Marcus Mumford doet zonder Sons ook wel eens wat. En van artiesten die normaal niet samenwerken, die samenkomen om een lekker riedeltje te doen, kan ik echt warm worden. Daar gaat vaak een bijzondere, frisse energie van uit.
Marcus is te gast bij Chris Eldridge, die ook al zo’n genot is om naar te kijken. Niet vanwege zijn uiterlijk, maar omdat hij heel erg bezig is met de muziek en zijn medemuzikanten. Grappig om te zien hoe Chris met haast spastische bewegingen en grote ogen de band dirigeert. Terwijl Marcus vooral in zichzelf lijkt gekeerd en zijn ogen de hele tijd dicht knijpt. Twee totaal verschillende stijlen die prima samengaan. Het is ook een sympathiek liedje. Niet wereldschokkend, maar hier wordt ik best warm van.
Reacties (5)
Waar je Chris Eldridge zei moet het Chris Thile zijn, stop de tijd.
Deze is ook mooi: https://www.youtube.com/watch?v=-X3hdFWmerQ
Krijg je het niet te warm?
Bij spastische bewegingen denk ik toch aan wat anders.
@1: Oooh, you are so right! Lullige fout, dank je voor de correctie.
@2: Definieer té warm…:) Heb ik niet snel bij muziek hoor.
En ja het kan altijd spastischer, maar het was ook vooral bedoeld als vergelijking met Marcus, die nog net geen zoutpilaar is.
Ik krijg het niet warm van de 1e 2 nummers die je post, zeg maar. Curtis lijkt trouwens behoorlijk onder invloed, wat het spastische verklaart.
Talking Heads is al een stuk beter, al vind ik deze mwah… Wel een aardig idee om mijn favoriete TH-nummer een keertje op te nemen in Closing Time. Thanx for that!
@4: Jij vermeld bij @0 2 keer dat jij het warm krijgt, daarom de vraag.
Gang Of Four heeft grote invloed gehad op REM, Nirvana en The Red hot Chili Pepers. Joy Division op onder andere U2, The Cure en Radiohead. De muziek van mijn jeugd en wat later, daar krijg ik het warm van.
Van Curtis heb ik begrepen dat zijn look en het spastisch dansen meer met zijn epilepsie te maken had. Bij onder invloed denk ik meer aan Iggy Pop die het podium moet worden opgedragen en Mick Jagger die strak staat van de coke.