Onthoud die naam: Tulsi Gabbard
Voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2020 hebben zich bij de Democraten meer dan twintig kandidaten gemeld. Daar moet er uiteindelijk één uit gekozen worden en dat gebeurt, neem ik aan, net als bij voorgaande gelegenheden volgend jaar zomer. Meer dan een jaar campagne dus voor de boeg en pas daarna begint het echte werk.
Vorige week zijn de eerste twee debatten geweest met telkens tien kandidaten. Ze maken het de Democraten niet makkelijk om te kiezen, want ondanks het grote aantal blijken de meningen niet zeer verdeeld. Ze waren het ‘roerend met elkaar eens over veel onderwerpen: hun afkeer van het beleid van Trump, hun aandacht voor rechten van vrouwen en minderheden, hun roep om strengere wapenwetgeving en aandacht voor het klimaat.’
Uit een onderzoek naar het aantal keren dat de kandidaten genoemd werden op de grote televisiekanalen CNN, Fox en NBC blijkt dat verreweg de meeste aandacht uitgaat naar oudgediende Joe Biden, gevolgd door Bernie Sanders, de verrassing bij de vorige presidentsverkiezingen, en Elizabeth Warren. Het afwijkende anti-oorlogsstandpunt geluid van Tulsi Gabbard, parlementslid voor Hawaii, scoorde tot nu toe laag. Maar het trekt inmiddels wel wat meer belangstelling na haar deelname aan het tweede kandidatendebat. Opvallend is dat zij, als oud-gediende in Irak, ook steun krijgt uit rechtse, libertaire kringen.
Syrië
Al direct nadat Gabbard zich in januari kandidaat had gesteld bleek ze slecht te scoren in de main stream media. Ze wordt onder meer beschuldigd van het goedpraten van de politiek van Assad omdat ze met hem gesproken heeft op een factfinding mission als parlementslid. ‘Hoe je ook over hem denkt, je zult uiteindelijk toch met hem moeten praten om een oplossing voor het conflict in Syrië te vinden.’ Ze noemt Assad een ‘brutale dictator’, maar weigerde hem ‘de vijand’ te noemen. Gabbard heeft in het leger gezeten, ze diende ook in Irak en heeft de rang van majoor. Volgens haar moet je aan het gebruik van de term ‘vijand’ militaire consequenties verbinden. Een vijand is iemand die onze veiligheid bedreigt. Ze zegt niets af te willen doen aan de de gruwelijke misdaden die Assad op zijn geweten heeft. Maar haar punt is dat de Syrische bevolking sinds het begin van de oorlog niets is opgeschoten met de Amerikaanse interventie. En dat zagen we eerder in Irak en Libië: Their lives are made worse off then they were before. There is far more death and destruction.
Tegen de oorlog
Tulsi Gabbard wil zich sterk maken voor het beëindigen van oorlogen van de Verenigde Staten die regime change als doel hebben. ‘We kunnen dat geld beter gebruiken,’ volgens haar. Ze keert zich ook tegen een nieuwe Koude Oorlog met Rusland, reden waarom sommigen haar ‘een marionet van Poetin’ noemen. Dat Russische media over haar schreven toen ze zich kandidaat stelde voor de Democratische nominatie heeft haar geen goed gedaan. Maar het alarmerende bericht van NBC over een ‘nieuw doelwit’ voor Russische inmenging in de presidentsverkiezingen bleek vals, zoals Glenn Greenwald aantoonde.
Jake Mercier, die de tegenstand die Tulsi Gabbard ondervindt probeert te verklaren, merkt op dat anti-oorlogskandidaten bij de Amerikaanse verkiezingen niet op voorhand kansloos zijn. Obama leverde hevige kritiek op de Irak-oorlog in de campagne voor zijn eerste termijn. En hij was niet de enige die beloofde een eind te maken aan gewapende conflicten. Ook Trump heeft er stemmen mee geworven. Maar Gabbard valt niet in het doorsnee verhaal van de grote Amerikaanse media en zal het dus moeten hebben van andere communicatiekanalen.
Bernie Sanders
Bij de vorige presidentsverkiezingen steunde Tulsi Gabbard Bernie Sanders, die nu ook weer kandidaat is en vooralsnog aanmerkelijk hoger staat in de peilingen dan Gabbard. Maar in 2015 had ook nog niemand van Bernie Sanders gehoord. Net als in het geval van Gabbard nu kwam de naam van Sanders in de main stream media lange tijd niet voor. Alle aandacht ging uit naar Hillary Clinton, terwijl Sanders via social media en directe contacten in staat bleek een enorme aanhang te verwerven met een socialistisch program. Het valt dus niet uit te sluiten dat majoor Gabbard met haar anti-oorlogsprogram uiteindelijk nog ver gaat komen.
Reacties (11)
Gabbards steun voor Assad is niets anders dan schandalig Jos, en jij bent dat net zozeer door dat in dit artikel onder het tapijt te vegen.
(ja, ze noemt hem een brute dictator, maar dat betekent niet zoveel als ze wel zijn propaganda onderschrijft en zijn misdaden in twijfel trekt, zoals de gifgasaanvallen. Ze stond ook te juichen toen Rusland intervenieerde in Syrië aan de kant van Assad).
Het is natuurlijk te verwachten dat je haar wel tof zou vinden, aangezien je lange geschiedenis van dubieuze artikelen en links over allerlei complottheorieën over MH17 en Assads gifgasaanvallen.
Zelfs als je gecharmeerd bent van haar ‘anti-oorlogs’, pro-Russische standpunten, is er echter wel het een en ander af te dingen op Gabbard, zoals haar harde standpunten tegen islamitisch terrorisme, haar links met Hindoe nationalisten en sociaal-conservatieve standpunten.
Voor een meer evenwichtig artikel over Tulsi Gabbard:
https://www.vox.com/policy-and-politics/2019/1/16/18182114/tulsi-gabbard-2020-president-campaign-policies
@1: Adem even rustig. Hoewel het primaryfeest misschien nog een jaar duurt, zullen Gabbard en minstens de helft van de andere kandidaten de handdoek al in de ring gegooid hebben voor dit jaar om is.
“En dat zagen we eerder in Irak en Libië:” Hoessein pleegde grootschalige genocide en begon 2 bloedige oorlogen tegen buurlanden. Khadaffi was intern niet veel beter en 1 van de grootste sponsoren van het internationaal terrorisme. “Worse of than before is dan wel heel erg dubieus” Syrië was een miskleun, daar heeft men in eerste instantie IS aan de macht geholpen en de situatie erger gemaakt.
Sommige grote misstranden los men niet op zonder regime change. De afhandeling kan vaak beter, men wil meestal te snel weer weg zodat er een machtsvacuüm ontstaat. Maar dat met niets doen en wegkijken de zaken vanzelf beter worden lijkt me heel erg twijfelachtig, het zijn ook geen dictators die je ompraat met een kopje thee. Idem geld voor Rusland. als je Putin zijn gang laat gaan dan hersteld hij stukje bij beetje de hele Sovjet Unie en dan is iedereen “worse off”.
Sanders was kansloos en dat zal Gabbard ook zijn, in de VS kiest men nu eenmaal tussen rechts en een klein beetje minder rechts. Wil je Trump verslaan dan is de centrumrechtse lijn Clinton/Obama de enige optie, zet je een te linkse kandidaat in dan wint hij met 2 vingers in zijn neus.
@2: Het gaat mij niet om Gabbard, maar om de dubieuze ideeën die Jos van Dijk met het stuk over Gabbard op Sargasso verspreidt. Dat doet hij al jaren, en daar houdt hij niet over een jaar mee op.
Behalve dan dat hij toen al enkele jaren een van de populairste en bekendste senatoren in de VS was. En in die hoedanigheid met grote regelmaat verscheen op nieuwszenders, in kranten en politieke blogs, enzovoort.
De outsider (nou ja, nadat ze in het debat Biden aanpakte misschien niet meer echt een outsider) die volgens mij de meeste kans maakt is Kamala Harris. Een ijzersterke debater met ook nog eens een hele hoop charisma.
@4: Ik hoop inderdaad nog heel lang van mijn vrijheid van meningsuiting te mogen genieten, ook al is dat niet met ieders instemming.
Nog even over Tulsi Gabbard. Ik heb dit stukje niet geschreven als stemadvies. Het ging mij primair om het anti-interventionisme. In de VS leven meer standpunten dan de middle-of-the-road politiek die we dagelijks in hoogstens twee smaken krijgen voorgeschoteld. Ik kan me heel goed voorstellen dat je daar met een anti-oorlogsprogramma stemmen kunt winnen na alle mislukte regime change avonturen. Al maak ik me ook geen illusies (@2, @5) en vrees ik dat de oude politiek van de Democraten weer gaat winnen omdat voor hen al sinds 2016 slechts één ding telt: Trump verslaan. Desondanks vind ik dat het afwijkende geluid best gehoord mag worden. Daar staan ook vele Amerikanen achter. Vandaar. En als je het er niet mee eens bent (ik zie ook wel een paar gevoelige punten), dan mag je dat zowel in de VS als hier gelukkig nog steeds zeggen, liefst met argumenten onderbouwd.
@6: Jij framet het gedachtegoed van Gabbard als ‘anti-interventionisme’, maar dat is een nogal positieve voorstelling van zaken. Het anti-interventionisme van Gabbard is heel selectief, en ligt in lijn met ideeën waarin de VS altijd de boeman is en de Russen eigenlijk best redelijk zijn, zoals een Glenn Greenwald en die Mercier waar je naar linkt (die o.a. schrijft dat het Mueller onderzoek zou aantonen dat de samenwerking tussen de Russen en Trump onzin is. Dan ben je ver heen). Dit zijn natuurlijk ook jouw eigen ideeën, zoals je eigenlijk voortdurend laat blijken als het over Rusland gaat.
Dit is dan ook geen neutraal stukje ‘laat ik eens een ander geluid uit Amerika laten horen’, maar een zoveelste stukje van jouw hand dat een Russische gezichtspunt op internationale relaties pusht via op het eerste gezicht externe autoriteiten.
Hoe een neutraal stukje over Gabbard er had kunnen uitzien, kan je lezen in de link naar het Vox artikel.
Jouw vrijheid van meningsuiting staat niet ter discussie, de wijsheid van Sargasso om dit soort stukjes van jou te publiceren wat mij betreft wel. Net als klimaatontkenning en anti-vaxxers horen pro-Russische complottheorieën wat mij betreft niet thuis in de redactionele stukjes op Sargasso. Zo’n stuk van Mercier staat zo veel onzin in, heb je dat dan echt niet door?
Tulsi Gabbard is slecht. Kamala Harris is een monster.
@7: Doet mij denken aan die ene keer dat Jos nazi’s aanhaalde om zijn punt te maken. Daar viel half sargasso terecht over, waarover hij zo aangedaan was dat hij een lange vervolgpost schreef [Red. edit: niet juist en beledigend [/edit].
@9: Beste JSK (analist?), gedachten zijn vrij, dus die herinnering is geheel voor je eigen rekening, evenals de onjuiste en abjecte constatering die je doet.
Laten we het daar bij houden a.u.b. zodat dit draadje verder on topic kan blijven. We gaan hier niet over in discussie (namens de redactie).
Red. edit: Zoals aangekondigd: we gaan niet in discussie over moderatie.