Mediabankieren, zo doe je dat
Dakkapellen, flatscreens, auto’s, keukens, vloerverwarming, jacuzzi, mountainbikes en surroundsets. We kochten ons gek op afbetaling. Lage rentes. Moest je niet moeilijk over doen. Geld moest rollen. Frisia Financiering, onderdeel van DSB, adverteerde overal. Tot in de VPRO-gids. Geld lenen deed je, en je lulde er niet over. Kijk liever naar onze schoorsteenmantel van siermarmer! Weemoedig denken wij aan Frits Bom als de Leenman, Edward Niessing als aanprijzer van vele interessante leenconstructies in DSB-commercials.
Maar toen begon de handschoen toch een beetje te wringen. Was het geen crisis ofzo? Wacht eens even, is er niet een regel: ‘Wie niet kan sparen, moet ook niet lenen?’ De salonkapitalist voelde zich ineens gedupeerde. RTL floot in feite met programma’s als Een dubbeltje op zijn kant en Geen cent te makken die ruimhartige adverteerder terug en zei boos tegen de betraande gezichten, grauw van shag en Senseo: ‘Waarom heb je zulke leningen afgesloten?’ De hooivorken bonsden ook aan de deuren van Tros Radar. Help! We betalen nog jaren voor de auto die we al vijf jaar geleden weer weg deden! Wij konden de kleine lettertjes niet lezen, echt niet!
Geen nood, riep ene Pieter Lakeman, econoom en schrijver. Talloze malen reed hij op en neer naar het mediapark. Hij stookte het vuurtje flink op in een memorabele uitzending in Goedemorgen Nederland, begin oktober. ‘Ik zal hoogstpersoonlijk de pop van Dirk Scheringa, de verkwistende sater uit Wognum, verbranden. Komt u maar mevrouw, sluit u maar achteraan in de rij. Kan iemand mijn gezicht even poederen, ik moet vijftig mediaoptredens doen. Ik heb het beste met de gedupeerden voor!’