Mevrouw Ezzeroili, ik ben niet de Nederlander maar uw buurman

Thomas van Aalten voelt zich aangesproken door de klacht van een Marokkaanse vrouw. Laila Ezzeroili publiceerde vandaag op de site van de Volkskrant een felle opinie naar aanleiding van het gewraakte ‘Marokkanendebat’ in de Tweede Kamer. ‘Ik erger me,’ schrijft ze. ‘Steeds meer. Aan de Nederlanders. En aan de Marokkanen. Inderdaad, aan de Marokkanen.’ Haar ergernis is tot op zekere hoogte begrijpelijk, maar in haar recente stuk vliegt zij juist uit de bocht als ze kritiek uit op de werkwijze van scholen en voorscholen in Amsterdam. Ezzeroili begint haar stuk al mopperend met: ‘Mijn jongste dochter zit op een voorschool in een Amsterdamse probleemwijk. Ik vermijd het loze ‘krachtwijk’. Amsterdam Zuid, dat is een krachtwijk. Amsterdam Nieuw West is krachteloos. Niet door een gebrek aan integratie, maar door een teveel aan betuttelende instituties die de bewoners inprenten dat ze ‘onaf’ zijn en nog veel moeten leren om volwaardig burger te kunnen zijn.’ Ten eerste juich ik, toevallig ook bewoner van dat stadsdeel met schoolgaande kinderen, het aandachtige oog van een school juist toe; een ouderavond waar een ander familielid bij aanwezig moet zijn omdat moeder of vader de taal niet kent, vind ik eerlijk gezegd inderdaad ‘onaf’. Ik heb het zien gebeuren dat een kind moest tolken. Mij lijkt dat als ouder zeer onprettig. Ezzeroili omschrijft de Nederlandse staatsbemoeienis als een moderne dictatuur, ze meent zelfs dat het verschijnsel voorschool (om taalachterstanden te signaleren en te herstellen) speciaal in het leven is geroepen voor ‘dit soort inprenting’.

Door: Foto: FaceMePLS (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | Dirk De Wachter over Geluk

, door

COLUMN - KRO’s Brandpunt ging over geluk. Aanleiding van dit alleraardigste onderwerp was het succes van het boek Borderline Times, van de Vlaamse psychiater Dirk De Wachter. Volgens De Wachter is onze samenleving zodanig geobsedeerd door geluk dat het bijna onmogelijk is dat geluk te bereiken.

We willen teveel. Dirk De Wachter pleit ervoor iets meer ongeluk in het leven toe te laten. Nu ben ik zelf gezegend met een onvermogen ongelukkig te zijn. Zelfs in de periode waarover ik nu zou kunnen zeggen: toen was ik ongelukkig, was ik niet ongelukkig. Dat heeft ongetwijfeld te maken met de nodige stofjes in mijn hersens. En met een gunstige levenshouding. Een levenshouding waarvoor ik overigens niet bewust heb gekozen. Ik had die levenshouding al, ik ben er alleen zo comfortabel mogelijk in gaan zitten. Een keuze die je als exemplarisch voor mijn levenshouding zou kunnen beschouwen.

Die levenshouding komt in het kort hier op neer: laat het komen zoals het komt, verwacht er niet te veel van, dan kun je ook niet teleurgesteld raken. Prettige bijkomstigheid is dat je alles wat het leven de moeite waard maakt, ook als zodanig ervaart. Je gaat er vanuit dat het altijd wel zal regenen, waardoor elke zonnestraal de potentie heeft om een subliem geluksmoment op te leveren waarin je één wordt met het universum dat dan voor de verandering niet koud en onverschillig aanvoelt, maar warm en gemoedelijk.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Dezeweek | Crisis in een crisis

, door

COLUMN - Is er echt crisis, of is het gewoon een onderwerp waar we al jaren over mekkeren?

Ik moet wat bekennen. Het gaat nu al weken over Cyprus en ik snap er nog steeds geen zak van. Misschien had ik er toch wat artikelen over moeten lezen, of misschien had ik toch naar die ene Jeugdjournaal-aflevering moeten kijken waarin ze het hele spaargeldgedoe beter uitleggen dan Dijsselbloem in 120 afleveringen Pauw en Witteman zou kunnen. Ik ben echter tot de conclusie gekomen dat je er helemaal niet zo veel van af hoeft te weten, er wat van vinden is veel belangrijker.

Hoe lang is het intussen al crisis eigenlijk? Eerst die kredietcrisis, en voor je er eigenlijk erg in had was het alweer eurocrisis. Deze crises hebben mijn dagelijks leven nog nooit beïnvloed. Voor een biertje in de kroeg betaalde ik altijd al te veel, en geld had ik altijd al te weinig. Pas na jaren crisis kreeg ik pas écht een gevolgje kwam van de crisis. Een potentiële langstudeerboete, maar die was ook zo weer verdwenen eigenlijk.

Voor mijn gevoel is de crisis in Nederland dan ook veel meer een sociale bezigheid, dan daadwerkelijk een catastrofe die de hardwerkende Nederlander in de portemonnee raakt. Natuurlijk zwieren de beurskoersen alle kanten op, natuurlijk doet de euro het slecht tegenover de yen en natuurlijk raakt er hier en daar iemand z’n baan kwijt. Maar dat betekent nog steeds niet dat we geen brood meer kunnen kopen en dat we op straat in onze eigen urine moeten slapen. Nee hoor, de tank wordt gewoon vol benzine gegooid voor een weekje skiën.

Foto: wallstalking.org (cc)

The World According to Oud Zeikwijf (2)

, door

COLUMN - In de vorige aflevering hebben we ontdekt waar de malaise van het huidige systeem vandaan komt, en ons een doel gesteld: we moeten af van het Groot Kapitaal. Rest ons de taak om een strategie te ontwikkelen. Hoe komen we ervan af?

Je hebt het radicale en het subtiele. Afzonderlijk te gebruiken of als cocktail. Een paar voorbeelden van het radicale.

De Occupy-beweging: Die jammerlijk mislukte omdat we die niet collectief omarmden. De Occupyers niet als mallotige stadsnomaden zien, maar als representanten van het volk dat over de hele aardbol steunt en kreunt onder de tirannie van de economische reuzen. Je coconnetje verlaten om op een gure stoep te gaan bivakkeren is mij, en u waarschijnlijk ook, echter een brug te ver.

De 30k grens: Onze regeringen zover krijgen dat er een 30k grens komt. Per jaar. Onbelast. Voor iedereen. Alles wat meer verdiend wordt, gaat naar de staat. ‘Maar dan emigreren ze naar andere landen.’ So? Dat doen ze dan toch lekker? Dat zijn haaien, die willen we juist weg hebben. Laat ze lekker ergens anders de boel gaan vergiftigen. Ondertussen creëren we een lekkere samenleving waar het er relaxed en eerlijk aan toe gaat. We zetten de klok een flinke slag terug, we leren met minder te doen. Collectief.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: United Nations Development Programme (cc)

Giro555: Mensen minder gul voor oorlogen

, door

ANALYSE - Zojuist is Giro555 opengesteld voor de vluchtelingen van het conflict in Syrië. Nederlanders zijn echter minder gul als Giro555 geld inzamelt voor slachtoffers van oorlogen.

Een Giro 555-actie voor een land of gebied dat getroffen is door oorlog, levert over het algemeen minder op dan acties voor natuurrampen of hongersnoden. Dat blijkt uit een analyse van de openbare verantwoording van het Centraal Bureau Fondsenwerving.

Sinds 1987 zijn er 41 Giro 555-acties geweest, die gemiddeld ruim 25 miljoen euro opbrachten. Het meest werd er opgehaald na de aardbeving en tsunami in de Indische Oceaan in 2004, bijna 242 miljoen euro. Ook na de aardbeving die in 2010 Haïti trof, werd veel geld opgehaald: 117 miljoen euro (cijfers gecorrigeerd voor inflatie).

Natuurrampen brengen het meest op, zo’n 31 miljoen euro gemiddeld. Acties in verband met oorlogen leveren gemiddeld ongeveer de helft op. Ook de actie die maandag werd geopend door de Samenwerkende Hulporganisaties (SHO) voor de slachtoffers van de burgeroorlog in Syrië is oorlog-gerelateerd.

Opvallend is dat de overheadkosten van de hulpacties zeer verschillend zijn. Het hangt sterkt af van het bedrag dat binnenkomt op het rekeningnummer. Zo kwam in 1991 ruim 33 procent van het geschonken geld voor de slachtoffers van de Golfoorlog in Irak niet bij hen terecht, aangezien er maar 365.000 euro werd geschonken. Voor de actie in Haïti was 1,63 procent van het bedrag nodig om de kosten van hulpverlening te dekken.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Volentekriebels | Een douchegordijn met hondjes

, door

COLUMN - Johnny Volente kocht een douchegordijn.

Sinds ik verhuisd ben naar het huis waar ik nu woon stond ‘een nieuw douchegordijn kopen’ op mijn to-do-list. Ik had wel een douchegordijn, maar dat hing er nog van de vorige bewoner en het stond stijf van de schimmel, shampooresten en god weet wat voor resten nog meer. Toen het er na anderhalf jaar nog steeds niet van was gekomen, besloot ik mijn oude gordijn weg te werpen zonder dat ik een nieuwe had. Na twee weken elke ochtend de badkamervloer dweilen was ik het zat. Ik ging voor het eerst in mijn leven een douchegordijn kopen.

Op goed geluk fietste ik naar de Blokker. Blokker is het Waddinxveen onder de winkelketens: je weet dat het bestaat, maar je komt er vrijwel nooit en als het morgen plots zou verdwijnen dan zou niemand het missen. Het imago van Blokker bestaat eruit dat het geen imago heeft. Zo’n winkel moest wel douchegordijnen verkopen, concludeerde ik.

Dat was ook zo. Althans, ze hadden douchegordijnen. Of ze ze ook daadwerkelijk verkochten betwijfel ik. De motiefjes waren namelijk net zo opwindend als het Drents jeugdkampioenschap langebaanschaatsen. Je had douchegordijnen met bloemen die niet op bloemen leken, douchegordijnen met vlinders die niet op vlinders leken en douchegordijnen met horizontale streepjes die weliswaar op horizontale streepjes leken, maar dat maakte ze nog niet opwindend. Waarschijnlijk kwam de vormgever uit Waddinxveen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Andrew Skudder (cc)

Vangnet in Venlo: een week bij de sociale dienst (slot)

, door

REPORTAGE - De sociale dienst was vroeger een uitkeringsfabriek, maar is getransformeerd tot een veelarmig vangnet van een welvaartsstaat in crisis. Sjors van Beek liep een week mee me de dienst. Vandaag het laatste deel (lees hier 1 en 2).

Strakke handhaving en strenge toelatingseisen vormen echter maar één kant van de medaille, zo blijkt deze week in Venlo telkens weer. De sociale dienst anno 2013 heeft twee gezichten: de barse bovenmeester èn de vertroetelende moeder. Op een kantoor elders in Venlo overleggen Heinz Dreuning en Henriëtte Stoop van de sociale dienst met medewerkers van de GGZ en gespecialiseerde thuisbegeleiding over een nieuwe casus. Een 67-jarige vrouw die vorige week uit haar huis is gezet. ‘Geen redden meer aan’, aldus Stoop. Het aantal dreigende uithuiszettingen stijgt volgens haar enorm, ‘al tachtig in de afgelopen drie maanden’. De vrouw in kwestie woonde in een sterk vervuilde woning, ongeopende post van twee jaar slingerde rond. Mogelijk een drankprobleem, mogelijk ook beginnende dementie. De vrouw is tijdelijk ondergebracht in een slooppand. Ze heeft een rollator nodig, de container voor opslag van haar meubels moet betaald, er moet worden gezocht naar een aanleunwoning. De huisarts moet benaderd, en er moet worden uitgezocht of de vrouw nog geld op de bank heeft. De GGZ-medewerker zal haar elektrische fiets ophalen en kijken of hij de douchekraan kan repareren, de thuisbegeleiding sorteert haar post. ‘Kleine klusjes, maar daarmee krijgen we contact en winnen we het vertrouwen van de cliënt’, leggen de medewerkers hun vergaande praktische bemoeienissen uit.

Foto: Andrew Skudder (cc)

Vangnet in Venlo: een week bij de sociale dienst (2)

, door

REPORTAGE - De sociale dienst was vroeger een uitkeringsfabriek, maar is getransformeerd tot een veelarmig vangnet van een welvaartsstaat in crisis. Sjors van Beek liep een week mee me de dienst. Vandaag het tweede deel van drie (hier deel 1).

In de workshop ‘Rechten & plichten’ sloffen 37 nieuwe aanvragers één voor één naar binnen. Vier coaches geven de groep uitleg en beantwoorden vragen. ‘We betalen altijd de 15e van de maand, achteraf. Aan het begin zit je dus met een gat van zes weken’, vertelt coach Verheijden. ‘Een voorschot kan, maar alleen in heel schrijnende gevallen’.

Coach Hans van Aarssen (50) drukt de pret nog verder. ‘Denk er om: alles wordt als passend werk gezien, van bureaubaan tot tomatenplukken! En als je wordt afgewezen na een sollicitatiegesprek, vragen we na waarom. Als je je ongeïnteresseerd hebt opgesteld, geen hand hebt gegeven en je pet hebt opgehouden, kunnen we de uitkering verlagen’.

Medewerking aan huisbezoeken van de ambtenaren van de sociale dienst is vrijwillig, leggen de coaches uit. Maar wat is vrijwillig? ‘Je mag de toegang weigeren. Maar dat leidt tot verlaging van de uitkering. Wen er maar aan: het is allemaal een stuk strakker dan in het verleden’.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Andrew Skudder (cc)

Vangnet in Venlo: een week bij de sociale dienst

, door

REPORTAGE - De sociale dienst was vroeger een uitkeringsfabriek, maar is getransformeerd tot een veelarmig vangnet van een welvaartsstaat in crisis. Sjors van Beek liep een week mee me de dienst. Vandaag het eerste deel van drie.

Je zou bijna vergeten dat Nederland tot de hoogst ontwikkelde landen ter wereld behoort, in deze vergadering van de gemeentelijke stuurgroep “Vervuilde woningen” in Venlo. Medewerkers van de sociale dienst, maatschappelijk werk, de geestelijke gezondheidszorg en de woningcorporatie bespreken enkele schrijnende gevallen van vereenzaamde, vervuilde, verwaarloosde cliënten.

Zoals mevrouw B., 56 jaar oud. Ze woont in een flatje in een minder florissante wijk van Tegelen, een van de dorpen van de gemeente Venlo.
‘De zus heeft aangegeven dat mevrouw een erg vervuilde woning heeft en zichzelf verwaarloost’, zo melden de notulen van een vorige vergadering. ‘Mevrouw is werkzaam bij de WAA (sociale werkplaats). Daar hebben ze haar naar huis gebracht wegens ernstige verwondingen die zijn gaan ontsteken aan haar benen. Thuis troffen ze de vervuilde woning aan. Mevrouw zou het vuil niet buitenzetten waardoor er veel ongedierte in huis was en als je naar binnen gaat word je verwelkomd door een deken van vliegen. Wegens de wonden aan haar benen is ze na veel pushen opgenomen in het ziekenhuis waar zij momenteel nog verblijft. Mevrouw is volgens haar zus en dochter van zus niet in staat om zelfstandig te wonen. Ze zou vergeten om te eten, is wellicht cognitief beperkt maar dit is nooit getest. Ze heeft problemen met de financiën (ze betaalt onder andere nog steeds een schuld van een bouwvereniging in Zuid-Limburg waar ze twintig jaar geleden woonachtig was). Of de kosten van de woning momenteel goed betaald worden is niet duidelijk aangezien de stroom ook hier al een keer afgesloten zou zijn’.

Vorige Volgende