Overzicht

willem visser

29 Artikelen
6 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Ik schrijf informatieve, wervende en zakelijke teksten voor web en print. Als copywriter levert TXTPRO*nl bovendien teksten die de aandacht willen trekken. En indien u behoefte heeft aan een ghostwriter, schrijft TXTPRO*nl teksten waar u zelf niet de tijd of juiste woorden voor kunt vinden.
Mijn doel: complexe informatie zo helder mogelijk maken en optimaal afstemmen op de doelgroep.
Niet alleen aan de inhoud van een website, maar ook aan de vormgeving kan ik een bijdrage leveren; TXTPRO*nl ontwerpt eenvoudige en doeltreffende websites.
Daarnaast organiseer ik workshops op het gebied van kunst, cultuur en psychologie.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

‘There is no alternative’: de radicale leegte van een ideologie

, door

Is Donald Trump het hoogtepunt van het neoliberale experiment?
Voor Naomi Klein, geïnterviewd in NRC, is het antwoord duidelijk: ‘Hij is bij uitstek het product, de belichaming en het instrument van de dominante politieke ideologie van de afgelopen decennia: het neoliberalisme.’

Klein is bekend als activiste en schrijfster van onder andere ‘No Logo’ en ‘De Schokdoctrine – opkomst van het rampenkapitalisme.’ Haar nieuwe boek: ‘No Is Not Enough – Defeating the New Shock Politics’ gaat over en is een kritiek op Trump en de partij waarvan hij het boegbeeld is:

‘De Trumps zijn wat ik toen voor onmogelijk hield: een menselijk megamerk. Ze probeerden steeds zo veel mogelijk in de spotlights te staan, als belichaming van hun luxe-merk. Nu doen ze dat als First Family. Trump is niet eens in staat onderscheid te maken tussen het presidentschap en de rest van zijn ondernemingen. Alles wat hij doet heeft tot doel het Trump-merk vooruit te helpen.’

Moeilijk is dat volgens Klein niet:

‘Misschien is een van de ingrijpendste gevolgen van het neoliberale tijdperk wel het verlies van verbeeldingskracht, waardoor de status quo een zekere onvermijdelijkheid heeft – precies zoals Margaret Thatcher wenste met haar slogan “There is no alternative”.’

Foto: Jetekus (cc)

FUN MET DE RED BULL-BOYS

, door

COLUMN - Afgelopen dinsdag meende de NOS ons deelgenoot te moeten maken van een filmpje van Red Bull. Hierin zit Max Verstappen van het Formule1-team van Red Bull gezellig in z’n uppie voor zijn Red Bull-caravan een worstje te barbecueën in de Oostenrijkse Alpen. Maar kijk, wie komt daar aan met een caravan? Daniel Ricciardo, zijn teamgenoot!
Laat dit aandoenlijke tafereel zich nu toevallig net bij de Red Bull-Ring afspelen, het Formule1-circuit van Oostenrijk!
Nou, dan is het wel leuk om een rondje te gaan racen.
Ze zijn toch allebei met hun Red Bull-Aston Martin onderweg.
Maar wat zien we daar?


De caravans zitten nog achter de wagen.
Rampspoed!
Daar gaan de caravans op twee wielen door de bocht en uiteindelijk de lucht in.
Maar toch; lachen, gieren, brullen terwijl de caravans in duizenden stukken sloophout over de Red Bull-Ring uiteen spatten.
Bekijk het filmpje hier. 

Hoeveel het kost om een blikje van 25 cc te produceren weet ik niet, maar de consument betaalt er al snel meer dan een euro voor. Daar krijg je dan wel wat voor: een blikje van 250 ml bevat 26-28 gram suiker, 1000 mg taurine, 200 mg glucuronolacton, B-complex vitamines en 80 mg cafeïne. De hoeveelheid cafeïne staat ongeveer gelijk aan één grote kop koffie (100 mg / 220 ml) of twee à drie blikjes cola (33 mg / 330 ml).
En nee, er zit geen stierensperma in en evenmin bevat het vermalen stierenkloten.
Het verhoogt de potentie niet. Hooguit het libido.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geluk (slot): de staat als (on)geluksmachine de maat genomen

, door

ACHTERGROND - Maandag 20 maart was het de ‘Internationale Dag van het Geluk.’ Ter gelegenheid daarvan werd onder auspiciën van de Verenigde Naties het World Happiness Report 2017 uitgebracht. Naar aanleiding hiervan brengt Sargasso een aantal artikelen over geluk, meten van geluk en de conclusies die we daaruit kunnen trekken.

In deel 1 van deze serie stond het World Happiness Report 2017 (WHR) centraal. In deel 2 kwam ‘geluksprofessor’ Ruut Veenhoven met zijn World Database of Happiness (WDH) aan bod. Deel 3 ging over de problematische verhouding tussen geluk van de individuele burger en de planeet als geheel, zoals weergegeven in de Happy Planet Index (HPI).

Kwaliteit van leven

Ik begon het eerste artikel met

De overheid is geen geluksmachine volgens Mark Rutte. In zijn optiek is ons land al een ‘fantastisch, en gaaf land.’ Hij zegt nog net niet dat Nederland af is, maar vindt het bevorderen van geluk geen overheidstaak. Tegelijk kun je constateren dat beleid wel degelijk van invloed is op geluk; het gaat immers om ‘kwaliteit van leven?’

Wat houdt die kwaliteit van leven in en wat draagt daaraan bij?
Levensverwachting, een vast inkomen boven de armoedegrens, autonomie en vrijwaring van willekeur spelen een belangrijke rol. Dat kan door goede en toegankelijke gezondheidszorg, sociale wetgeving, democratie, gelijkheid voor de wet en bestrijding van corruptie. Tel daar onderwijs bij op en we hebben al de nodige basisingrediënten.
Hebben we daarmee een geluksmachine of gewoon een fatsoenlijke samenleving?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geluk (3): de gelukkige planeet?

, door

ACHTERGROND - Maandag 20 maart vierden we de ‘Internationale Dag van het Geluk.’ Ter gelegenheid daarvan werd onder auspiciën van de Verenigde Naties het World Happiness Report 2017 uitgebracht. Naar aanleiding hiervan brengt Sargasso een aantal artikelen over geluk, hoe onderzoekers dat trachten te meten en de conclusies die we daaruit kunnen trekken.
In deel 3: de Happy Planet Index.

In deel 1 van deze serie stond het World Happiness Report 2017 centraal; in deel 2 ‘geluksprofessor’ Ruut Veenhoven. Veenhoven is sinds 1985 directeur van de World Database of Happiness. Beide ranglijsten gaan over individueel geluk, wat resulteert in een ranglijst met gelukkige, minder gelukkige en ronduit ongelukkige landen.

De Happy Planet Index

Van een heel andere orde is de index die de New Economics Foundation (NEF) opstelt, de Happy Planet Index (HPI). De NEF is een Britse denktank. De denktank werd in 1986 opgericht door de leiders achter The Other Economic Summit (TOES) met als doel het ontwerpen van een model en nieuwe indicatoren voor welvaart gebaseerd op gelijkheid, diversiteit en stabiliteit:

‘There has never been a greater need for a new economy or a more important moment to act than right now, because a storm that has been gathering for decades is firmly upon us.
Millions of people feel they have lost control over their lives and are now being left behind by changes in the economy, technology and climate, even while being promised a parody of control that threatens to make matters worse.
We believe change begins when people recognise that the spiralling chaos and insecurity of daily life is caused by concentrations of power and ownership – whether old or new – operating increasingly beyond their control.’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geluk (2): de ‘geluksprofessor’ en zijn database

, door

ACHTERGROND - Maandag 20 maart was het de ‘Internationale Dag van het Geluk.’ Ter gelegenheid daarvan werd onder auspiciën van de Verenigde Naties het World Happiness Report 2017 uitgebracht. Naar aanleiding hiervan brengt Sargasso een aantal artikelen over geluk, hoe onderzoekers dat trachten te meten en de conclusies die we daaruit kunnen trekken.
In deel 2 professor Ruut Veenhoven en zijn World Database of Happiness.

Vorige week verscheen het World Happiness Report 2017 (WHR); de vierde of vijfde editie (al naar gelang je de uitgave van 2016 – een update – als volwaardige editie wilt bestempelen). Het WHR gaat uit van het bruto nationaal geluk, dat werd geïntroduceerd door koning Jigme Singye Wangchuk van het Himalayastaatje Bhutan.
In deel 1 heb ik dit beschreven.

Al ruim voor de eerste editie van het WHR in 2012 deed ‘geluksprofessor’ Ruut Veenhoven van de Erasmus Universiteit onderzoek naar geluk. Het zou zijn levenswerk worden. Sinds 1985 is hij directeur van de World Database of Happiness. De resultaten zijn hier te vinden.

(On)geluk gedefinieerd en gemeten

Het woord ‘geluk’ kun je volgens Veenhoven in verschillende betekenissen gebruiken. De meest ruime betekenis noemt hij ‘kwaliteit van leven’ en een meer beperkte betekenis ‘levensvoldoening.’ Zelf geeft hij de voorkeur aan de laatste betekenis. Het gaat dus uitdrukkelijk niet om het voorbijgaande gevoel van blijheid of geluksmomenten die komen en gaan.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geluk (1): de koning en het bruto nationaal geluk

, door

ACHTERGROND - Maandag 20 maart was het de ‘Internationale Dag van het Geluk.’ Ter gelegenheid daarvan werd onder auspiciën van de Verenigde Naties het World Happiness Report 2017 uitgebracht. Naar aanleiding hiervan brengt Sargasso een aantal artikelen over geluk, de manieren waarop onderzoekers dat trachten te meten en de conclusies die we daaruit kunnen trekken.

De overheid is geen geluksmachine volgens Mark Rutte. In zijn optiek is ons land al een ‘fantastisch, en gaaf land’. Hij zegt nog net niet dat Nederland af is, maar vindt het bevorderen van geluk geen overheidstaak. Tegelijk kun je constateren dat beleid wel degelijk van invloed is op geluk; het gaat immers om ‘kwaliteit van leven’? En omgekeerd: misschien zijn gelukkige mensen ook tevreden mensen die gezonder en levenslustiger zijn? Dat kan dan weer (om iets te noemen) schelen in zorgkosten en arbeidsverzuim.

Economie en/of ‘het goede leven’?

Maar met geluk kunnen economen meestal niet zoveel. Het speelt een marginale rol in politieke discussies. Met een paar procent economische groei kunnen Rutte en Dijsselbloem thuiskomen; dat is meet-, schaal- en incasseerbaar. Maar hoe verkoop je een paar procent groei van geluk?

Als je vindt dat de politiek vooral in dienst staat van de economie en het bedrijfsleven dan is geluk inderdaad iets wat je maar lekker in je vrije tijd moet doen. Ben je van mening dat politiek ook draait om wat de Arjo Klamer in zijn boek ‘In Hemelsnaam‘ ‘het goede leven’ noemt, dan liggen de zaken toch anders:

Foto: Pablo Picasso (1881-1973): Femme en pleurs (1937), olieverf op doek (Tate Gallery, Londen) copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Kunst op Zondag | Tranen in de kunst

, door

In de beeldende kunst zien we zelden een volle, uitbundige lach. Daar is een goede reden voor: het is lastig poseren. Datzelfde geldt voor het tegendeel van de volle lach: hartstochtelijk huilen. Er is overigens wel heel wat leed te aanschouwen in de schilderkunst. Denk maar eens aan alle Maria’s die handenwringend en knielend, de armen ten hemel heffend bij de gekruisigde of van het kruis getilde Christus.

Maar écht intens huilen is er zelden bij.

Een paar voorbeelden:

Rogier van der Weyden (1388 – 1464): Kruisafneming  (tussen 1435 en 1438), olieverf op paneel (Prado, Madrid).

Rogier van der Weyden (1388 – 1464): Kruisafneming  (tussen 1435 en 1438), olieverf op paneel (Prado, Madrid).

Om te beginnen twee Maria’s uit de Kruisafneming van Rogier van der Weyden. Links zien we Maria in blauw die omvalt als het lichaam van haar zoon van het kruis genomen wordt. Rechts Maria Magdalena, handenwringend met de blik naar beneden gericht op de voeten van Christus. Dit werk gold eeuwenlang als maatstaf voor de uitbeelding van emoties in de religieuze kunst.

Enguerrand Quarton (1410 – 1466): Pietà van Villeneuve-lès-Avignon (omstreeks 1455), olieverf op paneel (Louvre, Parijs)

Enguerrand Quarton (1410 – 1466): Pietà van Villeneuve-lès-Avignon (omstreeks 1455), olieverf op paneel (Louvre, Parijs)

Van iets later datum is het grote paneel van Enguerrand Quarton uit het Louvre; een opmerkelijk schilderij. Het gebruik van bladgoud in de achtergrond en de aanwezigheid van halo’s rond de hoofden van de afgebeelde heiligen plaatst het schilderij in de middeleeuwen. Anderzijds is hij in de schildering van de figuren en de uitdrukking van hun gevoelens verrassend ‘modern’.

Foto: Viola-da-gambaspeelster,  olieverf op doek. Particuliere collectie, Londen. copyright ok. Gecheckt 02-03-2022

Kunst op Zondag | Lachen in de schilderkunst

, door

ANALYSE - Valt er iets te lachen in de beeldende kunst? Een echte, volle lach? Hoe zit het daar mee? Toegegeven, om de beeldende kunst zelf viel (en valt) soms best wel wat te lachen. Die riep in het verleden nog wel eens besmuikt gegniffel of honend en denigrerend geproest op. Denk maar aan de schimpscheuten aan het adres van de eerste impressionisten of de naoorlogse abstract-expressionistische experimenten van COBRA.

Maar hoe zit het met de lach in de kunst zelf? Kan er eigenlijk wel een lachje af op het canvas? Loop in gedachten de kunstgeschiedenis eens na. Vanaf de prehistorie via de Babyloniërs naar de Egyptenaren, de Grieken en de Romeinen. De kunst maakt zich steeds meer los uit statische schema’s en formules. Bewegingen en gebaren worden steeds levendiger en levensechter. De figuur bevrijdt zich gaandeweg uit het keurslijf van voorgeschreven poses.

Maar lachen?

Dat heeft allereerst praktische oorzaken. Het is moeilijk om bijvoorbeeld een glimlach te imiteren. Zelfs voor een portretfoto kost het de grootste moeite om een fractie van een seconde een overtuigende glimlach op het gezicht te krijgen. ‘Say “Cheese”’ is een trucje van de fotograaf. Maar voor een portretschilder gaat die vlieger niet op. Het zal voor een model niet meevallen een glimlach lange tijd vol te houden. Een onechte glimlach zal er nog onechter gaan uitzien en op den duur veranderen in een krampachtige grijns. Een neutraal gezicht is aanzienlijk makkelijker vol te houden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zwerfafval: hufterboetes en de statiegelddiscussie

, door

ACHTERGROND - Zwerfafval roept veel ergernis op. Daarom moet Rotterdam ‘Singapore aan de Maas’ worden als het aan coalitiepartner Leefbaar Rotterdam ligt. In het Algemeen Dagblad lazen we: ‘De Aziatische stadstaat is beroemd én berucht om het ferme boetesysteem. Wie daar bijvoorbeeld kauwgom op de grond gooit, riskeert een bekeuring van omgerekend zo’n 600 euro.’ Daar heeft Leefbaar wethouder Joost Eerdmans met buitenruimte, handhaving en veiligheid in zijn portefeuille uiteraard wel oren naar.

Maar hoe gaat dat in de praktijk? Tussen droom en daad staan misschien geen wetten, maar wel praktische bezwaren. Boetes uitdelen is prima, maar vraagt om handhaving. En dat kost menskracht en dús geld. En dan sterven stoere plannen vaak in bevallige schoonheid. Ga maar na: Singapore had in 2014 op 5,4 miljoen inwoners een politiemacht van 41.599 politiemensen, dus zeg maar 1 agent op 130 burgers. Nederland had in datzelfde jaar 60.888 politiemensen wat neerkomt op 1 agent per 275 burgers. En die 60.888 agenten hadden, als ze al op straat waren, écht wel iets anders te doen dan een boete uitschrijven voor het op straat gooien van een blikje.

Wat is zwerfafval?

Kijken we puur naar aantallen, dan blijken peuken en kauwgom de boventoon te voeren. Maar ze vallen minder op dan drankverpakkingen die, gemeten naar volume, ongeveer de helft van het totale zwerfafval uitmaken. Het gaat om 50 miljoen kilo zwerfafval per jaar dat op straat of in het groen belandt. Om die rommel vervolgens op te ruimen gaven gemeenten, Rijkswaterstaat en de beheerders van natuurgebieden volgens Milieu Centraal in 2010 ongeveer 250 miljoen euro uit. Dat was 15 euro per inwoner van Nederland.

Foto: copyright ok. Gecheckt 08-11-2022

De vlucht vooruit: op naar Mars!

, door

COLUMN - Ergens in de jaren 2030 gaan we mensen naar Mars brengen. Althans, als het aan Elon Musk en zijn ruimtevaartbedrijf SpaceX ligt. Ook Obama ziet het wel zitten. Volgens hem is het niet alleen goed voor de vooruitgang op het gebied van energie, geneeskunde, landbouw  en kunstmatige intelligentie, maar ‘we zullen profiteren van een beter begrip van onze omgeving en onszelf.’ Dit berichtte Trouw afgelopen vrijdag. Je kunt je afvragen wat marsreizen aan beter begrip opleveren over onze eigen omgeving en onszelf. Maar goed, wie verre reizen doet kan in ieder geval veel verhalen.

Het grootste probleem is trouwens niet om op Mars te komen. Je bent wel een maand of zeven onderweg, maar mag aannemen dat er tijdens de reis voor vertier en afwisseling gezorgd wordt. In tegenstelling tot een luxe cruise in de Caraïben is de eindbestemming echter niet een tropisch luxe ressort. Trouw schrijft: ‘De zon schijnt er krachtig genoeg om de temperatuur bij de evenaar overdag draaglijk of zelfs aangenaam te maken.’ Maar aangezien er nauwelijks sprake is van een atmosfeer kan de temperatuur ’s nachts tot wel tot min 100 graden Celsius zakken.
Niet zómaar een minpuntje dus.

Verder bestaat die atmosfeer voor 95 procent uit CO2 en aangezien mensen geen planten zijn, is ze niet geschikt om in te ademen. Pioniers zullen daarom moeten leven onder kunstmatige koepels of in ondergrondse ruimten en alleen in drukpakken naar buiten kunnen komen.
Zo bezien begint de mens dan weer van voor af aan als ‘holbewoner’.
Met drukpak, dat dan wel; holbewoner twee- of misschien wel driepuntnul.

Foto: Senterpartiet (Sp) (cc)

TiSA: bijl aan de wortel van de democratie?

, door

ACHTERGROND - TTIP staat onder druk. Verschillende Europese regeringen hebben aangegeven geen heil te zien in het handelsverdrag tussen de EU en de VS. Goed nieuws voor tegenstanders? Misschien, maar het zou ook een pyrrhusoverwinning kunnen zijn. Er is namelijk in de luwte van TTIP nog een ander handelsverdrag in de maak: Trade in Services Agreement, oftewel TiSA.

De onderhandelingen hiervoor zijn tot nu toe zorgvuldig buiten het zicht gehouden. Toch grijpt TiSA nog dieper dan TTIP in op het leven van burgers. Het legt landen dwingend liberalisering van openbare diensten op en bevat bovendien een clausule die het onmogelijk maakt om, indien blijkt dat dit niet werkt, die liberalisering terug te draaien. Daarmee legt het de bijl aan de wortel van de parlementaire democratie.

Laten we er niet omheen draaien en het beest benoemen: TiSA is de ultieme machtsgreep van het multinationale bedrijfsleven op het zelfbeschikkingsrecht van nationale staten.

Wat houdt TiSA in?

In dit handelsverdrag ligt de dienstensector onder vuur. Kern is het uitbreiden en vastleggen van marktwerking en verregaande privatisering te introduceren voor diensten die tot nu toe vanwege hun publieke karakter waren beschermd tegen concurrentie.

Aan de onderhandelingen doen 23 partijen mee die gezamenlijk 50 landen vertegenwoordigen. Naast de EU en de VS zijn dit onder andere Australië, Canada, Japan, Noorwegen en Zwitserland. Ook minder rijke landen als Colombia, Costa-Rica, Mexico, Pakistan en Turkije maken deel uit van het overleg. De onderhandelingen vinden uiteraard steun bij grote banken en multinationale ondernemingen in de dienstensector.

Vorige Volgende