Redacteur bij Sargasso: P.J. Cokema

P.J. Cokema is het pseudoniem van Peter de Jonge. Hoewel geen fervent voorstander van pseudoniemen, toch deze internet-identiteit aangenomen, omdat er erg veel Peter de Jonges op het world wide web te vinden zijn.

Tot juli 2018 werkzaam geweest in de dak- en thuislozenopvang. Blogt sinds 9 januari 2006 op zijn eigen website Peterspagina (voorheen Codes, keuzes en maakbaarheid). Onder het pseudoniem P.J. Cokema voegde hij zich in 2008 als gastlogger bij GeenCommentaar, waar hij in mei 2011 toetrad tot de vaste groep redacteurs.

Na de fusie met Sargasso verzorgde hij sinds oktober 2011 de wekelijkse rubriek Kunst op Zondag, nu nog 1 tot 2 keer per maand. Daarnaast zijn binnenlands bestuur en de gezondheidszorg de belangrijkste aandachtsgebieden voor zijn artikelen.

Tevens initiatiefnemer van de Blogparel (tot 2014), de blogprijs voor stukjes die lezers eerst doen lachen en vervolgens tot nadenken stemmen.

Foto: Gandalf's Gallery (cc)

Parijs 13 november 2015

14 november 2015 , 11:11 , door P.J. Cokema

Ze hebben mensen gedood, zonder enig onderscheid te maken. Te laf om de enige verantwoordelijken voor de Syrische burgeroorlog te doden, te dom en zonder enige ideologie om wel mensen te raken die er niets mee te maken hebben.

Behalve geschokt en verdrietig, te veel om in woorden vatten, zijn er vragen.

Wie zijn hun voorbeelden? Hun rolmodellen zijn rechtlijnige politici, starre geestelijken, dictators, oorlogszuchtige presidenten, haatzaaiende ideologen.

Hoe komen ze aan wapens? Waar halen ze het geld vandaan of door wie worden ze gefinancierd?

Wraak? Zeker, en hoe is dit te wreken is zonder dezelfde misdaad te begaan die deze dolgedraaide lieden hebben begaan?

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | 200

8 november 2015 , 08:00 , door P.J. Cokema

Dit is het 200e stukje in Kunst op Zondag (KoZ) dat door ondergetekende is samengesteld. Anders geformuleerd: 54,5 % van alle KoZ staat nu op naam van P.J. Cokema.

Zonder collega Steeph was het nooit wat geworden met de langstlopende serie op Sargasso. Van 2006 tot in 2011 vulde hij Sargasso’s virtuele kunstgalerie met 133 exposities. Met ‘de kunst van het weglaten’ bestaat deze wekelijkse rubriek zelfs 10 jaar, waarin 369 stukjes zijn geproduceerd.

17 november 2005: Een eerste poging was ‘Kunst op Donderdag’ van Degtyarev Pekhotny, met een schilderij van Elvis en Jezus. Kunst, camp of kitsch?

Op The World of Kitsch meer Jesus Elvis Mash-ups en wie vergeten is welke keiharde bewijzen er zijn dat Elvis wel degelijk de echte Koning is leze dit hier of snuffelt op boekenmarkten naar The Shocking Scriptural and Scientific Evidence That Elvis Presley Could Be The Messiah Anticipated Throughout History.

Allemaal alu-hoedjes gedoe natuurlijk. Er is maar één echte Jezus en dat is John Lennon.

De lezers wilden er echter niet aan dat kitsch ook kunst was.

Sargasso’s kunstrubriek was nog niet begonnen, of al weer afgeserveerd door de reaguurders. Nu zijn bloggers minsten zo eigenwijs als hun schare volgers. Steeph pakte het idee op, deze keer met meer succes. Van 2 april 2006 tot en met 22 mei 2011 houdt hij het vol, met behulp van een aantal andere auteurs en met hier en daar een adempauze.

Foto: mb+f (cc)

Vervangbaarheid

3 november 2015 , 08:00 , door P.J. Cokema

COLUMN - En nu moet er een staatssecretaris vervangen worden.

Je hebt soms van die nadenkertjes. Een zinnetje waar je even mee bezig kunt zijn. Zo’n zinnetje waarvan je denkt: daar zit iets in. En als je erover nadenkt, weet je niet precies wat er dan in zit, maar het blijft wel hangen.

Ik kwam er een tegen in de roman 1q84, Boek één van Haruki Murakami. De auteur heeft iets met Kafka, het menselijk (on)vermogen en bizarre fantasie. Wat ik tot nu toe van hem heb gelezen, leest als literaire thrillers. Een genre dat moeite doet hoogwaardige literatuur te zijn, maar dat net niet haalt. Naar mijn mening dan. Maar die is natuurlijk even makkelijk te ruilen voor die van een ander. Zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar.

Als de wereld vol was van mensen die niet vervangen kunnen worden, zitten we met een geweldig probleem.

Dat was dus dat zinnetje. Ik kon even niet verder lezen.

Wat er dan in een paar seconden aan gedachten door het hoofd raast, kan ik nu nog niet beschrijven. Ja, dacht ik, Goed geschreven, dacht ik. De relativiteit van het leven in een notendop, dacht ik. Om depressief van te worden, dacht ik ook. Ik vroeg me ook nog af: Is dit nu prachtige filosofie of wandtegeltjeswijsheid?

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Reizigers

1 november 2015 , 08:00 , door P.J. Cokema

Reizigers: mensen die onderweg zijn met een doel. In die zin zijn vluchtelingen reizigers. Of reizigers zich overal thuis voelen, hangt deels af van de ontvangst. En van een gezonde reizigersmentaliteit.

Er is een wat al te romantisch beeld dat elke reis een belofte inhoudt. Terwijl het ook wachten, sjouwen en zere voeten betekent. Eén ding staat vast: zolang de mens bestaat, zolang reist zij.

Jan Brueghel de Oude – De karavaan, 1607.

Reislustigen hebben regelmatig trek. Wegrestaurants zijn zo oud als de weg naar Rome.

Isaac van Ostade – Reizigers bij een herberg, 1645.

Waar anders dan bij openbaar vervoer stations, vind je drommen reizigers? Waaronder dit trio in Venlo.
Piet Killaars – De Reizigers, 1960, station Venlo.

Of deze ‘backpacker’ van Paul Gees.
Paul Gees – De reiziger, 1999, station Tunrhout (Be).

De Spaanse schilder/beeldhouwer Eduardo Úrculo was in zijn laatste jaren veel met het thema reizen bezig. In Madrid staat ‘El viajero’ (de reiziger), een stilleven van koffers, een hoed, een paraplu en een jas. De reiziger is nergens te zien. In Oviedo wel. Daar staat de geheimzinnige reiziger (hij heeft een naam, maar niemand weet wie het is), leunend tegen zijn bagage.

Waan van de dag

Het is geen misdaad vluchteling te zijn

29 oktober 2015 , 21:51 , door P.J. Cokema

Peter R. de Vries is de negatieve stereotyperingen, verdachtmakingen en andere flauwekul over vluchtelingen zat. Vluchtelingen verdienen respect en bewondering want

wat zij hebben gepresteerd, wat zij hebben getrotseerd, wat zij hebben opgeofferd is meer dan de meesten van ons zouden kunnen of zouden durven

Hij schreef zijn ‘ode aan de vluchtelingen’ op zijn eigen blog en Republiek Allochtonië mocht het overnemen. Wij geven het maar even door.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vluchtelingenrepubliek

26 oktober 2015 , 14:00 , door P.J. Cokema

ACHTERGROND - Submarine Channel en De Volkskrant wonnen de Dutch Design Awards 2015 met de online documentaire ‘Refugee Republic’. Een interactieve webdocu over vluchtelingenkampen in de regio. Nee, niet “onze regio”, maar de regio waar al jaren honderduizenden vluchtelingen zitten.

Bekijk deze schitterende docu hier (klik de afbeelding).
Met dank aan reaguurder Rigo Reus, die hem hier doorgaf.

Closing Time | Jay Electronica – Jazzmatazz (Guru Tribute)

25 oktober 2015 , 16:00 , door P.J. Cokema

Aansluitend bij een stukje uit de Kunst op Zondag van vandaag: Jay Electronica – Jazzmatazz (Guru Tribute), waarin een deel van Martin Luther King’s laatste speech is verwerkt.

We’ve got some difficult days ahead. But it really doesn’t matter with me now (…) we, as a people, will get to the Promised Land.

Kunnen we dat, in overdrachtelijke zin, die gedachte de komende tijd ook vasthouden?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Een grote vlucht

25 oktober 2015 , 15:17 , door P.J. Cokema

Hulp aan/voor vluchtelingen.

Het Rotterdamse cultureel centrum WORM zamelt oranje spulletjes in om aan vluchtelingen ui te delen.

Twee burgers uit Emmeloord gaan maandag duizend welkomstgroeten brengen naar Ter Apel.

Fotoveiling ‘My Amsterdam, your home’. Doel: geld werven t.b.v. eten en drinken, niet alleen in de nachtopvang maar indien nodig ook voor onderweg, – toiletartikelen als shampoo, tandpasta/borstel, luiers, damesverband etc., kosten ten behoeve van openbaar vervoer/treinkaartjes, bellen naar het buitenland, kleding en schoenen (dames, heren en kinder), beltegoed, reiskostenvergoeding voor de vrijwilligers die nachtdiensten draaien in de opvang voor vluchtelingen.

Vluchtelingen bedanken met bloemen.

Initiatieven van ondernemers voor vluchtelingen.

Vrijwilligers geven taalles.

De Nederlandse tafeltennisbond draagt bij aan het verbeteren van de leefomstandigheden in de asielzoekerscentra.

Meer vrijwilligers dan vluchtelingen in Oud-Beijerland.

Vluchtelingen komen tot rust in PVV-gezinde wijk in Den Bosch.

Tilburger vliegt maandag samen met 35 andere Nederlanders naar Lesbos om daar hulp te verlenen aan de vluchtelingen.

Hulp voor betere nachtrust: In Ede hebben inwoners en bedrijven in enkele dagen tijd zeker 500 sets oordopjes geschonken aan het Leger des Heils en het Rode Kruis. De spullen, bestemd voor vluchtelingen in de noodopvang in Ede, kwamen binnen na een oproep van de organisaties.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Het beloofde land

25 oktober 2015 , 08:00 , door P.J. Cokema

Het beloofde land is een idee fixe.

Vincent Adriaenssen – Mozes leidt de Israëlieten naar het beloofde land.

David Manuel – The Promised Land. Een eerbetoon aan de pioniers die via de Oregon Trail van oost naar west trokken. Eén van de vertrekpunten van de Amerikaanse Droom?
Het standbeeld werd in 1994 bekritiseerd: The depiction of the subject matter was found to be an inappropriate and inaccurate representation of the settlers of Oregon, excluding the many other races and religions”.

Ralph Appelbaum Associates – Gate to the National Civil Rights Museum. Hierin een quote uit de speech “I’ve Been to the Mountaintop” van Martin Luther King, Jr. Het zou zijn laatste speech zijn. Een dag erna werd hij vermoord.

Mark Lisser – Mozes en het Beloofde Land, 2014.
Je ziet vruchtbaar land liggen, maar om een of andere reden kan je er niet heen.

Izak Boom – Het beloofde land.
Eén van de schilderijen die, na klachten, werden verwijderd uit een tentoonstelling in het Beatrixziekenhuis te Gorinchem, maar toch weer terug werden genomen.

Jerry Kowalsky – Promised Land.
An installation of drawings, objects and projections. It is about the influence of media and propaganda and the way identity is defined. The questions: How do ideals of great leader scientists and revolutionaries have influence on big groups of people was the starting point for this installation.

Foto: Oyvind Solstad (cc)

Kunst op Zondag | Boekenkast

18 oktober 2015 , 08:00 , door P.J. Cokema

Vorige week zagen we hier een (nog) lege bibliotheek van Los Carpinteros. Een enorme boekenkast.

Een kast is pas een boekenkast als er boeken in staan. Dat lijkt vanzelfsprekend, dat is het niet voor kunstenaars, architecten en vormgevers. Om een extreem voorbeeld te geven: U koopt wat boeken in de winkel, bind ze achter op uw fiets en voila! Uw fiets is een boekenkast.

Ook aan boekenkasten wordt wel eens een andere functionaliteit gegeven. Leg er alleen onderbroeken in en de boekenkast is een schijtlollig meubel geworden. U ziet: zo simpel is het een creatieve draai aan een boekenkast te geven.

Genoeg flauwekul. De boekenkast zal een uitstervend fenomeen worden. Uw pc, uw tablet en uw smartphone worden de nieuwe boekenkast. Het e-book rukt op en wie geen zin heeft een hele pil tot zich te nemen, bladert door de Google-bibliotheek. Er zijn vooruitziende kunstenaars die de met boeken gevulde kast alvast een plaatsje in de openbare ruimte geven. Opdat we ons blijven herinneren wat dat ook al weer was?

Om niet te vergeten dat in Capel Street in het Ierse Dublin de eerste gratis bibliotheek stond, beschilderden Cathal McCoy en Holly Johnson een verkeerslichtentrafo.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Los Carpinteros

11 oktober 2015 , 08:00 , door P.J. Cokema

Los Carpinteros, een Cubaans kunstenaarscollectief, in 1992 met drie man begonnen. Marco Antonio Castillo Valdes, Dagoberto Rodríguez Sánchez en Alexandre Arrechea Jesus Zambrano. De laatste begin in 2003 voor zichzelf, dus opereert Los Carpinteros tegenwoordig als duo. In Nederland was hun installatiekunst slechts één keer te zien (in 2003, Den Helder).

Estuche , 1999.

Frío estudio del desastre, 2005.

Free Basket, 2010.

Sala de Lectura Ovalada, 2011.

Clavos Torcidos, 2013.

Candela, 2013.

Cardboard Beach, 2014.

The Globe , 2015.

Foto: Gilberto A. Viciedo (cc)

Kunst op Zondag | Onschuld

4 oktober 2015 , 08:00 , door P.J. Cokema

Onschuld bestaat niet meer.

Bernardino Luini – Madonna and Child with St. John and the Lamb, 1480.

Pierre Paul Prud’hon – Vénus au bain ou l’Innocence, 1810.

Leopold Carl Müller – An Innocent Smile, 1885.

Louis Welden Hawkins – Innocence, 1890.

Arthur Hacker – Innocence, 1899.

Mark Tansey – The Innocent Eye Test, 1981.

Berlinde de Bruyckere – Onschuld kan een hel zijn, 1995.

Ron Mueck – Boy, 1999.

Ted Noten – Murdered Innocence, 2005.

Linda Thomas – Innocence, 2006.

Onschuld bestaat niet meer. Vermoord? Of heeft het nooit bestaan? Misschien komt de onschuld terug, als we ophouden alles en iedereen de schuld te geven.

Vorige Volgende