In het voorwoord bij Les Cenci geeft Stendhal een analyse van de figuur van Don Juan. De dwangmatige vrouwenversierder wordt gedreven door meer dan alleen lust. Minstens zoveel genoegen ontleent hij aan de wetenschap dat hij al de conventies met voeten treedt, en dat hij ongestraft een spoor van schade achterlaat. Gewoon omdat het kan. Vergelijkbare drijfveren lijken in het spel bij Bernie Madoff, de Ponzi-fraudeur die tot honderdvijftig jaar gevangenis veroordeeld is. Zoals Casanova verontwaardigd geweest zou zijn wanneer men het aantal van zijn veroveringen onderschatte, protesteerde Madoff dat hij dertien miljard dollar verduisterd zou hebben. Wel vijftig miljard had hij erdoorheen gejaagd! Bij alle verontwaardiging over alle ontmaagde beleggers (die zich op het moment zelf maar al te graag lieten verleiden) is echter ook het begin van heldenverering waarneembaar. Madoff heeft de zwakheid en de hypocrisie van het burgerlijke systeem blootgelegd. Die schaamteloosheid levert ook bewondering op, zij het van het besmuikte soort. Met Francesco Cenci, die zich zelfs aan zijn eigen dochter vergreep, liep het erg slecht af in de geschiedenis van Stendhal: hij werd door zijn vrouw en kinderen vermoord. Madoff werd door zijn eigen zoons aangegeven. Buiten persoonlijke ethiek is het vooruitzicht van minachting en straf waarschijnlijk de belangrijkste morele hindernis die potentiële Don Juans moeten nemen. Als ze ermee weg konden komen, zouden miljoenen mensen graag Bernie Madoff zijn.
(Meer op Adriaan’s eigen webstek)
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De kredietcrisis kwam, zoals bekend, op gang doordat banken ingewikkelde pakketten hypotheken aan elkaar doorverkochten die bij elke verkoop weer meer waard werden. Op een gegeven moment riep iemand ‘de keizer heeft geen kleren aan’ en kelderde de waarde van al die hypotheken. Vervolgens moesten de banken honderden miljarden afschrijven van hun balansen, want dat schrijven de boekhoudkundige regels voor.
Maar boekhoudkundige regels kun je uiteraard gewoon veranderen. En daar hebben de getroffen banken, met hulp van de regeringen die voor de kosten van de crisis dreigen op te draaien, heel erg hard voor gelobbyd. Ze willen momenteel afgeschreven hypotheken weer op hun balans kunnen zetten, zolang de rente gewoon betaald wordt. De lobby lijkt effect te hebben. In juli komt de International Accounting Standards Board, die voor honderd landen de regels vaststelt, met een voorstel.
Als het lukt is dat goed nieuws voor de Nederlandse belastingbetaler. Die staat momenteel garant voor zo’n 22 miljard aan foute hypotheken van ING. Die garantie is dan niet meer nodig, zodat Wouter Bos dus een half jaar lang een financiële reus overeind heeft gehouden zonder dat het per saldo iemand iets gekost heeft. Indertijd was er veel kritiek op de constructie, maar Bos had toen waarschijnlijk al de boekhoudkundige truc in het vizier. Geen hond die het snapt, dus de PvdA zal er geen electoraal garen bij spinnen, maar het lijkt er toch echt op dat Bos en zijn ambtenaren op het juiste paard gewed hebben.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Dit keer is dat Arnoud Engelfriet, ICT-jurist. Dit artikel verscheen eerder op zijn eigen blog.
Jaja, daar zit je dan in je mooie ‘You wouldn’t download a car’ shirt in de rechtszaal bij de Mininova-bodemprocedure. Verder was iedereen zeer keurig gekleed, dus ik detoneerde slechts een heel klein beetje.
De zitting kende twee delen: het voorlezen van de pleitnota’s (waarom dat moet is me een raadsel) en het vuurwerk. Lees de pleitnota van Mininova of die van Brein online. Hieronder geef ik een impressie van de dingen die me opvielen tijdens de zitting. Ik raad ook het verslag van Anne Jan Roeleveld aan trouwens.
Torrentbestandzoekmachine
Al vanaf de opening ademde het pleidooi van advocaat Dirk Visser (inderdaad, van mijn favoriete boek) de bekende BREIN-retoriek. Ik hoorde binnen drie minuten al de bekende kreten ‘leeuwendeel van het aanbod’ en ‘faciliteren’, en de nieuwste in de stal, het ‘verspreiden van entertainmentinformatie’ waarmee waarschijnlijk de torrentbestanden bedoeld worden. Dat was overigens meteen de enige keer dat torrentbestanden als zodanig benoemd werden. De rest van het pleidooi had namelijk net zo goed geschreven kunnen zijn voor een site die zelf de content host en verspreidt.
En dat vond ik heel erg jammer: Mininova’s positie als torrentbestandzoekmachine is een wezenlijk andere dan die van een zelfhostende website, en de juridische aansprakelijkheid daarvan is voor mij in ieder geval een stuk minder duidelijk. Iets waarvan Visser in de repliek trouwens aangaf schoon genoeg van te hebben: al die bijdehante IT-ers bedenken zeer moeilijke technische processen met allerlei stappen die afzonderlijk allemaal heel ondoorzichtig doen en daardoor zijn het altijd anderen die je als rechthebbende moet aanspreken. Dat moet maar eens afgelopen zijn. Mininova is de hoofdpersoon in dit hele proces, zij biedt de toegang, het startpunt van het proces en via Mininova gaan mensen het vinden. Aldus Visser, die zich tegen het einde van zijn repliek zo druk leek te maken dat me de opmerking “Denk aan je hart Dirk!” te binnen schoot.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
(Meer op Adriaan’s eigen webstek)
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
(Meer op Adriaan’s eigen webstek)
(Meer op Adriaan’s eigen webstek)
(Meer op Adriaan’s eigen webstek)
(Meer op Adriaan’s eigen webstek)
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.