Op het duurzame festival Springtij dat Wouter van Dieren ieder jaar organiseert, waren zoals vanouds, veel mensen uit de gassector aanwezig. Bedrijven als NAM, Gasterra en Gasunie sponsoren het festival en leveren een actieve bijdrage aan het programma. Reden voor Peter Kodde van Milieudefensie om in deze gastbijdrage het verhaal van NAM aan een realiteitscheck te onderwerpen. Aan de ene kant is het heel mooi dat bedrijven uit de gassector het duurzame festival Springtij steunen en er aanwezig zijn. Ik hoop dat de mensen uit de gassector door de discussies en workshops meer zijn gaan nadenken over hun eigen rol in de energietransitie en bijvoorbeeld goed hebben geluisterd naar de prikkelende bijdrage over het Carbon Budget van de Britse energie-expert Jeremy Leggett. Ik vrees echter dat de gassector er vooral aan tafel zat om haar eigen belang te promoten. De gassector een massieve PR campagne opgezet met als kernboodschap: aardgas heeft een rol te spelen in de energietransitie, we gaan voorlopig niet zonder kunnen en aardgas is de schoonste vorm van fossiele brandstoffen. Naar mijn mening slaat het verhaal van de gassector op een aantal plekken de plank mis. De bijdrage van de NAM aan Springtij was daar een exemplarisch voorbeeld van. Speciaal voor de bezoekers van Springtij en de medewerkers van de NAM heb ik het verhaal van de NAM van de nodige kanttekeningen voorzien. Het verhaal van de NAM is geciteerd, mijn commentaar staat er tussen.
Gelekt: handboek voor de opwarmingsontkenner om beleid Trump te beïnvloeden. Inclusief de bekende leugens. (PDF!)
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
DATA - Een totaal verregende dag en de familie van huis. Goed moment om eens een dataklusje dat al een tijd op de plank lag af te ronden.
Aanleiding was dit artikel over toenemende extremen als gevolg van klimaatverandering. In een recente discussie over toenemende kans op regen en toenemende kans op extreme regenval bleek de data van bijvoorbeeld alleen De Bilt weinig uitsluiting te geven.
Maar er is data beschikbaar van ruim 430 weerstations. Daarmee zou toch de tweede grafiek uit het artikel reproduceerbaar moeten zijn. En dan is misschien ook zichtbaar of we die verschuiving in Nederland kennen.
En jawel, die verschuiving blijkt zichtbaar te zijn.
De verschuiving is subtiel, maar de periode 2000-2017 kent meer dagen met regen en meer dagen met meer regen dan de periode 1951-1999. Omdat het plaatje met een logaritmische schaal werkt (anders zie je het verschil niet) vertekent het beeld stevig.
Daarom is een variant waarin alleen het verschil tussen de twee reeksen in procentpunten zichtbaar is duidelijker.
Heel plat gezegd, de kans dat op een dag in Nederland 2 of minder millimeter regen valt is gedaald van 74,8% naar 72,9%. En de kans op een dag met 20 of meer millimeter neerslag is met 0,3 procentpunten gestegen, oftewel ~1 dag per jaar extra.
Dus ja, het wordt natter in Nederland.
DATA - Met enige vertraging hier alsnog de wereldtemperatuur update over de maand augustus. De Britten waren weer eens als laatste met hun data. En ze hebben ook gelijk maar weer eens een nieuwe versie van HadCrut uitgebracht. We zitten nu op 4.6.
Maar dit alles doet niets af aan de trend. Alle langlopende reeksen hebben wederom een record. En als je naar de grafiek krijgt, kan je je niet aan de indruk onttrekken dat we een nieuwe plateau hebben bereikt. Waarschijnlijk schommelen we de komende jaren rond dit niveau tot een nieuwe stevige El Nino de wereld naar het volgende plateau brengt.
Intussen was er weer een hoop ruis door een wetenschappelijke studie uit 2015 die recent gepubliceerd werd. Daaruit zou blijken dat de klimaatmodellen de opwarming zouden overschatten. Dat was dus niet de juiste conclusie.
En terwijl we het CO2-gehalte in de atmosfeer nu definitief boven de 400 ppm is uitgekomen, hier nogmaals een link naar een duidelijke uitleg met video waarom dit zowel uitzonderlijk als problematisch is.
Het overzicht van de wereldwijde temperatuurafwijkingen is gebaseerd op de metingen van RSS MSU TLT 4.0, GISS – gistemp v3, Hadcrut4 (4.6), NCDC en JMA. We nemen daar maandelijks het gemiddelde van en bepalen ook nog het lopende gemiddelde over alle metingen van 36 maanden (drie jaar) , 132 maanden (elf jaar) en dertig jaar. Let op: het gaat hier om gemiddelde afwijkingen over meerdere reeksen met verschillende referentieperiodes. Getallen bieden dus alleen een indicatie van de trend.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Uit langjarig onderzoek in natuurgebieden in Duitsland blijkt dat de hoeveelheid vliegende insecten in 25 jaar met zeker 75% is afgenomen.
Ineens zijn we wakker: Schiphol groeit naar de grens van 500.000 vliegbewegingen en het luchtverkeer groeit. Hoe dat komt? Allereerst door de economische groei, maar ook door lage olieprijzen en goedkopere tickets.
Ik was al even aan het twijfelen over het gejuich over groei: het verdelen wordt gemakkelijker, maar wat kan de aarde nog aan? Het gaat goed door dalende brandstofprijzen. In de lucht vertaalt zich dat in goedkope tickets. De reis naar het zonnige strand door de lucht is de voordeligste reis.
Zou accijns op de brandstof dan erg zijn? Je kunt er prijzen mee beïnvloeden en de groei wat remmen. Dan rijden we naar regionale vliegvelden over de grens… maar daar hadden we toch de EU voor? Niet doen, wij zijn transporteurs van de wereld, zegt de lobby. En we zijn al veel groener geworden. Maar de luchtvaart is de laatste transporteur, die fossiele brandstof blijft gebruiken.
Ideologie:
Zo hebben we al tien jaar de ontwikkeling van Lelystad en Eindhoven voorbereid, omdat Schiphol in de Noordzee als te duur afviel. En nu is het zover: in de omgeving van Zwolle en Steenwijk worden handtekeningen verzameld tegen de milieubelasting.
COLUMN - De publieke debatten vliegen je tegenwoordig om de oren, en eigenlijk ben ik ze beu. Gisteravond zat ik bij een mediacafé over journalistiek en klimaatverandering. De vragen waren oprecht en belangrijk: hoe kun je het beste verslag doen over zo’n alomvattend onderwerp, hoe voorkom je dat je je lezers plat slaat, hoe verschaf je perspectief en inzicht, hoe haak je met zo’n breed onderwerp aan bij het alledaagse nieuws, en wat zijn de valkuilen van je aanpak?
Om het debat te stimuleren, was ook Marianne Zwagerman uitgenodigd: iemand die graag heilige huisjes omver trapt. Het effect van haar bijdrage op het debat was tamelijk desastreus: veel uithalen en gesneer, veel roepen dat zowat ieder ander dan zijzelf het volkomen fout deed. Niemand schoot er veel mee op, behalve mogelijk Zwagerman zelf, die zich al doende weer fijn als ‘mediastrateeg’ op de kaart kon zetten.
“Was het maar een masterclass geweest,” verzuchtte een collega na afloop. “Want nu moest iedereen eerst weer eindeloos tegen elkaar in het geweer treden…” Ze sloeg de spijker vierkant op de kop.
Van een debat –van een mediacafé al helemaal – hoop je dat het de toehoorders inzicht verschaft in achterliggende processen, dat het keuzes blootlegt die gewoonlijk buiten zicht blijven. Hoe besluit een redactie, of de individuele journalist, wat de beste aanpak is voor een onderwerp? Welke overwegingen liggen aan die keuzes ten grondslag? Over welke methodes beschik je als journalist wanneer je een zo immens breed onderwerp wilt aanvatten? Hoe kom je erachter wat werkt, en wat niet?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
The Scottish government has banned fracking after a consultation found overwhelming public opposition and little economic justification for the industry.
Oeps, de 3% wetenschappelijke onderzoeken die aantonen dat er geen (door mensen veroorzaakte) opwarming is, blijken fouten te bevatten.
‘Ik vind mijzelf absoluut geen klimaatscepticus. De klimaatwetenschap is een stuk rijper geworden en ook ik ben er inmiddels van overtuigd dat de mens inderdaad invloed heeft op het klimaat.
Deze uitspraak komt uit de mond van Simon Rozendaal rollen in het afscheidsinterview in de Volkskrant. Dat hij zichzelf geen klimaatscepticus vindt is logisch: dat vindt namelijk iedere klimaatscepticus van zichzelf. Bovenstaande quote wordt echter direct gevolgd door een aantal uitspraken om de mensen toch gerust te stellen cq in slaap te sussen met betrekking tot de stand van zaken over de opwarming van de aarde: