Deense immigratieregels duperen eigen burgers

De andere kant van een streng immigratiebeleid. Kjeld Gaard-Frederiksen woont sinds vorig jaar met zijn Chinese vrouw Zhan Xu en de dertienjarige stiefdochter Yiming in Silkeborg (Jutland). Volgens de Deense immigratieregels moest Yiming een aanvrage voor gezinshereniging doen. Die aanvrage is door de immigratiedienst afgewezen. De dienst verwacht niet dat Yiming goed zal kunnen integreren en dat is in Denemarken een grond voor uitwijzing. Het meisje kreeg zeven dagen de tijd om het land te verlaten. Die beslissing is nu op het laatste moment een half jaar opgeschort. Als Yiming niet zou mogen blijven, dan moeten we allemaal het land uit, zegt Gaard-Frederiksen, die ook nog twee zoons heeft uit een eerdere relatie. Hij vraagt zich af wat integratie in Denemarken betekent. Zijn stiefdochter zit op school, leert razendsnel Deens en krijgt alle steun van haar medeleerlingen, die onmiddellijk een petitie zijn gestart. Het hoofd van de school bevestigt dat Yiming volledig geïntegreerd is.

“Ik heb NIKS te verbergen”

In de privacy discussie is het een veelgehoord argument: “Ik heb niks te verbergen”. In het kader van de dag van de internetvrijheid ging Roel Maalderink de staat op te kijken of dat wel echt zo is.

Wat voor porno ik kijk? Wanneer ik voor het laatst naar de dokter ben geweest? Mijn creditcardnummer? Als je Nederlanders vraagt naar privacy, zegt het gros van de mensen “ik heb niks te verbergen”. Maar is dat wel zo? Dat onderzoek ik in het grote “ik heb niks te verbergen” straatexperiment.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Wahid Hasyim (cc)

Grootste islamitische jongerenbeweging ter wereld roept op tot islamhervorming

U wilde islamhervorming, u krijgt islamhervorming. En uit onverwachte hoek ook nog.

De Indonesische jeugdbeweging Ansor, de jongerenafdeling van de gematigd-conservatieve islamitische organisatie Nahdtlatoel Oelama, roept op tot het ontwikkelen van een nieuwe hermeneutiek, waarmee de bronteksten van de islam helemaal van voren af aan bekeken zouden moeten worden.

De beweging constateert dat de traditionele orthodoxie in haar visie op samenleving en politiek goeddeels in de Middeleeuwen is blijven steken. Daardoor lijken moslimradicalen en -extremisten nog wel eens de beste theologische papieren en de orthodoxie aan hun kant te hebben.

Middeleeuws

Onlangs nog werd een christelijke gouverneur in Indonesië veroordeeld wegens godslastering, omdat deze zei dat de Koran helemaal niet bedoelt te zeggen, dat moslims niet op een christen zouden mogen stemmen. Radicale stemmingmakers grepen dit aan om een hetze tegen de gouverneur te voeren.

Volgens Ansor is het hoog nodig dat de islamitische plichtenleer bijvoorbeeld op het punt van de rechten van moslim-minderheden in een islamitische samenleving bij de tijd wordt gebracht.

“Er rust nu een wijde kloof tussen de structuur van de islamitische orthodoxie en de context van het bestaan waarin Moslims zich bevinden”, zegt Luthfi Thomafi, een lid van de bestuursraad van GP Ansor, “vanwege de immense veranderingen die hebben plaatsgevonden sinds de leerstellingen van de orthodoxe Islam, die grotendeels versteend zijn geraakt tegen het einde van de tijd van de Middeleeuwen.”

Grassroots-netwerk

De beweging wil een wereldwijd islamitisch educatief netwerk bouwen om moslims theologisch te onderwijzen en zo een ideologisch tegenwicht te bieden tegen radicale (wahhabitische, salafistische en ronduit extremistische) stromingen.

Ook wil ze grassroots-bewegingen opzetten en inspireren, om deze ideeën ingang te doen vinden bij de bevolking en de politieke wil te creëren om deze meer humanistische en inclusieve opvattingen van sjaria daadwerkelijk te implementeren.

Nahdtlatoel Oelama heeft vijftig miljoen aanhangers. Tja, wat wil je, Indonesië is nu eenmaal een groot eilandenrijk; we vergeten het vaak, maar het is het land met de meeste mosliminwoners ter wereld. Dat geeft deze stap door haar jongerenorganisatie best wat gewicht.

Lees meer op Channel NewsAsia.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Straatverbod

COLUMN - In 2003 stuitte ik op een man die op internet ijzerenheinig een discussie over polygamie voerde. Gaandeweg bleek zijn opvatting van polygamie nogal afwijkend te zijn: hij vond dat vrouwen – of eigenlijk, één vrouw in het bijzonder, laat ik haar M noemen – hem geen seks mochten weigeren, al hadden ze al jaren een relatie met een ander en taalden ze niet naar hem. Sterker, hij vond dat hij de vrouw in kwestie gerust zwanger mocht maken. Het was oneerlijk dat ze hem negeerde: als brugpieper was hij immers al verliefd op haar geweest, dat gaf hem toch rechten?

Hoe meer hij vertelde, hoe bezorgder ik werd. Hij leek een obsessieve stalker en meldde geregeld dat hij uit pure frustratie over M’s afstandelijkheid de boel bij hem thuis aan gort had geslagen. Toen hij zijn onwillige liefdesobject bij haar volle naam noemde, zocht ik uit wie ze was: gelukkig was haar naam ongewoon, en wist ik inmiddels waar ze woonde. Met enige schroom belde ik M op.

En óf ze die man kende! Hij had haar meermalen en gedurende lange tijd gestalkt, zodat werkgevers, buren, collega’s en vrienden inmiddels instructies hadden om haar af te schermen. Ik vertelde M wat haar stalker publiekelijk over haar schreef; ze schrok zich suf. Hij had vorige week nog aan de deur gestaan. We deden allebei aangifte. De politie nam ons bloedserieus en ontbood de man op het bureau. Veel konden ze niet uitrichten: hij had M immers niets aangedaan. ‘Nog niet,’ dachten M en ik in koor.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

‘Jared Kushner zocht achterdeurtje om met Russen te praten’

Jared Kushner, de schoonzoon van Donald Trump en praktisch diens rechterhand in het Witte Huis, zou tijdens een reeks bijeenkomsten aan de Russische ambassadeur hebben gevraagd of er een beveiligde communicatielijn tussen het overgangsteam van Trump en de Russische regering opgezet kon worden.

Amerikaanse inlichtingendiensten zouden volgens de Washington Post communicatie van de Russische ambassadeur in de VS, Sergeï Kislyak, hebben onderschept waarin deze het verzoek overbracht.

Deze nieuwe onthulling is de zoveelste aanwijzing dat het verkiezingsteam van Trump eerder onder een hoedje heeft gespeeld met de Russische overheid in het zwartmaken van Hillary Clinton.

Foto: Roel Wijnants (cc)

Staatsgeweld is een blinde vlek bij middenklassers

OPINIE - Staatsgeweld is een blinde vlek bij academici, politici, journalisten en middenklassers die de status quo niet hoeven uit te dagen, en die ook niet zwart zijn. Zij weten niet tot welk geweld de staat overgaat als zij uitgedaagd wordt, ook in Nederland, schrijft David Hollanders.

De staat bezit het geweldsmonopolie en dus eindigt elk werkelijk politiek moment met geweld. Afgelopen zaterdag werden in het Van Gogh museum kunstenaars gearresteerd die protesteerden tegen sponsoring van het museum door Shell. In Spijkenisse werden begin 2017 demonstrerende feministen gearresteerd. Vreedzame anti-zwarte Piet demonstranten werden in 2016 te Rotterdam afgetuigd door politieagenten. Maagdenhuis-bevrijders werden in 2015 door stillen opgepakt en een week lang gevangen gezet. Een demonstrante werd tijdens de koningskroning in 2012 opgepakt. Soms wacht de staat overigens niet tot het politieke moment zich materialiseert. In 1997 werden aan de vooravond van de Eurotop te Amsterdam honderden mensen opgepakt die zouden kunnen demonstreren. Wie het zwaard opneemt tegen de staat – of ook maar zou kunnen opnemen – zal door het zwaard omkomen.

Iedere politicoloog weet dat het definiërende kenmerk van de staat het monopolie op geweld is. Wie staat zegt, zegt geweld. En wie geweld bestudeert, kan niet heen om de staat als grootgebruiker daarvan. De reële gevolgen van dat in tekstboeken vermelde geweldsmonopolie worden – behalve door mensen die omwille van hun zwarte lichaam door de politie worden vernederd in een praktijk die eufemistisch etnisch profileren genoemd wordt – door de middenklasser niet ondervonden. Tot het moment dan dat die middenklasser de staat of de status quo – en de staat is natuurlijk altijd hoeder van de status quo – uitdaagt. Dan volgt geweld.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Quote du Jour | Bezorgd om hacks

Nederlandse Tweede Kamerleden zijn bezorgd over welke provider mobiele abonnementen de komende vier jaar zal verschaffen aan ministeries.

De reden voor zorg is de mogelijke toegang door buitenlandse inlichtingen diensten bij de keuze voor een niet-Nederlandse provider:

Veiligheidsexperts wijzen nu al op de kans dat de Britse inlichtingendiensten via hacks zullen proberen zoveel mogelijk informatie uit andere landen te verzamelen.

Nu het de ministeries (en mogelijk ook de kamerleden zelf) raakt, worden de Tweede Kamerleden wakker. Nu is informatieveiligheid en privacy ineens wel een issue. Maar waar waren deze kamerleden / partijen met hun kritische geluid bij het invoeren van de terughackwet en de sleepnetwet? Het is niet zo dat er nooit iemand heeft gewaarschuwd tegen de gevaren van hacks.

Autoriteit Persoonsgegevens verre van waaks als privacy-waakhond

ANALYSE, OPINIE - Volgens Wim Jongejan, voormalig huisarts, faalt de Autoriteit Persoonsgegevens in haar toezicht op de bescherming van de privacy in de zorg:

Terwijl de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) in haar jaarverslag over 2016 opgeeft over alles waar ze op toe zag o.a. in de zorg, is het goed op deze plaats eens stil te staan bij het aperte falen van de AP. Juist over zaken, waarvan de AP door deelname aan Europees overleg weet van had, liet ze duidelijk steken vallen.

Cyberaanval op ziekenhuis

NIEUWS - Het bericht die je wist dat zou komen:

Britse ziekenhuizen zeggen dat ze het slachtoffer zijn geworden van een grootschalige cyberaanval. Ziekenhuizen in het gehele land werden getroffen door een ransomware-aanval … Daardoor zouden veel ziekenhuizen diverse afdelingen tijdelijk hebben gesloten. Spoedgevallen worden doorverwezen naar andere ziekenhuizen.

De techneut die ik er nog even over raadpleegde, wist te vertellen dat in Spanje iets soortgelijks speelt.

Vorige Volgende