Voor de Canadese financiële adviseurs van Sprott Asset Management is het overduidelijk: aan abrupte klimaatverandering valt vrijwel niet meer te ontkomen. In een rapport getiteld “Investment implications of an abrupte climate change” schetst het bedrijf de gevolgen die toenemende broeikasgasuitstoot zal veroorzaken. Door bijtende winters in Europa zal de vraag naar energie scherp stijgen, de hoeveelheid orkanen & cyclonen gaan scherp toenemen, de voedselproductie in de wereld gaat dalen wegens toenemende droogte en drinkwater zal schaarser worden. Dat alles heeft tot gevolg dat de wereldeconomie op losse schoeven komt te staan. Massale hyperinflatie zal optreden met alle gevolgen van dien. De beste investering die het bedrijf daarom voorziet is een nieuw nucleair tijdperk. Wie nu instapt op de uraniummarkt zou zich over niet al te lange tijd een rijk man kunnen rekenen.“It is clear that the magnitude of change and its consequential fallout will be severe. Nothing, including famines, water wars, water refugees or catastrophic disasters can be ruled out. Inflation could spiral out of control as severe resource scarcity becomes commonplace. Central bank funded deficit spending on commodity intensive infrastructure projects may combine with a litany of supply disruptions to push us into a hyperinflationary environment…. If the past is any indication, every fiat currency in the history of the world has ended up being destroyed by hyperinflation at one time or other. … “
Al gore zijn film over klimaatverandering, An Inconvenient Truth, brengt de Republikeinen in een netelige positie. Zeker toen de Associated Press gisteren naar buiten bracht dat volgens wetenschappers de film “scientifically sound” is. Dat werd hoog tijd voor een Republikeinse tegenaanval.
“AP chose to ignore the scores of scientists who have harshly criticized the science presented in former Vice President Al Gore’s movie “An Inconvenient Truth. Gore’s circumstantial arguments are so weak that they are pathetic. It is simply incredible that they, and his film, are commanding public attention”
Biomassa, windenergie, zonne-energie, kernenergie, kernfusie, kolen, aardgas en energiebesparing. De gewenste opties en mogelijkheden vlogen vandaag en gisteren om de oren als reactie op de toekomst van onze elektriciteitsvoorziening. De creativiteit van Sargasso lezers komt niet overeen met de investeringen van energiebedrijven. Deze hebben vanuit marktperspectief gekozen voor aardgas & kolen (poederkool met biomassa). Kernenergie wordt sporadisch genoemd maar alleen energiebedrijf Delta lijkt echt te willen investeren.
De investeringsplannen op een rij:
Onder constructie:
Windcentrale Egmond (offshore) – 110 MW – in operatie in 2006 (Gesubsidieerd)
Gascentrale Pernis (CCGT/CHP) – 300 MW – in operatie in 2007
Windcentrale Q7 (offshore) – 110 MW – in operatie in 2007 (Gesubsidieerd)
Biomassaverbrandingscentrale Delfzijl (resthout) – 100 MW – in operatie in 2008
Biomassacentrale Moerwijk (Kippenstront) – 30 MW – in operatie in 2008 (Gesubsidieerd)
Geplande centrales (ongeveer de helft wordt waarschijnlijk gebouwd)
Gascentrale Sloe (CCGT) – 800 MW – mogelijk operabel in 2009
Gascentrale Rijnmond (CCGT) – 400 MW – mogelijk operabel in 2009
Gascentrale Maasvlakte (CCGT) – 840 MW – mogelijk operabel in 2009
Gascentrale Moerwijk (CCGT) – 800 MW – mogelijk operabel in 2009
Gascentrale Flevoland (CCGT) – 900 MW – mogelijk operabel in 2009
Kolenvergasser (geen lokatie) – 1.200 MW – mogelijk operabel in 2011
Poederkool met Biomassa Maasvlakte – 800 MW – mogelijk operabel in 2011/2012
Poederkool Maasvlakte – 1.100 MW – mogelijk operabel in 2012
Poederkool met Biomassa (geen lokatie) – 1.600 MW – mogelijk operabel in 2012
Kernenergiecentrale – 450 MW – mogelijk operabel in 2015
In Nederland verbruiken we meer, meer en meer energie. De teller staat momenteel op 20.000 megawatt (MW). De afgelopen jaren is er maar één gasgestookte centrale van 800 MW bijgekomen naast een flinke toename van windenergie (450 MW in 2000 naar 1180 MW in 2005). Er schijnen een groot aantal nieuwe elektriciteitscentrales bij te moeten komen. Minister Brinkhorst heeft namelijk speerpunt nummer 1 van zijn beleid (energiebesparing) nu al verloochend. Stel u mag kiezen, wat voor centrales of combinatie van centrales moeten er dan komen en waarom?
Het gaat om 1.900 tot 3.000 MW aan nieuwe capaciteit en 1.700 MW aan capaciteit die vervangen moet worden in de komende zes jaar. Oftewel zo’n 4 tot 6 nieuwe centrales.
Om een goede keuze te maken, de opties op een rij:
– Gascentrales (Combined Cycle Gas Turbines)
– Poederkoolcentrales (de beproefde kolentechniek)
– Poederkoolcentrales met biomassa bijstook
– Kolenvergassers – Schoner en levert veel meer mogelijkheden op als het gaat om input en output, CO2 afvang is nu al realiseerbaar. Wel een stuk kostbaarder dan poederkoolcentrales
– Kernenergie
– Naast de twee windparken op zee nog meer grootschalige windcentrales
– Pure biomassacentrales
– Energiebesparing (zo’n 1000 MW is goed te realiseren met bestaande technieken)
De eerste Europese “gascrisis” van de 21ste eeuw begint langzaam weer weg te zinken. Met Rusland valt echter niet te spotten. De toekomst ziet er onzeker uit nu het land haar eigen olie- en gasproductie weer in eigen hand heeft. Recentelijk gaf de Russische regering een harde klap in het gezicht van de VS. Toen Cheney in een strategisch onderonsje teveel eisen stelde bracht Putin het maar publiekelijk naar buiten: Als jullie moeilijk doen met de toetreding tot de WTO dan kun je het vergeten als het gaat om deelname aan aardgasprojecten en levering van vloeibaar aardgas aan de VS.
Daarna kwam het koude oorlog gevoel opzettelijk weer helemaal naar boven. In een toespraak zinspeelde Putin op de oeroude vijand, “de vraatzuchtige Amerikaanse “wolf” vermomd onder een mantel van valse zorg voor mensenrechten en het verspreiden van democratie.”
Cheney moest weer op politieke wijze reageren door eerst te vertellen dat Rusland geen vijand zal worden van de VS. Daarna beschuldigde hij het land van fraude, ondermijning van de democratie en het opdwingen van Russische rechten. Als leider van een rijke olie- en gasstaat zal Putin daar niet wakker van liggen. Samen met China heeft hij de VS grotendeels buiten spel gezet in de meeste energie-exporterende landen. Rusland stevent af op wereldstatus en is niet bang om haar macht te gebruiken. Dat gaat ook bij ons in Nederland gevolgen hebben. Er is structureel te weinig geïnvesteerd in de olie- en gassector van het land. Grotendeels ging dat bewust door het opleggen van zeer hoge belastingen op energie exploratie en ontwikkeling. Onder het motto, goed voor de staatskas.
Wie denkt dat de broze vaas van D66 aan diggelen ligt kan zich daarin nog lelijk vergissen. Als het gaat om energiebeleid staat de partij inmiddels als een huis dankzij tweede kamerlid Boris van der Ham. In zijn pamflet voor een Europees beleid voor hernieuwbare energie gaat hij uit van de drie punten die de basis vormen van een goed energiebeleid. Europese samenwerking, veel doen aan energiebesparing en het opschalen van duurzame alternatieven uit vrijwel elke hoek. Via deze aanpak zijn de targets die hij stelt, 30% duurzame energie in 2030 en 80%-100% schone energie tegen 2070 in Europa realistisch.
In het kort pleit hij voor:
– Een Europees verdrag voor vergaande samenwerking op het gebied van duurzame energie;
– Een Europees duurzaamheidfonds en een Europees topinstituut om kennis te bundelen;
– Meer windenergie op zee, niet meer op land;
– Een terugleverantiesysteem voor PV zonne-energie van 20 jaar zoals ook in Duitsland en Spanje is ingevoerd;
– Europese aanpak om Concentrated Solar Power (zonnespiegels) te ontwikkelen in zonrijke landen;
– Schone energie onderdeel van handelsovereenkomsten;
– Strengere Europese normen voor energiebesparing op elektrische apparatuur (waaronder een verbod op termijn van gloeilampen en apparatuur met stand-by functie);
– Energiezuiniger bouwen;
– Invoering kilometerheffing;
– Waterstof als energiedrager terug op de Europese agenda;
– Sneller vrijgeven van patententen en octrooien van duurzame technologieën;
– Nederland moet zich, naast Kyoto, ook aansluiten bij het Aziatische technologiepact dat probeert op via nieuwe technologieën verduurzaming te bewerkstelligen;
– Nieuwe kolencentrales moeten altijd Co2-neutraal zijn middels CO2 opslag;
– Geen financiële bijdrage aan nieuwe kerncentrales, bestaande centrales mogen eventueel later sluiten;
– Meer onderzoek naar oplossingen voor kernafval;
Blij verrast werd ik een tijd geleden door het nieuwe dossier macht van de volkskrant. Hierin wordt gekeken naar de invloed van achterkamertjespolitiek in Nederland met de top 200 meest invloedrijke Nederlanders. Ook onderzoekt de krant de gang van zaken bij benoeming van invloedsrijke beleidsmakers waarbij men schrijft dat “lidmaatschap van de juiste partij – een van de vier die doorgaans de regeringscoalities vormen: CDA, VVD, PvdA, D66” een voorwaarde is voor benoeming van topfuncties bij de overheid.
Dit veroorzaakt een probleem in een democratisch land als Nederland. De macht van de burger wordt ingeperkt doordat een consensusvisie door het systeem wordt afgedwongen, anders val je buiten de elitaire cirkel, en verlies je aan invloed. Zaken als het afschuiven van verantwoordelijkheid bij bestuurlijke fouten blijven op deze manier in stand. Mocht er echt wat fout gaan dan krijg je gewoon een handdruk met een dikke goude rand en een leuke functie.
In hoeverre we kunnen spreken van een werkelijke volksvertegenwoordiging is betwijfelbaar. Of wellicht is de elite een goede representatie van het volk? Dan zou dat neerkomen op een overmaat aan Universitaire studies economie of rechten. Opgroeien in de middenklasse van Nederland en heel veel oude sigarenrokende knarren zijn. Mannen boven de 50 hebben nou eenmaal meer invloed dan vrouwen. Het enige wat daarnaast nog nodig is is het bezitten van meerdere functies en een groot vermogen tot netwerken en achterkamerslijmvermogen.
In het Energiek Buitenlands Beleid werd geadviseerd dat Buitenlandse zaken meehelpt in het binnenhalen van olie- en gasconsessies. Na eerdere skepsis van o.a. mijzelf is het eerste doelpunt gescoord. Ben Bot heeft voor Shell een aandeel in een groot olieveld in Kazachstan binnengehaald. Hierbij was hij zelfs de VS voor, Cheney zou vandaag op 5 mei naar Astana, de Kazachstaanse hoofdstad komen om oliedeals af te sluiten. Mooit te laat Dick.
In onderhandelingen moet je altijd zelf wat inleggen, Bot heeft toegezegd dat Nederland Kazachstan zal helpen om voorzitter te worden van de OVSE en om lid te worden van de WTO. De lange arm der overheid begint met dit soort beleid een extensie te worden van energiebedrijven, staat de onafhankelijk van onze politiek (voor zover die bestaat) op het spel?
Het Duitse Spiegel gaf vandaag te kennen dat Irak op het punt staat uit elkaar te vallen. Sinds de Verenigde Staten geprobeerd heeft om een regering te installeren in Irak is er weinig tot niets verbeterd. De aanslagen in het land gaan onverminderd door. De olie-industrie ligt lam wegens een nalatige regering, voor zover we van een regering kunnen spreken.
De Koerden in het Noorden hebben besloten om het heft in eigen handen te nemen. De lokale machten sluiten deals met buitenlandse oliemaatschappijen zonder daar de olieminister in Baghdad in te betrekken. De Shiieten in het zuiden zouden dezelfde handelswijze nastreven. De zittende regering in Baghdad heeft het maar laten gaan “According to the constitution, the central government retains authority over oil wells that are already producing” volgens de voormalige en mogelijk toekomstige olie minister Ibrahim Bahr al-Ulum. “But the provinces have control over newly developed resources.”
Die interpretatie van de Iraakse constitutie is favoriet bij de Shiieten en Koerden. De Sunni’s zien het anders in maar dat is vanuit hun standpunt logisch. In het centrale gedeelte van Baghdad wat zij beheren zit geen olie. Wat dan ook de enige inkomstenbron van het land is. Het ziet ernaar uit dat de oliesplijtzwam gaat leiden tot het opbreken in meerdere regio’s. Als er geen centrale inkomstenbron is, dan valt er ook weinig te regeren.
De energieraad van Nederland verwoordde het zo mooi in haar Energiek Buitenlands beleid van Januari dit jaar. “Een nationaal buitenlands beleid gericht op de versterking van bilaterale relaties met olie- en gasproducerende landen moet totstandkomen.” In werkelijkheid is het natuurlijk zo dat we nooit kunnen concurreren met de opkomende Chinese olie- en gasverslaving. Hu Jintao ging als president van China de afgelopen tijd op energietour in de wereld. Vanuit Saoedie-Arabië, Soedan en Libië stroomt er al olie naar Chinese wateren. In Kenya heeft Hu boorrechten verworven en ook Nigeria is akkoord. China krijgt vier exploratieblokken om olie te vinden in ruil voor overname van een verliesgevende raffinaderij en de aanbouw van een elektriciteitscentrale. Musharraf vind ook het Chinese idee van een aantal olie- en gaspijpleidingen door het Pakistaanse land een puik plan. Op die manier kan China verder genieten van energie uit het Midden-Oosten. Nog even en China maakt ook onderdeel uit van de door de V.S. benoemde “axis of evil” wanneer Iran het aangeboden contract van 100 miljard voor gaslevering ondertekend. Of de VS zich met de energiehonger van China gaat bemoeien blijft onvoorspelbaar. Zeker is dat we in Nederland de boot flink missen, tijd voor nuchtere ambities op energiegebied.
De OPEC olieproducerende landen zijn op een bepaalde manier gewoon slaven van het westen. Al decennia leveren landen als Iran, Irak, Qatar, Saudi-Arabië, Nigeria en Algerije goedkope olie waar onze welvaartsstaat op drijft. Wij vinden dat we recht hebben op die zeer goedkope brandstof, ook als dat betekent dat de welvaart in de OPEC landen heel laag blijft. Door grote bevolkingsaanwas is het Bruto Binnenlands Produkt in veel van de OPEC landen sterk gedaald de afgelopen decennia.
Volgende week is er weer een energieconferentie tussen olieproducenten en consumenten om te kijken hoe de olieprijs in toom gehouden kan worden. Zijn wij westerlingen gerechtigd om te vragen van olieproducerende landen dat ze arm blijven?