Steeph

Het werkelijk aanpakken van veel grote problemen van nu en de nabije toekomst, zoals opwarming, peak-oil, sociale zekerheid en migratie, komt maar niet echt van de grond. Hoeveel feiten er ook op tafel komen, er ontstaat geen consensus over te nemen stappen. Integendeel, grote groepen accepteren de feiten niet en andere groepen accepteren de consequenties niet. Er gebeurt weinig tot niets. Wat gaat hier mis?

Steelweaver (geen idee wie het werkelijk is) schreef recent dit intrigerende stuk hierover. Lees even de hele versie (6 A4-tjes) of als je dat echt niet trekt, de samenvatting. Het is het waard.

Belangrijkste wat daarin staat, is dat (groepen) mensen niet langer in een gedeelde realiteit leven, maar in verschillende realiteiten. De werkelijke wereld en feiten hebben daar geen invloed op. Als reden voor het ontstaan van deze realiteiten draagt hij (zij?) aan dat dit gebeurt als reactie op de opgelegde realiteit van de autoriteiten, onderwijzers, elite, vooraanstaande wetenschappers, grote media, etc…. Terugtrekking op een meer gewenste, comfortabele realiteit is het gevolg. En discussie zal dat effect alleen maar versterken.
Losse problemen oplossen, gaat dan dus niet lukken. Het “meta-probleem” moet eerst opgelost worden. Maar hoe, dat weet de auteur ook niet.

Laten we even de stelling voor waar aannemen. Dat verklaart in ieder geval een groot deel van de discussies op dit blog. Maar belangrijker nog, het verklaart ook waarom werkelijke grote problemen in Nederland niet aangepakt worden. Er is geen gedeelde visie op de realiteit en wat komen gaat, laat staan op welke maatregelen dan passend zijn.
Wat in dat geval zeker niet zal helpen (en dat maken de recente maatschappelijke debatten wel duidelijk) is het harder roepen om eigen gelijk. Wat ook niet helpt is steeds harder roepen dat de andere kant “dom”, “in ontkenning is” (cognitieve dissonantie) of egoïstisch.
Wat in mijn ogen wel zal helpen, is het zoeken naar wat je dan nog wel gemeenschappelijk als problemen ziet. Om van daaruit in kleine stapjes de gezamenlijke realiteit steeds verder uit te breiden en er naar te acteren. Dit vraagt wel mensen met durf en kracht. Niet alleen moeten ze in staat zijn hun eigen vooringenomenheid wat los te laten, ook moeten ze hun uiterste best doen om te begrijpen waarom een ander niet dezelfde realiteit heeft.