Bla-bla-hasbara

Vandaag het begin van een nieuwe rubriek: Bla-bla-hasbara. Daarin ga ik de halve en hele onwaarheden van de Israel- propagandisten aan de kaak stellen. En hun gebruik van kletskoek die is ontleend aan de  Israelische mytholgie die daar nog steeds voor geschiedschrijving doorgaat. Ik heb daarbij in de eerste plaats mensen als Yochanan Visser van het  schimmige organisatietje ‘Missing Peace’ op het oog. Maar niet noodzakelijkerwijs hem alleen.

Ik heb lang geaarzeld, of ik het zou doen. Ik zie Visser en soortgenoten niet als  tegenstanders met wie ik in debat zou kunnen of willen gaan. Hun kennis is meestal niet groot en hun vermogen tot relativeren op zijn minst dubieus. Vaak zijn ze – zoals Visser – echte gelovigen. En die zijn, zoals we weten, ongevoelig is voor argumenten. Zoals sommigen zeker menen te weten dat God echt bestaat, zo weten deze gelovigen dat Israel  altijd gelijk heeft, zelfs als het soms even in de fout zou gaan. En hoe meer de rest van de wereld dat in twijfel trekt, hoe meer dat voor hen als een paal boven water staat.

Maar… als ik niet met ze in debat wil, waarom dan toch deze rubriek? Dat is omdat niet iedereen altijd meteen de onzin van hun argumenten doorziet. En onzin, halve waarheden, schijnvoorstellingen doorprikken is misschien wel een van de belangrijkste opdrachten die ik mezelf gaf, toen ik met deze blog begon en juist Abu Pessoptimist koos als naam.

En waarom nu? Wel, zolang Visser vooral schreef voor Christenen voor Israel en bladen als het Reformatorisch Dagblad, had het niet veel zin. Dat is zoiets als een gelovige die preekt voor andere gelovigen, zal ik maar zeggen, daar kom je als gewone dissidente Jood niet tussen en anderen dan die gelovige Israel-fans  lezen dat meestal toch niet . Maar nu hij (en trouwens ook steeds meer anderen) met grote regelmaat blijken te kunnen schrijven in de Volkskrant, een krant die om de een of andere reden toch nog steeds door veel mensen wordt gelezen, is het wat anders.

Vooruit dus, daar gaat ‘ie dan. Bla-bla-hasbara aflevering 1. Wie weet wordt het nog eens archiefje waarmee we ze om de oren kunnens slaan.

Visser schreef op 6-4-2011 in de Volkskrant een stukje ‘Stop de demoniseringscampagne’.Daarin stonden de volgende fouten:

Fout nr 1)  In een artikel in de Washington Post schreef Goldstone dat indien zijn VN commissie in 2009 had geweten wat men nu weet, dat dan het Goldstone Rapport een ander document was geworden. Ook schreef hij dat de burgers in Gaza geen opzettelijk doelwit waren geweest als gevolg van de Israëlische strategie tijdens de oorlog. Daarmee haalde hij de basis weg onder de claim dat Israel oorlogsmisdaden had gepleegd in Gaza.

Een loze bewering. De basis van het rapport is heel wat breder dan dat Israel opzettelijk burgers zou hebben gedood. Lees wat de internationaal jurist John Dugard, voormalig hoogleraar in Leiden, schreef naar aanleiding van Goldstone’s stuk. Het is niet nodig dat opzet wordt aangetoond, zei Dugard, om van een oorlogsmisdaad te kunnen spreken. Als je je strijdkrachten voluit laat optreden in dichtbevolkt gebied is dat al genoeg:

‘In terms of the Rome Statute of the International Criminal Court, it is a war crime to direct attacks intentionally against a civilian population (Article 8(2)(b)(i)). Such an intention need not be premeditated: it suffices if the person engaging in such action meant to cause the consequence of his action, or “is aware that it will occur in theordinary course of events” (Article 30)’.
Kul dus, wat Visser schrijft.

Fout nr 2) Een groep experts op het gebied van het Midden-Oosten en het internationaal recht onderzocht iedere bewering in het Goldstone rapport en kwam in de meeste gevallen tot de conclusie dat de werkelijkheid geheel anders was geweest. Onder hen Maurice Ostroff, Yonathan HaLevi en Avraham Bell die het bewijsmateriaal produceerden waardoor de Zuid- Afrikaanse rechter uiteindelijk tot andere inzichten kwam.

Een groep experts? Werkelijk? En wie zijn dat dan wel? Laten we beginnen met Maurice Ostroff. Hij is een zakenman uit Zuid-Afrika die naar Israel is geëmigreerd en naar eigen zeggen de International Coalition of Hasbara Volunteers oprichtte. Hij heeft een eigen wensite dat volstaat met informatie van zulke onpartijdige en deskundige instanties als Memri en Palestine Media Watch. Echte hasbara-informatie dus waar echte deskundigen hun neus voor zouden ophalen.

Jonathan Halevi dan maar? Welnu Jonathan Halevi is medewerker van de (ultra)rechtse denktank Jerusalem Centre of Public Affairs van voormalige VN-ambassadeur Dore Gold (en de in ons land niet onbekende Manfred Gerstenfeld). Hij schrijft daar stukjes waaruit vooral blijkt hoezeer de Arabieren niet deugen. Hij is een gepensioneerde kolonel van de Israelische militaire inlichtendienst. Hij heeft zich verdienstelijk gemaakt door te ‘bewijzen’ dat veel burgers die Israel tijden de Cast Lead veldtocht om het leven bracht, lid waren van Hamas. De Israelische regering was hem daar dankbaar voor. Maar is hij te beschouwen als een deskundige?

Eigenlijk is alleen Abraham Bell dat. Hij is hoogleraar in het internationaal recht in San Diego en zet in zijn cv dat hij als parachutist in het Israelische leger deelnam aan de veldtocht in 2006 in Libanon. Hij schreef een wetenschappelijk essay tegen het Goldstone rapport (waarmee hij een minderheidspositie innam in de wetenschappelijke wereld). Hij beroemt zich erop dat Goldston terug kwam op een van de punten uit het naar hem genoemde rapport na een forumdiscussie op de Stanford Universiteit in Connecticut, waar ook Bell aan deelnam. We weten niet of dat kwam doordat Bell hem ovetuigde, zoals Bell zelf beweert.

Dus Visser komt aanzetten met drie experts? Toch niet echt, dacht ik zo
(En tussen haakjes de plaats waar Vissers link naar verwijst, het zogenoemde bewijsmateriaal slaat op de beschieting van de Fakhoura school. Dat geval speelde bij Goldstone’s beslissing geen rol.

Fout nr 3) In zijn column ging Von der Dunk opnieuw schuimbekkend te keer tegen alles wat met Israël te maken heeft. Door het gebruik van ranzige vergelijkingen met fascistoïde regimes, demoniserend jargon en onwaarheden over de Joodse staat kwam hij dicht in de buurt van de klassieke bloedsprookjes uit het oude Europa. Hij manipuleert de feiten in zijn artikel. Zo schrijft hij dat twee Palestijnse jongens nabij Itamar werden doodgeschoten vorig jaar en vergeleek dat met de moord op drie kinderen en hun ouders in Itamar op 11 maart jl. Hij verzweeg dat het ging om twee Palestijnen van 19 jaar oud die werden gedood toen ze soldaten aanvielen.

Von der Dunk manipuleert? Hoezo, dat zou blijken uit The Jerusalem Post waar Visser naar verwijst? Nou, nee hoor, als dat iets aantoont dan is het wel hoe hoogst onbetrouwbaar de Israelische pers is als het gaat om dit soort ‘incidenten’. Wat is namelijk het geval. De twee jongen die in de buurt van Itamar werden doodgeschoten vielen niemand aan, waren ongewapend, en werden alleen gedood, omdat de leider van het peloton soldaten zich bedreigd had gevoeld, zelfs nadat de twee jongens op last van de soldaten op de grond waren gaan zitten..De pelotonscommandant, die ze beiden doodd met een salvo uit zijn M16 geweer, werd daar later door de Israelische opperbevelhebber Ashkenazy voor berispt. En Visser, die zich ‘onderzoeker’ noemt van de organisatie Missing Peace. heeft dit geval dus helemaal niet onderzocht. Hij beschuldigt er zonder enige onderbouwing maar wat op los. Bla-bla-hasbara.

Fout 4) Even later meldt hij (Von der der Dunk, ap) dat drie dagen voor de moorden in Itamar 9 Palestijnen door Israel werden gedood waaronder drie kinderen. Dat was de Hamas versie op de Izzidin Al Qassam website. Ook hier bleek dat de werkelijkheid anders was.  Van de negen doden die omkwamen toen de IDF terugschoot op een wijk waarvandaan raketten op Israel werden afgeschoten bleken er twee minderjarig te zijn.

Ook hier blijkt, ja wat eigenlijk? Nietnamelijk dat de werkelijkheid anders was, maar vooral dat  het te moeilijk is voor de zich ‘onderzoeker’ noemende Visser om onderzoek te doen. Zijn link verwijst naar een obscure rechtse site.Maar het nieuws van de drie gedode kinderen was echt niet alleen te vinden op de Qassam site (als het daar al stond). Het werd ook gemeld door Ma’an News, door Haaretz of bijvoorbeeld door mijn blog, (al weet ik niet of Von der Dunk dat wel leest).  Het betrof vier leden van de familie Al-Hilou, respectievelijk 11, 16 en 50 jaar oud en een 20 jarige buurjongen – duidelijk drie minderjarigen dus. De twee jongsten waren aan het voetballen geweest, de twee naderen schoten te hulp toen ze werden getroffen en werden toen zelf ook getroffen. Premier Netanyahu betuigde een dag later spijt, zoals Haaretz hier meldt. De Hamas versie  op de Izzedin al-Qassam website?? Ga op het dak zitten, man. Bla-bla-hasbara en niets anders.

En dan nog Fout nr 5) Uit alles blijkt dat Von der Dunk informatie gebruikte die hij van websites afhaalde die slechts haatpropaganda tegen Israel bedrijven.

Visser is dus zelf te lui om na te gaan dat Von der Dunks informatie klopt en gewoon in Haaretz  stond en beschuldigt hem vervolgens van het vergaren van informatie van websites die haatpropaganda bedrijven.Of moeten we concluderen dat Visser  Haaretz serieus onder de websites schaart die slechts haatpropaganda tegen Israel bedrijven? De bla-bla-hasbara ten top. Dit zou zelfs de voddige Volkskrant opiniepagina te erg moeten zijn.

Meer bij Abu Pessoptimist.