Victor

294 Artikelen
119 Waanlinks
1.377 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Onderzoeker Kunstmatige Intelligentie aan de Vrije Universiteit Amsterdam.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Gevoelstemperatuur

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Hoe harder je fietst, hoe meer tegenwind, hoe hoger de chillfactor (Foto: Flickr/Amsterdamize)

Voor degenen die de hele dag binnen gezeten hebben: het is vandaag bar koud buiten. Op de thermometer kijkend lijkt het wel mee te vallen. Een nette -6 graden Celsius, met een zonnetje erbij, dat moet toch overleefbaar zijn? Maar iedereen die de afgelopen jaren het Journaal keek weet wat hier de spelbreker is: de gevoelstemperatuur is veel lager dan die min zes. Volgens Erwin Krol zou deze vandaag maar liefst min vijftien graden bedragen. Dat klinkt al een stuk minder prettig, dus toch maar een extra trui aan en muts op. Maar wat is die gevoelstemperatuur precies en is deze wel zo willekeurig en zweverig als hij klinkt?

Het belangrijkste natuurkundige process dat ervoor zorgt dat het bij sterke wind kouder aanvoelt is dezelfde die ervoor zorgt dat je hete soep afkoelt als je erover blaast: convectie. Convectie vertelt ons hoe deeltjesverplaatsing en energieoverdracht (de ‘stroom’ van warm naar koud) van elkaar afhangen. Is er een groter temperatuurverschil dan zorgt de warmteoverdracht voor een stroming in deeltjes, denk bijvoorbeeld aan de stroming van warm water in je CV. Aan de andere kant, worden de deeltjes versneld, dan is er sprake van een snellere warmteoverdracht. In dit laatste geval is er sprake van geforceerde convectie. Als je over soep blaast is er een snellere warmteoverdracht van de hete soep naar de koudere lucht en als de wind over je huid blaast is er een snellere warmteoverdracht van je huid naar de lucht.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: MS Kinect nu al hackersspeeltje nr. 1

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

OpenKinect Logo (Foto: Flickr/pmtorrone)

Dat het Web een platform biedt voor plotselinge explosies van co-creativiteit is niet alleen te zien aan ytmds of youtube-vide0-mashupsvan-reactiesop-parodieenop-leuke filmpjes. Ook voor hardware-hackers zorgt mogelijkheid tot razendsnelle verspreiding van informatie, filmpjes van half-geslaagde hacks en de discussie daarover met gelijkgestemden over de hele wereld voor een verhoging van het tempo waarin de ontwikkelingen elkaar opvolgen.We zagen al eerder dat onder aanvoering van wizzkid Johnny Lee in no-time de Nintendo Wii gehackt was om gebruikt te worden voor applicaties waar de mensen bij Nintendo nooit aan gedacht hadden.

Het zal dus geen verrassing zijn dat Microsoft’s nieuwe Xbox-speeltje, de Kinect, nu al geclaimd is door de ‘2.0’ hackerscrowd. De kinect is een kastje met ingebouwde camera dat je op je tv-monteert en die jouw bewegingen filmt en gebruikt om spelletjes te besturen.  Maar nog geen twee weken na zijn officiële Europese release zijn er al allerhande filmpjes, beschrijvingen en doe-het-zelf-beschrijvingen op het web te vinden van mensen die de Kinect geheel naar hun hand hebben gezet.

De meeste hacks maken gebruik van OpenKinect, een set drivers die het mogelijk maken de gegevens die via de Kinect binnenkomen op een PC uit te lezen en te gebruiken voor zelfbedachte toepassingen. OpenKinect werd in een paar weken uit de grond gestampt, ongetwijfeld gestimuleerd door een geldprijs van 3000 dollar die was uitgeloofd door webshop Adafruit. Microsoft was aanvankelijk not amused, maar draaide vrij snel bij en zegt nu Kinect met opzet zo ‘open’ gemaakt te hebben om creativiteit van gebruikers te stimuleren. Waar of niet, de houding van Microsoft geeft in ieder geval aan dat ze wel degelijk de meerwaarde inzien van dit 2.0 gebruik van technologie. Daar kan Apple nog wat van leren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Ogen in je rug

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Wafaa Bilal (Foto: Flickr/Kyle McDonald)

Een tijd geleden zat ik in de universiteitskantine te lunchen met een bezoekende Amerikaanse wetenschapper. Tijdens het gesprek keken de collega’s af en toe schichtig omlaag, naar het bizarre sierraad dat de onderzoeker om zijn nek had hangen. Het ging hier om een Microsoft SenseCam(*), een camera, die zonder tussenkomst van de drager iedere zoveel seconden of wanneer er een verandering in licht, beweging of temperatuur is een foto maakt. Op die manier kan een realistische visuele documentatie plaatsvinden van ‘een normale dag’. Op deze manier kun je passief ‘lifeloggen‘. Zo’n dag kan dan na afloop versneld worden afgespeeld om een indruk te krijgen van je activiteiten. De SenseCam, die nu ook in commerciele uitvoering verkrijgbaar is, kan een handig instrument zijn voor mensen die leiden aan geheugenstoornissen. De gigantische databank van  sensecam gegevens kunnen gebruikt worden om automatische objectherkenning in foto’s te verbeteren en kunnen ook meer inzicht geven in het type beelden waarmee het menselijk oog en de hersenen het meest geconfronteerd worden.

Maar waarom zouden we alleen maar fotograferen wat we toch al zien met onze eigen ogen, moet de van oorsprong Irakeze docent aan NYU Wafaa Bilal gedacht hebben. Bilal is geen onbekende van het internet, hij kwam al eerder in het nieuws met zijn performance kunstwerk, waarin hij zichzelf via het web liet beschieten in een First Person Shooter achtige omgeving. Ook liet hij een kaart op zijn rug tatoeëren van zijn geboorteland met bij iedere plaats puntjes die het aantal slachtoffers gemaakt door de Amerikaanse inval weergaven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Optogenetica werpt licht op het brein

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Anatomie tekening van het brein uit 1802 (Foto: Flickr/brain_blogger)

Eén van de Heilige Gralen van de wetenschap is uit te vinden hoe het brein werkt. Maar de onderzoeksvraag stellen blijkt toch keer op keer stukken makkelijker dan hem te beantwoorden. Sterker nog, over de manier waarop gezocht moet worden naar antwoorden zijn veel vragen. Behaviourisme, Cognitieve Pychologie, Neurobiologie, het zijn allemaal paradigma’s om een deel van de puzzel die ons brein is op te lossen.

Eén van de nieuwste onderzoeksgebieden is die van de optogenetica. Hierbij worden zenuwen van kleine dieren met licht getriggerd om te vuren en de effecten bestudeerd. Om ervoor te zorgen dat bepaalde zenuwen lichtgevoelig worden (wat ze meestal niet zijn), word bijvoorbeeld genetische manipulatie gebruikt om de zenuwcellen te veranderen. Door vervolgens gerichte lichtpulsen toe te dienen kan gedrag van de dieren aangestuurd worden. Deze Dr. Frankenstein methode geeft vervolgens inzicht in de rol van bepaalde zenuwcellen.

Gero Miesenboeck, één van de vooraanstaande onderzoekers in dit veld, legt in een helder en bij vlagen komisch TED-praatje uit hoe en waarom licht gebruikt word om fruitvliegjes (met of zonder hoofd) te laten dansen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Dr. Sureda’s zelfvoorzienende paradijs

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Dr. Sureda in zijn moestuin (Foto: Victor/GC)

Als we over tientallen jaren nog willen genieten van onze iPads, afwasmachines, airco’s en verlichting moet er iets radicaal veranderen in onze energievoorziening: het tijdperk van de fossiele brandstoffen nadert het einde. De overgang naar herbruikbare vormen van energievoorziening heeft zeer waarschijnlijk een interessant neveneffect: de energielevering zal steeds meer gedistribueerd worden. Waar de – door kolen geproduceerde – elektriciteit door monolithische leveranciers wordt verdeeld zal de energie in de toekomst verspreid geproduceerd worden. Iedere particulier kan nu al een zonnepaneel op het dak zetten, en met HRe ketels die naast warmte ook stroom kunnen produceren worden de oude scheidslijnen tussen consumenten en producenten langzaam minder duidelijk.

Waar deze ontwikkelingen toe kunnen leiden is goed te zien in Mas Roig, een landgoed in Catalonië in de buurt van Girona. Wie door de poort van het landgoed van Doctor Francesc Sureda rijdt, begeeft zich in een zelfvoorzienend paradijsje. Sureda, medicus, uitvinder en wetenschapper woont al 25 jaar met zijn gezin op het terrein. En gedurende de jaren wist Sureda zich steeds meer te onttrekken aan afhankelijkheden van buitenaf. Had hij eerst alleen een windmolen staan, wie nu op Mas Roig rondloopt ziet een organisch waterzuiveringssysteem  waar eerst anaerobe, en dan aerobe bacterieën het water tot drinkwater omvormen. Verderop staat in de moestuin tussen de gigantische aubergines en tomaten een gloednieuwe windturbine. En op het aangrenzende grasveld staan drie grote zonnepanelen. Deze zonnepanelen draaien mee met de zon om maximaal effect te hebben. De buitengewoon enthousiaste Dr. Sureda legt het net zo enthousiast uit aan de honderdste bezoeker als aan de eerste jaren geleden. Met een electronisch werkende maquette laat hij zien dat niet-meedraaiende zonnepanelen maar een fractie van de beschikbare zonnekracht kunnen omzetten in stroom. Dan heb je eigenlijk maar gewoon een ‘groene jas aan’.  Met andere woorden, dan blijft het bij mooie groene praatjes, zonder effectiviteit.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: De Khan Academy

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Uw verslaggever kijkt naar de uitleg over de stelling van Pythagoras (Foto: Victor de Boer)

Hoe gebruikte je de stelling van Pythagoras ook al weer? Wanneer zijn gebeurtenissen ook al weer statistisch onafhankelijk? En hoe zat het in godsnaam ook al weer met afgeleides?

Wiskundige problemen oplossen heeft vaak toch een sterke link met de middelbare schooltijd. Hoewel altijd anders beweerd werd, gebruik je niet zo heel veel ingewikkelde wiskunde in het dagelijks bestaan. Toch kom je er niet altijd onderuit: soms zijn er momenten dat je voor een probleem komt te staan waarvan je weet dat je het op je zeventiende makkelijk opgelost zou kunnen hebben, maar nu… En wat zou je dan graag je oude wiskundeleraar naast je willen hebben staan die geduldig uitlegt hoe je integralen berekent en kansen bij elkaar optelt.

Gelukkig hebben we Salman Khan die ervoor zorgt dat die oude wiskundeleraar nu niet meer terug hoeft te komen van zijn pensioen. Khan, een Amerikaans wiskundige, besloot de wiskunde-bijles video’s die hij maakte voor zijn neefje op Youtube te zetten. De populariteit van de filmpjes steeg al snel dusdanig dat hij in 2009 zijn baan opzegde en zich fulltime bezig ging houden met zijn website: KhanAcademy.org.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Aandacht is goud waard

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Bernardo Huberman op een andere conferentie (Foto: Flickr/philliecasablanca)

Afgelopen week moest u het even een WW zonder ondergetekende doen. Ik zat voor een conferentie in Lissabon. Aangezien mijn aanwezigheid toch door de belastingbetaler medegefinancierd wordt, leek het me niet meer dan redelijk iets te vertellen van wat daar verteld werd. Nu waren de meeste praatjes te obscuur, specialistisch of saai om te herhalen, maar de keynote speech die Bernardo Huberman gaf was dusdanig interessant dat hij een groter publiek verdient.

Bernardo Huberman begon (zoals zoveel informatici) zijn carriere als fysicus en werkte aan supergeleiders en tweedimensionale vloeistoffen. In de jaren tachtig en negentig verlegde hij zijn interesse naar de informatica. Na gewerkt te hebben voor Xerox verhuisde hij naar mede printerboer HP, waar hij senior fellow werd van HP Labs. Aldaar concentreert zijn onderzoek zich op het World Wide Web, met name op het gebruik, de groei en de dynamiek daarvan. Huberman beschrijft in het boek The Laws of the Web hoe bepaalde regelmatigheden steeds de kop opsteken. In die zin is hij een van de eerste beoefenaars van ‘webologie‘ zoals we daar al eerder over berichtten.

Huberman sprak in Lissabon over het begrip attention (dat ik hier maar even met ‘aandacht’ vertaal). Door de gigantisch-heid van het WWW en vooral door het gigantische gebruik van dat Web door mensen daalt de waarde van informatie drastisch. Hoe meer er van een grondstof is, hoe minder het waard wordt. Voorbeelden hiervan zijn legio: was je vroeger bereid flink geld neer te leggen voor een reisbureau om je vliegticket te boeken, door het huidige online aanbod is de logistieke en prijs informatie stukken minder waard geworden. Of denk alleen maar aan de dalende prijs van nieuws. Kranten moeten water bij de wijn doen omdat weblogs ‘hetzelfde’ nieuws gratis aanbieden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Nobelprijs voor (1/3e) Nederlander

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Grafeen bestaat uit een enkele laag koolstofatomen (foto wikimedia commons/AlexanderAlUS)Vlaggen, feest en taart! Het kan u bijna niet ontgaan zijn, Nederland is een Nobelprijswinnaar rijker. Andre Geim mag zich als negentiende Nederlander voegen in het rijtje goden dat de Nobelprijs  in de wacht mocht slepen. Een kleine kanttekening is dat niet alleen Nederland aanspraak kan maken op het succes. Geim is geboren in Rusland en woont en werkt al jaren in Engeland, waar hij ook het meeste onderzoek deed waarvoor hem de Nobelprijs voor de Natuurkunde werd verleend.

Geim krijgt de Nobelprijs, die hij moet delen met mede-professor Konstantin Novoselov, voor het onderzoek naar het tweedimensionale materiaal grafeen. Waar grafiet (de stift van potloden is hiervan gemaakt) bestaat uit meerdere laagjes koolstof is grafeen één enkel laagje koolstofatomen. Het materiaal is dus één atoom dik, dunner kan niet. Waar aanvankelijk werd gedacht dat zo’n laagje theoretisch wel mogelijk maar zeer instabiel zou zijn, bedachten Geim en co een methode om grafiet laagje voor laagje tot grafeen te reduceren. Hiervoor gebruikten ze plakband om steeds een laagje van het grafiet af te trekken, net zolang tot er een monomoleculaire laag overbleef. (Dit werd gisteren mooi verteld en geillustreerd door promovendus Diederik Jekel in De Wereld Draait Door (video, vanaf 6.20.)

Het geproduceerde grafeen is niet alleen superdun en doorzichtig, maar ook nog eens erg sterk en het heeft bijzonder handige geleidende eigenschappen: Het is een supersnelle halfgeleider, beter dan bijvoorbeeld silicium. Daarbij komt dat het basismateriaal Koolstof vele malen meer voorkomt dan de meeste huidige platte halfgeleidermaterialen. Het gaat hier echt om een ontdekking met zeer veel verschillende praktische toepassingen en dat maakt de grote prijs voor de twee onderzoekers erg begrijpelijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Twee keer een GC-promotie

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Cover van mijn proefschrift, ontworpen door Maarten van Kempen

Tussen het schrijven over wetenschap door  heb ik de afgelopen jaren niet geheel stilgezeten. En al dat monnikenwerk zal zich – deo volente – dan morgen eindelijk uitbetalen als ik mijn proefschrift mag verdedigen. Daarbij komt het gelukkig toeval dat precies één dag later de verdediging van een tweede GC-redacteur, Mark,  plaatsheeft. Dit leek me een aardige aanleiding om van de WW van deze week maar een duo-ego-document te maken. En daarbij, ik kan mijn stresshoofd toch niet op iets anders focussen.

Om de verschillende proefschriften te promoten vraagt de Universiteit van Amsterdam haar promovendi om voor een eventueel persbericht een samenvatting te schrijven. En nu ben ik in de gelukkige positie dat ik tot de redactie van een weblog behoor. Eén en één is twee. Het originele persbericht, dat in een superkorte vorm mijn werk zou moeten samenvatten, volgt dus hieronder:

Tot welke kunststroming behoorde Vincent van Gogh? Met wie werkte hij samen en in welke stijl schilderden die kunstenaars dan? En van wanneer tot wanneer leefde van Gogh eigenlijk? Op al deze vragen kan je het antwoord vinden op het World Wide Web, maar dat kost je wel enige zoektijd en –moeite. Her en der verspreid staan uitspraken over bijvoorbeeld kunstenaars, stijlen en tijdsperiodes.

Maar door deze kennis expliciet in een zoeksysteem aan elkaar te koppelen kunnen allerlei verbanden en overeenkomsten automatisch gevonden worden. Tijdens zijn promotieonderzoek ontwikkelde onderzoeker Viktor de Boer computerprogramma’s die losse feiten over ons cultureel erfgoed uit de losse internetpagina’s destilleren. Deze programma’s maken gebruik van het feit dat informatie op het Internet vaak –en in vele verschillende vormen- voorkomt. Deze overvloed maakt het mogelijk om informatie van verschillende bronnen te combineren en op die manier de juiste informatie van de onjuiste te onderscheiden.

In de prijswinnende web-applicatie die door het MultimediaN E-culture project werd ontwikkeld worden deze losse feitjes vervolgens aan elkaar gekoppeld. Hierdoor ontstaat uitgebreid netwerk van kennis over ons cultureel erfgoed dat snel en automatisch doorzoekbaar is.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Slimme stoplichten zorgen voor groene golf

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Stoplichtenboom (foto: Flickr/Squirmelia)Technologische vooruitgang is ervoor bedoeld het leven voor eenieder wat aangenamer te maken. En dus storten zich hordes wetenschappers op het verbeteren van die alledaagse frustratieopwekkende omstandigheid die het verkeer heet.
We zagen al eerder hoe ontwikkeling van een verbeterd verkeersbord de doorstroming bij kruisingen zonder stoplichten moest verbeteren en in veel gevallen worden kruispunten met stoplichten vervangen door rotondes.

Helaas is het niet mogelijk alle stoplichten uit te bannen en dus is de arme automobilist toch weer gedoemd om te pas en te onpas voor een onterecht rood stoplicht op de rem te moeten staan en zijn nagels woest diep in het stuur te duwen. Het lijkt soms wel of het doorgaande verkeer op de ringweg elke honderd meter op de rem moet om die éne auto die het kruispunt wil over steken voor te laten.

Nu is het natuurlijk niet zo dat die stoplichten zich contraproductief gedragen, maar het kan wel allemaal een stuk slimmer. Onderzoek naar de verbetering van de verkeersdoorstroming bij verkeerslichten is al langer populair. Zo promoveerde werktuigbouwkundige Ronald van Katwijk op een computermodel om verkeerslichten met elkaar te laten communiceren om auto’s optimaal van A naar B te krijgen. Ze kijken als het ware verder dan hun neus lang is. In Van Katwijks model zijn de stoplichten adaptief in de zin dat ze zich aanpassen aan de huidige verkeerssituatie. Is er sprake van een plotselinge omleiding, dan schakelen de stoplichten vroeger of juist later om naar de juiste kleur.

Vorige Volgende