Met enige griep gerelateerde vertraging kunnen we de Sargassolijst Beste Nederpop bekend maken. De aanleiding (in dit artikel) was de constatering dat Nederlandse bands en artiesten buitengewoon goed gewaardeerd worden in het buitenland. Dat zagen we niet terug in eerdere Sargasso muzieklijsten. De lijst Muzikale grootheden bijvoorbeeld, telde 244 titels, waarvan niet meer dan 5 (2%) Nederlandse producties waren. De lijst Meest inspirerende muziek had 641 titels met een 7% aandeel Nederlandse bands en artiesten was. De Niet-top2000-muziek-top2000 was gevuld met 1221 titels en telde 4,3% Nederlandse producties. Opvallend: bij muziek waarmee men mensen horendol gek dacht te kunnen krijgen, was het aandeel Nederlands een stuk hoger: Martelmuziek, 160 titels, 19% NL productie. Dat allemaal terzijde. Nu kunnen we dus een Sargassolijst presenteren met 100% Nederlandse artiesten. Een paar opmerkingen vooraf nog: We kregen een vriendelijke tip de lijst in te delen naar categorieën (beste band, beste muzieksoort, etc.). Omdat niet alle inzenders dat toepasten, hebben we dat achterwege gelaten. De door de inzenders vermelde categorie staat nu achter de naam van de ingezonden band/artiest en liedje. Eigentijdse of vergrijsde lijst? Collega-redacteur Joost zag veel bijdragen binnenkomen uit vervlogen tijden en vroeg zich af: “Zijn we een stelletje oude lullen of niet?” Hij miste ‘nieuwe’ artiesten zoals Froukje, Babs, Merol, Sophie Straat, Wende, Aafke Romeijn, Maria Iskariot en Hang Youth. De grootste bulk aangedragen nummers komen uit de periode 1980 tot 2010. De oogst verdeeld naar decennia: Om hier meer inzicht in te geven hebben we de lijst chronologisch ingedeeld (naar jaar van releasedatum). Ook opmerkelijk: 47% van de bands of artiesten bestaan niet meer. Dus ja, veel nostalgie in de lijst. Ligt dat misschien aan de mate van vergrijzing van de inzenders? Maar muziekliefhebbers stoppen toch niet de muziekontwikkelingen te volgen omdat ze zich niet langer ‘forever young’ voelen? Lang niet alle inzenders gaven links naar biografieën en/of songs mee (dank voor diegenen die dat wel deden). We hebben de ontbrekende er bij gezocht. Eén inzender deed moeite maar ving bot. Elzo schreef: “Smutfish, My Knee. Staat die echt niet op youtube?” Het stond inderdaad niet op Youtube. Maar een eenvoudig mailtje naar Melle de Boer (frontman/oprichter van Smutfish) was genoeg. Melle toog aan het werk en dus kunnen we Elzo’s bijdrage van een link voorzien. Onderaan de lijst het filmpje, waar we de heren van het toenmalige Smutfish in de repetitieruimte aan het werk zien. Melle, bedankt! De lijst: 1969 Shocking Blue - Love Buzz 1978 Flairck - Aoife 1978 Herman Brood & His Wild Romance - Saturday Night 1980 deDiv - geen nummer of album vermeld 1980 The Nixe - album 1980 Urban Heroes - Get It (Meest sentimenteel, eerste gekochte single) 1981 Spasmodique - geen nummer of album vermeld 1982 Doe Maar - De Bom (Beste Nederpop) 1982 Ton Lebbink - Voetbalknieën 1983 Janse Bagge Bend - Sollicitere 1983 Kewi University of Swing - Little Asia 1984 Claw Boys Claw - So Mean (Beste band) 1984 Jasper van't Hof - Afro Timento 1985 De Dijk - Groot hart 1985 Het Complex - Den Dungen 1985 1985 Paleis Van Boem - Mowgli Goes Kaka 1986 Boegies - Mèh (Beste meezinger) 1986 GORE - Hart Gore (Full Album) 1987 Motel Bokassa - live in Breda 1987 Tröckener Kecks - Achter Glas (Beste Nederlandstalige band ooit) 1989 Urban Dance Squad - Fast Lane (Beste Nederlandse band ooit) 1995 Osdorp Posse - Echte Pijn (Beste Nederhop) 1991 The Ex - State of Shock (Beste Nederlandse song ooit) 1990 The Serenes - Abiding place. 1991 Alabama Kids - Can’t get back now 1991 Hallo Venray - Tuck the Man (Leukste band) 1991 Urban Dance Squad - Routine 1993 Bettie Serveert - Palomine 1993 De Kift - Leve ’t circus (Beste band) 1994 Flairck - De Werkkamer 1997 Caesar - Stains 1997 Waarschuwing voor de scheepvaart - Balikci Oyunhavasi 2000 Trio Bier - Oud West, Lantarenpalen (Beste in de categorie ‘levenslied’) 2001 Krang (band van André Manuel) - Junkie 2003 Michel Banabila - Low Pulse & High Noiz 2005 Anouk – Jerusalem 2005 Racoon - Blow your Tears 2005 Racoon - Laugh about it 2006 Smutfish (band van Melle de Boer) - My Knee 2007 Hospital Bombers - Punk’s not dead (Leukste liedjes) 2007 Spinvis - Op een ochtend in het heelal 2007 The Ex – met Getatchew Mekuria 2010 Windstreken - For the Young Ones 2011 Roosbeef - Denk aan jou 2012 Racoon - Oceaan 2012 Sabrina Starke - Backseat Driver 2015 Alex Roeka - Moeder 2018 Within Temptation - The Reckoning (Beste rock/metal) 2019 Faradays - Snow 2019 Saman Amini - Laat me toe (Beste clip) 2020 Maan - Jij en ik tegen de wereld 2020 Pestilence - Twisted Truth (Beste extreme metal) 2022 Tramhaus - I don’t sweat 2024 Nits - Tree House Fire Toegift: Hier het filmpje met My Knee, gespeeld door Smutfish, de band van Melle de Boer, die tevens aankondigde: “Ooit komt de Grote Smutfilm uit. Dan hoor je ook wat we hier tegen elkaar zeggen. Een film over een jaar Smutfish. Met opneemgedoe in een studio in Frankfurt, een tour met Daniel Johnston en ik die het zat is en naar een huisje in de bossen vertrek.” https://www.youtube.com/watch?v=8K1g2KIjMcQ
The Who, meer in het bijzonder de componist Peter Townshend, bracht ooit in één muziekstuk een ode aan de Indiase goeroe Meher Baba én Terry Riley, componist van mininal music. Het werd het welluidende Baba O’Riley.
Hierboven gecoverd door het roemruchte Kronos Quartet.
U weet niet meer hoe het origineel zo ongeveer klonk? Nou, zo dan….
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
RECENSIE - De tekententoonstelling Size Matters, kent geen maat in Museum MORE. En dat is precies wat de curatoren beogen. Monumentale tekenkunst van nu waarin de bezoeker kan dwalen en verdwalen. Van 28 nationale en internationale kunstenaars hangen hier groot formaat tekeningen in drie museumzalen. Bij ieder werk vertelt de artiest zijn/haar verhaal. Voor Kunst op zondag legde ik mijn oor te luister en keek ik mijn ogen uit. Je hebt nog tot 2 februari om dit uitbundige tekenavontuur in Gorssel nader te verkennen én om zelf mee te tekenen aan de grootste museale tekening.
Met Size Matters geeft Museum MORE aandacht aan de stoere,
minder bekende kant van de eigentijdse,
internationale tekenkunst en de
tomeloze ambitie van tekenaars van nu.
Sfeerbeeld Agatha van Amée en centraal © Lise Sore © foto Wilma Lankhorst.
Zo oud als de mensheid
Tekenkunst is bijna net zo oud als de mensheid zelf, denk maar aan de schetsen in de grotten van het Zuid-Frans Lascaux. De oudste rotstekeningen in dit grottencomplex dateren uit 15.000 voor Christus, de jongste uit 10.000 voor Christus. Hier in Museum MORE is de oudste kunstenaar, Jacobien de Rooij (Rotterdam, 1947) 77 jaar en jongste beeldend kunstenaar, Aymeraude du Couëdic (Frankrijk, 1995), wordt dit jaar 30.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Satan komt uit 1979. Sommigen zullen nu denken, nee, die is toch veel ouder, van voor de schepping van de aarde enzo, maar dat is een andere Satan. Dit is een Britse heavy metal band. En ja, 45 jaar later maken zij nog steeds prima heavy metal. Waarom zou je ook iets anders gaan doen, als je ergens gewoon heel erg goed in bent? Luister maar naar Turn the Tide.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De live-versie van deze ode aan Brigitte Bardot, het Franse sexsymbool van de jaren ’50 en ’60 valt aanzienlijk beter te pruimen dan de studioversie van 1968.
Overigens heeft Therion ook een metalversie opgenomen, die hier verrassend dichtbij blijft.
Bij dergelijke klassieke funk-acts heb ik regelmatig het idee dat ik naar een geseculariseerde kerkdienst zit te kijken. Veel zwarte popidolen hebben trouwens leren zingen in de kerk.
Een van de dingen die de televisieserie Knight Rider uit de jaren ’80 zo goed maakten, was de herkenbare intromuziek. Het deuntje werd gecomponeerd door Stuart (Stu) Phillips, die ook muziek voor Buck Rogers en Battlestar Galactica verzorgde.
Een week geleden werd het lichaam van Peter Forrest (alias P Fluid en Forrest Thinner) in The Bronx, NYC aangetroffen in een invalidebusje. Doodgeslagen vermoedelijk. Het motief voor het misdrijf is nog onbekend.
Forrest pionierde met Funkmetalbands als 24-7 Spyz en later met de op klassieke horror geschoeide cross-over band BLKVampires.
24/7 Spyz inspireerde op haar beurt bands als Living Color, Faith No More en de Red Hot Chili Peppers.
Gister hadden we het over Warhammer 40k, dan mag Sabbat, de oude band van Martin Walkyier, niet ontbreken met Blood for the Blood God, een ode aan één van de duistere goden van de setting. Walkyier is hier een stuk thrashier dan in zijn latere bands, maar hij kan dit ook prima hebben.
Tja, over Warhammer 40k is een heleboel te zeggen. Voor degenen die het niet kennen: het is ooit begonnen als een wargame, in de jaren 80, waarbij de spelers miniatuursoldaatjes kopen, in elkaar zetten en beschilderen en er dan Sci-Fi veldslagen mee uitvechten, met heel veel dobbelstenen en meetlint enzo. Voor de nerds, zeg maar (en dat is niet bedoeld als belediging maar als een beschrijving). De setting waar het zich afspeelt is compleet dystopisch, waarbij de mensheid, wellicht nog het meest de ‘good guys’ in de setting, wonen in een soort van kruising tussen het Romeinse Rijk, derde rijk en heilige roomse rijk (incl. een inquisitie op steroïden). De rest van de facties willen iedereen doodmaken, opeten en/of ieders zielen voor eeuwig verdoemen, al dan niet in die volgorde. Het is een behoorlijk duistere parodie op de meest nare trekjes van de mensheid, eigenlijk best ok maatschappij-kritisch. Bijzonder genoeg nemen de laatste tijd steeds meer mensen het vrij serieus, van Russische soldaten tot fanatieke Trump-aanhangers die in hun leider de God Emperor of Mankind zien. De originele satire wordt niet altijd begrepen, zullen we maar zeggen.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.