Het is een bekend feit dat verkiezingen niet gewonnen worden door zakelijke argumenten maar door karakter te tonen, dan wel het karakter van je tegenstander zwart te maken. (zie bijvoorbeeld Waldman). Republikeinen zijn vooral bedreven in de laatste techniek en Democraten ontbreekt het vaak aan het eerste.
Vandaag zag ik een artikel waaruit weer eens blijkt hoe waar dit is, althans het deel wat de Democraten aangaat. Op Daily Kos beschrijft Hunter bezuinigingsmaatregelen die de de Republikeinen willen opleggen aan scholen:
House Republicans are pushing back against a series of public health measures, including school lunch standards and tobacco regulation, teeing up a confrontation with Senate Democrats and the White House over the reach of government in daily life. […]
On Tuesday, the GOP majority on the House Appropriations Committee approved a 2012 spending plan that directs the Agriculture Department to ditch the first new nutritional standards in 15 years proposed for school breakfasts and lunches. The lawmakers say meals containing more fruits and vegetables, whole grains and low-fat dairy will cost an additional $7 billion over five years — money they say the country can ill afford in difficult economic times
Hoe is het mogelijk dat Republikeinen hiermee (denken) weg te komen vraag ik mij af. Daarvoor moeten zij op zijn minst de medewerking hebben van de media maar ook van de Democraten. Enerzijds bepleiten Republikeinen grote lastenverlichting ten gunste van de rijken, terwijl men tegelijkertijd beweert dat er geen geld meer (over) is voor gezond eten voor de jeugd. Dit is zo ongelooflijk kortzichtig en hardvochtig dat zelfs de meest suffe Democraat hiervan gebruik moet kunnen maken om de tegenstander zwart te maken, en zo een zetel of wat binnen te slepen. Hunter heeft nog veel meer voorbeelden, lees het hele artikel.
Wat ik mij daarbij afvraag is: hoe heeft het zo ver kunnen komen? Is dit het eindpunt van de ontwikkeling die het conservatisme in Amerika heeft ondergaan, in haar strijd om de New Deal ongedaan te maken? Of is dit het gevolg van het de grote populariteit van Ayn Rand die in haar boeken beweert dat altruisme een misdaad is. Of is de strijd om Kerstmis inderdaad een verloren zaak en krijgt Fox News presentator Bill O’Reilly op een perverse manier toch gelijk?
Reacties (4)
“Het is een bekend feit dat verkiezingen niet gewonnen worden door zakelijke argumenten maar door karakter te tonen, dan wel het karakter van je tegenstander zwart te maken. (zie bijvoorbeeld Waldman). Republikeinen zijn vooral bedreven in de laatste techniek en Democraten ontbreekt het vaak aan het eerste.”
Ik denk dat het niet zo zwartwit is hoor. “vaker” is denk ik beter.
@1 jou opmerking laat goed zien waarom links meestal verkiezingen verliest. In de VS, maar ook hier. Natuurlijk bedoel ik het niet absoluut, maar de waarheid ligt in dit geval rechts van het midden ;-)
Rechts heeft gewoon minder moeite met het zwart maken van anderen en reageert ook altijd veel meer aangebrand, als zij zelf zwart gemaakt worden. Dat zit hem voor een groot deel in de basis van hun (levens)filosofie. Rechts is veel meer individualistisch en op zichzelf gericht, en het raakt hen theoretisch dus minder, wanneer anderen zwart gemaakt worden, terwijl ieder verwijt naar hen toe als een persoonlijke aanval op hun eigen ‘ik’ beschouwd wordt. Links is meer sociaal gericht (in theorie iig) en heeft van daar uit meer oor voor klachten, dat anderen onterecht aan worden gevallen, en bij verwijten naar hen toe, zullen zij eerder geneigd zijn de schuld bij zichzelf te zoeken.
Mooi voorbeeld is Lillianne Ploumen, die vindt, dat de PvdA haar oor eerder te luisteren had moeten leggen bij de achterban. Zij zoekt de schuld voor het onbegrip van een genomen besluit bij zichzelf (de partij), in plaats van het door de volksvertegenwoordigers genomen besluit te verdedigen.
@3 Even zwart/wit gesteld: Links is “wij” (inclusief), Rechts is “zij” (uitsluiten) inderdaad. Dit laat ook goed zien waarom het probleem van de rituele slacht zo lastig is voor de PvdA: moet je empathie voelen voor de dieren of voor de religieuze minderheid. In hoeverre dat betrekking heeft op het zoeken van de fout bij je zelf of bij de ander weet ik niet.