Betrouwbare ego-documenten: Varoufakis

De voormalige Griekse minister van Financiën Yanis Varoufakis geeft zijn visie op de Griekse crisis van twee jaar geleden. Wat is de waarde van memoires en ego-documenten? Kijk er mee uit, leerde ik op college. De schrijvers hebben behoefte hun positie in de geschiedenis te beïnvloeden, hun versie van wat er gebeurde te vertellen, hun aandeel daarin mooier af te beelden of juist kleiner te maken. Die waarschuwing kreeg de student, toen het aantal historische bronnen veel kleiner was dan tegenwoordig. De leugen groeide toen gemakkelijker: Churchill kon in de oorlog “bodygards of lies” scheppen, om de waarheid te verbergen en te beveiligen. Dat lukt niet meer tegenwoordig: iedereen filmt en fotografeert en deelt die representatie van de werkelijkheid onmiddellijk via internet. Er is een representatie van de realiteit ontstaan, die mondiaal is. Zelfs als je van nature liegt, wordt het moeilijker, die vastgelegde realiteit te negeren. Varoufakis Een fascinerend ego-document is dat van de Griekse minister van Financiën, Yanis Varoufakis. Hoe zat het ook al weer?  Varoufakis had problemen met Jeroen Dijsselbloem: die wilde als voorzitter van de Eurogroep niet steeds hoorcolleges economie van Varoufakis, maar een Griekse regering die braaf deed wat de Troika verlangde. Maar het ging toch over economie?

Austalische journalist geeft vernietigende analyse prestaties Trump op G20

Journalist Chris Uhlmann van het Australische ABCnews laat geen spaan heel van Trump’s prestaties op de G20 top:

He is a character drawn from America’s wild west, a travelling medicine showman selling moonshine remedies that will kill the patient.

Over Trump’s speech in Polen:

He did make some interesting, scripted, observations in Poland about defending the values of the West.

But it is the unscripted Mr Trump that is real. A man who barks out bile in 140 characters, who wastes his precious days as President at war with the West’s institutions — like the judiciary, independent government agencies and the free press.

Om uiteindelijk te concluderen:

We learned Mr Trump has pressed fast forward on the decline of the US as a global leader. He managed to diminish his nation and to confuse and alienate his allies.

Some will cheer the decline of America, but I think we’ll miss it when it is gone.

And that is the biggest threat to the values of the West which he claims to hold so dear.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Creëer conflict in de coalitie!

COLUMN - De onderhandelaars van CDA, CU, D66 en VVD zijn druk in overleg over een mogelijk regeerakkoord. Tom van der Meer, hoogleraar Politicologie, adviseert op Stuk Rood Vlees: streef niet naar een dichtgetimmerd akkoord, maar durf ook tijdens de regeerperiode het onderlinge conflict op te zoeken.

Nederlandse regeer- en gedoogakkoorden zijn de laatste decennia vaak gesloten geweest. Regering en coalitiefracties binden zich al voor de regeerperiode aan een vaak veelomvattend akkoord, waarin de grootste thema’s worden opgelost. Opdat de regering zich kan richten op het door de Kamers loodsen van beleidsvoorstellen, wordt het openlijke conflict tussen coalitiepartners jarenlang uit de weggegaan.

Vanuit bestuurlijk oogpunt heeft dit duidelijke voordelen. De regering hoeft zich immers geen zorgen te maken over de stabiliteit van de coalitie die door een openlijk uitgevochten conflict onder spanning kan komen te staan. Vanuit electoraal oogpunt zitten daar echter ook risico’s aan vast.

NRC-journalist Jan Kuitenbrouwer schreef deze week een mooie column over het belang van conflict in de politiek. Hij verwees daarbij naar de Amerikaanse politicoloog EE Schattschneider, een van de oervaders van de moderne politicologie. Die schreef in 1960:

“Above everything, the people are powerless if the political enterprise is not competitive. It is the competition of political organization that provides the people with the opportunity to make a choice. Without this opportunity popular sovereignty amounts to nothing.”

Foto: Charles Roffey (cc)

Vrij en verbonden

COLUMN - Wat een geweldig idee om Keti Koti tot nationale feestdag te verheffen. Niet alleen voor zwarte mensen is 1 juli het vieren meer dan waard: Nederland schafte op die dag in 1863 de slavernij af. Dat onze voorouders, zij het als laatsten in Europa, alsnog tot het inzicht kwamen dat het gruwelijk is om mensen te kapen, te verschepen en vervolgens als slaaf te verkopen, is dat evenzeer: want daarmee zetten de handelaars de eerste stap om zich van hun monsterlijkheid te bevrijden.

Juist omdat we hier gewoonlijk meer leren over de tulpen- en specerijenhandel dan over onze mensenhandel, zou het voor Nederland goed zijn om te beseffen dat onze rijkheid indertijd – waarvan we nu nog steeds profiteren – niet uit de lucht kwam vallen: daar hebben anderen met hun bloed en hun leven voor betaald. De geschiedenis van de slavernij hoort voorgoed bij Nederland, en die heeft witte en zwarte mensen gemaakt tot wie ze nu zijn: twee verbonden maar ogenschijnlijk gescheiden groepen.

Keti Koti tot nationale feestdag maken, zou helpen die banden zichtbaarder te maken en zodoende de verbintenis weer te beklemtonen. Want tot verzoening, toenadering, begrip en acceptatie kom je niet wanneer de ene partij routineus zijn neus hooghartig in de lucht steekt, en tegen de andere partij snibt: ‘Allemaal passé, hoor. Oude koek, heb ik niets meer mee te maken.’ Want nee: jij hebt daar inderdaad geen schuld aan, maar zij al helemaal niet – en toch is het hun voorouders overkomen, en die geschiedenis dragen we allemaal met ons mee, of we willen of niet. Problemen verdwijnen niet wanneer je ze ontkent: integendeel, ze vreten zich dan alleen meer in.

Van etnische profilering naar etnische zuivering?

Tommy Wieringa eindigt zijn column over het protest van Wilders tegen de benoeming van Achmed Marcouch als burgemeester van Arnhem met:

De vraag die voorligt is deze: welk principiële bezwaar heeft Geert Wilders nog tegen de route die leidt van etnische profilering naar etnische zuivering?

En passant verwijst hij ook nog naar een artikel in het Tijdschrift voor Criminologie waarin wordt aangetoond dat het hebben van een strafblad minder nadelig is voor de kans op een baan dan je etnische afkomst. Dat werkgevers etnisch profileren wisten we al wel, maar dat werkgevers zo ver gaan om delinquenten te verkiezen boven allochtonen zonder smetje is nieuw.

Foto: J. A. Alcaide (cc)

Zweden als voorbeeld

ELDERS - Zweden geeft met een nieuwe klimaatwet het voorbeeld voor Europese landen die de akkoorden van Parijs serieus willen nemen. Het sociale klimaat van het land wordt wel ondermijnd door groeiende problemen in de omgang met minderheden. 

Toen de Amerikaanse president Trump aankondigde dat zijn land het klimaatakkoord gaat opzeggen reageerde Zweden met de oproep aan Europa om nu het voortouw te nemen om de doel die in 2015 in Parijs overeen zijn gekomen alsnog te halen. Vorige week gaf het land zelf het voorbeeld door met overgrote meerderheid een wet aan te nemen die Zweden in 2045, vijf jaar eerder dan aanvankelijk gepland klimaatneutraal moet maken. De hoeveelheid uitstoot die Zweden creëerde in 1990 moet in 2030 met 63 procent zijn gedaald. In 2040 moet die daling op 75 procent zitten, waarna de uitstoot in 2045 dus compleet neutraal moet zijn. Elke vier jaar moet Zweden volgens de wet een beleidplan met specifieke doelen publiceren en een onafhankelijke Klimaatraad controleert het proces.

Ondanks dat het land  al voor een groot deel met bos bedekt is wordt de aanplant van nieuwe bomen ter compensatie van CO2 uitstoot niet uitgesloten. Uitbreiding van het aantal windmolenparken is al gestart met de Oostenrijkse firma Ökoenergie. Dat dreigt dan wel weer ten koste dreigen te gaan van de ruimte voor de Sami-minderheid in het noorden. ‘We hebben het windpark in overleg gepland, zodat het voor beide kanten OK is’, zegt de manager van Ökoenergie. Maar dat zal de toenemende spanningen tussen verschillende etnische bevolkingsgroepen in Zweden niet meteen wegnemen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Quote du Jour | Zelfbeheersing

“Self-restraint, which is a choice, is all that separates armistice and war. As this alliance missile live-fire shows, we are able to change our choice when so ordered by our alliance national leaders. It would be a grave mistake for anyone to believe anything to the contrary.”

De Amerikaanse generaal Vincent K. Brooks spreekt ferme taal nadat de Verenigde Staten en Zuid-Korea in een gezamenlijk oefening even hadden laten zien over veel meer vuurkracht te beschikken dan de Noord-Koreanen. Dit na een eerdere Noord-Koreaanse test van een raket die Amerika zou kunnen bereiken.

PO-raad verwijst argumentatie Bussemaker naar de prullenbak

De PO-raad veegt de vloer aan met de argumentatie van minister Bussemaker dat de sector een beter salaris voor basisschoolleraren best zelf kan regelen door gewoon de afspraken met betrekking tot de functiemix uit te voeren:

Op dit moment valt 26 procent van de leraren in het primair onderwijs in de LB-schaal. Dat is dus ruim 10 procent minder dan de doelstelling. De reden is simpel en al vaker door de PO-Raad – en ook de Algemene Rekenkamer -toegelicht: het onderwijs komt geld tekort.

Quote du Jour | Prioriteiten

Steven Geurts maakt nog eens pijnlijk duidelijk waar de prioriteiten van de formerende partijen liggen. Niet bij de noden van de gemiddelde kiezer in ieder geval.

En ondertussen blijft men zich afvragen waarom zoveel mensen moeite hebben met de graaicultuur bij de banken. Zoals Tom-Jan Meeus in het NRC:

Een klassiek conflict tussen afgunst en vooruitgang: tussen populisme en kapitalisme. Zelf begrijp ik die jaloezie nooit: we zijn niet allemaal hetzelfde, dus mensen in andere beroepen, met andere vaardigheden, verdienen niet hetzelfde. Wie te weinig verdient, zoals stakende basisschoolonderwijzers, kan dat bankiers verwijten – die gaan er alleen niet over.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende