Je moet het ze nageven, leep zijn ze wel, die Brexiteers. Ze verlieten de EU vanwege de nadelen. De voordelen wilden ze houden. Toen Brexit een feit was, sorteerden ze onmiddellijk voor dat ze niet gestraft mochten worden voor hun Alleingang. En ja hoor, nu de eerste voordelen dreigen weg te vallen, roepen ze: we worden gestraft! Read my lips: zo gaat Theresa May de verkiezingen winnen. Eerst boos op de EU vanwege de opgelegde nadelen, straks vanwege de afgepakte voordelen. De permanente staat van verontwaardiging is de nieuwe identiteit van Engeland. Heel grappig allemaal, maar we hebben straks wel een nucleair bewapende Basil Fawlty aan de overkant van het Kanaal.
“This is a huge resource for combating Holocaust denial. The German national authorities were never given access to the archive by the allies after the war. All of this has never seen the light of day.”
Onderzoeker Dan Plesch over het belang van de holocaust-archieven van de VN, die nu pas voor het publiek open gaan. Dat het bestrijden van holocaust-ontkenners daarvoor een argument zou zijn, is eigenlijk diep triest.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
COLUMN - Sommige tv-series horen verplichte kost te zijn, zoals 13 Reasons Why, dat deze maand op Netflix verscheen. We volgen twee scholieren, Hannah en Clay; Hannah heeft zojuist zelfmoord gepleegd. Op een aantal cassettetapes heeft ze toegelicht hoe ze tot haar beslissing kwam. De doos met tapes reist langs vrienden en schoolgenoten van Hannah: elk van hen leverde een bouwsteen voor haar besluit. De serie volgt Clay vanaf het moment dat de doos bij hem is beland.
Ja, het is een tienerdrama. Nee, Hannah ziet soms niet dat vrienden haar in de steek lieten of vals naar haar uithaalden omdat zijzelf óók enorm in de knel zitten. Ja, het is veel wat Hannah in een jaar tijd voor de kiezen krijgt. Maar ook: het is allemaal bloedserieus wat er gebeurt; veel ervan is dagelijkse kost voor scholieren. Pestkoppen op school, meisjes die permanent op hun uiterlijk en op hun gedrag beoordeeld worden, jongens die ‘verder’ willen gaan, intimidatie, buitenbeentjes die de pineut worden, slut shaming, vriendschappen die verbroken worden, school-wc’s die met seksuele intimidaties zijn beklad.
En vooral: ouders en docenten die geen benul hebben hoe het leven van hun kinderen er in de praktijk uit ziet. Zelfs nadat ouders en docenten, verontrust door Hannahs dood, bezorgde gesprekken met hun kroost willen aanknopen, gaapt er een afgrond van onbegrip achter elke goedbedoelde vraag. Langzaam maar zeker verliest Hannah alle moed.
Persoonlijk ken ik Doctorandus Dinopymel alleen van naam, vanwege de column die hij al meer dan dertig jaar heeft in … (en nu niet allemaal meteen Elsevier roepen, want er zijn heus wel meer media waar je dezer dagen als jichtige testosterongehandicapte je keutel kwijt kunt). Enfin, al heb ik hem nooit ontmoet, ik meen hem dus toch een beetje te kennen en verheug me altijd op zijn voorspelbare column wanneer er iets gebeurd is dat hem ontrieft.
Enfin, er was dus een links meisje dat van zich afgebeten had. De doctorandus hapte naar adem. Hij wilde een inhoudelijk repliek schrijven over hoe bedreigend het meisje was voor zijn vertrouwde wereld, maar zijn gedachten bleven steeds hangen bij het woord ‘meisje’ en daar had zijn brein andere associaties bij. Dat kon je zien aan zijn stukkie. Het is natuurlijk niet helemaal netjes, maar ik lag onder de tafel van het lachen bij het onbeholpen vertoon van geile verontwaardiging.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Het bloed van de Degenkrab is een, vooralsnog, onvervangbaar ingrediënt voor de productie van bepaalde medicijnen. En dus worden er ieder jaar van 500.000 degenkrabben het bloed afgetapt. De vangst door de farmaceutische industrie is de afgelopen 20 jaar bijna verdievoudigd. Dat heeft logischerwijs effect of de populatie:
When a species is impacted on land, it’s easy to see the effects. When the adverse effects occur under water, we don’t really know about it—or don’t really care. It’s why we used to dump garbage and toxic chemicals into the water. What happens under water stays under water.
COLUMN - De man verzamelde pennen. Hij had er al meer dan honderdduizend. Zijn vader was ermee begonnen. En hij was ermee door gegaan. Valerio gaf hem vier pennen, die hij allemaal nog niet had. De belangrijkste pen was een pen in de vorm van een bloem met roze blaadjes. Ik herkende de pen. Dit was dezelfde pen waarmee Remco Campert de standen en uitslagen van de Scrabble-wedstrijdjes noteert die hij met zijn geliefde speelt.
Ik schatte de man iets jonger dan Remco Campert. ‘U woont eigenlijk in een etuit’, zei Valerio. ‘Ja, zo zou je het kunnen zeggen’, zei de man. Waar je ook keek, hingen pennen. Aan de muur en aan het plafond. In elke kamer en elke gang. Overal pennen. En al die pennen kregen ook nog een plekje in de digitale database. Op een oud computertje beschreef en nummerde de man elke pen. Alle meer dan honderdduizend.
‘Elke pen heeft een verhaal’, zei hij glunderend toen Valerio hem vroeg wat er zo bijzonder was aan zijn verzameling. Hij liet een veer zien met een pennenpunt. Gemaakt door een zesjarig meisje. ‘Dat is toch ongelooflijk!’, zie hij, met een twinkeling in zijn ogen. Het hield hem vitaal, deze verzameling.
Toch knap van Ome Recep. Een maand geleden of zo waren de hackers van Putin de grootste bedreiging voor de Nederlandse democratie, maar met een razendslimme inhaalmanoeuvre heeft de lange arm van Ankara de pole position veroverd. Inmiddels is het ophangen van Erdoganposters al zo’n bedreiging voor de openbare orde dat burgemeester Aboutaleb ze uit een etalage in Rotterdam-Zuid liet ratsen.
De posters in kwestie zijn koddig. Op de ene poseert Recep met een protserig, van Asterix gejat schild. Op de andere zit hij met maatje Vladimir gewichtig te wezen. Het schertsbeeld van een in klatergoud gehulde dictatuur werkt bij mij alleen maar op de lachspieren, vooral vanwege de wanhoop die eruit spreekt. Jammer dat er geen sexshop zat naast het verlopen wedkantoortje waar de posters hingen. Dat zou het treurige beeld afgemaakt hebben.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Net als homorechten is Pasen bij een deel van Nederland vooral in beeld als stok om moslims mee te slaan. Verder staat het feest vooral voor een bepaalde samenstelling van het ontbijtmenu en een dagje langs de meubels of andere kekke spulletjes sjokken in het verveelwalhalla. Geen wonder dat Kees van der Staaij via Twitter liet weten kamervragen te overwegen over de paashypocrisie van PVV en VVD.
Als zelfs Kees het niet meer trekt, naderen we het moment meer dat christenen actief gaan voorstellen om tweede pinksterdag in te ruilen voor het suikerfeest. Gewoon om de haatzuchtige heidenen te zieken.
Het zal wel weer aan mij liggen, maar ik heb moeite om het ontbreken van de VVD-handtekening onder het stembusakkoord tegen seksueel ongewenst gedrag (“sorry, we zijn elders druk”) los te zien van de nieuwe rel bij het Groningse studentencorps Vindicat. Doe. Normaal. blijkt daar te betekenen dat je vrouwelijke leden consequent voor slet verslijt. Geintje. Moet kunnen.
De boodschap: red jezelf, reken niet op ons. Bij het corps red je het niet, noch als vrouw, noch als man, wanneer je blijkt niet zelfstandig overeind te kunnen blijven. Het is een harde leerschool voor een leven vol geintjes. Maar de vraag is of je de samenleving bewust volgens dat principe moet willen inrichten.
De progressieve burger kan de komende vier jaar weer verder gaan met teleurgesteld raken in de partij waar hij of zij op gestemd heeft. Tenzij het die partij lukt geen deel uit maken van de coalitie die gesloten moet worden om het land te besturen. Want wie geen compromissen sluit, maar toekijkt, kan bij progressief Nederland rekenen op grote winst bij de volgende verkiezingen.
Micha Wertheim hekelt in Vrij Nederland de gewoonte van progressieve kiezers om overal half lege glazen te zien.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.