Het is niet druk bij het graf van King in Atlanta. Een handjevol gezinnen loopt rond de tombe en kinderen zitten op de rand van de vijver eromheen. Ze lezen de teksten van King hardop van de borden langs de zijkanten. Statig dragen ze voor: “I have a dream,’’ in het langgerekte zuidelijk accent dat King ook had.
“Ik denk zeker dat de verkiezing van Barack Obama een van de dingen is die dr. King bedoelde met ‘I have a dream’.’’ Loretta Scott is samen met man en kinderen naar het graf gekomen na een bijeenkomst in de nabijgelegen Ebenezer Baptist Church, waar King zelf regelmatig gesproken heeft. “Voor ons als zwarte Amerikanen zijn de woorden van King nog steeds alsof ze gisteren zijn gezegd. Want hier in het Zuiden bestaat die kloof tussen wit en zwart nog steeds.’’
Atlanta is een zwarte stad, 55 procent van de bevolking is van Afro-amerikaanse afkomst, en raciaal gescheiden. Er zijn blanke en zwarte wijken, met eigen winkelcentra, restaurants en kerken. Vermenging van beide groepen is op straat nauwelijks zichtbaar. Er lijkt niet zoveel veranderd ten opzichte van zestig, zeventig jaar geleden, toen Martin Luther King hier opgroeide. Ook na de zwarte emancipatie van de jaren zestig is in het zuiden nog veel gebleven zoals het altijd al was: gescheiden.
“Voor mij was het ongelooflijk om te zien hoe groot de verschillen hier nog zijn,’’ zegt Stanley Thomas. Hij werkt in het bezoekerscentrum bij het graf van King, en komt oorspronkelijk uit Californië. “Daar is het racisme veel meer onderhuids. Zwart en blank leven veel meer samen, en zijn gewend aan elkaar. Maar dat betekent niet dat mensen niet bang zijn voor een zwarte man op straat. Ze zullen het alleen niet zeggen. Dat doen ze hier wel.’’
Thomas, zelf actief in de projecten voor de arme bevolking in Atlanta, is zeer enthousiast over Barack Obama. “Toch is een zwarte president niet wat King bedoelde. Zijn visie ging veel verder. Hij wilde een gelijke samenleving voor alle mensen. Gelijkheid en dezelfde kansen, ook voor de zwarte kinderen in Atlanta die opgroeien zonder vaders en zonder kansen. Obama is een voorbeeld, maar om een andere reden. Hij laat zien dat een volwassen zwarte man ook een liefhebbende vader en echtgenoot kan zijn. Dat telt veel meer, vind ik.’’
In het centrum van Atlanta is de beeltenis van Obama overal. Op verkiezingsposters, tijdschriften en zelfs als een rockster op T-shirts in de etalages van kledingwinkels. De stad is overwegend democratisch, en tot in de buitenwijken zijn vooral verkiezingsposters en tuinborden van de democratische kandidaat te vinden. Maar de eigenaar van een elektronicawinkel op Peachtree Street, de belangrijkste winkelstraat, is geen aanhanger. “Ik ben conservatief, dus ik stem op McCain.’’ Lachend: “een zwarte man die een blanke politicus verkiest boven een zwarte, dat is wat Martin Luther King bedoeld heeft.’’
Reacties (1)
Atlanta is een zwarte stad, 55 procent van de bevolking is van Afro-amerikaanse afkomst, en raciaal gescheiden. Er zijn blanke en zwarte wijken, met eigen winkelcentra, restaurants en kerken. Vermenging van beide groepen is op straat nauwelijks zichtbaar. Er lijkt niet zoveel veranderd ten opzichte van zestig, zeventig jaar geleden, toen Martin Luther King hier opgroeide. Ook na de zwarte emancipatie van de jaren zestig is in het zuiden nog veel gebleven zoals het altijd al was: gescheiden.
Je hebt in Atlanta wel degelijk wijken waar alle rassen vrolijk door elkaar lopen en samen op terrassen zitten. Ik heb een kleine twee jaar geleden een paar uur in zo’n wijk rondgelopen (de naam van de wijk is me helaas ontschoten).
En zwarte en blanke wijken met hun eigen winkelcentra, restaurants en kerken, die heb je ook in, pak ‘m beet, Chicago of Detroit.
Er zullen vast verschillen zijn tussen het noorden en het zuiden van de VS, maar het wordt hier wel erg zwaar aangezet. En dat roept de vraag op: reist Michiel Maas met een open blik door de VS, of is hij vooral op zoek naar bevestiging van alles wat hij al dacht te weten?