Politiek discours als amusement pleegt verraad aan de publieke zaak

Over iets minder dan twee weken zijn de Amerikaanse verkiezingen. De druk op de Amerikaanse kandidaten om zich bij de kiezer in de kijker te spelen, neemt dus toe. Beeldvorming lijkt er daarbij meer toe te doen dan inhoud. Dat ligt vooral aan de aard van de hedendaagse media.

Door: Foto: Hulk Hogan op de Republikeinse Conventie (via Youtube)

Closing Time | Danse Macabre

, door

Een hele tijd terug deelde ik hier een nummer van de Nederlandse gothicband Malochia (fantastisch nummer overigens, ga het vooral luisteren!). Helaas heeft dat gezelschap het bij één album gehouden. Echter, toevallig kwam ik er laatst achter dat de zangeres van dat gezelschap, Antoinette Legel, wél nog wat meer muziek heeft gemaakt. Onder andere als gastzangeres bij het gothic metal gezelschap Danse Macabre, uit Vlaanderen. Ook dat blijkt zeer de moeite waard, dus bij deze.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: tongeron91 (cc)

Beirut

, door

Hoeveel herdenkingen moeten er volgen voor er geen nieuwe meer bijkomen?

Vandaag wordt dus herdacht hoe Israëlische burgers op een verschrikkelijke manier te grazen werden genomen door zich ‘strijders’ noemende Hamas fanaten.

Nu zijn we een jaar verder. ‘Verder’, niet te verwarren met ‘vooruit’.

Nog steeds zijn Israëlische gijzelaars, al dan niet levend, ergens verborgen in handen van Hamas.  Als ze al niet zijn omgekomen bij de Israëlische bombardement die nagenoeg heel Gaza ondertussen hebben verwoest.

En nu is Libanon aan de beurt om Israëls wraak voor 7 oktober 2023 te ondergaan. Hoe lang dat gaat duren? Onvoorspelbaar. Wat volgt? Onvoorspelbaar.

Onvoorstelbaar: dat een 12-jarig jongetje muziek componeert waarin de puinhopen van Beirut doorklinken en dat jaren later als beroemde trompettist over heel de wereld ten gehore brengt.
Onvoorstelbaar maar waar: ‘Beirut’ is de jeugdherinnering van Ibrahim Maalouf. Geboren in 1980 in Beirut, vluchtte met zijn ouders naar Parijs en ontwikkelde zich tot een van ’s werelds beste jazz trompettisten.

Onvoorstelbaar: dat die muziek in Libanon, of Gaza, ooit in vrede zal worden gespeeld als herinnering aan puinhopen die nooit meer zullen terugkeren.

Hoop: dat, om verder te kunnen, mensen overstijgen wat ze is aangedaan, wat ze zijn verloren, wat het ze heeft gekost. En dat bij herdenking muziek zal klinken die herinnert aan….

Foto: Bart Grietens

Antigone van Het Nationale Theater laat me peinzen over Bibi, Vladimir, Margareth, Emmanuel en Mark

, door

RECENSIE - Met welke tevredenheid legt Netanyahu zich des avonds te ruste? Weer vijftig kinderen vermoord, potentiële bedreigers van zijn kleinkinderen? En Poetin? Vandaag maar honderd moeders die hun zonen in lijkzakken terugkrijgen? Doen al die protesten hun niets? Of…

Het knappe van de Antigone van Nina Spijkers bij Het Nationale Theater is de twijfel die ze bij me doet toeslaan over goed en kwaad. Hoe vanzelfsprekend is immers de keuze voor Navalny of de weerloze hulpverleners in Gaza of Beiroet? Evenzeer het ontbreken van het geringste begrijpen van het handelen van moordzuchtige heersers.

Het verhaal van Antigone, kort: beoogde troonopvolgers van Thebe, de twee zonen van Oedipus, Eteocles en Polynices, doden elkaar in een broederstrijd. Hun oom Kreon krijgt de macht in handen. Hij gunt Eteokles als held de hoogste staatsbegrafenis, maar verordonneert het lijk van Polynices op de plaats van sterven te laten rotten een aanvreten door roofvogels. Wie poogt dat lot te tarten, wacht de dood.

De twee zussen, Antigone en Ismene, dochters van Oedipus, willen hun andere broer wel begraven. Antigone voegt de daad bij het woord door hem met aarde te bestrooien, en trekt de uiterste consequentie te moeten sterven. Kreon ziet zich gedwongen om het besluit daartoe te nemen omwille van het volk en te handhaven eigen gezag.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | The Arch-Illager

, door

Dan Bull is de Britse rapper die deze song in elkaar heeft geknutseld. Hij is vooral bekend voor zijn raps over video games (zoals het jonge grut tegenwoordig computerspelletjes placht te noemen). Het lied gaat over de Arch-Illager, de eindbaas van Minecraft Dungeons. Minecraft kennen de meeste van jullie waarschijnlijk wel, het is zo’n beetje de populairste game ooit. Het is een heel simpel getekende wereld (alleen maar vierkante blokken), maar in principe oneindig en spelers zijn helemaal vrij in wat ze willen doen (bouwen, rondlopen en verkennen, met monsters vechten, etc.). Minecraft Dungeons is een spin-off daarvan, met een duidelijk verhaal met begin en eind. En hoewel de Arch-Illager de grote slechterik op het einde is, is het ook een beetje treurig verhaal, zoals jullie kunnen horen.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Closing Time | Spiritbox

, door

Spiritbox is een relatief jonge, Canadese metalband. Ik kende ze nog niet, maar als ik dan een filmpje voorbij zie komen waarbij Tatiana Shmayluk van Jinjer een moppie meezingt, dan wordt ik natuurlijk nieuwsgierig. Alleraardigste live-uitvoering!

Closing Time | White Rabbit (cover)

, door

We blijven, in navolging van gister, hangen in de metal-covers van andere genres. De wereldberoemde psychidelische hit van Jefferson Airplane is hier in een nieuw jasje (eentje van leer met spijkers er in) gegoten door Sanctuary. Ik heb het nummer ooit laten horen aan een richtige hippie, en die was niet onder de indruk – het hele idee van het subtiel opbouwen van het nummer richting een climax was behoorlijk verpest in dit nummer, was de mening. En tja – eerlijk gezegd snap ik die wel, want ‘subtiel opbouwen’ is niet altijd een kernkwaliteit van metal (al zijn er zat bands die het wel kunnen hoor). Niettemin heeft ook deze versie wel iets. Oordeel zelf.

Closing Time | Masterpiece

, door

Of dit nu werkelijk een meesterwerk is, valt nog te bezien. Maar vermakelijk is het wel, metalcore met een vrouwelijke leadzangeres. Nou ja, als je dit zingen kunt noemen natuurlijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende