Gesprekken met Anatoly Vitalievitsj (1)

“Hallo?”
“Goede-avond Anatoly Vitalievitsj”
“Dimitri, ben jij het?”
“Nee, dit is Olaf van Sargasso”.
“Ik dacht al, waar blijven die Hollanders! Hoe staat het leven jongmens?”
“Anatoly Vitalievitsj, ik mag niet klagen. Hoe maakt u het?”
“Slecht. Meer kan ik er niet van maken. Alles is naar de tering”

Op de achtergrond valt een fles
“Hoer!”, roept Anatoly Vitalietvitsj. Ook de hoorn valt.

[…]

“Sorry, het lijkt wel alsof alles in deze kleine kamer ergens omheen draait.”
“Dat lijkt me bijzonder lastig.”
“Zeg dat wel! Zeg – weet jij waarom het regent in Moskou, jongmens?”
“Nee.”
“Ik bedoel, het is Februari, en er is geen sneeuw. Dat weet jij niet, maar in Februari hoort hier een dik pak sneeuw te liggen. Mijn buurman zei vandaag nog ‘Vitalievitsj, binnenkort kweek je bananen op de datsja!”
“Ik hoop het, misschien geeft …”
“Zeg, versta jij mij eigenlijk wel?”
“Ik versta u prima.”
“Nee, ik bedoel in het Russisch.”
“Dat hoort u toch?”
“De laatste keer dat ik je zag kwam er anders geen fatsoenlijk Russisch woord je mond uit. Alleen maar dat gebrabbel met die rare ‘g’ van jullie.”
“Die taal heet Nederlands.”
“Maar jij woont toch in Belgie?”
“Ik woon in Moskou, maar in Belgie spreken ze ook Nederlands.”
“Geen Frans?”
“Ook.”
“Ja, wacht eens even! Je neemt mij toch niet in de maling, jongmens?”
“Ik zou niet durven. In ieder geval versta ik u prima, Anatoly Vitalievitsj.”
“Mooi. Dan weet je zeker ook al dat de Russische taal de mooiste aller talen is.”
“Het is zeker een …”
“Hoer!”

Weer valt ergens een fles. Het duurt 5 minuten voor Anatoly Vitalievitsj terugkeert aan de lijn.

“Sorry. Er is hier iets vreemds aan de hand. Alles draait”.
“Als ik het u vragen mag, Anatoly Vitalievitsj, op wie stemt u eigenlijk bij de aankomende verkiezingen?”
“Zijn er verkiezingen? Nee, je hebt het weer eens verkeerd Hollander, die verkiezingen waren afgelopen December. Dat kan ik me nog haarscherp herinneren.”
“Misschien is het tijd dat we …”
“Hollander! Niet ophangen. Je weet toch dat Rusland een groots land is?”
“Klein is het zeker niet.”
“Echt, enorm. Ik ben wel eens in dat Nederland van jou geweest, dat stelt niets voor. Rusland – dat is nog eens een land!”
“Ik denk dat het tijd is om maar …”
“Ja, toe maar Hollander. Zolang je maar weet dat Rusland een groots land is!”
“Ik weet het, Anatoly Vitalievitsj, ik weet het.”
“Mooi zo. Mag God je gezondheid geven jongmens.”
“U ook Anatoly Vitalievitsj, U ook.”