Paddy

59% van de Nederlanders staat niet achter de oplossing van het kabinet rond het opschorten van de uitzettingen. Dat blijkt uit een peiling van de immer onvermoeibare Maurice de Hond. Van die 59% acht 23% het aannemelijk dat de perikelen van de afgelopen dagen de formatie negatief beïnvloeden. Van die 23% ziet 78% de formatie als gedoemd te mislukken, 20% denkt dat het uiteindelijk toch nog goed komt, en 2% is van plan eigenhandig een staatsgreep uit te voeren. Van die 2% noemt 90% dat voornemen ‘een geintje’, terwijl 10% al vergevorderd is met de voorbereidingen ervan. Deze 10% is voor 99% bekend bij de AIVD. Van de 20% die denkt dat het uiteindelijk wel goed komt, is 40% desondanks slechts gematigd optimistisch, terwijl 60% er ronduit voor uit komt er in diepste wezen een sombere blik op na te houden. Van die 60% beschouwt 90% Balkenende als de grootste storende factor in de formatie, terwijl de overige 10% hem juist als belangrijkste bruggenbouwer ziet. Die 10% bestaat trouwens uit één man. En die is er 100% van overtuigd dat hij er morgen radicaal anders over denkt.

Er gaat geen kabinetscrisis voorbij of men vraagt zich bezorgd af wat ‘het buitenland’ er wel niet van moet denken. Straks slaan we namelijk nog ‘een modderfiguur’, worden we niet meer serieus genomen, zijn we het lachertje van Europa, van de wereld. Aangezien wij graag ‘over grenzen heen kijken’, is die vrees relevant. Bovendien zijn er ongetwijfeld een hoop politici die in hun kinderjaren het buitenbeentje waren. Een klas overgeslagen, de kleinste en de slimste, niet goed in gym, een uilenbrilletje. Het is het recept voor scheefgestompte neuzen, afgepakte lunchdoosjes en tot de oren opgetrokken ballenknijpers.

Voor velen moet het vroeger vreselijk zijn geweest. Je hoort het ze denken, ziet die betraande kindergezichtjes erbij: “Als ik later groot ben, pak ik de macht. Dan zullen ze zien wie er de baas is.” Met zo’n megalomane mentaliteit is er, eenmaal volwassen, natuurlijk niets vervelender dan weer het buitenbeentje te moeten zijn, weer beschimpt te worden, weer overal waar je komt de echo van besmuikt gelach te moeten horen. Dat nooit! Daarom was het de afgelopen nachten onrustig in de hoofden van de heren en dames politici. Hoe oordeelt de internationale pers de komende dagen over ons? Hoe kijkt het buitenland er tegenaan?