Klimaatwetenschappers met de dood bedreigd

Nederland is niet het enige land met een minderheidsregering. Ook in Australië zetelt sinds 14 september 2010 een minderheidskabinet, zij het van een andere politieke kleur. Daar regeert het sociaaldemocratische Labor met de gedoogsteun van één Green MP en drie Independent MPs. Een belangrijk speerpunt van deze nieuwe regenboogcoalitie is het klimaatbeleid en één van de aangekondigde maatregelen is de invoering van een CO2-belasting, die 1 juli 2012 van kracht moet gaan.

Australië staat nu niet echt bekend om zijn voorbeeldfunctie als het om klimaatbeleid gaat. Er is dan ook de nodige discussie omtrent deze beleidsmaatregel. Duizenden mensen zijn de afgelopen week de straat opgegaan om het beleid te steunen, maar er is vanzelfsprekend ook veel tegenstand.

Vanaf het aantreden van het nieuwe kabinet was al bekend dat klimaatbeleid een belangrijk issue zou worden. Sommige tegenstanders van maatregelen tegen klimaatverandering vonden dit al vrij snel voldoende reden om vervolgens wetenschappers van de Australian National University in Canberra te bedreigen. Zij ontvingen doodsbedreigingen per e-mail en werden telefonisch lastig gevallen, met dreigementen dat men de academici op straat zou aanvallen, indien zij niet hun onderzoek staakten. Deze bedreigingen vinden al een half jaar lang plaats en zijn de afgelopen weken geïntensiveerd, niet geheel toevallig rondom het tijdstip dat de Australische Climate Commission het rapport The Critcal Decade publiceerde. De dreigementen werden zo ernstig dat inmiddels enkele klimaatwetenschappers uit voorzorg al noodzakelijkerwijs zijn verplaatst naar een veiliger heenkomen.

Het is uiteraard onmogelijk voor politici om maatregelen te nemen die door de volledige bevolking worden gesteund. Doch in plaats van de pijlen te richten op de beleidsmakers, verlagen sommigen zich tot het uiten van doodsbedreigingen. Niet eens aan het adres van de politici, maar aan de mensen die simpelweg wetenschappelijk onderzoek verrichten. Dat het klimaatdebat inmiddels volledig ontspoort mag wel duidelijk zijn.

Stelt je eens voor: de overheid besluit de accijnzen voor tabak te verhogen en enkele verstokte, boze rokers gaan vervolgens over tot het bedreigen van oncologen die beweren dat je van roken wel eens longkanker zou kunnen krijgen. Of biologen die op straat in elkaar geschopt worden door religioten omdat het onderwijs aandacht schenkt aan evolutieleer. Wetenschappers doen onderzoek. En soms kan het wel eens zo zijn dat de onderzoeksresultaten niet in overeenstemming zijn met je wereldvisie en je vooringenomen opinies. Dat geldt voor medisch onderzoek, dat geldt voor evolutieleer, en dat geldt ook voor klimaatwetenschap. Naarmate de kennis en inzichten groter worden, blijkt dat theorieën en waarnemingen steeds meer met elkaar in overeenstemming komen. Een overheid kan, indien wenselijk, hier zijn beleid dan op aanpassen, aangezien de overheid een breed maatschappelijk belang moet dienen. Dan kun je twee dingen doen. Accepteren dat de wereld toch iets anders in elkaar zit dan je dacht en ervan leren, doch met een waakzame en kritische blik. Voortschrijdend inzicht wordt dat wel eens genoemd. Of je kunt op een bijna religieus-fundamentalistische wijze volharden in je eigen ideologie, welke in sommige extreme gevallen (zoals nu blijkt in Australië) wederom uitmondt in bezopen doodsbedreigingen aan het adres van de wetenschappers.

Beargumenteerd kritisch zijn over wetenschappelijk onderzoek is één ding. Kritiek op overheidsbeleid is uiteraard ook niets mis mee. Maar het motto onder sommige extreme denialists lijkt wel: Als het bericht slecht is, dan dood je maar de boodschapper.