Weet je nog hoe het voelde toen je voor het eerst verliefd was? En al die keren erna? Vroeger, toen ik een jaar of acht was, was ik hevig verliefd op Renate. Officieel hadden we alleen met elkaar omdat alle jongens en meisjes van de klas op dat moment met elkaar hadden. Toen een meerderheid besloot dat een vrijgezellenleven toch verkiesbaar was, bleven Renate en ik elkaar nog wel zien. Maar niet veel natuurlijk en niet lang. De mores van de schoolplein hielden ons in het gelid.
Later ben ik nog wel een paar keer verliefd geweest. Ze zeggen wel dat als je ouder wordt, je ook die heftige verliefde gevoelens kwijtraakt. In mijn geval geldt dat niet. Ik kan nog steeds overstromen van liefde, niet alleen voor mijn vrouw, op wie ik op slag verliefd was. Maar ook voor mijn zoon, gek genoeg. De liefde die ik voor hem voel, voelt vaak als verliefdheid, een sterk verlangen om bij hem te zijn.
Waarom vertel ik u dit? Is het niet een beetje laat? Valentijnsdag is al voorbij.
Ik stuitte vandaag op het onderstaande filmpje. Een onderzoeksgroep van Stanford University heeft een aardige wedstrijd gehouden, waarbij ze keken in hoeverre verliefdheid en houden van meetbaar is met behulp van een fMRI-scanner.
Nu hoor ik al meteen weer zure geluiden dat je liefde niet moet reduceren tot een biochemisch proces, maar ja, ik heb het ook niet verzonnen. En maakt dat de verliefdheids- en liedesbeleving er minder om? Nee natuurlijk niet. Sterker nog, ik vind de wetenschappelijke benadering – al is het met een knipoog gebracht – juist de schoonheid van de liefde versterken. Je zal zien dat ondanks de experimentele opstelling, de verhalen, de blikken, de kleine betekenisvolle gebaren nog steeds sprekend zijn. En aanstekelijk.
De onderzoekers lieten verschillende mensen van verschillende leeftijden (10 tot en met 75) plaatsnemen in de scanner met als opdracht om over de liefde na te denken, of gevoelens van liefde op te roepen. De scanner meet de activiteit in de hersenen. Van tevoren dacht een van de onderzoekers dat de ‘oudjes’ het zouden gaan winnen. Zij hadden immers al hun hele leven kunnen oefenen in het liefhebben. Als je wilt weten wie de winnaar is, moet je het korte filmpje zelf bekijken. Je zal er geen spijt van krijgen.
The Love Competition from Brent Hoff on Vimeo.
Reacties (3)
“Officieel hadden we alleen met elkaar omdat alle jongens en meisjes van de klas op dat moment met elkaar hadden.”
Wat staat hier nou?
Bij ons het werkte het zo. In principe had niemand met elkaar. Tot dat een paar kinderen iets met elkaar kregen. Daarna had opeens iedereen een vriendje of vriendinnetje in de klas. Dat werd allemaal mooi verdeeld. Natuurlijk vielen er een paar buiten, helaasch. Wat je dan had was een periode waarin er allemaal paartjes waren in de klas. Totdat een paar het weer zat was, het uitmaakte en vervolgens meerdere het uitmaakten en het daarna not done was om nog verkering te hebben.
Ik dacht dat het overal zo werkte, maar blijkbaar waren wij raar – Utrecht, Sterrenwijk, dus dat zou nog best eens kunnen.
Nee, je bent niet uniek, dat werkte bij ons (brabant) ook zo.