Michiel Maas

370 Artikelen
24 Waanlinks
446 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Historicus en freelance journalist
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Subsidiespons klaagt: goede schrijvers te duur!

Alarm in de Volkskrant vandaag: De samenstellers van de “sociaal-liberale” website Pluspost halen niet de bezoekersaantallen waar ze een jaar geleden op hadden gehoopt. Hoofdredacteur Grimbert Rost van Tonningen weet wel hoe hij die cijfers omhoog kan krijgen.
Met bekende namen die voor je site gaan werken, ik heb hier een lijstje liggen. Maar dat kost geld, waarvan het de vraag is of het wordt terugverdiend. Dan ben ik toch te veel zakenman om het te doen.

Een zakenman is Rost van Tonningen zeker, als je in gedachte houdt dat hij kort geleden maar liefst 170.200 (ik zeg honderdzeventig duizend tweehonderd!) euro van het Stimuleringsfonds voor de pers kreeg om zijn website op te zetten. Hij kreeg al eerder een zakcentje, maar da’s een ander verhaal.
Kennelijk moest de hoofdredacteur al zoveel investeren in zijn site (“zo’n website opzetten, kost tonnen“), dat er geen geld meer is voor een columnpje van een topopiniemaker.
Uit het artikel blijkt ook dat een andere “opiniewebsite”, Welingelichte Kringen, binnenkort bij het Stimuleringsfonds op de stoep staat om de diepe zakken gevuld te krijgen.

Welnu, dat liberale gepiep kennen we zo onderhand wel. Nu Hilversum volgend seizoen de rechtse klaroen weer laat schallen, moet het op internet maar eens tijd worden voor een goed, gesubsidieerd links-liberaal geluid. Sargasso wil die 170.000 van het Stimuleringsfonds ook wel. Dan beloven wij regelmatige breakingnews updates van onze correspondenten in Zuid-Amerika, New York, Moskou, Antwerpen, Afrika en Azië, een full-time onderzoeksjournalist privacy en kamerstukken, dagelijkse cartoons, het vakkundig afbranden van klimaatsceptici, jaarlijkse updates van vrolijk dansende IJslandse meisjes en veel ruimte voor opinie en debat. We beloven een hoger lezersaantal dan Pluspost en Welingelichte Kringen samen en tien keer grotere impact op de publieke opinie. En we huren geen dikbetaalde beroemde stukkieschrijvers in.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Iedere dag is Holocaust Memorial Day

Met het oplezen van meer dan 100.000 namen van in de Tweede Wereldoorlog uit Nederland weggevoerde joden, roma en sinti, wordt vandaag de holocaust herdacht. De snoeiharde registratie van al die slachtoffers, die gruwelijke logistiek, maakt nog steeds grote indruk.

Voor een artikel over een bekende Goudse fotograaf onderzoek ik de laatste tijd de geschiedenis van Benjamin Gompers. Hij had in het begin van de twintigste eeuw een fotohandel in de stad, en maakte zelf foto’s van straten en pleinen in Gouda. Daar maakte hij ansichtkaarten van: de manier waarop mensen aan familie en bekenden elders konden laten zien hoe en waar ze woonden.
Gompers had een speciale techniek: in plaats van het sec fotograferen van de straat, haalde hij de arbeiders uit hun huizen, en plaatste groepen mensen in de straatjes. Als een Hitchcock avant la lettre ging hij er regelmatig, met hoed en kenmerkende snor, tussen staan. En behalve de bekende straten en pleinen fotografeerde hij ook de steegjes, de arbeidersstraatjes en het dagelijks leven in de stad. Zijn foto’s zijn een belangrijke bron voor historici en geven een goede blik op de levendigheid en enorme bevolking van de stad in die tijd.

Gompers zelf overleed in de oorlog in Gouda, maar waarschijnlijk vlak na zijn dood werd zijn voltallige familie weggevoerd naar Westerbork, en vermoord in Sobibor en Auschwitz. Hun namen staan keurig op de registratielijsten van Westerbork.
En ook al is het verhaal van de Holocaust je al duizend keer verteld op scholen, door bezoeken aan vernietigingskampen, door geschiedenisboeken en romans, het blijft een keiharde confrontatie met de werkelijkheid. Die bijna wetmatige vernietiging van mensen, dromen en ideeën, het blijft onbevattelijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Saillant | Zeggen wat je wil

SaillantLOGO
Akkoord. Een politicus moet kunnen zeggen wat hij wil. Maar dan mag Geert Wilders ook worden doodgewenst op internet.

Eigenlijk had ik er deze week ook moeten staan, tussen de rechtse mafketels voor de rechtbank waar Geert Wilders zich moest verdedigen. Een burger of volksvertegenwoordiger mag zeggen wat hij wil, zonder dat een gedachtenpolitie hem voor de rechter daagt. Maar met Wilders heb ik geen medelijden.

Toen een aantal webloggers eind 2003 een geslaagde poging deed om de zoekterm “raar kapsel” in Google naar de biografie van Balkenende te laten verwijzen, was er geen enkele reaguurder die de naam Wilders noemde. Niemand kende hem toen namelijk nog. Wilders was, ondanks zijn ongewone uiterlijk, een relatief anonieme backbencher bij de VVD. Die bekendheid kwam een jaar later. Niet, zoals zijn wikipedia-pagina meldt, omdat hij een afwijkend standpunt over Turkije innam, maar omdat hij tegenover iedere vertegenwoordiger van de pers op hoge toon gilde dat hij op een of ander internetforum werd bedreigd.

Het tekende de verdere modus operandi van Wilders. Voortdurende escalatie met “de waarheid zeggen”, waarbij hij regelmatig aangifte deed en mensen liet veroordelen voor het uiten van bedreigingen en soms zelfs een wens dat Wilders onder de trein kwam, of in een mes viel, of met een kettingzaag werd bewerkt. Daarbij zadelde hij de belastingbetaler ook nog op met de kosten van een busje met kleerkasten en een bomveilige woning.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Pers is verslaafd aan Wilders

De Nederlandse nieuwsuitzendingen hebben steeds minder tijd en zin om een ingewikkeld politiek nieuwsverhaal uit te leggen. Daarom zoomen ze in op Geert Wilders, die nooit te beroerd is om een urenlange kamerdiscussie in twee kraakheldere volzinnen te gieten. Of het nou ergens op slaat of niet.

Voor wie het heeft gemist: afgelopen nacht konden we eindelijk weer eens langer dan een paar minuten naar een kamerdebat kijken. En ook al bleek de kabinetcrisis allang begraven, de fractieleiders waren -ook na twaalf uur- nog fief genoeg om een felle discussie te houden over de verklaring van Balkenende over het Davids-rapport, de tweede verklaring, en of de eerste en tweede verklaring elkaar nou uitsloten. Hogere politiek, oordeelde verslaggever Mingele. Persoonlijk vond ik Hamer verrassend goed uit de hoek komen, maar ook Halsema, Kant en Rutte waren op dreef. Zelfs de beantwoording van de premier was scherp en zelfverzekerd (nu wel).

Jammer alleen van Geert Wilders, die -toen de discussie eigenlijk al voorbij was, en alles wel zo’n beetje gezegd- de dingen nog even bij de naam moest roepen.

Balkenende was volgens Wilders “door de pomp gegaan” (dat betekent gewoon dat hij van mening is veranderd. Wilders herhaalde het een keer of vijf), en hij begreep niet hoe deze premier die zo geschoffeerd werd door een coalitiepartner met de PvdA verder kon. Dit kabinet zou het jaar niet doorkomen, beloofde Wilders.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | Schaatsgekte

SaillantLOGODe Nederlandse media, het KNMI, schaatsclubs en overheden moeten eens ophouden met die waarschuwingen over het zwakke ijs. Het leidt alleen maar tot meer debielen die het ijs op gaan.

Na een ijsloos decennium konden we vorig jaar eindelijk weer eens schaatsen. Eindelijk, want het ijs was dik genoeg om hele volksstammen die ooit eens een paar noren hadden gekocht op het ijs te laten. Maar ook dit jaar wordt ons op ieder journaal op het hart gebonden NIET HET IJS OP TE GAAN. Want GEVAARLIJK!
Ja, natuurlijk is schaatsen gevaarlijk. En zelfs als op de ene plas de sneeuwschuivers gewoon het ijs op kunnen, kan je de plas ernaast nog steeds in een wak rijden.
Ik stond afgelopen zondag al voor het eerst op het ijs. De vaart bij Reeuwijk lag al even dicht, en dorpelingen stonden al en masse op de dichte stukken. Kon prima, maar even verderop was het nog open.
Ook in het ijsloze decennium heb ik bijna ieder jaar op natuurijs geschaatst. Een paar nachtjes vorst is voldoende om enkele trekgaten in het Utrechtse/Zuid-Hollandse plassengebied schaatsklaar te maken. Maar dat weten gelukkig maar weinig mensen.
Juist door die waarschuwingen denken mensen nou juist dat er kennelijk wel geschaatst kan worden. Want hé, anders besteden ze er in het nieuws toch geen aandacht aan!
Vorig jaar heb ik in Tienhoven nog enkele onnozelaars uit een wak moeten trekken, en ook dit jaar hoor je op een mooie middag de ambulances bij de Nieuwkoopse plassen voortdurend aan de slag. Gewaarschuwd waren ze, die ijsdebiliteitsslachtoffers, maar het hielp geen fuck.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Saillant | Stop de afrekencultuur

SaillantLOGOIeder mens maakt fouten. Laten we eens ophouden met voortdurend het hoofd te eisen van politici die in opspraak komen

“5,4,3,2,1…JAAAHHHHHHHH!!!”
Vanaf dat moment had de Rijnmondse politie mijns inziens alle recht om hun dienstwapens leeg te schieten op een schuimbekkende menigte die, stijf van pillen, coke en drank, uit was op “jodenbloed”. Dat gebeurde ook, maar verbazend genoeg viel er slechts 1 dode. Als je de huiveringwekkende beelden terugkijkt, kan je niets anders dan respect hebben voor de relatieve kalmte van de betrokken agenten, en van de gedisciplineerdheid tegenover een enorm overtal aan barbaren.

De huidige ophef over de rellen in Hoek van Holland toont één ding mooi aan: we zijn in Nederland wel heel erg bezig om mekaar de maat te nemen. De eerste vraag die op de radio werd gesteld na de presentatie van het COT-rapport over de rellen was: “Wie moet hier nou de verantwoordelijkheid voor nemen?” Er werd natuurlijk bedoeld: ‘Wie moet er opstappen?’

Maar is dat wel zo belangrijk? Tuurlijk, de chaos wàs groot. En natuurlijk had er ME en traangas achter de hand gehouden moeten worden. Toch, met zoveel evenementen per jaar is het niet verwonderlijk dat het politie-apparaat faalde in de communicatie. Je wilt het niet, maar er kan altijd wat misgaan. En dat zal ook in de toekomst altijd gebeuren. Zeker als er ronduit moordadige types rondlopen die elk evenement kunnen aangrijpen om een slachtpartij aan te richten. En dan heb ik het niet over moslimterroristen.

Vorige Volgende