Het Centrum Informatie en Documentatie Israël, beter bekend als het CIDI, werd ooit gezien als serieuze speler in de strijd tegen antisemitisme. Een organisatie die cijfers bijhield, rapporten uitbracht en de politiek van broodnodige data voorzag. In een land waar antisemitisme nog altijd gestaag rondsluimert, was dat geen overbodige luxe. Maar die rol is intussen uitgehold tot een klucht. Achter de schijn van waakzaamheid gaat steeds vaker iets anders schuil, namelijk de schaamteloze verheerlijking van Israëlisch geweld.
“IDF imponeert opnieuw”
Op de website van CIDI verscheen recent een lofzang op het Israëlische leger met de titel “IDF imponeert opnieuw”. Daar staat het dan, zonder schaamte: een leger dat systematisch Palestijnse burgers bombardeert en een genocide pleegt, wordt gepresenteerd als indrukwekkend. Alsof het een sportwedstrijd betreft en niet de vernietiging van huizen, ziekenhuizen en levens. De framing is niet kritisch, niet analyserend, maar jubelend. Propaganda, verpakt als verslag.
Een organisatie die pretendeert antisemitisme te registreren en aan te pakken, kan niet tegelijkertijd het PR-bureau van een genocidaal bezettingsleger spelen. Wie slachtoffers van antisemitisme verdedigt en de daden van een leger goedpraat, maakt zichzelf ongeloofwaardig.
De hypocrisie in vol ornaat
CIDI beroept zich graag op de noodzaak antisemitisme te bestrijden. Dat is terecht. Maar ondertussen gebruikt het de fel bekritiseerde IHRA-definitie van antisemitisme om vrijwel elke stevige kritiek op Israël in de verdachtenbank te plaatsen. Het resultaat? Palestijnse stemmen worden verdacht gemaakt, activisten worden gecriminaliseerd, en het publieke debat wordt gemanipuleerd. Het werpt de vraag op: in hoeverre zijn de cijfers van het CIDI betrouwbaar? In hoeverre wordt de antisemitismemonitor een instrument om tegenstanders van de staat Israël monddood te maken?
Waarom een boycot nodig is
Het CIDI kan niet vertrouwd worden haar rol van onafhankelijke waakhond te vervullen zolang ze ondubbelzinnig de kant van Israël kiest. Het gevolg is dat als de organisatie iets of iemand antisemitisch noemt deze classificatie niets meer zegt; achterdocht dient de eerste reactie te zijn. Zolang het CIDI deze dubbele standaard – waakhond én schoothond – volhoudt, is er maar één consequent antwoord: boycot. Een organisatie die de rol van waakhond misbruikt om propaganda te bedrijven, moet buitenspel gezet worden.
Dat is geen aanval op Joodse Nederlanders, integendeel. Wie antisemitisme serieus bestrijdt, verdient een onafhankelijke en geloofwaardige monitor. Juist door CIDI’s gekonkel en propaganda wordt die geloofwaardigheid beschadigd, waardoor slachtoffers van antisemitisme uiteindelijk in de steek worden gelaten.
Tijd voor iets beters
Wat nodig is, is een nieuwe instantie die antisemitisme registreert, zonder politieke agenda. Een organisatie die Joden beschermt zonder Palestijnen te ontkennen, die cijfers presenteert zonder propaganda. Tot die tijd moeten we duidelijk zijn: het CIDI is niet de waakhond die het pretendeert te zijn, maar een propagandakanaal dat geweld verheerlijkt.
Wie nog cijfers overneemt van het CIDI maakt zich medeverantwoordelijk. Propaganda die bommen applaudisseert en activisten verdacht maakt verdient geen plek in een samenleving die beweert tegen antisemitisme en vóór mensenrechten te staan.
Dank aan Hans Custers voor de tip.
Reacties (18)
Gisteren reageerde CIDI op sociale media op de antisemitische leuzen van extreemrechts in Den Haag met een trumpiaans ‘bad people on both sides’. Natuurlijk werden die leuzen afgekeurd, maar het moest ook duidelijk zijn dat ‘extreem links’ net zo erg is.
Links heeft goede argumenten tegen het Israëlische beleid.
Daar heeft het CIDI blijkbaar met problemen mee dan met een “Heil Hitler” .
(Een serveerster getuigde dat de relschoppers dat riepen)
https://nos.nl/artikel/2583446-politie-37-aanhoudingen-na-rellen-den-haag-grote-golven-van-geweld
Dat het CIDI een agent is van Israël wisten we natuurlijk al heel lang. Zit tenslotte al in de naam. Dat Israël antisemitisme als voorwendsel gebruikt om solidariteit met Palestijnen zwart te maken wisten we ook al heel lang. De vraag is hoe het mogelijk was dat deze propaganda jarenlang ongehinderd tot de Nederlandse media kon doordringen.
De Speld vraagt het zich ook af…
https://speld.nl/2025/09/16/vn-commissie-oordeelt-dat-israel-genocide-pleegt-maar-wij-hoorden-in-de-talkshows-hele-andere-verhalen/
Ja, klopt. Ook al heel vaak op Sargasso genoemd natuurlijk. Maar ik denk dat de gemiddelde Nederlander een heel ander beeld heeft
Die teksten op de site van het CIDI lijken haast wel een parodie, een persiflage. Bizar dat je zoiets publiceert. ‘Doe ‘ns rustig’ zou je ze bij elke regel willen zeggen. ‘Kalmeer, ga zitten, haal ‘ns diep adem, en haal je vingers van het toetsenbord.’.
Nou is bloemrijk taalgebruik in het Midden-Oosten niet ongebruikelijk, en de overdrijving ook niet, maar we zitten hier in Nederland, dus kalm the fuck down, zou ik zeggen, schrijf ‘ns normaal, schrijf ‘ns journalistiek. Het CIDI is geen fanzine of voetbalclub (niks tegen fanzines en bepaalde voetbalclubs natuurlijk) maar deze teksten maken het CIDI lachwekkend, of deerniswekkend, maar hoedanook, niet iets om sympathie voor te voelen. Of serieus te nemen.
Dit gezegd hebbende: wanneer laat Hamas de gijzelaars nou ‘ns vrij, kom op.
Beste Joost en consorten, hoewel een korte blog/schrijven, dwingt we om de bubbel of echo chamber van een uitgebreide reactie te voorzien. Des noods met als uitkomst: to agree to disagree. Niet als betweter, daar ik mij bewust ben dat onbewuste vooroordelen, aannames en andere cognities kunnen bijdragen ook zelf in valkuilen te vallen, welke ik tracht te vermijden.Omdat het conflict groot en wijds is, eist dit zorgvuldigheid. Ongetwijfeld zal ik zaken onderbelicht laten en vast wel ergens de plank misslaan. Het gaat mij om waarheidsvinding, niet om mijn gelijk te hebben of te krijgen, maar om samen te zoeken naar de kern van het conflict. In de Israël kritische blogs – wat op zichzelf niet verkeerd hoeft te zijn – vind ik nogal eenzijdig en eerlijk gezegd erg naïef. Ik heb het niet over een verwijtbare naïviteit, maar een reëele, namelijk een naïviteit die een bepaalde duistere zijde van dit conflict onderbelicht. Het doet dan zowel Israël, de Palestijnse Arabieren en de realiteit van het conflict an sich denk ik ernstig te kort. Niet te zeggen dat de schrijver naïef is of helemaal geen kennis van zaken heeft, maar ik zou graag bijdragen aan een, mijn inziens, zeer onderbelicht aspect in dit conflict. Zonder doet het geen recht aan dit kluwen conflict, hoewel mijn inziens de kern van het conflict ten diepste in haar aard minder complex is dan de daaruit eindeloze lijst van ontstane problemen: Israël wordt massaal aangevallen in 1948 en later wordt hen de oorlog verklaard in 1967. Wie een oorlog start en telkens land verliest en vijandig gezind blijft tegen een veel sterkere macht, trekt aan het kortste eind. En hoewel Israël de West Bank “bezet” houdt, zou het dit vanuit veiligheid als militair oogpunt het wespennest wel strak in de tang moeten hebben: keer op keer wordt duidelijk dat wanneer Israël de wapens neerlegt het zichzelf elimineert. Ik concludeer dat ten diepste dit gehele conflict in kern op de Palestijnse Arabieren en het ondaadkrachtige Westen valt te wijten. Niet dat Israël heilig is, maar de Palestijnse Arabieren laat men in hun sop gaar koken.Wie nu op de achterste poten staat en denkt dat ik hiermee de geschiedenis en vele conflicten aan beide zijden recht gedaan heb, heb ik de boodschap: nee, in essentie wel, maar het adresseert niet de schier eindeloze lijst aan problemen en diens gronden (inherent verwerven) die voortkomen uit het conflict, de meerdere dimensies en deel aspecten die te benoemen zijn. Dit kan ons denken en onze blik denk ik belemmeren te zien wat er nu wezenlijk speelt. Ik zit er graag naast, want het gaat mij om het recht doen van de realiteit. Als ik de realiteit niet adresseer verander ik graag van gedachten. Toch denk ik dat dit niet snel gebeurd, daar ik na deze inleiding in enkele berichten tracht aan te tonen, wat er speelt en welke dimensies het conflict kent. Alvast wil ik verklappen dat het tijd wordt dat er journalisten in Gaza komen. Ik begrijp niet dat deze hier niet zijn, hoewel hun lot op zo’n klein oppervlakte aan een zijden draadje zou hangen.Ik begin eerst met deel 1:(Geen titel)Om te beginnen is het van belang dat het onderstaande schrijven kritisch belicht wordt in de breedte van feiten, naar de strekking, doel en praktisch nut tot oplossing.Deel 1: Het communicatieve en psychologisch aspect onderliggend aan het beschouwenAlvorens verder inhoudelijk hier op het Israel-Gaza -conflict in te gaan, laten we allereerst opmerken dat we hier te maken hebben met:1.Taal als denkkader (eufemismen, Morele geladenheid, dehumanisering), dus hoe we de realiteit ervaren, classificeren en oordelen, vaak zonder dit bewust te beseffen. Het onderbewustzijn maakt associaties, activeert emoties, en stuurt morele intuïties vóór er bewust afgewogen wordt;2. Framing als cognitieve beïnvloeding: feite keuze, causale structuur (wie is veroorzaker, slachtoffer en/of redder?), morele hiërarchie (wie heeft recht op bescherming, wie op verweer?) Dus bijvoorbeeld zou het zo kunnen zijn:Israel-framing: “veiligheid, zelfverdediging, existentiële dreiging”-Hamas-framing: “onderdrukking, kolonisatie, recht op verzet.Beider verhalen structureren de aangenomen werkelijkheid, nog vóór de feitenkennis.3. Onderliggende structuren van denken, dus vaak onbewuste denkkaders die bepalen hoe we normen toepassen:-Rechtspositivisme vs. naturalistisch denken: Is iets rechtens omdat het wet is, of omdat het moreel juist is?-Tribalistisch vs. universalistisch denken: Heeft “onze groep” meer recht op veiligheid dan de ander?-Schuld-individualisme vs. collectieve verantwoordelijkheid: Moet elk mens individueel worden beoordeeld, of mag je groepen collectief aanspreken?Deze structuren zijn vaak aangeleerd via opvoeding, media, religie of cultuur, en blijven onbewust dominant, tenzij ze expliciet bevraagd worden.4. Hoe leiders en systemen deze mechanismen benutten:Leiders kunnen framing en taalstructuren mogelijk diepgaand begrijpen. Denk aan:-Beelden creëren die morele verontwaardiging oproepen (bv. baby’s in couveuses / ontvoerde kinderen)-Herhaling van symbolen en woorden (“weerbaarheid”, “martelaarschap”, “bevrijding”)-Zondebokmechanismen gebruiken (bv. “de Joden”, “het Westen”, “de Zionisten”, “de ongelovigen”)Dat gebeurt niet alleen in totalitaire systemen. Democratieën gebruiken deze structuren subtiel — door selectieve empathie te cultiveren.5. Hoe daar bewust tegenwicht aan te bieden:-Taal bewust bevragen: “Wat wordt hier werkelijk gezegd of verzwegen?”-Oordelen vertragen: “Wat voel ik bij deze woorden, en is dat gevoel gegrond?”-Morele universaliteit trainen: “Zou ik dit ook vinden als het mijn groep was?”-Leiders kritisch volgen op retorische strategieën, niet alleen beleidsinhoud-Zelfreflectie cultiveren: Wat zijn mijn onderliggende structuren van denken?Dit alles benoemd hebbende geldt dit in de eerste plaats als een spiegel voor mijzelf.
Je hebt nogal wat woorden nodig. Interessant dat je zegt “Israël wordt massaal aangevallen in 1948 en later wordt hen de oorlog verklaard in 1967”.
Beide claims zijn onjuist, of op zijn minst hopeloos eenzijdig.
Als je verder wenst te reageren raad ik je aan het kort en to the point te houden. Hier is geen doorkomen aan.
Ik zal je alvast verklappen waarom er nog geen en ook in de nabije toekomst al heel lang geen journalisten in Gaza zijn.
Dat komt door de Palestijnen en hamas, die houden ze tegen bij de grens of schieten ze kapot zodra ze een camera zien. AI creëert beelden, wat u ziet zijn vastgelegde beelden dan wel niet of wel in juiste context. En een gebied bezetten of controleren voor eigen veiligheid is iets anders dan het langzaam annexeren door een extreem recht kolonisten programma op te zetten. Dus op basis van de huidige feiten en de werkelijkheid van de dag lijkt het me toch meer dan verantwoord om direct Israël even figuurlijk fors aan de ketting te leggen een enorm pak slaag op de billen te geven. Het oprichten van een eigen Palestijnse staat had in 1947 besproken moeten worden. Het was destijds naïef van het westen om te denken dat dit vreedzaam zou verlopen. Echter was het denkvermogen destijds vertroebeld door de oorlog en de kolonisatie drift die toen nog als heel normaal werd beschouwd .
Wellicht dat we in de toekomst toch alle burgers in dat gebied kunnen geven wat zij toe komen. Het nu niet keihard ingrijpen en veroordelen van Israël lijkt nog niet voor de hand te liggen. Hopelijk kunnen de Israëlische bewoners die nog niet gehersenspoeld zijn en vooralsnog in een kleine meerderheid op bepaalde steun kunnen reken dit op middellange termijn keren en in goede banen leiden. Het met aangrenzende zekerheid verdwijnen van de westerse dominantie in de wereld, en hiermee de financiële en militaire steun voor Israël zal er anders voor zorgen dat er over 100 jaar geen Israël meer bestaat.
Er was ooit een raar mannetje met een snorretje, iets met duizend jarig rijk enz. Vondt het in dat gedachtegoed meer dan normaal om een paar miljoen onschuldige mensen van de aardbodem af te vegen. In dit proces werden ze wat gedwarsboomd door terroristen die het in hun hoofd haalden om zich hier tegen te verzetten. Als straf werd dan even het hele dorpje platgebrand en uitgemoord.
Vonden we achteraf toch niet helemaal ok geloof ik. Hebben we ooit met ze allen afgesproken en vastgelegd dat wij mensen toch wat wijzer in de toekomst met elkaar moeten omgaan.
Helaas die geschiedenis en dat gedachtegoed is volledig afwezig bij het huidige management van Israël.
Hopelijk komen ze op tijd bij zinnen. Maar dit is precies hoe dat gestoorde etterbakje met zijn snorretje uiteindelijk zichzelf en een groot deel van ze eigen bevolking op de slachtbank heeft gelegd.
Dus het zou ons aan mensen sieren om even wat Hamas en ultrarechtse orthodoxe even flink een draai om de oren te geven een paar dikke petsen op de billen. En ze onder een hele lange huisarrest te zetten. De rust hiermee herstellen.
Daarna gaan we heerlijk volgens jou stappenplan filosoferen over hoe dit alles zo ver heeft kunnen komen met de geruststelling dat meer bloedvergieten tijdens dat proces er niet zijn en de bevolking langzaam de draad kan op pakken
Dus dat laatste siert je, een spiegel voorhouden en
@ Joost” als dat zo is, dan kan ik niet tot een meer reëel referentiekader komen. Eenvoudige antwoorden doen de realiteit te kort. Ik snap je wel vanuit praktisch oogpunt. Ik wil best stoppen met de onderbouwing van mijn claims, maar dan komen we ook niet verder. En er is wel een doorkomen aan, maar het vraagt de nodige tijd en energie. Het zij zo.
Verder ben ik benieuwd waarom je “Israël wordt massaal aangevallen in 1948 en later wordt hen de oorlog verklaard in 1967” ontkent. Ik kan me wel enkel argumenten voorstellen, maar die wil ik niet voor je invullen. Ik ben me bewust van de gang van zaken, ook de details, misstanden en oorlogsmisdaden. Mijn inziens vindt
ik de repliek vaak dermate zwak, ook van bekende pro Palestijnse- Joden. Maar misschien heb je argumenten die ik nog niet gehoord heb. Ik wil oprecht luisteren naar een ander geluid, tenminste als het op basis van argumenten is. Het gaat me niet om gelijk. En als ik ergens naast zit, hoor ik graag waarom. Ik hoop Joost op je reactie (wie weet leer ik wat ;)
Daar reageren we niet op om twee redenen:
a) je geeft hier geen verdere onderbouwing en/of context en/of nuancering bij, terwijl iedereen die de geschiedenis kent, weet dat in 1948 Israël die aanval over zich heen kreeg nadat Ben-Gurion eenzijdig de onafhankelijke Joodse staat Israël uitriep en er tot dan toe 250.000 Palestijnen waren gevlucht of door Joodse milities (o.a. de Hagana, Lechi en Etsel) van hun land waren verdreven. Kort voor Ben-Gurion de illegale staat Israël uitriep richtte zo’n militie nog een bloedbad aan onder Palestijnen in Deir Yassin (een dorp met bijna 600 inwoners). Er kwamen zeker enkele honderden Palestijnen om. Maar ja, tegenwoordig wort je voor antisemiet versleten als je aankomt met wat er aan een aanval op Israël vooraf is gegaan.
b) Israël begint op 5 juni 1967 met een preventieve aanval op Egypte, Jordanië en Syrië, de Zesdaagse Oorlog en wint deze op 10 juni van dat jaar en veroveren daarbij het Sinaï-schiereiland, de Gazastrook, de Westelijke Jordaanoever op Jordanië (inclusief Oost-Jeruzalem) en de Golanhoogvlakte.
Uiteraard hebben we enige terughoudendheid als iemand in een zogenaamd genuanceerd betoog dat soort feiten achterwege laat. Is dat betoog dan ook nogal langdradig en warrig geschreven, dan haken we al snel af.
Tot slot: normaal gespro0ken voorzie ik informatie zoals hierboven van de nodige links naar bronnen, maar omdat jij dat ook niet doet, laat ik het ook achterwege. Je zoekt het allemaal zelf maar op.
En dit is en blijft de hoofdzaak: zelfs als die beweringen wel zouden kloppen, zou dat nog steeds absoluut geen excuus zijn voor het uitmoorden van tienduizenden burgers. Of van ongeveer alle journalisten die in Gaza werken. Daar is namelijk geen excuus voor. Dat zijn en blijven oorlogsmisdaden.
De geschiedvervalsing is dus onnodig, omdat je daarmee nog steeds geen valide argument hebt.
@ p.j. Cokema
Ik veronderstel dat je de geschiedenis kent en ja die ken je op zich wel tot op zekere hoogte. Een punt maak je nog niet. Deir Yassin was een oorlogsmisdaad. Er waren meer. Daarin was Israël de schuldige. Ik veronderstel inderdaad dat deze zaken wel bekend zijn, maar te plaatsen in hun context. Toch in de kern raakt je reactie mijn opvatting niet.
Ik had enorm veel meer te zeggen waarin ik zaken verder wilde bespreken, toelichten en details uitwerken. Maar dat is teveel voor een reactie. Ik wilde het in verschillende delen plaatsen, zodat het een lijvig maar coherent geheel werd en de cruciale context bekend zou worden.
Ik ben bang dat het sowieso aan dovemansoren is gericht en mensen die sowieso niet van plan zijn de diepte in te gaan. De nuance had daar wel in gelegen. Het klopt dat ik verder nog niet veel had onderbouwt. De lijn werd dan wel duidelijk.
@ Hans Custers: tienduizenden doden zijn vreselijk en moet koste wat het kost voorkomen worden. Ik kan je daar alleen maar gelijk in geven. Elke dode is er een teveel. Ik heb een nieuw beleidsvoorstel geschreven aan de betreffende vertegenwoordigers met het oog om zulke tragedies te voorkomen. Geschiedvervalsing moet voorkomen worden. Vandaar dat ik ook aangeef dat ik graag gecorrigeerd wordt.
Misschien moet je je er gewoon niet mee bezig houden.
@Joost. Eerlijk gezegd merk ik dat er helemaal niet zo veel kennis aanwezig is. Misschien dat iemand er een keer een boek over gelezen heeft of een scriptie aan gewijde, maar in reacties als blogs merk ik dat er vermeende kennis is en vermeende argumenten. Ik heb inderdaad ook iets van dat het inhoudelijk niveau qua in dept kennis en intellectueel vermogen niet zo hoog is dan ik elders gewend ben. Ik zeg dit niet om jullie te vernederen, maar veel mensen hier weten totaal niet waar ze het over hebben en qua inzicht valt het me helemaal tegen. De repliek is dusdanig zwak dat dit inderdaad beneden het niveau is dan andere ‘anders denkenden ‘ die echt wel laten zien dat ze ook echt weten van de hoed en de rand. Daar steek ik liever mijn energie in. Ik meen oprecht dat het echt heel wat spades dieper moet en er een er wel flink wat tandjes bij mogen. Ik ken genoeg academici van top universiteiten die niet eens de moeite zullen nemen hier op te reageren. Ik snap wel waarom, dus laat ik het hierbij. Wees vrij om nog wat na te trappen en op mij af te dingen, zelfs gelijkgestemden met enige reputatie zal het niveau van de blogs hier niet kunnen waarderen ben ik bang. Ik zeg het ten behoeve van de mensen hier en tot opbouw. No hard feelings, ik gun de mensen hier het beste. Ik richt me op ‘opponenten’ die wezenlijk me van repliek kunnen bedienen. Je weet niet wat je mist hoor! Nogmaals: jullie kunnen ongetwijfeld beter!
Heerlijk die naar beneden trappende ‘high ground’ die je claimt.
Onze Lieve Heer heeft rare kostgangers, Joost. Ik hoop voor Hendrik dat hij geen pokeraar is, want bluffen gaat hem heel slecht af.