populisme

COLUMN - Wij leven in een tijd van hoge snelheid, van continue prikkels, van snelle veranderingen. Winkelen is allang shoppen geworden en moet een belevenis zijn. Vakantie betekent avontuur, in Azië door de jungle trekken, op de mountainbike door de Alpen rijden of met de bus dwars door Iran reizen. We houden van veel en van samen, van collectieve vreugde – Koningsdag of een wedstrijd van Oranje – en van collectief verdriet – de dood van Prince of de aanslagen in Parijs en Brussel. En we houden niet van saaiheid, van traagheid, van het grijze midden. Dat is niet sexy.

En juist dat laatste is de EU, een bedachtzame, schijnbaar kleurloze, ondoorzichtige overlegorganisatie. Een vergadertafel waar 28 verschillende landen het eens moeten zien te worden over de meest uiteenlopende thema’s, waar wordt gehandeld, onderhandeld, waar wordt gegeven en genomen, en waar dan uiteindelijk een soms onbegrijpelijk compromis uitrolt. Daar wordt de kiezer van de 21e eeuw echt niet blij van. Want dat is niet sexy.

Dan de beloftes van de PVV, UKIP, het Front National, de SVP, de AfD: stem op ons, dan wordt ons land weer soeverein, onafhankelijk, kunnen wij weer zelf internationale verdragen afsluiten en onze grenzen bewaken. Dan hebben wij onze eigen munt weer, dan betekenen wij weer iets in de wereld. Natuurlijk gaan wij ook handelen met die anderen, maar dan alleen nog op ónze voorwaarden. Wij bepalen zelf wie er naar ons toe mag komen, we willen alleen nog maar harde werkers die ons geld brengen, want bij ons geldt: eigen volk eerst! Dat is toch een veel aantrekkelijkere boodschap? Een heldere visie, een glanzende toekomst! Dat is pas sexy!