WW: Halvalogen: waarom telefoongesprekken meeluisteren zo vervelend is
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
“Ja,… in de trein,… nee daar kom ik net vandaan,… ja,… jajaja!… nee,.. in de trein!… ok, ..ja..ja..ja,… nou dat ligt eraan…”
Hierboven een volstrekt verzonnen, maar typisch voorbeeld van een halvaloog, mijn vertaling van het woord “Halfalogue” dat door psychologen van Cornell University werd verzonnen voor de o zo irritante halve dialogen die we meekrijgen als we ongewild met telefonerende mensen meeluisteren. Intuitief is het veel lastiger om dit soort halvalogen mentaal ‘uit te schakelen’ dan volwaardige dialogen, met twee gesprekspartners. Het onderzoek van Lauren Emberson en haar collega’s bevestigt deze intuitie.
De onderzoekers lieten proefpersonen cognitieve taken uitvoeren op een PC, terwijl ze blootgesteld werden aan respectievelijk stilte, een monoloog, een dialoog of een halvaloog. De resultaten lieten zien dat de proefpersonen die de halvaloog voor de kiezen kregen aanzienlijk afgeleid waren en lager scoorden op de cognitieve tests. Het is voor ons brein blijkbaar moeilijker dit halve gesprek uit te schakelen dan een heel gesprek. De verklaring die de onderzoekers hiervoor aandragen is dat onze hersenen in het geval van een halvaloog niet of nauwelijks in staat zijn de voortgang van het gesprek te bepalen. Dit in tegenstelling tot de relatieve voorspelbaarheid van een dialoog. we worden dus continu verrast. Het brein moet hier tijd en moeite in steken en dat zorgt voor de afleidendheid van de halvalogen.