Iemand die zwaar verslaafd is, besteedt veel van zijn tijd aan het veiligstellen van de benodigde middelen. Dat domineert zo erg dat ook zijn gesprekken over vrijwel niets anders gaan, zeker als de aanvoer niet gegarandeerd is. Voor veel verslaafden is het hierdoor ook moeilijk om energie te steken in het oplossen van hun verslavingsprobleem.
Zojuist heb ik het Advies Energiek Buitenlands beleid gelezen van onder meer het ministerie van economische zaken. Het hele stuk klinkt als een gesprek van een verslaafde die bang is zijn volgende shot te missen.
Aanbeveling 3
Stel het gehele instrumentarium voor het buitenlands beleid, met inbegrip van het ontwikkelingssamenwerkingsbeleid, ook voor energievoorzieningszekerheid ter beschikking.
Aanbeveling 6
Wees bereid zo nodig een bijdrage te leveren aan de militaire bescherming van internationale transportroutes.
Aanbeveling 11
Bevorder het investeren in infrastructuur, zodat Nederland een energieknooppunt blijft, waarmee energievoorzieningszekerheid wordt bevorderd, en bevorder een ruime infrastructuur om flexibiliteit van aanbod en concurrentie beter mogelijk te maken.
Alles, maar dan ook echt alles wordt uit de kast gehaald om de shots, sorry de energie, binnen te halen.
Vrijwel niets over het afkicken.
Terwijl afkicken toch zoveel voordelen kan hebben.
Kortom, net als het energierapport van EZ in 2005 weer een voorbeeld van het kortzichtige beleid van de energiejunks.
Reacties (2)
how can i react??
uhhhh, zo dus.