ELDERS - Terwijl een groot deel van de wereld op 11 september de aanslagen op de Twin Towers herdacht, stond men in Chili stil bij de staatsgreep van dictator Augusto Pinochet. De coup maakte een einde aan de regering van gekozen president Salvador Allende, die tijdens de coup zelfmoord pleegde.
Hoewel Pinochet is overleden, zijn de herinneringen aan die dag nog springlevend. Tienduizenden gingen in hoofdstad Santiago de straat op om de coup te herdenken. Zij willen dat de mensenrechtenschendingen van het regime alsnog vervolgd worden. Voor een kleine minderheid van de Chilenen is de voormalig dictator nog altijd een held. Zij vinden dat Pinochet het land heeft gered van het communisme en economisch heeft gemoderniseerd.
De presidentsverkiezingen maken de herdenking dit jaar nog urgenter: de vaders van beide kandidaten waren generaals in het Chileense leger ten tijde van de coup. De vader van linkse kandidaat Michelle Bachelet stierf in gevangenschap, terwijl de vader van rechtse kandidaat Evelyn Matthei juist deelnam aan de regering van Pinochet.
Maduro’s economische oorlog
Het valt Nicolás Maduro – president van Venezuela – niet mee om in de schoenen van Chávez te staan (of op zijn fiets te blijven zitten). Hij vecht tegen de onveiligheid en inflatie waar de Venezolanen dagelijks mee te maken hebben. Maar de ontevredenheid zit vooral in de maag: het land kent namelijk grote voedseltekorten.
Maduro is overtuigd dat de oppositie zijn regering omver wil werpen via economische oorlogsvoering. Het creëren van kunstmatige voedseltekorten zou onderdeel van die strategie zijn. Burgers kunnen voortaan via het telefoonnummer ‘0800-SABOTAGE’ aangifte doen tegen bedrijven die men verdenkt van speculatie. Om de ergste tekorten tegen te gaan, zal de regering voor 600 miljoen dollar aan eten uit Colombia importeren. De overheid zelf is echter ook onderdeel van het probleem. Staatsbedrijf PDVAL liet eerder tonnen aan geïmporteerd voedsel bederven.
Presidente Argentinië geeft interview
Interviews met Cristina Fernández de Kirchner zijn zeldzaam. Het is alweer een paar jaar geleden dat Cristina zich voor het laatst liet interviewen. Kirchner geeft zelden interviews omdat volgens haar ‘communicatie geen politiek wapen is van deze regering.’ Die uitspraak is echter moeilijk te rijmen met de talloze toespraken van de presidente die verplicht door alle zenders worden uitgezonden, de zogenaamde cadena nacional (nationale kabel).
Hoewel het interview geen noemenswaardig nieuws opleverde, is de timing wel bijzonder. Eind oktober vinden namelijk parlementsverkiezingen plaats, en de partij van Kirchner staat er slecht voor. Het is echter de vraag in hoeverre het interview Cristina en haar partijgenoten zal helpen. De heersende opinie in Buenos Aires is dat het gedaan is met Cristina Kirchner. Zij zou een eventuele herverkiezing in 2015 op haar buik kunnen schrijven. Binnen de Peronistische Partij wordt inmiddels openlijk gestreden om de macht.
Reacties (6)
Mij lijkt dat de voedseltekorten en inflatie in Venezuela met elkaar te maken hebben. Doordat er minder voedsel is, wordt het duurder.
Wel verbazend, voor het land met de grootste olie-reserves ter wereld.
Als de oppositie een economische oorlog voert, moet de oppositie wel behoorlijk eensgezind zijn.
Zijn er in Venezuela zulke sterke kartels?
Het klinkt als een sterk verhaal, (al is op zich voldoende dat de transportbedrijven in staking gaan), maar het gebeurde wel in Chili in 1973.
(Maar ik denk dat toen de stakende chauffeurs door de VS betaald werden).
@1: “Zijn er in Venezuela zulke sterke kartels?”
Dat lijkt me wel buiten kijf te staan. De economische (tot Chavez ook de politieke) elite is in ieder geval eensgezind in haar afkeer van de Chavistas. Bovendien betreft het een kleine groep van ultrarijke families die onderling sterke banden hebben en die door de CIA gesteund worden. Daarmee wil ik niet gezegd hebben dat deze samenzweringstheorie klopt (al zou het niet de eerste keer zijn dat ze het proberen).
Een nieuw faillissement van Argentinië lijkt onafwendbaar:
http://www.express.be/business/nl/economy/tweede-faillissement-argentinie-lijkt-onafwendbaar.htm
Vorige keer werd 70% van de schulden afgeboekt (haircut). Ben benieuwd hoeveel er deze keer zal worden kwijtgescholden en welke partijen (banken? pensioenfondsen?) er verlies moeten nemen.
@3: Hans Verbeek,
in de VS is laatst een rechtzaak geweest, omdat iemand eiste dat de afgeboekte schulden van Argentinië alsnog afbetaald werden.
https://sargasso.nl/argentijnse-schuldencrisis-braziliaanse-protestduiding-catfight/
Een kenmerk van een faillissement is volgens mij dat na het faillissement de schuldeisers hun rechten kwijt zijn.
Als de uitspraak van de rechter in de VS blijft staan, kan Argentinië dus nooit technisch failliet gaan.
Het land is dan wel meteen blut, natuurlijk.
@1: De inflatie in Venezuela heeft vooral te maken met de geldpersen die op overuren draaien.
Omdat Venezuela relatief weinig produceert, moet veel voedsel geïmporteerd worden. Bedrijven hebben daarvoor dollars nodig – die schaars zijn – en waarmen vier keer meer voor betaalt dan de officiële koers.
In 2009 kocht ik al een pak met 4(!) dieprvieshamburgers voor €10. Om je een idee te geven.
@2: Anno 15 is de Venezolaanse oppositie een heterogeen gezelschap, van ultrarijk tot straatarm, en vertegenwoordigt 47% van de bevolking. Heb je enig bewijs voor banden met de CIA?
@5: De Amerikanen geven het zelf toe:
“It is clear that NED [the National Endowment for Democracy], Department of Defense (DOD), and other U.S. assistance programs provided training, institution building, and other support to individuals and organizations understood to be actively involved in the brief ouster of the Chávez government.”
Verder kun je het verpakken hoe je het wilt, maar de oppositie wordt geleid door de economische elite, die ook alle commerciële media in handen heeft en dus makkelijk een groot deel van de bevolking voor zijn karretje kan spannen.