Closing Time | Cesária Évora – Petit Pays

Ieder volk heeft zo zijn eigen woorden. Van het Nederlands is het bekend dat het woord “gezellig” maar moeilijk te vertalen is. Het heeft iets sociaals, en iets warms. De Portugezen hebben hun “saudade”, een uitdrukking van gevoelens van gemis en liefde. Het heeft iets van heimwee en weemoed in zich. Het past dan ook prima bij de melancholische Portugese volksaard en de volksmuziek Fado. In Brazilië wordt het woord ook gebruikt. Hoewel de Brazilianen van nature eigenlijk veel te wild en vrolijk zijn voor zo’n gevoelig woord, gebruiken zij het met name om uit te drukken dat ze terugverlangen naar het vorige feestje.

De Kaapverdische Cesária Évora heeft geen leuke jeugd gehad, en wanneer zij het woord ‘Sodade’ gebruikt (dat van het Portugees in het Kaapverdisch Creools is overgekomen), dan voelen we er dan ook als vanzelf iets meer bij. Als zesde kind van een straatarm gezin waarvan de vader op haar zevende overleed, werd ze door haar moeder op haar tiende uit armoede afgestaan aan een weeshuis. Zij zong vanaf jonge leeftijd in zeemanskroegen en bouwde in de donkere jaren die volgden een flinke verslaving aan alcohol en tabak op, waar ze nooit meer vanaf gekomen is.

In haar 46e levensjaar kwam echter een Frans-Kaapverdische producent het café waarin zij zong binnenlopen, die haar later omschreef als ‘Een bovennatuurlijke verschijning met ongelooflijk aangrijpende liederen’, die ‘de halve wereld huilend aan haar knieën kon krijgen’. Nadat ze kort daarop inderdaad doorbrak is Cesária bijna ononderbroken op wereldtournee geweest, voornamelijk in Portugese en Franse gebiedsdelen maar ook daarbuiten, tot ze in 2011 op haar 70e overleed aan een hartaanval. Zij trad altijd blootsvoets op en nam tijdens haar concerten regelmatig een break voor en sigaar met rum. In “Petit Pays” bezingt ze haar land Kaapverdië.