Going full racist

Omdat ik met een schuin oog de Amerikaanse media volg, pik ik iets mee van de Amerikaanse voorverkiezingen. Democraten en Republikeinen moeten een kandidaat kiezen en de gegadigden zijn zich nu reeds behoorlijk aan het warmdraaien.

Beide kampen worden belaagd door populisten. In het Democratische kamp begint de status quo zich inmiddels zorgen te maken dat hun gedoodverfde winnaar, Hillary Clinton, wel eens last zou kunnen krijgen van Bernie Sanders, die volle zalen trekt, en in de staat Iowa veel meer democratische kiezers weet te bekoren dan het Hillary-kamp lief is.

De gevestigde orde begint zich toch een beetje zorgen te maken: ‘Waarom hoor ik niemand van de pers zeggen dat Sanders een socialist is?!’, sneerde Claire McCaskill onlangs in het programma Morning Joe. Op de vraag met welke drie programmapunten van Sanders ze het precies oneens was, had ze uiteraard geen antwoord.

Probleem is bovendien, Sanders mag dan buiten de mainstream van Washington en de media liggen, zijn standpunten en linkse populisme komen behoorlijk overeen met hoe veel Amerikanen denken.

Het Republikeinse kamp is al helemaal een zooitje.

Trump

De kandidaat die nu vooroploopt is het saaie broertje van George W. Bush, Jeb, gevolgd door een rataille van christelijke fundamentalisten, mafketels en verbloemde blanke supremacisten, stuk voor stuk onderhorig aan hun rijke donors. Deze paljassen en grijze muizen worden echter allemaal overschaduwd door ongeleid projectiel Donald Trump. In tegenstelling tot de dog whistle politicians waar de Republikeinse partij uit bestaat, ziet Trump er geen been in om full retard te gaan. En dat slaat enorm aan bij de Republikeinse kiezer.

Wat begon als een stunt om zijn eigen waarde als merk te vergroten, dreigt zo te eindigen in de deconfiture van alle andere Republikeinse kandidaten. Trump zegt namelijk zonder er om heen te draaien wat zijn tegenstrevers enkel durven te suggereren.

Wat dacht u van het volgende staaltje onverbloemde buitenlanderhaat dat Trump onlangs ten beste gaf:

When Mexico send its people, they’re not sending their best. (…) They’re sending people that have lots of problems, and they’re bringing those problems to us. They’re bringing drugs. They’re bringing crime. They’re rapists. And some, I assume are good people! But I speak to border guards and they tell us what we’re getting. And it only makes sense. They’re sending us not the right people. It’s coming from more than Mexico. It’s coming from all over South and Latin America, and it’s coming probably from the Middle East. But we don’t know. Because we have no protection and we have no competence, we don’t know what’s happening. And it’s got to stop and it’s got to stop fast.

De blamage van de Republikeinse partij is dat geen enkele tegenkandidaat hier hard tegenin durft te gaan. Ze zijn namelijk allemaal tegen immigratie en voor ‘border security’. Afgeven op illegale immigranten die de banen van hardwerkende Amerikanen in komen pikken doet het namelijk goed bij de Republikeinse kiezer. Maar alle andere kandidaten willen doorgaan voor respectabele politici. Trump geeft ze met zijn schaamteloosheid allemaal het nakijken.

Probleem is daarbij wel: Amerikaanse latino’s voelen haarfijn aan dat Trump het ook over hen en hun familie heeft, en zien tot hun ontsteltenis dat geen enkele Republikeinse kandidaat er stelling tegen neemt. De latino-stem gaat dus de komende jaren aan de Republikeinse partij voorbij.

Nativism

Het voorstellen van immigranten als parasieten die ziekten komen brengen is echter niet nieuw in de Amerikaanse geschiedenis. Zoals het blog The Migrationist opmerkte naar aanleiding van de koppeling van Ebola aan reizigers vanuit Afrika door de Amerikaanse media (vooral Fox News uiteraard):

The nativist rhetoric of disease-harboring immigrants is historically familiar this country: we’ve seen it time and time again with the Chinese, the Irish, and the Italians. In the 1830s, it was the Irish and cholera. Then it was the Italians and polio. Tuberculosis was once known as the “Jewish disease” or the “tailor’s disease,” after a common occupation within the Jewish community. In the late nineteenth century, a typhoid scare associated with Eastern European Jews resulted in an unsanitary quarantine of Lower East Side residents on North Brother Island. In 1900, the Chinese quarter in San Francisco was also quarantined by force when a case of plague was found. Anyone of Asian appearance was not allowed to leave Chinatown and faced possible forced inoculation with an experimental vaccine.

Ze geeft er een sprekende 19e eeuwse spotprent bij, waar immigranten worden voorgesteld als de brengers van cholera.

Ook de voorstelling van immigranten als dieven en verkrachters is niet nieuw, zoals deze voorstelling van Italianen uit 1888 duidelijk maakt:

‘Nativism’ noemen ze die traditie van anti-immigrantensentimenten en -bewegingen in de VS. Ieren, Chinezen, Italianen, Polen, Joden, Russen en dus nu Latino’s, Arabieren en West-Aziaten: iedere groep die niet aan de normen van blank protestantisme voldeed moest er aan geloven. Maar uiteindelijk zijn al die groepen geassimileerd in de Amerikaanse smeltkroes. Chinatown en pizza zijn nu net zo Amerikaans als appeltaart en honkbal.

Het is inmiddels uit het collectieve geheugen verdwenen, maar de VS had een vergelijkbaar antisemitische traditie als Europa. Niemand minder dan Henry Ford kreeg in 1938 van het nazi-regime het grootkruis van de Duitse adelaar uitgereikt, hoofdzakelijk vanwege Fords verdiensten in de verspreiding van het antisemitisme met diens pamflettenreeks ‘The International Jew’.

Uiteindelijk legt een afkeer van ‘vreemdelingen’ en ‘buitenlanders’ het echter toch iedere keer af tegen de loop der geschiedenis.