OPINIE - De afgelopen dagen zat ik me danig te ergeren en mijn vingers blauw te typen over het fenomeen genderstereotypering. Er zijn meerdere nieuwtjes over het onderwerp geweest, maar ik beperk me voor het gemak even tot onderstaande.
Vorige week berichtte de NOS over een verbod op stereoptyperingen in reclames door de Britse reclame-autoriteit. Op een van mijn favoriete hang-outs Joop.nl werd het bericht ook gedeeld, en dat zorgde uiteraard voor de nodige verontwaardigde reacties. Ik verheug me daar altijd op, daarom hang ik er ook rond, maar soms word ik er ook wel een beetje moedeloos van. De onnozelheid, die onwetendheid. Zucht.
Bedreigd…
Veel mannen lijken zich op een of andere manier bedreigd te voelen. Zoals reaguurder OlavM opmerkt: “Sommigen verdraaien deze kwestie totaal met te beweren dat jongens of mannen niet meer zouden mogen doen wat ze traditioneel deden, en zouden moeten doen wat vrouwen traditioneel al deden, en omgekeerd. Nonsens natuurlijk, want het gaat om het doen verdwijnen van de beperkingen die stereotype rolverdelingen opleggen. Helemaal bizar zijn opmerkingen over het verdwijnen van de verschillen tussen het man of vrouw zijn, alsof die biologische verschillen zouden worden opgeheven door het verdwijnen van traditionele rollendwang.” Daar kan ik me alleen maar bij aansluiten natuurlijk.
Sociaal geaccepteerd
Maar ook sommige vrouwen snappen niet helemaal waar het om gaat. Satya zegt: “Pfff. Ik denk niet dat dit iets is wat iets gaat toevoegen. Wat is er mis met een meisje dat ballerina wil worden? Ik ben voor de keuze vrijheden, als een meisje wetenschapster wil worden is die mogelijkheid er. Vertel mensen dat ze moeten doen waar ze zich goed bij voelen, zichzelf zijn. Oordeel niet te veel over een ander en trek je vooral niets van het oordeel van een ander aan. Ik wissel snel van partners, vind me een slet, mij interesseert het niet. Sociaal geaccepteerd worden zegt me helemaal niets. […]”
Fijn voor Satya, dat ze zo sterk in haar schoenen staat, maar dat is niet iedereen gegeven. My god, hoe lang hebben we nou al gelijke rechten voor man en vrouw in dit land? Maar toch blijken mannen het moeilijk te vinden om ouderschapsverlof op te nemen, wordt een man die huisman is heel raar aangekeken, terwijl een moeder zich vaak nog moet verdedigen als ze full time werkt. Mensen die zeggen dat ze bi zijn, krijgen vaak te horen dat ze waarschijnlijk gewoon niet helemaal uit willen komen voor hun homoseksualiteit. Een vrouw die voor zichzelf opkomt is al snel een haaibaai, of emotioneel, terwijl een man die wat timide is een mietje is. Mannen met een flinke sexdrive zijn stoer, vrouwen een slet. Need I go on?
En natuurlijk zijn er veel mensen die zich niets aantrekken van al die conventies, gelukkig wel want dat zijn rolmodellen. Maar je moet daar best sterk voor in je schoenen staan. Sociaal geaccepteerd worden is voor veel mensen nog steeds erg belangrijk. Dus prima als er in de beeldvorming wat minder aan stereotypering wordt gedaan. Want vergis je niet in de impact die dat heeft.
Biologische verschillen
Maar het gaat vaak nog verder. Veel mensen zijn er nog steeds van overtuigd, dat het biologische verschillen tussen mannen en vrouwen zijn, die ons gedrag bepalen. Dat er biologische verschillen zijn is evident, maar je kunt daar nooit algemene conclusies over gedrag aan verbinden. Je hersenen ontwikkelen zich aan de hand van je ervaringen, zelfs je hormoonhuishouding wordt daardoor beïnvloed. Leg veel verschillende mannen en vrouwen onder een hersenscan en je zult zien dat er mannen en vrouwen zijn die heel erg op elkaar lijken en dat er grote onderlinge verschillen binnen de sekse-groepen zijn. Dat is eerder een aanwijzing dat biologische factoren dus niet zoveel uitmaken.
En de heersende norm
Maar we zullen het nooit weten, want het valt niet te onderzoeken. Een kind staat te allen tijde bloot aan omgevingsfactoren, aan de heersende norm en bijbehorende sociale verwachtingen. Jongetjes en meisjes worden gewoon anders behandeld en zullen zich zeker in het begin van hun leven zoveel mogelijk willen conformeren. Die nurture-component kun je nooit uitsluiten. Zeker niet zo lang we met zijn allen blijven vasthouden aan de heersende stereotype beelden over mannen en vrouwen. Bovendien, wat te denken van transgenders en homoseksuelen?
Kortom, het is compleet onzin om gedrag en interesse te verbinden aan XX- en XY-chromosomen. En het is goed dat we langzamerhand afscheid nemen van stereotypering in de media. Dat betekent niet dat ik geen hakken en make-up meer mag dragen. Ook niet dat een vent verplicht wordt om zich constant van zijn kwetsbare kant te laten zien, in deeltijd te werken, de stofzuiger vaker dan 1 keer per maand (of überhaupt) ter hand te nemen, of weet ik veel waar die gasten allemaal bang voor zijn. Het betekent alleen maar dat een volgende generatie jongens en meisjes hopelijk minder in een hokje wordt geduwd en zij zich daardoor vrijer in hun keuzes kunnen voelen.
Reacties (36)
Zucht. Het verschil in opvattingen zitten ‘m niet in ‘mannen die zich bedreigd voelen’ – dat is een stropop. Het zit ‘m in een verschil in opvatting over hoe ver de overheid moet gaan om ‘verandering te bewerkstelligen’. Zoals gewoonlijk willen socialisten als Karin dat wat verder voeren dan – nou ja, types als ik.
Naar mijn mening moet een overheid regels maken en dan verder niet activistisch te werk gaan. Stel daar vragen bij (of, bijvoorbeeld: maak een televisie-programma met stereotypen erin omdat je denkt dat dat resoneert met je publiek of grappig is) en types als Karin komen je gelijk verwijten maken dat om oneigenlijke redenen de status quo wil handhaven. Nee, de status quo is veranderd: dat heeft het veranderen van de regels bewerkstelligd. Probeer nou ook niet om mensen te veranderen.
Anders gezegd: het ongemak is niet ‘mannen die zich bedreigd voelen’. Het ongemak is ‘o jee daar komt de overheid weer met z’n vingertje. Was het weer niet goed genoeg?’.
“wordt een man die huisman is heel raar aangekeken, terwijl een moeder zich vaak nog moet verdedigen als ze full time werkt”
Wij hebben helaas een andere ervaring, de andere kant op. Mijn vrouw is full-time moeder, en ik werk full-time. Tweeverdieners zijn de sociaal- en economisch geaccepteerde norm, en wijk je daar van af, dan moet je verantwoording afleggen. Met enige regelmaat moet ik me verdedigen/uitleggen, dat wij toch vooral niet van de SGP zijn en niet in de jaren 50/prehistorie leven, en dat ik mijn vrouw niet aan de keuken geketend heb. Dat onze rolverdeling een keuze is waar we beiden tevreden mee zijn, zonder ideologische of religieuze grondslag, is voor velen maar moeilijk te bevatten; dit werkt voor ons.
Ondertussen probeert de overheid tweeverdieners zoveel mogelijk te stimuleren, en kostwinners zoveel mogelijk te ontmoedigen. Door tweeverdieners belastingvoordelen en toeslagen te geven, en de oude voordelen van niet-werkende partners af te bouwen (aanrechtsubsidie! de term alleen al, hoe denigrerend wil je het hebben).
Nu verkeren wij in de gelukkige omstandigheid dat ik een prima inkomen heb, en we die druk van de overheid dus naast ons neer kunnen leggen. Maar dat betekent ook: geen luxe, in de vorm van auto, vakantie, dure spullen, en angst voor mogelijk hele grote uitgaven voor bv. het huis of studiekosten. Aan de andere kant ben ik ook gevrijwaard van de stress die ik bij tweeverdienende collega’s zie: ouder A moet ineens weg, want er is iets op de kinderopvang, of ouder B kan toch niet de kids van school halen, want vast op werk.
Het zou fijn zijn als ook niet-werkende partners gewaardeerd worden voor de bijdrage die ze aan de samenleving hebben, en de overheid stopt met het stimuleren van één gezins-rolverdeling boven de andere. Laat partners zelf kiezen hoe ze hun leven in willen richten, en ja, daar horen financiele consequenties bij: wij geen algemene heffingskorting voor de niet-werkende partner, en tweeverdieners zullen zelf 100% de kinderopvang moeten betalen, zonder toeslag. Of je neemt geen kinderen, of je zorgt er zelf voor.
Want *dat* is emancipatie: keuzevrijheid. Je *mag* allebei werken, maar je *mag* er ook voor kiezen om één partner thuis te laten voor de kinderen. Nu is het dwang geworden: vorgere *moest* een vrouw thuisblijven. Nu *moet* ze werken, want op één modaal inkomen red je het niet meer.
@1: Nee hoor. Als de overheid probeert regels op te stellen komt het commentaar dat het te betuttelend is en dat de overheid ons een mening probeert op te leggen.
Seksuele selectie bepaalt heel veel.
https://quillette.com/2019/03/12/attraction-inequality-and-the-dating-economy/
Mannen hebben geen baarmoeder en dat gemis compenseren ze met gemiddeld meer lichaamslengte, spierkracht, machtshonger en ambitie. En wij mannen maken ons veel en veel meer schuldig aan date-rape.
Bij veel zoogdieren is er verschil in gemiddelde grootte tussen het mannetje en het vrouwtje. Hoe groter dat gemiddelde verschil hoe groter de asymmetrie tussen de beide seksen (ook in gedrag).
Denk aan de Chimpansee (minder symmetrisch) en de Bonobo (meer symmetrisch).
@4: AJ: Jij en ik zijn verschillend. Ik en mijn broer zijn verschillend. Ik en mijn vader zijn verschillend. Kortom: Hoewel je in grote lijnen dit kunt beweren zal het niet voor iedereen opgaan.
@5: AltJohans opmerkingen gaan over gemiddelden, niet over individuen. En het artikel dat hij aanhaalt ook. Je reactie staat dus echt helemaal nergens op.
@5: Een erg interessant artikel. Zou dit te maken kunnen hebben met het feit dat het emotionele welbevinden van vrouwen zowel in absolute als in relatieve zin afneemt, ondanks de toenemende gelijkheid? Immers, de meeste vrouwen moeten genoegen nemen met een partner die ze beneden hun niveau beschouwen.
http://https://www.nber.org/papers/w14969.pdf/
Immers, gelijkheid is de vijand van de romantiek:
https://www.firstthings.com/article/2017/10/the-death-of-eros
@5: Wat een rare reactie? Dat doet toch helemaal niets af aan de statistische werkelijkheid waar zowel wet- en regelgeving, als het eeuwig activistische, betuttelende ‘positieve discriminatie’ beleid van de overheid op gebaseerd is?
En daarnaast: gebruik van fysieke middelen (geweld) *is* al zwaar gereguleerd (en gelukkig) – we hebben het hier toch waarschijnlijk veel meer over die zaken die veel waarschijnlijker veel evenrediger verdeeld zijn dan dat – intelligentie, creativiteit, etc?
Ja, een fysiek bastion blijft over: dat van kunnen baren en zogen – of heb jij zoiets van: maar mijn broer kan maar een heel klein beetje minder baren en zogen dan mijn zus? Tja…
@6: Ja, maar wat heeft dat dan als reactie hier te zoeken? Hier gaat het immers om mensen die niet “gemiddeld” zijn… Jouw reactie slaat dan ook nergens op
@8: Het feit dat redelijk recent er veel veranderingen zijn in de wetgeving, ook op dat gebied, zou jou te denken moeten geven. Kortom, wat een rare reactie?
In mijn overtuiging zijn er wel degelijk biologisch verklaarbare verschillen tussen mannen en vrouwen. Mannen zijn groter, sterker en sneller. Vrouwen kunnen baren en zogen. De hersenen zijn ons meest geëvolueerde orgaan, evolutionair-biologisch gezien is het absurd om te veronderstellen dat de evolutie hier niet op is aangepast.
Het blijft natuurlijk lastig om te zeggen wat nu nature is, en wat nurture. Maar als je naar Scandinavische landen kijkt (waar de grootste gelijkheid heerst) vallen toch een paar dingen op. Namelijk dat bijna alle verpleegkundigen vrouw zijn, en bijna alle ingenieurs man. Dat lijkt me toch een duidelijke aanwijzing voor biologisch bepaalde zaken. Ik kan de documentaire Hjernevask van harte aanraden, over nature, nurture en gender.
En ja, iedereen heeft wel een neef die verpleger is, of een zus die fysicus is en een meter drieënnegentig. Maar dat heeft er helemaal niets mee te maken.
Ik denk dat je hier de mist in gaat. De biologische verschillen tussen mannen en vrouwen zijn substantieel en zorgen ervoor dat het normaal is om duidelijke verschillen te zien tussen mannen en vrouwen in menselijke samenlevingen, ook in gedrag. Alleen heeft in menselijke samenlevingen cultuur, socialisering, een enorme invloed in hoe menselijk gedrag er in de praktijk uit ziet. Deze socialisering kan genderverschillen vergroten en verkleinen. Ik ben groot voorstander van dat laatste; dat geeft uiteindelijk de meeste ruimte voor individuen om zich te ontplooien. Maar dit betekent m.i. niet dat de biologische verschillen er dus niet toe doen, het is niet genoeg om de ene norm weg te halen (de vader werkt, de moeder regelt het huishouden), je moet er actief een andere norm voor in de plaats zetten (vader en moeder dragen evenveel bij aan inkomen en huishouden), anders zul je weinig resultaat zien, daarvoor is de last van vrouwen in het dragen van een kind te groot in vergelijking met mannen. En mensen die niet aan de nieuwe norm voldoen, voelen dat (zie #2).
Of het verschil in gedrag tussen of mannen en vrouwen nu aangeboren of aangeleerd is, is een discussie op zich waar biologen en psychologen het eerst maar eens met elkaar eens over moeten worden.
Wat ernstiger is, is dat hier een bepaalde politieke visie nu wettelijk wordt doorgedrukt. Dit zijn “the Ministry of Truth” praktijken die thuis horen in een foute dictatuur. Een grap over een man die niet kan strijken, moet gewoon altijd openlijk kunnen in een vrij land als het onze en GB. Ik ken trouwens ook geen man daar wakker van zal liggen, en aan mijn eigen strijkresultaten afmetende zou het ook best nog eens waar kunnen zijn ook.
Er wordt nu langzamerhand ook wel er sterk overdreven over de vermeende ongelijkheid en discriminatie. Er wordt nu geklaagd dat er te weinig vrouwen doceren aan de TU, maar hoeveel zijn überhaupt met de geschikte vakkennis? Je kan moeilijk een hooglerares kunstgeschiedenis college laten geven over neurale netwerken omdat het nu eenmaal een vrouw moet zijn.
Idem geld voor zwangerschapsverlof, de vrouw krijgt dat in principe omdat die bij moet komen, borstvoeding moet geven etc., dat kan de man moeilijk overnemen. De baby slaapt de eerste maanden voor het grootste deel van de tijd, en de kraamzorg doet het meeste werk. Wat moet de man daar aan toevoegen, behalve koffie zetten voor de kraamvisite?
Heel veel verschil is dus gewoon logisch verklaarbaar en zal altijd blijven, ook als je die wetmatig probeert te verbieden.
@0:
Juist wel. Een simpele conclusie is b.v. “vrouwen hebben minder testosteron en zijn daardoor gemiddeld minder agressief”. Dat is een algemene conclusie die prima te trekken is.
Je bedoelt waarschijnlijk: daar kun je nooit SPECIFIEKE conclusies over gedrag aan verbinden – dus: “jij bent een vrouw, dus minder agressief”. Dat kan natuurlijk niet.
Het is uiteraard maar de vraag in hoeverre die algemene conclusies kloppen; met name de discussie of iets cultureel of biologisch bepaald is, is nog lang niet besloten.
@13:
Zo te horen zou jij een waardeloze vader zijn.
@13:
maar dat is dan ook niet aan de orde.
@1: Ten eerste is het niet de overheid, maar de Britse reclamecodecommissie die hier een richtlijn instelt. Ten tweede gaat het om reclames en niet om satirische programma’s of andere creatieve uitingen. Dit typje kan een sexistische grap ook prima waarderen, sterker nog ik hou ontzettend van harde humor. Dat laat onverlet dat beeldvorming wel degelijk veel invloed heeft, wat ik ook beargumenteer. Daar ga je gemakshalve aan voorbij, want dat is maar lastig natuurlijk, dat er kinderen zijn die in hun ontwikkeling belemmerd worden door de sociale normen en verwachtingen waar jij zo aan schijnt te hangen.
@2: Helemaal mee eens!
@4: Ga je toch weer op de biologische toer. Jij bent geen aap! Tenminste, dat hoop ik niet voor je.
Lees dat stukje over biologische verschillen nog een keer.
@11: Ja er zijn biologische verschillen, dat zeg ik toch ook. Je kunt daar alleen nooit met zekerheid bepaald gedrag aan verbinden. Het is veel aannemelijker dat mensen zich gedragen naar de heersende norm, hoewel dat gelukkig steeds minder wordt. Maar die verpleger van jou moet nog steeds sterk in zijn schoenen staan, om de lullige grappen te incasseren die hij ongetwijfeld talloze keren te horen heeft gekregen. En dáár gaat het om, dat mensen vanuit intrinsieke motivatie een keuze moeten kunnen maken zonder dat ze voor gek verklaard worden.
@12: Biologische verschillen doen er zeker toe, bijvoorbeeld op medisch gebied. Maar – zucht – nogmaals, je kunt op basis van die verschillen geen algemene conclusies trekken over gedrag en interesse.
Wat betreft het vervangen van de oude norm voor jouw nieuwe, ik weet niet of ik het zo zou formuleren. Het gaat erom dat iedereen de keuze heeft, zonder dat je wordt uitgekotst of uitgelachen door anderen.
@13: Grappig toch. Als het over bijvoorbeeld nieuws gaat hebben types als jij (ahum) altijd de mond vol over neutraliteit. Nu het over reclames gaat is dat opeens niet meer aan de orde? Niemand heeft het over grappen maken, die gaan bijna per definitie over stereotyperingen.
Maar goed, met die eerste zin heb je al bewezen het stuk niet goed gelezen te hebben. Want dat is dus onmogelijk.
En die een na laatste alinea…nou ja…wereldvreemd gewoon.
@14: Ja dat is mierenneuken natuurlijk. Waar het om gaat is dat je niet kan generaliseren. Dat je niet op basis van bijvoorbeeld die hormoonhuishouding iemands gedrag kan voorspellen.
@Karin van der Stoop: geen apen, maar we behoren wel tot de zoogdieren.
Men probeert zo objectief mogelijk te onderzoeken door bijvoorbeeld naar babies te kijken die nog weinig nurture hebben. Gemiddelde meisjes zijn van jongs af aan meer mens-gericht, jongens object-gericht.
@24: Dat zou maar zo kunnen. Maar dat zegt weinig over hoe gedrag zich in het verdere leven ontwikkelt. Bovendien heb je het over gemiddelden. We kunnen niet uitgaan van gemiddelden als we het individu optimaal de kans willen geven zich te ontplooien.
Stereotypering staat die ontplooiing vaak in de weg, omdat mensen die daar niet aan voldoen zich schamen voor hun anders-zijn.
Je hoort vaak zeggen, zoals Satya (overigens een lieverd) die ik in mijn stuk aanhaal, dat je je nix moet aantrekken van wat mensen over je denken en zeggen. Maar zo werkt het gewoon niet voor de meeste mensen. Dus we zullen toch iets moeten doen aan de beeldvorming van wat “normaal” is. Diversiteit moet normaal worden, zodat iedereen mee kan doen en zich geliefd en gewild kan voelen.
@Karin van der Stoop: over het schamen en anders zijn kan ik volledig meepraten. Over mijn schaamte ten aanzien van mijn politieke opvattingen hebben we het in een eerder topic gehad.
Wat ik wil is de wereld om me heen begrijpen. Waar komen dingen vandaan?
Kan je iets begrijpen van het regime in Saoedi-Arabië als je niet weet hoe fundamenteel onzeker mannen zich kunnen voelen ten aanzien van vrouwen?
Ik ben voor ontplooiing. Iets meer nature in de mix houdt die ontplooiing niet tegen. De natuur is zelf ontstellend divers waar alles voorkomt (inclusief homo-seks en hermafrodieten, enzovoort )
Karin, de mens is een kuddedier en ik denk dat mensen die afwijken van de norm het altijd wel iets moeilijker zullen hebben dan de meer aangepasten. En ik denk dat ook dit een biologische basis heeft. Evolutionair bekeken kan afwijkend gedrag een pathologische oorzaak hebben en dus wijzen op een ongezond persoon.
Bijvoorbeeld vrouwen die heel veel partners hebben. Het is mijn ervaring dat daar altijd iets achter zit, bijvoorbeeld misbruik of een extreem laag zelfbeeld.
En een timide man kan zijn vrouw wellicht minder goed beschermen en dat maakt hem minder geschikt als partner.
@21:
Gaat het je echt daarom? Of gaat het je om gelijkheid van mannen en vrouwen? De aanleiding voor jouw artikel is een verbod om stereotiep gedrag, niet bepaald ‘iedereen een keuze geven’, in elk geval niet reclamemakers. Om te voorkomen dat buitenbeentjes niet uitgelachen worden door anderen zijn normen nodig die we samen moeten afdwingen – en daar zullen mensen last van hebben.
Niet op individueel niveau, wel op groepsniveau.
@28: Ja natuurlijk gaat het daarom. Mannen en vrouwen zijn al gelijk, in elk geval op papier. Ik geef het trouwens toch ook duidelijk aan in het stuk, in de 2e alinea onder “sociaal geaccepteerd”.
En dat je op groepsniveau over gemiddelde vrouwelijke of mannelijke eigenschappen kunt spreken klopt, maar daar heb je dus als afwijkend individu geen ruk aan. Bovendien, ik zeg het nog maar een keer, je KUNT NIET WETEN in hoeverre dat soort zaken biologisch bepaald zijn. Dat argument moet echt van tafel.
@29:
precies, maar dat is te moeilijk voor een groot deel hier.
@30: Wat mij stoort is dat vasthouden aan die biologische theorie (maar dat is geloof ik wel duidelijk nu haha…). Ik vraag me dan af wat daarachter zit, want iedereen die een beetje verstand heeft van wetenschap begrijpt dat je dat niet hard kunt maken. En anders kun je het zo opzoeken. Dus wat win je bij zo’n standpunt? Dat je mensen lekker veilig in hokjes kunt blijven stoppen? Of dat je je eigen gedrag op die manier kan verklaren? Ik vind het een rare beperking…
@Karin: wat ik daar op kan zeggen is dat dat is hoe ik de wereld beleef en ervaar. Al van jongs af aan. Ik zie en ervaar overal die biologische verschillen tussen mannen en vrouwen in gedrag. Veel van mijn verlangens en gedrag voelen zo diep mannelijk dat het in mijn beleving onmogelijk van de opvoeding kan komen.
Als je zoals mij de wereld inkijkt dat zie je het bewijs overal.
En tegelijkertijd zie ik ook dat nurture veel invloed heeft.
@32: Ik zeg ook niet dat nature geen enkele invloed heeft, ik zeg alleen dat we dat niet als maatstaf kunnen nemen voor iedereen. Of eigenlijk zouden we dat helemaal niet als maatstaf moeten gebruiken, omdat dat de nurture-factor maar al te vaak negatief beïnvloed. Het zorgt ervoor dat we mensen in hokjes duwen. Het is een beperkte blik die mensen uitsluit, die zich daardoor niet volledig kunnen ontplooien, waarmee we zowel het individu als de samenleving tekort doen.
@33: Het is de vraag of ‘volledige ontplooiing van het individu’ wel altijd zo goed uitpakt voor iedereen; de vrijheid van het individu wordt immers begrensd door de vrijheid van de anderen in de samenleving. In de praktijk zijn we dan ook best streng in het inperken van allerlei vrijheden van mensen, bijvoorbeeld om werknemers te kiezen waarvan je zeker weet dat ze niet maanden uitvallen omdat ze zwanger zijn. Ten tweede, de mens functioneert in een gemeenschap, en mensen die de gemeenschap boven het individu stellen zullen zich eerder beknot voelen in hun uitingsvrijheid.
Ik ben er ook helemaal voor om mensen als individu te beoordelen en niet in hokjes te stoppen, en als samenleving ons best te doen om barrières die dat in de weg staan op te heffen. Maar laten we niet onderschatten hoeveel daar voor nodig is, en ons blijven realiseren dat de mens onder alle cultuur ook gewoon een dier is met niet onaanzienlijke verschillen tussen de seksen.
@34: Maar jij hebt er als het goed is geen last van als je buurman liever buurvrouw wil worden, bijvoorbeeld. Het is een beetje vreemd dat je het over uitingsvrijheid hebt, die sowieso gegarandeerd is onder de VVM. Alleen is het onder de heersende norm dus juist deze transgender die zich minder vrij voelt zich te uiten. Sorry, maar ik gun die persoon meer uitingsvrijheid dan iemand die zich daaraan stoort. De (psychische) problemen van iemand die zijn geaardheid moet verbergen, zijn vele malen groter dan van iemand die gewoon een onverdraagzame (al dan niet religieuze) fucking biggot is. En daardoor schadelijker voor de samenleving als geheel! Wegens ziektekosten, werkeloosheid enz. Dus het getuigt júist van gemeenschapszin om mensen de mogelijkheid te geven zichzelf te zijn.
Natuurlijk is er veel voor nodig om cultuurveranderingen te bewerkstelligen. Dus zo’n ban op stereotypering in reclames is daarom een goede stap, want beeldvorming is heel belangrijk.
Je allerlaatste woorden laat ik voor wat ze zijn, daarover heb ik mijn punt wel genoeg gemaakt dunkt me.
@35: Jij maakt dus bepaalde keuzes in welke vrijheden je wel en niet wil toestaan. Dat is je goed recht (en ik ben het niet perse met je oneens), maar doe niet alsof die keuzes op iets groters gebaseerd zijn dan op je eigen subjectieve moraliteit.
Dat klinkt heel abstract, maar het betekent heel concreet dat je je zou realiseren dat ‘een verbod op stereotypering in reclames’ niet perse positief voelt voor iedereen om uiteenlopende redenen, zoals #1 en #2 laten zien, en dat je daarvoor dus geen “onverdraagzame fucking biggot” voor hoeft te zijn, zoals je het kleurrijk uitdrukt.
Hopelijk zou je je dan realiseren dat een belangrijke nuancering verloren gaat, namelijk dat het expliciet gaat om negatieve stereotyperingen, en dus niet alle. Dat neemt in ieder geval zorgen van het type uit #2 weg. En dat zou je weer kunnen bewegen om zelf ook die belangrijke nuancering op te nemen in je stuk, want je laat hem zelf ook onbenoemd.
Maar goed, het ging mij oorspronkelijk om je bewering dat biologische verschillen er niet toe doen. Tegelijkertijd vraag je je af waarom mannen nog zo weinig ouderschapsverlof opnemen. Hier zie je toch heel helder de invloed van onze biologie.