Closing Time | Dominique

Soeur Sourire, dat betekent De Glimlachende Zuster. Onthoudt u dat even.

Van de week was ik bij mijn dementerende moeder en de communicatie tussen ons verloopt nu anders dan vroeger. De ziekte heeft veel uitgebeten, weggewist, aangetast. En woorden schijnen in willekeurige volgorde in mijn moeders brein gevormd te worden, en schijnbaar zonder onderling verband. En zo komen ze ook in de wereld. En in mijn oren. Onnavolgbaar. Jazz met woorden zeg maar, een grote improvisatie. Maar ik probeer er altijd wat van te maken. Ik bedoel, ik deins niet terug voor Lucebert, Van Ostaijen of Apollinaire, dus hier maak ik ook wel wat van.

Op oude muziek komt er nog altijd een sterke, logische reactie. Dan blijkt het brein de tekst feilloos te kunnen reproduceren. Ook een tekst in het Frans. En dan blijf ik juist weer achter, want mijn Frans was nooit zo goed, zeg maar slecht. Maar mijn moeder zingt Dominique mee, van begin tot eind.

Artiesten die succes hebben, en waarmee het later slecht gaat. Waarmee het niet goed afloopt. Drugs, drank, foute managers – het is een bekend verhaal in de popmuziek. Maar ook Soeur Sourire, of Jeannine Dekkers, zoals ze eigenlijk heette, wachtte dit lot.

Jeannine trad op betrekkelijk jonge leeftijd het Dominicanenklooster in, (ze was 26 jaar), in Fichermont, Belgie. Jeanine had een talent, ze speelde gitaar, componeerde liedjes en ze zong. Eén van die liedjes was Dominique. Dat werd in 1963 opgepikt door een platenmaatschappij en op single uitgebracht. Het werd nummer 1 in Amerika, de zingende non. Onwaarschijnlijk maar waar. Hollywood maakte zelfs een film over haar.

Jeanine wilde, nadat zij het uit het klooster was getreden, verder gaan met haar muzikale carrière. Maar toen begonnen de problemen. Het klooster claimde de naam Soeur Sourire . Die mocht ze dus niet gebruiken. Toch trad ze op en ging ze verder met muziek maken. Maar zonder veel succes. Op wiki lees ik dat ze in 1982 nog een discoversie van haar grote succes opnam. Het werd geen succes. (Ik heb er niet naar durven luisteren). De comeback waarop ze hoopte, kwam niet, lukte niet. Ze was eigenlijk een one hit wonder.

Soeur Sourire schilderde ook en probeerde via exposities haar werk te verkopen, maar ook dat was geen succes. En dan waren er nog financiële  problemen. De belasting wilde geld van haar. En de advocaat die haar geld had beheerd in de tijd dat ze in het klooster zat, had dat slecht gedaan. Ze zat aan de grond.

Samen met haar vriendin (ze hadden een liefdesrelatie, wiki is daar wat omfloerst over) knoopten ze de eindjes aan elkaar. Terwijl het geestelijk ook niet goed met haar ging, ze belandde in een crisis, ze bezocht voor die problematiek een psychiater. Haar vriendin zou binnenkort ook nog haar baan kwijtraken.

In 1985 pleegde ze samen met haar geliefde suïcide. Ze was nog maar 51 jaar. Haar artiestennaam Soeur Sourire staat gegraveerd in haar grafsteen. Er was een afscheidsbrief. Daarin stond dat de beide vrouwen financieel en geestelijk kapot waren. En dat ze allebei het gevoel hadden dat ze diep wegzonken in het zwart van een depressie.