Sargasso duikt deze zomer in musea in Nederland en nabije omstreken. In elke aflevering van de zomerserie vertelt een lezer of redacteur over zijn of haar favoriete museum. Meer bijdragen welkom (mail naar info [at] sargasso.nl.). Vandaag gaat Kunst op Zondag de virtualiteit in.
Ook al blijf ik een ouderwetse liefhebber van concrete musea, de virtuele musea sla ik zeker niet over. Natuurlijk uit luiheid. Een viruteel museum is ‘het museum bij uw thuis’. Geen gedoe met afstanden en openingstijden. En zomer, winter, herfst of lente , je hoeft er geen snikhete dagen, sneeuw- en ijzel, stormwinden en stortbuien voor te trotseren.
Nadelen van virtuele musea: je bent er zo doorheen, zoveel zijn er niet. En je mist de geur, de ruimte, of een toevallig leuk IRL contact waarmee je eens lekker over de waargenomen kunst kan ouwebeppen.
Virtueel is alles mogelijk. Dat is waarschijnlijk de reden waarom websites die zich als internet museum prestenteren, dat nou net niet zijn.
Het London Internet Museum blijkt een architectuurwedstrijd te zijn: combineer het oude (een museumgebouw) met het nieuwe (internet technologie). In het voormalig North Woolwich Old Station Museum moeten bezoekers zowel de geschiedenis van het internet als diens toekomstmogelijkheden kunnen aanschouwen. Grappig dat het project dat de eerste prijs won ‘404:Not Found’ heet.
Wat al veel meer een internet museum mag heten is Arttube, een online video kanaal, in 2012 begonnen door het Stedelijk Museum (Amsterdam), M HKA (Antwerpen), Gemeentemuseum (Den Haag), De Pont (Tilburg) en Museum Boijmans Van Beuningen (Rotterdam). Maar omdat de vele, korte filmpjes meer pr-materiaal lijken, is dit toch niet een echt internet museum.
Google Arts & Culture, de huidige versie van Google Arts Project, komt al meer in de buurt. Veel aanbod in diaseries en filmpjes, maar ook de ‘streetview’ techniek, waarmee je door sommige musea kan manouvreren.
Op de Museumserver kun je zo goed al alle musea vinden. Onder het kopje ‘virtuele musea en exposities’ ontbreekt jammerlijk uw zondagse virtuele galerie en veel van de genoemde virtualiteit is niet meer dan een website met plaatjes. Een paar projecten die wellicht het best als virtuele expositie zijn te benoemen.
Dar es Salaam in Delfts Blauw van Barend Schweigman. Op de website van Petra de Nijs, ofwel dj Petra, aka vj Luxxx, vind je digitale farao’s terwijl ze zich ook laat inspireren door “nieuwe levensvormen die de laatste tijd ontdekt zijn op grote diepte in verschillende oceanen, maar ook onder de microscoop”.
Omdat ik nu met spoed weer naar een ouderwets museum moet, laat ik de virtualiteuit voor wat het is. Maar tips over goede internet musea zijn natuurlijk meer dan welkom.
Reacties (2)
Hoe je virtueel een museum in kan richten is goed te zien met wat de Fransen hebben gedaan met de grotten van Lascaux en Chauvet.
Typisch dat een hightech representatie van de oudste kunst wel werkt en die van de moderne kunst niet (al komt Google dichterbij met zijn streetview-techniek idd).
Wat terzijde:
Ik zie wel wat in een zeer groot museum (midden in “niemandsland” en goed bereikbaar voor alle vervoer) gevuld, met hightech reproducties.
Goede kans dat je bijv. bij de “oude meesters” de kleuren ziet zo als ze oorspronkelijk waren.
@1:
Over onder moeilijke omstandigheden werkende kunstenaars gesproken.
Die kunstenaars in Montignac en Chauvet-Pont d’Arc hadden weinig comfort, maar werden in hun tijd vast zeer gewaardeerd.