Overzicht

dossier

Israël/Palestina conflict

Foto: Enric Borràs (cc)

Alle artikelen die de afgelopen jaren op Sargasso verschenen zijn en betrekking hebben op het Israël-Palestina conflict.


Foto: Enric Borràs (cc)

Sta(a)tus zegt ook niet alles

, door

ACHTERGROND - Palestina is waarnemerstaat in de VN geworden. Een groot aantal landen erkent de oppositiecoalitie als vertegenwoordiger van het Syrische volk. Taiwan wordt door een beperkt aantal staten erkend, maar is wel een gewild handelspartner. De status van staten komt in vele vormen en maten.

Ik moet bekennen dat ik het begrip ‘waarnemerstaat’ niet kende voordat Palestina deze status onlangs kreeg toegekend. Het klinkt toch een beetje alsof je langs de zijlijn staat, en eigenlijk is dat ook nog steeds het geval. Want het is niet zo dat Palestina nu een soevereine staat is, met eenduidig zelfbestuur over een helder afgebakend stuk grondgebied.

Half december erkenden ruim honderd landen op een bijeenkomst van de ‘Vrienden van Syrië’ de Nationale Coalitie van Syrische Revolutionaire en Oppositionele Krachten als de ware vertegenwoordiger van het Syrische volk. De VS gingen hen voor en de Europese Unie volgde. Maar ondertussen zit Assad nog in zijn paleis, wordt hij nog gesteund (hoewel ook dit afbrokkelend is) door ondermeer Rusland en woedt de burgeroorlog door.

Wat betekent een status nu eigenlijk voor een staat? Besta je als land alleen als je door de VN erkend wordt? Is het belangrijk om erkend te worden door andere staten? Of kan je als land ook prima functioneren zonder die officiële erkenningen?

Foto: Enric Borràs (cc)

Waarom Israëlische politici geen vrede willen

, door

OPINIE - Angst voor het electoraat weerhoudt Israëlitische politici ervan te kiezen voor een duurzame oplossing van het conflict.

De situatie in het bezette Palestina lijkt tamelijk uitzichtloos. Er zijn de laatste jaren weliswaar een aantal langere rustige periodes geweest, maar vroeg op laat volgt er een weer periode van bomaanslagen en vergeldingsacties. Volgens mij gaat dat nog wel een aantal decennia duren. Waarom? Omdat de huidige patstelling voor elke Israëlische politicus de best haalbare toestand is.

Die conclusie begint met vast stellen wat voor de internationale gemeenschap aanvaardbare definitieve oplossingen zijn. Dat is 1) een Palestijnse staat bestaand uit de Gazastrook en in ieder geval het grootste deel van de Westelijke Jordaanoever, met Oost-Jeruzalem als hoofdstad of Jeruzalem onder neutrale, internationale controle of 2) opname in Israël van de bezette gebieden met volledige Israëlische burgerschapsrechten voor de daar wonende Palestijnen, inclusief erkenning van Arabisch als officiële landstaal. Die laatste oplossing levert uiteraard een gedrocht van een land op, een tweede Bosnië-Herzegovina, maar het voordeel is dat het niet kan stuk lopen op Jeruzalem (bedenk ook dat de enige reden dat België nog bestaat de status van Brussel is) en dat de kolonisten kunnen blijven zitten waar ze zitten.

Foto: Enric Borràs (cc)

‘Ik heb een droom’ in Israël

, door

OPINIE - Vredesactivist Uri Avnery verwoordt de schaamte die met name buiten Israël wordt gevoeld over de gevoerde politiek.

Voorafgaand aan de Algemene Vergadering van de VN waar gestemd werd over de erkenning van de Palestijnse staat, sprak oud-lid van de Knesseth en vredesactivist Uri Avnery.

Hij zei:

“De erkenning die de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties op het punt staat te geven aan de Palestijnse staat, te vormen naast Israël binnen de grenzen van 1967, had een feestdag moeten opleveren voor de bewoners van Israël. De Israëlische regering had de eerste moeten zijn om deze beweging te ondersteunen, in plaats van een hopeloze en zinloze strijd te voeren ter verhindering er van.

Het einde van de bezetting en het inrichten van een onafhankelijke  Palestijnse staat is niet alleen in het belang van de Palestijnen. Het is een vitaal belang van Israël. De bezetting is een molensteen rond de nek van Israël, ons meeslepend in diepten van wreedheid, extremisme en racisme en uiterst corrumperend voor onze samenleving. De angstaanjagende lijst van extreem rechtse parlementskandidaten, waarmee de geregistreerde leden van de regerende Likud deze week te voorschijn kwamen, is maar één van de vele en snel in aantal toenemende voorbeelden.

Het verlossen van de Palestijnen van het juk van de bezetting zal de staat Israël bevrijden van de status van bezettende en onderdrukkende staat; een duisternis jegens de naties waarover de Joden in het buitenland –speciaal de jongeren-  zich beschaamd voelen en waarvan zij zich steeds meer afkeren.

Foto: Enric Borràs (cc)

Hang de Palestijnse vlag uit

, door

OPINIE - Palestina verdient steun die het van onze regering onvoldoende krijgt. Maak een gebaar en hang de Palestijnse vlag uit, betoogt Bart Voorzanger.

Israël en ik zijn generatiegenoten, en wij zijn van een generatie die het vanzelfsprekend vindt zijn zin te krijgen. Maar daar ergens houdt de gelijkenis op.

In 1947 namen de VN een besluit over de territoriale opdeling van het mandaatgebied Palestina in zes stukken waarvan er drie samen een Joodse en de andere drie samen een Arabische staat zouden moeten vormen.

De verdeling was zo gekozen dat het Joodse deel (56%) een in meerderheid Joodse en het Arabische deel (43%) een in meerderheid Arabische bevolking zou hebben (en dat die percentages samen geen 100 zijn, klopt; Jeruzalem kreeg een aparte status).

De Joodse gemeenschap in Palestina – of althans de internationaal erkende vertegenwoordiging daarvan – ging akkoord met het plan, maar de Arabische wereld wees het zonder meer af, en met reden. Je zou ons eens moeten horen als de VN een flink deel van Nederland als onafhankelijke staat zou toewijzen aan illegale immigranten hier – we dulden die nog niet eens in een buitengewoon áfhankelijk tentenkamp.

Op 14 mei 1948 verklaarde Israël zichzelf onafhankelijk – zonder daarbij overigens duidelijk aan te geven om welk gebied het daarbij gaan zou – en de dag erna vielen de omringende landen het gebied binnen, waarmee het gevecht begon dat tot de dag van vandaag aanhoudt. Israëlische strijdgroepen vermoordden en verdreven flink wat niet bij de strijd betrokken Palestijnse Arabieren; een nog grotere groep Arabieren sloeg vervolgens begrijpelijkerwijs zelf alvast maar op de vlucht. Het idee dat de Palestijnse vluchtelingen uit eigen vrije wil vertrokken, en daarmee het recht op terugkeer naar hun huizen en landerijen verspeelden, is een gotspe.

Foto: Enric Borràs (cc)

Historische dag voor Palestina

, door

ACHTERGROND - Vandaag om 16.00 uur Nederlandse tijd stemt de Algemene Vergadering van de VN over het ophogen van de status van Palestina. Hoe zijn de stemmen verdeeld en waar leidt het toe?

Voor de Palestijnen is de statusophoging belangrijk omdat, zo schreef Mahmoud Abbas vorig jaar mei in de New York Times: ‘Palestine would be negotiating from the position of one United Nations member whose territory is militarily occupied by another, however, and not as a vanquished people ready to accept whatever terms are put in front of us.’

Verdelingsplan

Vandaag 65 jaar geleden, op 29 november 1947, vond er ook een stemming plaats in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Op de agenda stond het toekomstig bestuur van Palestina. De stemming ging over resolutie 181 (II), beter bekend als ‘het verdelingsplan’. Van de toenmalige 56 VN-leden stemden er 33 voor de resolutie en 10 tegen. Arabische leiders wezen het plan af, omdat het de rechten schond van de meerderheid van de bevolking van Palestina. Op 14 mei 1948 werd op basis van de resolutie de staat Israël uitgeroepen.

Waarnemerstaat

Met de resolutie die vandaag in stemming wordt gebracht, verzoekt de Palestijnse Autoriteit de VN om Palestina te erkennen als staat en waarnemer, om de status op te hogen naar non-member observer state.

Foto: Enric Borràs (cc)

Israël roept 75.000 man onder de wapenen

, door

ACHTERGROND - Het wordt steeds waarschijnlijker dat Israël een grondoffensief tegen Gaza zal beginnen en wel één van een omvang die groter is dan de invasie van 2008-2009 waarbij ruim 1400 Palestijnen, meest burgers,  werden gedood.

Premier Bibi Netanyahu riep vrijdagmiddag zijn ‘kernkabinet’ van negen ministers voor overleg bijeen, en intussen was kabinetssecretaris Zvi Hauser bezig aan een telefonische enquête onder het hele kabinet om goedkeuring te krijgen voor het oproepen van niet minder dan 75.000 reservisten. Tijdens de ‘Cast Lead’-operatie van 20082- 2009 werden slechts enkele tienduizenden opgeroepen.

 YNet haalde een anonieme regeringsfunctionaris aan die zei dat Israël de operatie beduidend zal gaan opschroeven. Het feit dat Israël aanstalten maakt de zaak verder te escaleren kwam nadat vrijdagmiddag voor het eerst sinds ruim 20 jaar (sinds de Scud raketten van Saddam Hussein in 1991) raketten op Tel Aviv waren afgevuurd. De projectielen zouden in open terrein terecht zijn gekomen. Ook in Jeruzalem werd luchtalarm gegeven.

De Qassam Brigades maakte bekend dat zij degene waren geweest die twee eigengemaakte raketten op Tel Aviv hadden afgeschoten en een andere, van een ander type, gericht op het gebouw van de Knesset. Deze laatste raket kwam overigens niet in Jeruzalem terecht, maar ergens in de buurt van het nederzettingenblok Gush Etzion. Israelische troepen zouden nog op zoek zijn naar de resten van het projectiel.

Foto: Enric Borràs (cc)

VS steken stokje voor erkenning Palestina

, door

ACHTERGROND - De Palestijnse Autoriteit wil als ‘niet-staat’ erkend worden door de VN. Daar willen de Amerikanen een stokje voor steken.

De Verenigde Staten heeft Europese landen een memo gestuurd waarin gewaarschuwd wordt tegen het ondersteunen van de Palestijnse poging  een hogere status te krijgen bij de Verenigde Naties. Zo’n stap, aldus de brief, zou ‘ontzettend contraproductief’ zijn en mogelijk ‘ingrijpende negatieve consequenties’ voor de Palestijnse Autoriteit (PA) kunnen hebben, waaronder financiële sancties, zo meldde de Britse krant The Guardian maandag. 

Volgens het memo, dat The Guardian in handen heeft gehad, kan een Palestijnse staat alleen tot stand komen via rechtstreekse onderhandelingen met de Israeli’s. (Waar hebben we dit vaker gehoord?) De Europeanen werden opgeroepen de VS te steunen  bij hun pogingen de opwaardering van de Palestijnse status tegen te houden. Het memo werd vorige week verspreid onder Europese regeringsvertegenwoordigers bij de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties.
 De Palestijnse president Mahmoud Abbas heeft vorige week tijdens zijn speech in de VN bevestigd dat de PA zal streven naar een status als ‘niet-lidstaat’ bij de VN, een stevige stap terug van zijn vorig jaar aangekondigde poging volledig geaccepteerd te worden als lidstaat, die door de VS werd geblokkeerd in de Veiligheidsraad. Abbas wil wachten tot na de Amerikaanse verkiezingen, maar wil een stemming voor het eind van het jaar. De Palestijnen verwachten een meerderheid te krijgen in de Algemene Vergadering waar de VS geen recht van veto heeft.

Het Amerikaanse memo wees erop dat als de PA succes heeft, de Palestijnen met succes procedures aanhangig kunnen maken bij internationale lichamen zoals het Internationale Strafhof. Israel is bang dat dit gevolgen zou kunnen hebben  voor de bezetting van de Westoever, de nederzettingenpolitiek en de blokkade van Gaza. Het Amerikaanse memo zegt te hopen dat de Europeanen de Amerikaanse pogingen zullen steunen om opwaardering te verhinderen. Het zegt dat de VS graag willen weten hoe de Europese regeringen erover denken, en of ze door Palestijnse vertegenwoordigers zijn benaderd over de zaak.

Foto: Enric Borràs (cc)

‘De staat Israël kan een voorbijgaand fenomeen worden’

, door

Sami Michael is een in 1926 in Bagdad, Irak, geboren Israelische schrijver. Wegens activiteiten voor de communistische partij moest hij in 1948 vluchten en werd hij in 1948 bij verstek ter dood veroordeeld. Na een kort verblijf in Iran, waar hij zich aansloot bij de communistisch Tudeh-partij, kwam hij in 1949 naar Israel. Daar werd hij door Emil Habibi naar de communistische krant Al-Ittihad gehaald. Later werkte hij als hydrologisch ingenieur. Wegens de misdaden van Stalin nam hij afscheid van het communisme.

Hoewel zijn moedertaal Arabisch is, wist Michael de omschakeling naar Hebreeuws te maken. Vanaf 1974 publiceerde hij 11 romans, drie non-fictie boeken over culturele, politieke en sociale onderwerpen, drie toneelstukken en een kinderboek (voor zover ik weet is slechts één boek, Trompet in de wadi, vertaald in het Nederlands).

Sinds 2001 is hij voorzitter van ACRI, de Vereniging voor Burgerrechten in Israel. De onderstaande rede hield hij in juni tijdens een conferentie in zijn woonplaats Haifa. Het is een hartstochtelijke cri de coeur van een Israeli afkomstig uit de Arabisch wereld die het allemaal verschrikkelijk de foute kant op ziet gaan. Lisa Goldman vertaalde zijn speech naar het Engels voor het blog +972. Op mijn beurt vertaalde ik dat voor dit blog.

Foto: Enric Borràs (cc)

De nieuwe erfzonde

, door

Er was eens een geschiedenis die geen geschiedenis werd. Ik heb het over de nieuwe erfzonde die antisemitisme heet en de historische gruwel die eraan kleeft.

Laten we bij het begin beginnen.

De oudste wortel van de Europese boom die antisemitisme heet, schiet min of meer met de kruisiging van Jezus Christus, zo’n 2000 jaar geleden, de grond in. Het is een magisch moment, waarop de ene erfzonde ongezien overgaat op de andere, ijverig gevoed door de Katholieke Kerk om aan het christenvolk te laten zien dat wie niet aan Christus gelooft een ellendig lot beschoren is.
Eind 19e eeuw beginnen in Europa nieuwe antisemitische wortels te groeien. De ene heet nationalisme, dat joden uitsluit vanwege hun anders-zijn; de andere is de rassentheorie van enkele pseudowetenschappers die zogenaamd wetenschappelijke wegen zoeken om joden op basis van erfelijke kenmerken tot minderwaardige wezens te degraderen. Voor de Europeanen is dan duidelijk waarom joden eeuwenlang onder erbarmelijke omstandigheden leven: ze zijn inferieur, de rassentheorie zegt het.

Niet lang na het aantreden van Hitler als president van Duitsland in 1933, worden tal van anti-joodse maatregelen genomen. Met de Neurenbergerwetten uit 1935 verliezen ze al hun burgerrechten, Duitsland moet volledig worden ‘ontjood’. En dan schiet een joodse jongen, waarschijnlijk uit woede en wanhoop over het nieuws dat zijn in Duitsland woonachtige familie naar Polen wordt gedeporteerd, een Duitse diplomaat neer. Het gebeurt op klaarlichte dag, 7 november 1938, te Parijs. En vormt de opmaat naar de grootste pogrom uit de wereldgeschiedenis. Naziminister Goebbels verspreidt de leuze dat niet een enkel individu voor de moord op de diplomaat verantwoordelijk is, maar het gehele Jodendom. Twee dagen later breekt in Berlijnse straten de hel los. Joden worden in elkaar geslagen en hun winkels vernield. Hitler laat in een toespraak weten dat het ‘Joodse ras’ in de komende oorlog vernietigd zal worden. Dat gebeurt bijna.

Foto: Enric Borràs (cc)

De kut-Marokkanen van de internationale politiek

, door

Onderstaande tekst van Said el Haji gaat niet over voetbal. Wel over schwalbes, ofwel fopduiken, op een ander speelvlak.

Eigenlijk heb ik deze tekst geschreven naar aanleiding van de strafklacht tegen Volkskrantcartoonist Jos Collignon, maar de ophef daarover ging zo snel liggen dat ik hem niet meer op Sargasso gepubliceerd kreeg toen ik hem afhad. Maar een nieuwe actuele aanleiding dient zich alweer aan: het gedicht van Nobelprijswinnaar Günter Grass, Wat gezegd moet worden, gepubliceerd in de Sueddeutsche Zeitung en La Repubblica van 4 april. Grass bekritiseert hierin de Westerse hypocrisie die zou schuilen in het militair beschermen van een kernmacht als Israël tegenover een land waarvan niet eens vaststaat dat het kernwapens bezit: Iran. Aanleiding van zijn gedicht vormt het besluit van Duitsland om een onderzeeboot te leveren aan Israël, boven op de vijf die het al geleverd heeft. ‘Israël bedreigt de reeds kwetsbare wereldvrede’, schrijft Grass. Een andere Duitse krant, Die Welt, betitelde de auteur als ‘eeuwige antisemiet’. Ik vind dat een typische schwalbe. Gaandeweg zal blijken waarom. Het zal ook duidelijk worden waarom steeds meer mensen maling hebben aan het verwijt van antisemitisme.

Schwalbes dus. Sommige spelers zijn er geweldig goed in. Luis Suarez, bijvoorbeeld. En Arjen Robben. Dramatisch en kermend van helse pijnen werpen ze zich op de grasmat, vooral in en om het strafschopgebied, in de hoop het eigenbelang te dienen.

Foto: Enric Borràs (cc)

Palestijnse Autoriteit neemt het niet zo nauw met persvrijheid

, door

De politie van de Palestijnse Autoriteit heeft maandag opnieuw iemand aangehouden wegens uitingen die de machthebbers niet bevielen. Human Rights Watch meldt dat Jamal Hlaihel werd opgepakt wegens een post op Facebook waarin hij kritiek uitte op de Palestijnse Autoriteit.

Hlaihel is de vierde in korte tijd die om de reden werd gearresteerd. Eerder werden twee journalisten en een docent aan de universiteit opgepakt. De docente, Ismat Abdul Khaliq, zit nog vast nadat ze op haar Facebook pagina een oproep had gedaan om de PA te ontbinden en president Abbas onder meer een ‘verrader’ en een ‘fascist’ had genoemd.

De journalist Yousef al-Shayeb werd vorige maand aangehouden, in verband met het feit dat hij in januari  in de Jordaanse krant Al-Ghad een artikel had gepubliceerd waarin hij de ambassade van de PA in Parijs beschuldigde van corruptie en van het bespioneren van de Palestijnse en islamitische gemeenschap. Hij werd tot twee weken veroordeeld omdat hij zijn bronnen niet wilde noemen. Maar maandag werd hij na acht dagen gevangenis toch op borgtocht vrijgelaten in afwachting van een proces. Al-Shayeb is intussen ook een juridisch gevecht aangegaan met de kant Al-Ghad, omdat die het artikel later zonder zijn medeweten rectificeerde en hem vervolgens ontsloeg.

Vorige Volgende