Bij extreem weer veranderen de Nederlanders. Even los van het geklaag over de infrastructuur, maakt een verbroedering zich van ons meester. Mensen groeten elkaar spontaan op straat (want je moet wel een bijzonder mens zijn om überhaupt op straat te zijn). Een handje helpen als iemand vast zit, geen probleem. Voorrang geven waar je anders keihard zou doorrijden, heel normaal.
Als dat kan bij extreme omstandigheden, waarom dan niet ook alledag.
Aanschouw onze wereld waarin het tekort aan geld, tijd en aandacht het ritme bepaalt en klagen over alles wat anderen niet goed doen normaal is.
Waarom niet even doen alsof er altijd extreme weersomstandigheden zijn en je gedwongen bent de dingen op een andere manier te doen? Even stilstaan bij wat echt waardevol is, welke dromen je nog wilt realiseren en hoe je een paar problemen uit de wereld kunt helpen.
Maar mensen veranderen is niet eenvoudig. Dus daarom maar een schietgebedje voor nog een paar dagen extreem winterweer. Want misschien went het “anders” zijn dan wel.
Oh ja, en een schietgebed voor een Elfstedentocht. Dat is altijd goed en iedere generatie heeft recht op helden.
Voor mijn nichtje, voor wie leven niet vanzelfsprekend is.