La vibration des couleurs, Mondriaan, Slijters en Gestel, in Villa Mondriaan (Winterswijk) is een explosie van kleur. Als je de deur van de speciale tentoonstellingsruimte opent, knallen de kleuren je tegemoet. Ontdek de manier waarop deze drie tijdsgenoten elkaar in Amsterdam hebben geïnspireerd en beïnvloed. Ontdek hoe de Amsterdamse Luministen met hun visionaire blik de moderne kunst voorgoed hebben veranderd. Nu te zien in Villa Mondriaan in Winterswijk. [caption id="attachment_352113" align="aligncenter" width="500"] Zaalimpressie Amsterdams luminisme in Villa Mondriaan © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Wat is het Luminisme? Om helder te krijgen over welke periode uit de schilderkunst we het hier gaat, hier een korte uitleg van het begrip luminisme . Vanuit het post-impressionisme ontstond vanaf 1904 een nieuwe stroming in de schilderkunst: het luminisme. Hierbij leggen de kunstenaars door een optische mengeling van kleuren, de nadruk op lichteffecten, die overeenkomen met de stippen van het pointillisme. Daarnaast herken je ook elementen van het realisme en het impressionisme in deze nieuwe schilderstroming. [caption id="attachment_352114" align="aligncenter" width="500"] Zaalimpressie Luminisme in Villa Mondriaan © foto Wilma Lankhorst.[/caption] De kunst benadert de wetenschap Je zou kunnen zeggen dat de kunst hier de wetenschap benadert door de bijna mathematische benadering van de schildertechniek. Je herkent ook stilistische verwantschappen tussen het luminisme met het Franse fauvisme en het Duitse Expressionisme. Vanaf 1910 komt het begrip luminisme ook in ons land voor. Bij ons zijn het Jan Sluijters (1881-1957), Leo Gestel (1881-1941), Piet Mondriaan (1872-1944) en Jan Toorop (1858-1928) die deze nieuwe stroming gaan uitproberen. Drie van hen zijn tijdgenoten en de hoofdrolspelers in de tentoonsteling La vibration des couleurs. Een feest van kleur Als ik de deur van de expositiezaal open, heb ik het gevoel dat er een feest op me wacht. De kleuren spatten van de wand, ik krijg er direct een heel warm gevoel bij. De vier wanden zijn behangen met een luchtig detail uit een werk van Sluijters. En dan begint de muziek, een speciale compositie gearrangeerd voor deze expositie. Ik heb de luxe om toen minuten de enige gast te zijn op dit feest van kleur, daarna komen er andere bezoekers binnen en wordt de magie wat minder. De uitleg bij de werken, het luminisme en het leven van de drie kunstenaars is beknopt. De gratis audio geeft waardevolle extra informatie. [caption id="attachment_352112" align="aligncenter" width="500"] Luminisme, enkele sfeerbeelden © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Piet Mondriaan - Jan Sluijters - Leo Gestel De wereldberoemde Piet Mondriaan ontwikkelde zich tijdens zijn tienerjaren in Winterswijk. Naast topstukken van de jonge Mondriaan toont het museum werken van zowel gevestigde als hedendaagse kunstenaars in hun zoektocht naar een eigen signatuur. Eén ding hebben de kunstenaars gemeen: net als de jonge Mondriaan bevinden ze zich allemaal in de turbulente periode van hun ontwikkeling. In de zomer van 2024 spatten de kleuren van het doek en komt het woonhuis van de familie Mondriaan tot leven. [caption id="attachment_352115" align="aligncenter" width="500"] Zaalimpressie Luminisme in Villa Mondriaan © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Samen volop experimenteren Luministische landschappen, houtzaagmolens en naakten: de collega-kunstenaars Piet Mondriaan, Jan Sluijters en Leo Gestel hebben elk een unieke stijl, maar delen de rol van vernieuwer. De drie leerden elkaar kennen in Amsterdam, waar ze exposeerden bij dezelfde kunstenaarsverenigingen. Met enige regelmaat zagen ze elkaar in Gestels atelier aan de Jan Steenstraat. Zo kwam het dat de jonge talenten elkaar al dan niet bewust beïnvloedden bij het maken van nieuw werk. Vol overgave experimenteerden ze met licht en kleur, met vernieuwende luministische schilderijen als resultaat. Het betoverende erfgoed van Mondriaan, Sluijters en Gestel zal eenieder doen verlangen naar een warme, zomerse dag. La vibration des couleures: Mondriaan, Sluijters en Gestel is nog tot en met 3 november 2024 te zien in Villa Mondriaan in Winterswijk. Kijk hier voor alle details. MK geldig. [caption id="attachment_352116" align="aligncenter" width="500"] Sfeerbeeld Hommage aan Mondriaan © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Ook te zien: Hommage aan Mondriaan In het woonhuis van de familie Mondriaan is een tweede expositie ingericht en die heet: Hommage aan Mondriaan. Na vertrek uit zijn geboortestad Amersfoort, brengt de jonge Piet zijn jeugdjaren met zijn familie door in Winterswijk. Hij krijgt tekenles van zijn vader (schoolmeester) en later schilderles van zijn oom. Vanuit zijn slaapkamer dagdroomt hij in 1880 bij het zien van de appelboom in de moestuin. Deze boom met al zijn vertragingen heeft diepe indruk gemaakt op de jonge Piet. In de eerste jaren schildert hij veel in en naar de natuur. Tijdens zijn studie in Amsterdam wordt zijn werk steeds abstracter. Met het gebruik van vele streepjes sfeer hij een abstracte boom, die kijkers vaak niet meer als boom herkennen. Dit ‘niet herkennen’ is ook het uitgangspunt bij de tentoonstelling Hommage aan Mondriaan. [caption id="attachment_352117" align="aligncenter" width="500"] Villa Mondriaan in Winterswijk © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Woonhuis van de familie Mondriaan komt tot leven Je kunt nog steeds door de kamers lopen waarin Mondriaan met zijn ouders en broers en zussen heeft gewoond. Al hebben ze nu wel een andere functie: de woonkamer is nu een filmzaal, de andere ruimtes expositiezalen. Deze zomer komt het woonhuis weer tot leven door de aanwezigheid van 37 tafels, stoelen en krukken, gemaakt door 37 nationale en internationale kunstenaars. Het is alsof je opnieuw bij de familie kunt aanschuiven waarbij je kunt laten inspireren door niet alledaagse meubels in strakke lijnen, met of zonder kleur. Het team van Galerie Conny van Kasteel heeft het team van Villa Mondriaan geholpen bij het samenstellen van deze verrassende tentoonstelling. Hommage aan Mondriaan, het woonhuis van de familie Mondriaan anno nu is tot en met 3 november 2024 te ontdekken in Villa Mondriaan in Winterswijk. [caption id="attachment_352111" align="aligncenter" width="500"] Hommage aan Mondriaan in Villa Mondriaan sfeerbeeld © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Deelnemend kunstenaars: Getulio Alviani, Stephan Fillitz, Andre van Lier, Peter Royen (Amsterdam 1923, Dusseldorf 2013), Albert Rubens, (België, 1944) Eva Renée (E.R.) Nele (Berlijn, 1932), Norbert Thomas, Jac Bisschop, Go de Graaf (Brakel, 1945), Henk van Gerner (1942-2018), Peter Jansen, Yvonne Kracht (Rotterdam, 1931), Anneke Klein Kranenbarg (Krommenie, 1961), Wicher Meursing. Amersfoort, 1928 Amsterdam 2015), Riki Mijling (Nijmegen, 1954), Henk Peeters (1925-2013), Anthonie Sas (Leeuwarden, 1940), Marry Teeuwen-de Jong (1945), Roel Teeuwen (1944), Piet van Zon (Oss, 1944), Kengirō Azuma, Iginio Balderi, Inge Besgen, Enrico Castellani, Hans Günter Dienst, Andre Evrard, Rolf Forster, Julian Gil, Ernst Hesse, Alfons Kunen, Umberto Mariani, Jean Mauboulès, Lucio del Pezzo, Mauro Staccioli, Rezso Somfai, Loek Bos. @ tekst en foto's Wilma Lankhorst. @ gebruik van de afbeeldingen met dank aan en met toestemming van Villa Mondriaan. de genoemde kunstenaars en alle bruikleengevers.
Uit Bobby Farrell’s tijd in Porno for Pyros stamt het nummer ‘Pets’. Daarin wordt gespeculeerd over de vraag: wat als een meer geavanceerd, buitenaards ras zich aandient op onze stoep?
Will there be another race tocome along and take over for us?Maybe Martians could dobetter than we’ve doneWe’ll make great pets
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
LONGREAD - Biograaf Jaap Cohen noemt een hoofdstuk in De Bolle Gogh ‘De eeuwige antisemiet’. Het etiket plakte Leon de Winter bijna 40 jaar geleden op Theo van Gogh, na diepgaande kwetsingen. Deze maand uitte Herman Brusselmans een gewelddadige fantasie over “iedere Jood”, een bekende landgenoot gebruikt de term “Gazacaust”. (Dit artikel verscheen eerder bij Netkwesties.)
Samenvatting:
De affaire-Brusselmans wordt hieronder in detail uit de doeken gedaan, juridisch en inhoudelijk, inclusief commentaren van columnisten met steun aan de reactie van Arnon Grunberg en/of aan de Humo-hoofdredactie. Vervolgens stap ik over naar (de biografie van) Theo van Gogh die eerst Joden zoals Leon de Winter en vervolgens de Islam intens kwetsend op de korrel nam. In hoeverre was hij antisemiet en/of dom en vervelend? Tenslotte volgt een uiteenzetting over antisemitisme, met definities, Amerikaanse wetgeving en debat en uitingen van/over Leon de Winter, Jessica Durlacher en de familie Moszkowicz.
Een harde conclusie ontbreekt, hooguit een pleidooi om te onderscheiden van wat je mag en wat je kunt zeggen onder de noemer ‘vrijheid van meningsuiting’. Voor elke uiting, zender en ontvanger en context verschillen de grenzen. Kwesties als deze lenen zich dus beter voor het open debat met erkenning van verschillende standpunten en uitkomsten dan voor rechtszaken. Wellicht kinderlijk uitgedrukt, maar zijn Brusselmans en Van Gogh niet ‘gewoon’ dom/stom?
De een verzamelt kunst als hobby, de ander voor de museale waarde, of als belegging. Naast musea zijn er wereldwijd talrijke verzamelaars die op de kunstmarkt opereren. In Den Haag/Scheveningen zijn deze zomer twee van die collecties te zien.
Uit de AKZO Nobel Art Foundation, hangt ‘True Colors’ nu in het Kunstmuseum. En uit de collectie van kunstverzamelaar Max Vorst ‘bevolken’ sculpturen de grote zaal van Beelden aan Zee in de tentoonstelling ‘If not now, when?’. Voor Kunst op Zondag ging ik een dagje naar de Hofstad en het strand.
True Colors, zaalimpressie van de grote zaal Kunstmuseum Den Haag © foto Wilma Lankhorst.
Hoeveel betekenissen heeft kleur? En wat doen kunstenaars daarmee?
In de expositie True Colors zie je vele hoogtepunten uit de hedendaagse kunst die de dialoog aangaan met iconen uit de moderne kunst. Hier is onderzocht hoe in het werk van Charley Toorop (Katwijk, 1891-1955), Donald Judd (USA, 1928-1994) en Bridget Riley (VK, 1931) samen met hedendaagse kunstenaars Zanele Muholi (ZA,1972), Rafaël Rozendaal (USA, 1980) en Louise Giovanelli (VK, 1983) de betekenis van kleur in relatie tot vorm, identiteit en samenleving te zien is.
In True Colors zie je werk van zo’n zestig Nederlandse en internationale kunstenaars.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Als je goed je best deed kon je altijd al wat maatschappijkritiek horen doorklinken in de teksten van Within Temptation, zelfs in hun periode dat ze meer sprookjesmetal maakten. Maar op hun laatste albums, zéker op het meest recente Bleed Out, ligt het er heel dik bovenop. De band maakt zich onder andere boos over de Russische inval in Oekraïne. Inmiddels wordt er weer nieuwe muziek gemaakt, en daar zet dit thema door. Voor het nummer A Fools Parade is zangeres Sharon den Adel naar Oekraïne afgereisd om een videoclip op te nemen. En dit nummer, Labyrinth, hebben ze samen gemaakt met een Oekraïense rockband.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Een tijdje terug hadden we hier Crosby, Stills, Nash & Young die bijna hun haar hadden afgeknipt. Mallerds. Nee, dan de heren van D.A.D.. Die denken er niet eens aan. Luister maar naar I won’t cut my hair. En daar hebben de oude Deense rockers natuurlijk volkomen gelijk in.
… spotten… spotten ze nou echt met alles wat Mooi en Waar is?! NU WEET IK HOE CHRISTENEN ZICH VOELDEN NA LIFE OF BRIAN!
Ahum, goed, Vulcan Death Grip maakt dus een parodie op metal. Wat, naar het schijnt, niet iedereen door had indertijd. Het is een project uit de jaren tachtig van Ann Magnuson, die gister hier ook al voorbij kwam als frontvrouw van Bongwater. Als ik dit zo hoor eigenlijk zonde dat ze niet voor de echt metal is gaan maken, haar carrière is veelzijdig genoeg, en haar stem prima geschikt.
Negen minuten vage, psychedelische hippie shizzl van Bongwater, uit 1990: Folk Song. Wel vette vage psychedelische hippie shizzl, waar ook zonder bong prima van te genieten is. Oh, en mochten jullie dat toch graag willen jongens en meisjes, dat water, dat moet je dus niet opdrinken, zeg ik er voor de zekerheid maar even bij, dat is ongezond. De muziek heeft trouwens ook nog een maatschappijkritische boodschap, dus wat wil je nog meer?
Iemand vroeg zich af wat er gebeurt als je Lord of the Rings mengt met Duck Dynasty.
Als je bedenkt dat de filmtrilogie van Peter Jackson alweer meer dan twintig jaar oud is, kun je nagaan welke culturele impact het gemaakt heeft.
Afgelopen week las ik dat kettingroker David Lynch geen films meer kan regisseren vanwege longemfyseem.
Misschien is dat maar beter ook, want laten we wel wezen, het werk van deze eigenzinnige filmmaker werd er de laatste jaren niet toegankelijker op.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.