Niet gedeeld speelgoed werd bij ons kapot speelgoed.
/lifelog
Ik vind het briljant! Kinderen zijn volwassenen zonder camouflage. Het mooiste vind ik dat als je mensen van een systeem af wilt laten stappen je het beste kan laten zien hoe leuk jouw systeem is.
Ik kende alleen PC Hooft tractoren.