Angelene vertelt het verhaal van een prostituee die droomt van een beter leven, een leven ver weg met iemand die haar werkelijk liefheeft.
P.J. Harvey vertelt het met allerlei dubbelzinnigheden en literaire verwijzingen, zoals het countryliedje Abilene (“Prettiest town I’ve ever seen”) en J.D. Salingers korte verhaal ‘Pretty Mouth and Green My Eyes’, waarin een man zijn hart uitstort tegenover een collega over zijn overspelige vrouw die de hort op is — met die collega, zoals later zal blijken.
I start thinking about this goddam poem I sent her when we first started goin’ around together. ‘Rose my color is and white, Pretty mouth and green my eyes.’ Christ, it’s embarrassing – it used to remind me of her.”
Reacties (2)
Waar een Closing Time al niet goed voor is.
Net heb ik een van de vier deeltjes van Salingers Verzameld Werk uit de kast gepakt, in vertaling dat is: Negen Verhalen. En op blz. 139 begint ‘Mooie mond en mijn ogen groen’. De dialoog tussen Arthur en Lee, over Joannie, die weg is.
En ik heb het gelezen, herlezen eigenlijk, want het bandje staat al zo lang bij me in kast dat de rug van oranje naar grijs verkleurd is.
En wat een ijzingwekkend goede tekst is dat. Is er daarna ooit beter geschreven? Nagevolgd zeker, maar ook beter?
(En over PJ Harvey kan ik eigenlijk ook niets slechts bedenken)
De interpretatie van het verhaal verschilt per lezer. Want dat ‘zal blijken’ dat is een suggestie van het verhaal/Salinger.