Kerstgedachten van Dr. Mallebrootje

“Het was een tegenvallend jaar,” peinsde Dr. Mallebrootje, uitvinder van de mobiele telefoon zonder irritante ringtones, terwijl hij staarde naar zijn vervormde reflectie in de laatste kerstbal die hij in de boom hing.
In alles was hij beter geweest dan zijn vader, de beroemde Drs. Mallebrootje, uitvinder van het praten zonder iets te zeggen, die vorig jaar te vroeg heen ging. De heuse doctorstitel, gehaald in Hardewijk, was daar het meest evidente bewijs van. Dus had hij ook wel verwacht het beter te zullen doen in de politiek. Zijn vader haalde dan wel vaak de publiciteit, maar veel resultaten kon hij niet binnenslepen. Dat kwam waarschijnlijk ook doordat hij toch te vaak afgeleid was door dat jonge ding uit de achterban. Wat heet, zeg maar gerust volledig in beslag genomen. De achterban moest eens weten wat er met dat jonge ding allemaal gebeurde. Gelukkig had hij die genen niet mee gekregen. Hoewel, een aantal mede Tweede Kamerleden deden zijn fantasie toch wel menigmaal op hol slaan. Maar hij wist dat het in deze tijd geen pas geeft dat soort uitspattingen toe te laten. Voor je het weet, twitterde er iemand over en lag het op straat.

Nee, serieus werk ging hij van de politiek maken. Maar zijn eerste jaar bracht toch niet wat hij gehoopt had. Schier onmogelijk ook, met alle competitie op dit moment. Hij kon bijvoorbeeld niet tippen aan het enorme aantal ingediende moties waar nooit voor gestemd werd van de PVV. En het tempo van kamervragen stellen van die schone dame Thieme zou hij ook nooit halen zonder een bijzonder fixatie. Met al zijn serieuze inzet had hij slechts twee wetsvoorstellen geproduceerd. Zulke schitterende stukken proza met een perfect bij het probleemgebied passende en in balans zijnde hoeveelheid maatregelen dat de tranen hem nu weer in de ogen schoten. Maar het werd niet begrepen. Sterker nog, hij vermoede dat het niet eens gelezen werd. Alles met meer dan 10 regels tekst was teveel voor de huidige generatie parlementariërs. Als het niet in één sms-bericht paste, dan kon het niet goed zijn.

Daarom had hij besloten het volgend jaar helemaal over een andere boeg te gooien. Moderner, Tweede Kamer 3.0, flitsend, in de tijdsgeest. Korte, krachtige voorstellen. Moties in sms-taal waar journalisten dagen over schrijven vanwege de vernieuwing. Hij gaat voorstellen dat alle commissie vergaderingen alleen nog via Skype mogen gaan om er een beetje vaart in te krijgen. En met zijn achterban een 24 uur per dag via twitter in contact staan. Geen enkel signaal uit de moderne samenleving zal hem meer ontgaan. Met een vernuftig stuk software van zijn neef uit Drenthe zal hij tweets automatisch laten vertalen naar kamervragen die per RSS-feed bij de griffier terecht komen. Nou, knappe SP-er die dat tempo kan evenaren. En daar bovenop ging hij de 6.2 versie van de mission-statement generator aangepast inzetten om moties te produceren. Met 4 keywords, ja hij ging er bijna in het Engels van denken, komen er straks fraaie volzinnen uit met het exacte aantal woorden zoals de concurrentie ze kan bevatten.
Inhoud? Diepgang? Overwegingen? Volzinnen? Rotzooi van de vorige eeuw waar je de moderne politieke strijd niet mee kon winnen. Nee, anders moest het. Een Flickr account met confronterende foto’s van die kwijlende demente bejaarden gaat hij maken om meer geld voor de zorg los te krijgen. Niet dat het hem ook maar iets kon schelen, maar het leverde vast wel publiciteit op.

Hij ging weer zitten en nam het grote glas cognac van zijn partner aan. Hij moest het anders doen, dat wist hij. Maar toch, op deze stille avond, voelde hij zich er niet goed bij. Een breuk met de traditie van je vader soit, maar hij bleef natuurlijk wel een Mallebrootje. Hoe zou hij dat gaan oplossen?
Van latere zorg, dacht hij, en sloeg de cognac achterover en nam zijn partner in zijn armen. Samen staarden ze naar die ouderwetsche kaarsjes op dat laddertje voor het raam.