Redacteur bij Sargasso: P.J. Cokema

P.J. Cokema is het pseudoniem van Peter de Jonge. Hoewel geen fervent voorstander van pseudoniemen, toch deze internet-identiteit aangenomen, omdat er erg veel Peter de Jonges op het world wide web te vinden zijn.

Tot juli 2018 werkzaam geweest in de dak- en thuislozenopvang. Blogt sinds 9 januari 2006 op zijn eigen website Peterspagina (voorheen Codes, keuzes en maakbaarheid). Onder het pseudoniem P.J. Cokema voegde hij zich in 2008 als gastlogger bij GeenCommentaar, waar hij in mei 2011 toetrad tot de vaste groep redacteurs.

Na de fusie met Sargasso verzorgde hij sinds oktober 2011 de wekelijkse rubriek Kunst op Zondag, nu nog 1 tot 2 keer per maand. Daarnaast zijn binnenlands bestuur en de gezondheidszorg de belangrijkste aandachtsgebieden voor zijn artikelen.

Tevens initiatiefnemer van de Blogparel (tot 2014), de blogprijs voor stukjes die lezers eerst doen lachen en vervolgens tot nadenken stemmen.

Waan van de dag

VN-commissie roept op tot uitstel ontruiming ADM-terrein

27 december 2018 , 13:19 , door P.J. Cokema

NIEUWS - VN-commissie roept op tot uitstel ontruiming ADM-terrein.

Bewoners van het ADM-terrein in Amsterdam hebben een drukke Kerst. En het zal nog wel ven druk blijven. Het terrein moet ontruimd worden. Het had op 1 kerstdag al leeg moeten zijn. Een deel van de bewoners is al naar een andere locatie verhuisd, andere bewoners nog niet en hebben de toegang geblokkeerd.

Hier de brief van de VN-commissie, de ontwikkelingen rond het ADM-terrein worden gevolgd door (o.a.) de Amsterdamse zender AT5.

Foto: Graeme Pow (cc)

Geschiedenis schrijven

27 december 2018 , 08:00 , door P.J. Cokema

Het is derde kerstdag en wie dit jaar nog geschiedenis wil schrijven, moet opschieten. De laatste dagen van het jaar zitten er bijna op. Geen nood: in 2019 kan uw idee voorgoed op een prominente plaats in de historische analen worden gezet.

Het gekke is dat de laatste dag van dit jaar, volgens mijn agenda-app, in week 1 van het nieuwe jaar valt. En dat wordt een grijze dag, zo te zien. Dit jaar gaat nog sneller voorbij dan ik dacht. Ik zie tenminste nergens staan dat week 52 acht dagen telt.

December wordt door nogal wat mensen als druk ervaren, hetgeen versterkt zou worden door al die feestdagen.

Al die feestdagen? Het is maar goed dat niet iedereen voor elke religieuze gedenkdag en nationale feest-of herdenkingsdag vrij krijgt. Zou iedereen ook alle internationale en nationale themadagen vrij nemen, dan ligt gans de wereld het hele jaar op zijn gat.

December is niet eens de allerdrukste maand. Als we alleen kijken naar de religieuze feestdagen, de VN-dagen en de bekendste nationale dagen, dan is maart net iets drukker dan mei en december. Gegroepeerd naar kwartaal, dan is het 1e kwartaal het drukst (zo’n 49 dagen). Daarna wordt het steeds rustiger, tot 36 dagen in het laatste kwartaal.

Foto: jean louis mazieres (cc)

Kunst op Zondag | De zee

23 december 2018 , 08:00 , door P.J. Cokema

De laatste twee afleveringen dwaalden we, min of meer, rond de zee. Eerst was het prijs, met dank aan William Turner, vermaard om zijn zeegezichten. Vervolgens deden we havens aan, in een poging de cliché symboliek van ‘komen en gaan’ te vermijden.

Nu moeten we het alleen nog even over de zee hebben. En wel over ‘De zindering van de zee. Een eerbetoon aan Bas Jan Ader’ in museum Mesdag Collectie (nog tot 6 januari te zien). Een project in de categorie ‘tentegenovertoonsteling’ (naast of tegenover elkaar geëxposeerde werk van verschillende kunstenaars, uit verschillende tijden en/of stromingen).

In dit geval is hedendaagse kunst verweven met door het echtpaar Mesdag verzamelde 19de-eeuwse kunst.

Tussen de ‘Kraaien’ van Emile Adélard Breton en het ‘In gedachten verzonken’ van Antonio Mancini ….

… hangt het hyperrealistische Transmisison van Katie O’Hagan. Ze vertelt er hier meer over.

‘Limule belge à orifice anal’ en ‘Étoile de mer belge à ventouse (III)’, een paar stukken uit Jan Fabres ‘Folkore Sexuel Belge’ en ‘Mer du Nord Sexuelle Belge’ staan in een vitrine bij een rituele staf van een derwisj.

In een kamer met Japanse kunst staat één van de gotische Nautilus-modellen van Wim Delvoye en hangt de video ‘Staand op een watermeloen in de Dode Zee’ van Sigalit Landau …

Foto: Screenshot Youtube David Byrne Reasons to be cheerful 2018 copyright ok. Gecheckt 06-09-2022

2018 een ‘cheerful’ gay-jaar?

20 december 2018 , 11:00 , door P.J. Cokema

COLUMN - Het project ‘Reasons to be cheerful’ van David Byrne (in november nog in Nederland geweest met een prachtige show)’ kreeg op Sargasso hier en daar al eens aandacht.

De laatste bijdrage op de website is een ‘goed nieuws / slecht nieuws’-bijdrage. Het goede nieuws: de lijst van landen die homoseksualiteit niet langer wettelijk strafbaar stellen is dit jaar weer een stukje langer geworden (door wetswijzigingen in India en Trinidad-Tobago).

Het slechte nieuws: nog 77 landen zijn nog lang niet zo ver. Daar zijn landen bij waar homoseksuelen de doodstraf riskeren.

En bovendien merkt David Byrne terecht op:

There will be a lot more work to do in India and in many other countries, where attitudes against homosexuality are deeply embedded, but now at least the laws exist which establish a legal foundation for change.

Maar Byrne zegt ook dat de ‘reason to be cheerful’ zit in het gegeven dat in de laatste tientallen jaren meer landen homoseksualiteit hebben gelegaliseerd, dan in de jaren daarvoor.

Hoe het historisch is gegaan met het decriminaliseren van homoseksualiteit staat in een tijdlijn die begint in 1791 (Frankrijk schrapt de doodstraf voor homoseksualiteit). Verder kun je doorlinken naar de ‘Equaldex’, een tijdlijn die in 1945 begint. Voor Nederland moet je wat verder klikken.

Foto: Sharon Mollerus (cc)

Kunst op Zondag | Daar bij de haven

16 december 2018 , 08:00 , door P.J. Cokema

Waar het begrip ‘haven’ al niet voor staat… Zeelieden, meerminnen- en mannen, zeegoden, lokale of nationale beroemdheden, duikers, vissers zijn de havenhoofden die bij gaten in de kust toegang of uitweg bieden.

Nu kun je met symboliek nogal wat kanten op. Bijvoorbeeld ‘bevrijding is pakken wat je pakken kan’….
Seward Johnson – Unconditional Surrender, 2007 – 2013, bij Tuna Harbor Park, San Diego, USA.

of een reusachtige ontworsteling…
Seward Johnson – The Awakening, 1980, bij National Harbor, Washington D.C., USA.

of de haven als plaats om tot rust en troost te komen.
Max Patté – Solace in the Wind, 2008, bij haven in Wellington, Nieuw Zeeland.

De haven is natuurlijk hét spuigat van diversiteit, getuige de vele figuren die we bij de havens zien.

Maker onbekend – Standbeeld van Pythagoras, bij de haven van Pythagorio, Griekenland.

Jonás Gutiérrez – De subtiele steen-eter, 2006, bij de haven van Puerto Vallarta, Mexico.

Elek Imredy – Girl in a Wetsuit, 1972, bij haven van Vancouver, Canada.

Svajunas Jurkus, Sergejus Plotnikovas – Juodasis vaiduoklis (Zwarte geest), 2010, bij de jachthaven van Klaipėda, Litouwen.

Magnus Tomasson – Monument voor de onbekende bureaucraat, 1993, bij de haven van Reykjavik, IJsland.

Foto: UNclimatechange (cc)

Wapenfeiten in Katowice

13 december 2018 , 08:00 , door P.J. Cokema

COLUMN - De klimaattop in Katowice loopt ten einde. En wat een succes heeft Nederland geboekt. Niks gedraai, maar de handen ineengeslagen om het ontbrekende puzzelstukje te leggen dat de doelstellingen van het Parijse klimaatakkoord zal helpen realiseren.

If you think of the Paris climate goals as a jigsaw puzzle, the circular economy is one of the missing pieces

Kloek gesproken van staatssecretaris Stientje van Veldhoven bij een door haar ministerie georganiseerde bijeenkomst tijdens de klimaattop in Katowice. En prachtig dat in ieder geval maar liefst vijf landen (Nederland, Argentinië, Japan, Noorwegen en Zuid-Afrika) nu gezamenlijk hebben besloten “om een economie zonder afval hoog op de agenda te zetten en te houden”.

Laten we daar niet te cynisch over doen. Alle kleine beetjes helpen, ook elk mini-akkoord.

En dat is niet het enige Nederlandse wapenfeit op de klimaattop.

De Rijksoverheid laat weten:

Nederland krijgt een nog prominentere rol in het helpen van ontwikkelingslanden bij de vermindering van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen en de aanpassing aan klimaatverandering.

Die prominente rol bestaat uit het voorzitterschap van het NDC partnership dat Nederland, samen met Costa Rica, de komende twee jaar op zich neemt.

Closing Time | Grijze dag

11 december 2018 , 21:00 , door P.J. Cokema

We komen bij de zesde en dus laatste stap in de derde ronde covers kringloop. De vijfde eindigde met Madness’ cover van Jose Feliciano’s ‘Regen’. Madness (u kent ze beter van ‘One step beyond’ en ‘Nightboat to Caïro’) heeft meer eigen werk dan covers op hun repertoire staan. Aan de regenbui kunnen we hun ‘Grey Day’ wel toevoegen. Hoewel dat minder op het weer slaat….

“Grijs’ deed me denken aan ‘vaag’. Dan is de link naar de cover van Nouvelle Vague snel gelegd.

Closing Time | Regen

10 december 2018 , 21:00 , door P.J. Cokema

De vijfde stap in deze derde ronde covers kringloop begint met José Feliciano die vorige keer een nummer van Santana coverde. Nu met eigen werk. De moraal van dit liedje: wat een pestpokke weer het ook is, hou van elkaar….

Gekker kan het niet worden, zegt u? Toch wel. Wie weet kunt u de cover die Madness maakte waarderen.

Nog één stap te gaan in deze derde ronde covers kringloop.

Closing Time | Een samba voor jou

9 december 2018 , 16:00 , door P.J. Cokema

In de vorige aflevering van covers kringloop deel III, eindigden we met Santana’s instrumentale cover van Adouma, een dansnummer van Angelique Kidjo. Santana is natuurlijk voral bekend van onsterfelijk goede instrumentaaltjes. Deze dans is voor jou (Samba pa ti).

Vocale muziek wordt minder vaak gecoverd met instrumentale versies dan andersom. José Feliciano kon het niet laten om Santana’s ‘Samba pa ti’ van tekst te voorzien.

Zo, dat was een lekker relaxte vierde stap in deze covers kringloop.

Kunst op Zondag | Waar is de Nederlandse Turner Prijs?

9 december 2018 , 08:00 , door P.J. Cokema

Afgelopen donderdag werd de jaarlijkse Turner Prize uitgereikt, de belangrijkste en meest besproken Britse kunstprijs. De Nederlandse Wikipedia noemt drie vergelijkbare kunstprijzen: “de Prijs Jonge Belgische Schilderkunst in België, de Prix Marcel Duchamp in Frankrijk en The Vincent Award in Nederland”.

Equivalent van de Turner Prize? Dat klopt niet. The Vincent Award was geen nationale, maar een Europese prijs en werd niet jaarlijks maar tweejaarlijks uitgereikt. Dat wil zeggen: als het tot een uitreiking kwam. De eerste vijf edities lukten nog wel, maar daarna slaagde men alleen in 2014 er nog in een winnaar te huldigen.

Na een lijdensweg van overstappen naar musea (van Bonnefantenmuseum via Stedelijk Museum Amsterdam naar Gemeentemuseum Den Haag) , ruzie met het Stedelijk Museum Amsterdam en met genomineerde kunstenaars heeft men dit jaar besloten de stekker eruit te trekken.

De ‘Prijs Jonge Belgische Schilderkunst’, tegenwoordig de BelgianArtPrize geheten, mag dan wel een nationale kunstprijs zijn, maar is een tweejaarlijks gebeuren en heeft soms ook moeite tot feestelijke uitreikingen te komen. In 2007 besloot men de hoofdprijs niet uit te reiken met de flauwe smoes dat het niveau van de nominaties zo hoog was, dat de jury geen keuze kon maken.

Closing Time | Kom en neem

8 december 2018 , 16:00 , door P.J. Cokema

De derde schakel in de derde covers kringloop begint bij Angelique Kidjo die vorige keer heel vlotjes ‘Pata pata ‘ van Miriam Makeba coverde. Hier Kidjo met een eigen nummer: Adouma (in het Engels: Come and get it).

Ze bracht het nummer voor het eerst uit in 1994 op haar album Ayé. In 2002 kwam Santana met het album Shaman dat opent met een instrumentale cover van Adouma. Overigens hebben Santana en Angelique Kidjo het nummer meerdere keren samen uitgevoerd (bijvoorbeeld hier).

Closing Time | Aanraakbaarheid

7 december 2018 , 21:00 , door P.J. Cokema

In onze derde ronde covers kringloop vanavond de tweede van de 6 stappen. Vorige keer coverde Miriam Makeba de Buffalo Springfield hit ‘For what it’s worth’. Nu beginnen we met Miriam Makeba’s wereldberoemde, eeuwige hit ‘Pata pata’ (in het Engels ‘touch touch’).

Nu gaat het verhaal dat Miriam Makeba dit nummer niet zelf heeft bedacht, maar dat ze acht maten uit een ouder liedje heeft gejat.

Vorige Volgende